Μια Ματιά στις Ειδήσεις Β΄
Η Πιστότης Είναι Καλύτερη
● Σ’ ολόκληρο τον κόσμο σήμερα, οι ηθικές αρχές παρακμάζουν. Όλο και περισσότεροι έγγαμοι έχουν σεξουαλικές σχέσεις με κάποιον άλλον εκτός από τον σύντροφό τους. Εν τούτοις, οι μελέτες δείχνουν ότι εκείνοι που διαπράττουν μοιχεία δεν βρίσκουν ευτυχία.
Ο καθηγητής της Κοινωνιολογίας Σ. Μπ. Μπρόντερικ του Πανεπιστημίου της Νοτίου Καλιφόρνιας είπε ότι οι παλαιές ηθικές απαγορεύσεις σε «χιλιάδες κοινωνίες που κατεδίκαζαν την απιστία» ήσαν πολύ λογικές. Λέγει: «Αυτές οι παραδοσιακές ηθικές απαγορεύσεις βασίζονται σε ορισμένες θεμελιώδεις [αλήθειες] που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις. Μια απ’ αυτές είναι η αρχή ότι καμμιά κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήση χωρίς την προσδοκία ότι θα τηρηθούν τα κοινωνικά συμβόλαια και κανένα κοινωνικό συμβόλαιο δεν έχει αξία αν δεν απαιτήται στο συμβόλαιο να επιδείξουν και τα δύο μέρη πίστι.»
Αυτός ο κοινωνιολόγος σχολιάζει ότι αν όλοι εφήρμοζαν τη ‘βασική’ αρχή του Χρυσού Κανόνος, τότε θα απέκλειαν από τη ζωή τους κάθε πράξι [όπως είναι η μοιχεία] που θα είχε τη δυνατότητα να καταστρέψη τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Μολονότι έχω δει την αγωνία που μπορεί να δημιουργήση η απιστία, εν τούτοις, ποτέ δεν είδα κάποιον να υποφέρη επειδή είναι πιστός στον σύντροφό του.»
Αφού παραθέτει πολλά ακόμη σημεία που υποστηρίζουν την άποψί του, συμπεραίνει: «Για όλους αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι η γαμήλια πιστότης έχει μεγάλη αξία για τα άτομα, τα ζεύγη, τις οικογένειες, και για τη δομή της κοινωνίας.» Αυτή η άποψις εναρμονίζεται με την άποψι του δημιουργού του γαμήλιου θεσμού τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος δηλώνει: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.»—Εβρ. 13:4· Παροιμ. 5:15-23.
Πιο Βίαιες Κινηματογραφικές Ταινίες
● Στα πρόσφατα χρόνια, στον κινηματογράφο και στην τηλεόρασι υπάρχει μεγαλύτερη τάσις για περισσότερη βία. Η έκδοσις «Ρέτζιστερ» του Νιού Χάβεν στο Κοννέκτικατ, σχολιάζει ότι αυτό που είναι διαφορετικό τώρα «δεν είναι η έμφασις που δίνει ο παραγωγός στη βία, αλλά η εντυπωσιακά ωμή απεικόνισις της βίας, όπου επί παραδείγματι η κινηματογραφική μηχανή δείχνει να ξεπηδά από το κεφάλι του θύματος και το τελευταίο κομματάκι του εγκεφάλου του.»
Ο κριτικός του κινηματογράφου Βίντσεντ Κάνμπυ από τη Νέα Υόρκη έκαμε την εξής ερώτησι: «Είναι το κοινό τόσο αιμοχαρές ώστε να ζητά τόση ωμότητα;» Η απάντησις φαίνεται πως είναι Ναι. Αυτός σχολιάζει ότι «όπως ακριβώς το κοινό συνήθισε να δέχεται τις πορνογραφικές ταινίες στη δεκαετία που πέρασε, έτσι έχει φθάσει στο σημείο να δέχεται και ταινίες που είναι όλο και πιο βίαιες.»
Ο κινηματογράφος και η τηλεόρασις είναι μέσα μαζικής ψυχαγωγίας και ενημερώσεως. Έχουν μεγάλη επίδρασι στην διαμόρφωσι του τρόπου σκέψεως μεγάλων ακροατηρίων. Έτσι, δεν είναι παράξενο το ότι ‘μέρος της μεγάλης αυξήσεως των βιαίων επιθέσεων κατά της ζωής και της περιουσίας μπορεί ν’ αποδοθή σ’ αυτήν την πλύσι του εγκεφάλου που γίνεται επί πολύν καιρό.
Η κατάρρευσις της ηθικής, του νόμου και της τάξεως είχε προλεχθή πολύν καιρό πριν, από τον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους του. Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό του σημείου των καιρών που μαρτυρεί ότι βρισκόμεθα στις ‘έσχατες ημέρες’ του παρόντος συστήματος. (Ματθ. 24:3, 12· 2 Τιμ. 3:1-3) Κάτω από την επίδρασι των δαιμονικών δυνάμεων, οι άνθρωποι υφίστανται πιέσεις σ’ αυτόν ακριβώς τον καιρό όπου η χειρ εκάστου ανθρώπου «θέλει εγείρεσθαι κατά της χειρός του πλησίον αυτού.»—Ζαχ. 14:13.
Η Σακχαρίνη και Ο Καπνός
● Οι πρόσφατες κρατικές απαγορεύσεις της γλυκαντικής σακχαρίνης ήγειραν έντονες επικρίσεις. Φυσικά, είναι αξιέπαινο το ότι οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται για την υγεία των πολιτών των, είτε και συμφωνούν όλοι σε συγκεκριμένες ενέργειες είτε όχι. Πολλοί έχουν εγείρει ερωτήματα, όμως, για το πόσο ειλικρινές είναι αυτό το ενδιαφέρον, όταν η ίδια αντίρρησις δεν δείχνεται για μια ουσία που ήδη έχει αποδειχθή ότι είναι πολύ πιο θανατηφόρος από την σακχαρίνη—τον καπνό.
Το ήμισυ ως το ένα τρίτο όλων των καπνιστών πεθαίνουν πρόωρα λόγω της συνήθειάς των, σύμφωνα με μια εικοσαετή μελέτη 34.000 Βρεταννών ιατρών που δημοσιεύθηκε προσφάτως στο «Βρεταννικό Ιατρικό Περιοδικό.» Και το περιοδικό «Φυσική Ιστορία» παρατηρεί ότι «παρά τη δημοσιότητα που δόθηκε στις σχέσεις σιγαρέττων—καρκίνου, πολύ περισσότεροι θάνατοι προήλθαν από κάπνισμα σιγαρέττων, συνεπεία βλάβης της στεφανιαίας αρτηρίας—που είναι η κυριώτερη θανατηφόρος νόσος στις περισσότερο ανεπτυγμένες χώρες—παρά από καρκίνο. . . . Επίσης, το κάπνισμα σχετίζεται και με άλλους σοβαρούς παράγοντας κινδύνου, όπως είναι η μεγάλη περιεκτικότης χοληστερόλης στο αίμα και η υπέρτασις του αίματος, που αυξάνουν πολλαπλώς τους κινδύνους καρδιακών παθήσεων.» Εν τούτοις, δεν έγιναν απαγορεύσεις—μόνο οι προειδοποιήσεις στα πακέτα των σιγαρέττων που εύκολα αγνοούνται.
Γιατί, αυτή η τόσο λεπτή μεταχείρισις ενός θανατηφόρου στοιχείου ενώ ένα συγκριτικά λιγότερο βλαβερό στοιχείο τυγχάνει πλήρους οργής; Η «Φυσική Ιστορία» έγραψε για την «κρατική υποκρισία στη μεταχείρισι του καπνού» και ότι «οι κυβερνήσεις κρατούνται αιχμάλωτες της πολιτικής εξουσίας των παραγωγών καπνού και σιγαρέττων ή δελεάσθηκαν από τα ιδικά των συμφέροντα [φορολογικά εισοδήματα].»
Πόσο ανακουφιστικό θα είναι όταν η βασιλεία του Θεού που είναι ανεπηρέαστη από τέτοιες πιέσεις, θα άρχη με μόνη γνήσια επιθυμία τη διαρκή ωφέλεια της ανθρωπότητας!—Ησ. 32:1.