Μια Ματιά στις Ειδήσεις
«Καθολικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά;»
● «Αν είχα 10 Καθολικούς Μάρτυρας του Ιεχωβά θα μπορούσαμε να αρχίσωμε ν’ αλλάζωμε τον κόσμο,» εδήλωσε η Φραγκισκανή καλόγρια που ίδρυσε το Μοναστήρι της Δέσποινας των Αγγέλων στο Μπέρμινγκχαμ της πολιτείας Αλαμπάμα. Η «Μητέρα» Αγγελική ετόνισε, επίσης, ότι το είδος ευαγγελισμού που χρειάζεται «δεν είναι να πηγαίνωμε προς τα απολεσθέντα πρόβατα ή να κάνωμε Καθολικούς τους μη Καθολικούς· είναι να κάνωμε Χριστιανούς μερικούς από τους 99 που κάθονται στα στασίδια.»
Αλλ’ αν οι πολλοί αιώνες των θρησκευτικών προσπαθειών, δεν ‘έκαναν ακόμη Χριστιανούς τους 99 που κάθονται στα στασίδια.’ τότε πώς θα μπορούσαν δέκα ή ακόμη και 1.000 Καθολικοί με τον ζήλο των Μαρτύρων του Ιεχωβά να το κάνουν αυτό; Ασφαλώς κάτι λείπει που δεν μπορεί κανένας ζήλος να το προμηθεύση.
Η Αγία Γραφή προσδιορίζει τι λείπει όταν λέγη για τους ανθρώπους που «έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.»—Ρωμ. 10:2, 3.
Αφ’ ετέρου, η Αγία Γραφή τονίζει ότι οι γνήσιοι Χριστιανοί αναπτύσσονται με τη γνώσι και τη χρησιμοποίησι των Αγίων Γραφών. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος,» λέγει, «προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.
Θρησκεία—Για Ειρήνη ή για Πόλεμο;
● Μια πρόσφατη έρευνα που έκανε το περιοδικό «Ρέντμπουκ» σε 65.000 γυναίκες σχετικά με την άποψί τους ως προς το πώς επηρεάζει η θρησκεία τη ζωή τους, απεκάλυψε ότι μόνο το 14 τοις εκατό πιστεύουν ότι ‘είναι αμαρτία να συμμετέχη κανείς στον πόλεμο.’ Το «Ρέντμπουκ» γράφει επίσης: «Οι πολύ θρησκευόμενες γυναίκες λέγουν, πολύ λιγώτερο συχνά από τις άθρησκες ή ελαφρά θρησκευόμενες γυναίκες, ότι η ‘συμμετοχή σ’ ένα πόλεμο είναι αμάρτημα.’ Το περιοδικό λοιπόν παρετήρησε ότι «αν η κυβέρνησίς μας επρόκειτο να γίνη πιο ευσεβής, αυτό ίσως δεν θα προανήγγελλε εποχή ειρήνης επί της γης.»
Ομοίως, ο «Εθνικός Παρατηρητής» δημοσίευσε ένα ποίημα που σχολίαζε τις θρησκευτικές συγκρούσεις στην Ιρλανδία, τον Λίβανο και την κατάληψι κτιρίων στην Ουάσιγκτων D.C., από τους Μωαμεθανούς Χανάφι. Τελειώνει ως εξής:
«Πόσο σταθερό ιστορικώς, όμως παράξενα αταίριαστο,
Αυτό το μίσος και η αιματοχυσία στο όνομα του Θεού.»
Σ’ ολόκληρη την ιστορία, οι ηγέτες του κόσμου υπήρξαν φαινομενικά τυφλοί στον ρόλο των κοσμικών θρησκειών, είτε στην υποδαύλισι πολέμων είτε στην καλλιέργεια της δίψας για αίμα στη διάρκεια πολιτικών πολέμων. Θα ξεφεύγουν πάντοτε αυτές οι θρησκείες από την ευθύνη τους; Όχι.
Η Αγία Γραφή προφητικά παρομοιάζει τις θρησκείες του κόσμου που αναμιγνύονται στην πολιτική σαν μια ‘πόρνη μεγάλη . . . μετά της οποίας επόρνευσαν οι βασιλείς της γης’ και η οποία είναι υπεύθυνη για το αίμα «πάντων των εσφαγμένων επί της γης.» Σύντομα, όπως δείχνει η προφητεία, αυτοί οι ίδιοι «βασιλείς της γης» «θέλουσι μισήσει την πόρνην . . . και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί,» τερματίζοντας την αιμοσταγή πορεία της.—Αποκάλ. 17:1, 2, 12, 16· 18:24.
‘Πόσο Τιμάται ο Θεός;’
● Ένας περιφερειακός δικαστής στη Φλώριδα απεφάνθη προσφάτως ότι ένα ζεύγος Ιουδαίων έπρεπε να πληρώση 90 δολλάρια για παλαιές οφειλές στη συναγωγή που ανήκαν προηγουμένως. Ο ναός είχε υποβάλει μήνυσι όταν το ζεύγος δεν εξεπλήρωσε την υποχρέωσί του στη διάρκεια της οικονομικής κάμψεως του 1974. «Πόσο τιμάται ο Θεός;» ρώτησε η σύζυγος. «Ο Ιουδαϊσμός δεν είναι επιχείρησις,» απάντησε ο διευθυντής της συναγωγής, αλλά «ο τόπος όπου στεγάζεται είναι.» Είπε, επίσης, στο δικαστήριο ότι οι περισσότερες από τις 20 άλλες οικογένειες που είχαν μηνυθή για παράλειψι πληρωμών, διευθετήθηκαν εξωδίκως.
Ομοίως, ένας Καθολικός στο Ροντ Άιλαντ παραπονέθηκε στην εφημερίδα «Ήβνιν Μπούλλετιν» της Πρόβιντενς ότι ύστερα από επτά γενεές στην ενορία, «μόλις πήρα μια επιστολή από τον ιερέα μου που λέγει ότι δεν θα απολαμβάνω πλέον πλήρεις υπηρεσίες . . . επειδή δεν έχομε εκπληρώσει τις οικονομικές μας υποχρεώσεις. . . . Ένας φίλος μου, ενορίτης 80 ετών, δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά έλαβε την ίδια επιστολή.»
Πόσο διαφορετικό ήταν το πνεύμα των Βιβλικών Ιουδαϊκών και Χριστιανικών εκκλησιών! «Όστις προαιρείται εν τη καρδία αυτού» και «παρά παντός ανθρώπου προαιρουμένου εν τη καρδία αυτού θέλετε λάβει την προσφοράν μου» είπε ο ίδιος ο Θεός ως προς το πώς θα εκαλύπτοντο οι ανάγκες της αρχαίας σκηνής του μαρτυρίου.—Έξοδ. 35:5· 25:2.
Και για τις συνήθειες των πρώτων Χριστιανών, ο Τερτυλλιανός (π. 190 μ.Χ.) έγραψε: «Ακόμη κι αν υπάρχη κάποιο είδος κυτίου, δεν γεμίζει από χρήματα που πληρώνονται σαν εισιτήρια εισόδου, σαν να ήταν η θρησκεία ζήτημα συμβολαίου, . . . διότι κανείς δεν εξαναγκάζεται.»—«Απολογία» (Apology), XXXIX, 5.
Ιερεύς: ‘Λειτουργίες Ντροπή’
● Ο τίτλος ενός άρθρου που έγραψε ο Καθολικός ιερεύς Άντριου Γκρήλεϋ λέγει: «Οι Καθολικές Λειτουργίες Είναι Ντροπή.» Αυτός ο ιερεύς που εκφράσθηκε με ειλικρίνεια, είπε ότι η ποιότης των λειτουργιών που τελούν οι Καθολικοί ιερείς είναι απαίσια. Εδήλωσε επίσης τα εξής: «Η τέλεσις λειτουργιών κακής ποιότητος αποτελεί απάτη σε βάρος εκείνων που πληρώνουν για την εκπαίδευσι και τη συντήρησι του κλήρου.» Ο Γκρήλεϋ σχολίασε ότι «ο θυμός, η απελπισία, η απογοήτευσις η οργή—όλες αυτές είναι ήπιες λέξεις για να περιγράψη κανείς το αίσθημα που δοκιμάζουν οι λαϊκοί όταν διαπιστώνουν ότι γίνονται θύματα απάτης.» Προειδοποίησε τους κληρικούς ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει από τον καιρό που «είχαν αιχμαλωτισμένο το ακροατήριο τους,» οπότε οι άνθρωποι πίστευαν ότι ώφειλαν να πάνε στην εκκλησία. «Τώρα πολλοί Καθολικοί σκέπτονται διαφορετικά, αλλά η φήμη ότι το άλλοτε ‘αιχμαλωτισμένο’ ακροατήριο τους έχει ξεφύγει πια από την επιρροή τους δεν έχει προφανώς φθάσει ακόμη στα αυτιά πολλών κληρικών,» είπε ο Γκρήλεϋ, και πρόσθεσε «Πώς τολμά ένας ιερεύς να γράψη [ο ίδιος] τέτοια πράγματα για άλλους ιερείς; Είναι πολύ εύκολο γιατί αυτή είναι η αλήθεια.»
Ο προφήτης Ιερεμίας έγραψε γι’ αυτούς που ωμολογούσαν ότι ήσαν αντιπρόσωποι του Θεού: «Απέρριψαν τον λόγον του Ιεχωβά· και ποια σοφία είναι εν αυτοίς;» (Ιερ. 8:9, ΜΝΚ) Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην· ουχί πείναν άρτου ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ’ ακροάσεως των λόγων του Ιεχωβά.» (Αμώς 8:11, ΜΝΚ) Αυτή η κατάστασις επικρατεί τώρα στον Χριστιανικό κόσμο, κυρίως επειδή ο κλήρος έχει εγκαταλείψει την αγνότητα του Λόγου του Θεού.
Η Σημαία—Ένα «Ζωντανό Πράγμα;»
● Οι κανονισμοί που διέπουν τη χρήσι της Αμερικανικής σημαίας αναθεωρήθηκαν για πρώτη φορά μετά από τριαντατέσσερα έτη. Η νέα νομοθεσία αφορά το πότε πρέπει να υψώνεται η σημαία και ποια είναι η κατάλληλη θέσις γι’ αυτήν στα αυτοκίνητα· καταργεί επίσης για τις γυναίκες τον χαιρετισμό της σημαίας με το χέρι στην καρδιά. Οι αναθεωρημένοι κανονισμοί περιλαμβάνουν επίσης την εξής δήλωσι: «Η σημαία αντιπροσωπεύει μία ζωντανή χώρα και γι’ αυτό θεωρείται και η ίδια [η σημαία] ως ένα ζωντανό πράγμα.»
Αν η σημαία θεωρήται επισήμως ως ένα «ζωντανό πράγμα,» μήπως μπορεί να λεχθή τότε ότι οι Χριστιανοί, οι οποίοι με σεβασμό αποφεύγουν να συμμετάσχουν στις εορτές της σημαίας, είναι παράλογοι όταν επικαλούνται ως βάσι της στάσεώς των τη Γραφική εντολή «Φεύγετε από της ειδωλολατρείας»; (1 Κορ. 10:14) Ο συγγραφεύς Χουίτνεϋ Σμιθ, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Σημαίας, ο οποίος θεωρείται ως πολύ ειδικός για τα θέματα της σημαίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνεται έπαρσις και χαιρετισμός της σημαίας. Εν τούτοις, ακόμη κι αυτός παραδέχθηκε προσφάτως ότι «έχομε μετατρέψει τη σημαία σε πολιτική θρησκεία.»
Βέβαια εκεί που υπάρχει θρησκευτική ελευθερία, οι άνθρωποι, των οποίων η συνείδησις δεν τους επιτρέπει να συμμετέχουν στις τελετές της ‘πολιτικής θρησκείας.’ δεν θα επικρίνονται. Όπως εδήλωσε το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών στο έτος 1943: «Η άρνησις αυτών των ατόμων να συμμετάσχουν στην τελετή της σημαίας δεν παρεμβαίνει στο δικαίωμα κανενός, ούτε αφαιρεί από τους άλλους το δικαίωμα να συμμετάσχουν στον χαιρετισμό. Ούτε υπάρχει καμμιά αμφιβολία σ’ αυτή την περίπτωσι ότι η συμπεριφορά των είναι ειρηνική και εύτακτη.»