Εγκαρτέρησις Φέρνει Θείες Ευλογίες στο Πακιστάν

ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ, που σημαίνει κατά γράμμα «άγια γη» στη γλώσσα Ουρντού, υπάρχει ως έθνος μόνο τριάντα χρόνια. Ωστόσο, ιστορικώς είναι μια αρχαία χώρα. Όταν ο Αβραάμ ζούσε, υπήρχε ήδη ένας προηγμένος πολιτισμός σε μια τοποθεσία που λέγεται Μοεντζοντάρο στη γόνιμη πεδιάδα του Ποταμού Ινδού καθώς και στη Χαράππα της περιοχής Παντζάμπ. Τριακόσια και πλέον χρόνια πριν από τη γέννησι του Χριστού, ο Μέγας Αλέξανδρος ωδήγησε το στρατό του μέσω της περιοχής που είναι τώρα γνωστή ως Πακιστάν. Στις αρχές του ογδόου αιώνος μ.Χ., η εισβολή των Αράβων στο νότιο τμήμα της χώρας που είναι γνωστό ως Σιντ, έφερε τον Ισλαμισμό σ’ αυτές τις περιοχές και με βάσι τη θρησκεία—τον Ισλαμισμό—ήλθε σε ύπαρξι το Πακιστάν.

Το Πακιστάν, που βρίσκεται στην Ασία, στις ακτές της Αραβικής Θαλάσσης δυτικά της Ινδίας, δεν είναι καθόλου ένα μικρό έθνος. Οι 192 κήρυκες των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού σ’ αυτή τη χώρα έχουν πάνω από εβδομήντα εκατομμύρια άτομα στα οποία μπορούν να κάνουν μαρτυρία.

Το κήρυγμα της Βασιλείας διεξήγετο σ’ αυτό το μέρος της γης επί πολλά χρόνια πριν από την πολιτική ύπαρξι του Πακιστάν. Από τις ορεινές περιοχές του βορρά, μέσω των γονίμων πεδιάδων της Παντζάμπ και της μεγάλης ερήμου του Σιντ, λίγοι ζηλωτές μάρτυρες του Ιεχωβά «άνοιγαν» κατά γράμμα δρόμο καθώς έψαχναν για ειλικρινή άτομα που επιθυμούσαν να μάθουν τις αλήθειες του Λόγου του Θεού. Χρησιμοποιούσαν κάθε μέσον κυκλοφορίας, υπερφορτωμένα τραίνα, άλογα και άμαξες που τις έσερναν άλογα, κάρρα που τα έσερναν βόδια και, μερικές φορές, ακόμη και καμήλες.

Όπως και ο απόστολος Παύλος, αυτοί οι Μάρτυρες έμαθαν πώς να ταπεινώνωνται και πώς να περισσεύωνται. (Φιλιππ. 4:11, 12) Όταν ήσαν στα χωριά, ζούσαν με τους ντόπιους στα μικρά σπίτια τους που ήσαν κατασκευασμένα από λάσπη, μαζί με τα κοτόπουλα, τις αγελάδες και τις κατσίκες. Όταν ήσαν στις πόλεις, εύρισκαν κατάλυμα στα σπίτια πούκκα (από τσιμέντο ή τούβλα) ενδιαφερομένων ατόμων, ή σε φθηνά βρώμικα ξενοδοχεία. Μερικοί από τους πρώτους που συμμετείχαν σ’ αυτό το ανταποδοτικό έργο, και συχνά μάλιστα κάτω από εξαντλητικές θερμοκρασίες και με ασθένειες όπως ο τυφοειδής πυρετός, η δυσεντερία και η ελονοσία, ήταν ο Έντουην Σκίννερ, ο Ροντ Τίππεν, ο Κλάρενς Τέηλορ και ο Ράνταλ Χόπλεη από την Αγγλία. Σ’ αυτούς περιελαμβάνετο επίσης και ο Κλωντ Γκούντμαν ο οποίος, παρά τις κακουχίες, αναφέρεται στον καιρό που δαπάνησε σ’ αυτό το έργο «σκαπανέως» ως τα καλύτερα χρόνια της ζωής του.

Για να καταλάβωμε γιατί η πρόοδος ήταν και εξακολουθεί να είναι κάπως αργή όσον αφορά την ανταπόκρισι στα νέα της Βασιλείας, πρέπει να λεχθή ότι το 97 τοις εκατό του πληθυσμού του Πακιστάν ανήκουν στην Ισλαμική θρησκεία. Ο Μουσουλμάνος πιστεύει ότι το Κοράνιο είναι η τελική αποκάλυψις από τον Θεό που εκτόπισε την Αγία Γραφή η οποία, όπως λέγουν, δεν είναι στην αρχική της μορφή. Συνεπώς, για να υποκινηθή κάποιος να προσέξη μια Βιβλική παρουσίασι, είναι αναγκαίο να του λεχθή, ότι, μολονότι είναι εξοικειωμένος με το Κοράνιο, δεν είχε ποτέ την ευκαιρία ν’ ακούση τι έχουν να πουν τα άλλα «ιερά γράμματα,» όπως περιέχονται στη Γραφή, σχετικά με τις σύγχρονες παγκόσμιες συνθήκες και το μέλλον. Πολλές φορές, από περιέργεια καθώς και από ένα φυσικό αίσθημα φιλοξενίας, οι άνθρωποι ακούουν και δέχονται Βιβλικά έντυπα.

Τα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα, που υπάρχουν εδώ καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο, κάνουν τους πιο πολλούς ανθρώπους να συμφωνήσουν ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες, αλλά η ιδέα ενός παγγήινου παραδείσου είναι κάτι εντελώς νέο γι’ αυτούς. (2 Τιμ. 3:1· Αποκάλ. 21:3, 4) Όλοι σχεδόν πιστεύουν, όπως και πολλοί που ανήκουν στον Χριστιανικό κόσμο, ότι η γη θα καταστραφή και ο παράδεισος θα είναι στον ουρανό. Ωστόσο, το γεγονός ότι στους ανθρώπους γενικά αρέσει να συζητούν για τη θρησκεία, κάνει τις επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι πολύ απολαυστικές. Συχνά αυτές οι συζητήσεις μπορεί να διαρκέσουν μισή ώρα και περισσότερο και μπορεί να δοθή μια καλή μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού, σ’ ένα άνετο περιβάλλον μέσα στο σπίτι.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Μολονότι η πλειονότης των επισκέψεων από σπίτι σε σπίτι γίνονται μεταξύ Μουσουλμάνων, οι Γραφικές μελέτες διεξάγονται κυρίως σε άτομα που ανήκουν στην κατ’ όνομα Χριστιανική κοινότητα, που αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του 3 τοις εκατό του πληθυσμού του Πακιστάν, που δεν είναι Μουσουλμάνοι. Απ’ αυτούς, λοιπόν, έχει προέλθει η πλειονότης εκείνων που μετέχουν στο κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας. Δεν είναι εύκολο να βρεθούν αρχικά αυτά τα άτομα στις πόλεις. Αλλά η επαφή με κάποια οικογένεια συνήθως οδηγεί στη γνωριμία άλλων ατόμων. Μερικές φορές «τα απολωλότα πρόβατα» πρέπει να κάνουν πολλές προσπάθειες τα ίδια για να μάθουν την αλήθεια, όπως μας δείχνει η ακόλουθη πείρα:

Ένας νεαρός Καθολικός πλησίασε μια Μάρτυρα στο δρόμο ενώ εκείνη έκανε έργο από σπίτι σε σπίτι και ζήτησε ένα βιβλίο σχετικά με την Αγία Γραφή. Πήρε το βιβλίο Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή στη γλώσσα Ουρντού και πρόθυμα έδωσε τη διεύθυνσί του, που ήταν τα καταλύματα του υπηρετικού προσωπικού ενός μεγάλου Μουσουλμανικού σπιτιού. Μια Γραφική μελέτη άρχισε με το άτομο αυτό στην πρώτη επίσκεψι και έγιναν μερικές διευθετήσεις για να του δοθή το πρώτο αντίτυπο της Γραφής που έπαιρνε ποτέ στα χέρια του. Άρχισε να παρακολουθή συναθροίσεις αμέσως, αλλά λίγους μόνο μήνες αργότερα η κυρία, στο σπίτι τής οποίας ζούσε με τη σύζυγό του και τον μικρό γιο του, απηγόρευσε στους Μάρτυρες να έρχωνται τακτικά στο σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, απτόητος και ακόμη πιο πρόθυμος να συνεχίση τις μελέτες του, ερχόταν τακτικά στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας με το ποδήλατό του για να κάνη μελέτη. Σύντομα άρχισε με ζήλο να διεξάγη Γραφικές μελέτες με άλλους και να κηρύττη δημοσίως από σπίτι σε σπίτι, αναζητώντας πάντοτε ευκαιρίες να εκφράζη την ευγνωμοσύνη του γι’ αυτά που είχε μάθει. Στις αρχές του 1977 έγινε ένα αφιερωμένο, βαπτισμένο μέλος της εκκλησίας και μετέχει στην υπηρεσία βοηθητικού σκαπανέως.

Ένα άλλο πρόβλημα στο Πακιστάν είναι ο ευρέως διαδεδομένος αναλφαβητισμός. Αν εξετάσωμε τον πληθυσμό ηλικίας πέντε ετών και άνω, το 84 τοις εκατό περίπου δεν μπορεί να διαβάση ούτε να γράψη και, μολονότι η κυβέρνησις προσπαθεί να υπερνικήση το πρόβλημα αυτό, η προσπάθεια αυτή παρεμποδίζεται από μια αύξησι πληθυσμού που είναι 31 τοις εκατό και πλέον ετησίως. Το ότι δεν γνωρίζουν να διαβάζουν και να γράφουν, όμως, δεν εμποδίζει τα προβατοειδή άτομα ν’ ανταποκριθούν στο άγγελμα της Βασιλείας. (Ιωάν. 10:27) Παραδείγματος χάριν:

Πριν από λίγα χρόνια σε μια πόλι της Κέττα, που είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας του Βελουχιστάν και η οποία βρίσκεται 5.500 πόδια (1.670 μέτρα) πάνω από το επίπεδο της θαλάσσης, μια κατ’ όνομα Χριστιανή άκουσε το άγγελμα της Βασιλείας όταν βρισκόταν στο σπίτι ενός Μάρτυρος του Ιεχωβά. Αυτή η γυναίκα, που ήταν μητέρα δέκα παιδιών, αφιέρωσε τη ζωή της στον Θεό και βαπτίσθηκε· δύο κόρες της επίσης δέχθηκαν την αλήθεια σύντομα. Σ’ όλα αυτά τα χρόνια, απαιτείτο πίστις και αποφασιστικότης εκ μέρους αυτής της Μάρτυρος για να εξακολουθήση να κηρύττη τα «αγαθά νέα» σε άλλους και αυτό οφείλεται όχι μόνο στο ότι στερείται τυπικής μορφώσεως αλλά, επίσης, λόγω ελλείψεως ώριμης Χριστιανικής βοηθείας. Ο χειμώνας είναι πολύ ψυχρός στην Κέττα και όποιοι μπορούν μετακινούνται τότε σε πιο θερμά μέρη της χώρας, ενώ το καλοκαίρι πολλοί βρίσκουν ανακούφισι εκεί από την υπερβολική υγρασία που επικρατεί στο Καράτσι ή την καταθλιπτική ζέστη που επικρατεί στο Παντζάμπ. Επί πολλά χρόνια αυτή η Μάρτυς, μαζί με άλλους, ταξιδεύει τρεις φορές τον χρόνο διανύοντας απόστασι 1.000 ως 1.400 μιλίων (1.600 ως 2.250 χιλιόμετρα) για να παρακολουθήση τις ετήσιες και εξαμηνιαίες συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Το έτος 1977 ένας από τους γιους της άρχισε να υπηρετή ως «ειδικός σκαπανεύς» 700 και πλέον μίλια (1.120 χιλιόμετρα) μακρυά από τη γενέτειρά του, βοηθώντας μια άλλη ομάδα αδελφών που βρίσκονται σε μια μικρή πόλι στη γόνιμη περιοχή του Παντζάμπ.

Ο ΤΟΜΕΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΖΑΜΠ ΑΝΟΙΓΕΙ

Οι είκοσι και πλέον Μάρτυρες που μιλούν τη γλώσσα του Παντζάμπ προέρχονται από μικρές πόλεις και χωρία που είναι διασκορπισμένα σε μια μεγάλη περιοχή. Επειδή το Πακιστάν είναι κυρίως μια γεωργική χώρα, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζη στα χωριά, όπου τα σπίτια κατασκευάζονται από λάσπη και δεν υπάρχουν κατάλληλοι δρόμοι για να φθάση κανείς εκεί. Σ’ αυτή την περιοχή, λόγω των προβλημάτων μεταφοράς και λόγω της εργάσιμης εβδομάδος των έξη ημερών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν όλες τις συναθροίσεις τους στη μικρή τους Αίθουσα Βασιλείας την ημέρα της εβδομάδος που είναι αργία. Δεν υπήρξε εύκολο γι’ αυτούς τους Μάρτυρες να προοδεύσουν πνευματικά.

Η γλώσσα αποτελεί ένα ακόμη πρόβλημα. Κάθε μια από τις τέσσερις επαρχίες του Πακιστάν έχει τη δική της γλώσσα, ενώ η Ουρντού είναι η κύρια, επίσημη γλώσσα της χώρας. Πριν από λίγα χρόνια, το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή μεταφράσθηκε στη γλώσσα Ουρντού και συνέβαλε πάρα πολύ στην υποβοήθησι πολλών ατόμων να λάβουν μια βασική γνώσι της Αγίας Γραφής. Το περιοδικό Η Σκοπιά εκδίδεται μια φορά τον μήνα στη γλώσσα Ουρντού, αλλά επί πολλά χρόνια, ήταν δύσκολο ν’ αποκτήσουν αντίτυπα του περιοδικού από την Ινδία. Τώρα, όμως, το Πακιστάν τυπώνει τα δικά του περιοδικά της μεταφράσεως που γίνεται στην Ινδία.

Το Παντζάμπ (που σημαίνει «Πέντε Ποταμοί») είναι η πιο παραγωγική γεωργική περιοχή της χώρας. Τα σιτηρά, το ρύζι, τα σαχαροκάλαμα και το βαμβάκι είναι μερικά από τα κύρια προϊόντα του. Είναι επίσης η επαρχία που έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού και το γραφείο του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Πακιστάν βρίσκεται στην πρωτεύουσά του, τη Λαχώρη. Η Λαχώρη, που βρίσκεται λίγα μόνο μίλια μακρυά από τα σύνορα της χώρας με την Ινδία, είναι μια πολύ παλιά πόλις που είναι γνωστή για τα αρχαία μνημεία της, τα πανεπιστήμιά της και τα κολλέγιά της. Μεταξύ των δυόμισυ περίπου εκατομμυρίων κατοίκων υπάρχουν πενήντα πέντε διαγγελείς των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Αρκετοί από αυτούς, μολονότι ήσαν καλά εξοικειωμένοι με το άγγελμα που εκήρυτταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επί πολλά χρόνια προηγουμένως, πρόσφατα μόνο έγιναν αφιερωμένα, βαπτισμένα μέλη της εκκλησίας, σε μερικές περιπτώσεις, οι παγκόσμιες συνθήκες που χειροτερεύουν στη δεκαετία του 1970 τους έκαναν να σκεφθούν σοβαρά και να ενεργήσουν βάσει αυτού που είχαν μάθει κάποτε, όπως δείχνει η επόμενη αφήγησις:

Μια κυρία άρχισε να μελετά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά περίπου το 1955. Της άρεσαν αυτά που μάθαινε και πάντοτε ήταν προετοιμασμένη για τη μελέτη. Μερικές φορές παρακολουθούσε συναθροίσεις παρά τις προσπάθειες του συζύγου της να την μεταπείση. Ωστόσο, μολονότι μιλούσε στους άλλους και διάβαζε το εδάφιο κάθε μέρα στις κατ’ όνομα Χριστιανές με τις οποίες εργαζόταν, φαινόταν ότι συνεδέετο ακόμη με την εκκλησία. Ο σύζυγός της καλλιεργούσε αυτή την ιδέα. Σ’ όλα αυτά τα χρόνια διάφοροι Μάρτυρες έκαναν μελέτη μαζί της αλλά, τελικά, η μελέτη διεκόπη και την επεσκέπτοντο μόνο από καιρό σε καιρό, διότι της άρεσε να διαβάζη κάθε νέα έκδοσι της Εταιρίας. Περιέργως, μια μέρα ρώτησε αν θα μπορούσε να βαπτισθή διότι πίστευε ότι ήταν καιρός πια να γίνη μία Μάρτυς. Κατόπιν, έγινε γνωστό ότι αυτή η κυρία δεν είχε παρακολουθήσει την εκκλησία της τα περασμένα δέκα χρόνια. Έτσι, η μελέτη ξανάρχισε και η κυρία άρχισε να παρακολουθή συναθροίσεις τακτικά και έγινε αφιερωμένη, βαπτισμένη Μάρτυς τον Νοέμβριο του 1976. Μολονότι τώρα είναι ηλικιωμένη, δαπανά πολύ χρόνο στο έργο της μαρτυρίας και διεξάγει Γραφικές μελέτες με άλλους.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΙΜΑΛΑΪΑ

Σημειώστε ότι 930 και πλέον μίλια (1.490 χιλιόμετρα) στο εσωτερικό της χώρας προς βορράν και δέκα μίλια (16 χιλιόμετρα) από το Ραβαλπίντι βρίσκεται η Ισλαμαμπάντ, η πρωτεύουσα του Πακιστάν που εκτίσθηκε τώρα τελευταία. Σε απόστασι λίγων ωρών δρόμου από εδώ βρίσκονται τα βουνά και οι πεδιάδες που είναι γεμάτες πεύκα και από μακρυά φαίνονται να δεσπόζουν τα χιονοσκεπή Ιμαλάια. Μερικά από τα πιο ψηλά βουνά του κόσμου βρίσκονται στο Πακιστάν και πολλά από τα πανοραμικά τοπία, λόγω του ότι είναι απρόσιτα, είναι ουσιαστικά «παρθένα» από απόψεως πολιτισμού. Ωστόσο, οι δέκα διαγγελείς των «αγαθών νέων» που βρίσκονται στο Ραβαλπίντι κάνουν το περισσότερο έργο τους στις δύο μεγάλες πόλεις, και οι δύο από αυτούς τους Μάρτυρες ζουν στο Ισλαμαμπάντ.

ΣΤΟ ΚΑΡΑΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΑΪΝΤΕΡΑΜΠΑΝΤ

Είναι περιττό να λεχθή ότι σε μια τέτοια αχανή χώρα και με τόσο λίγους Μάρτυρες, είναι δύσκολο να διατηρηθή ζωντανό το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από κάποιον για το άγγελμα της Βασιλείας. Ωστόσο, αν τα άτομα πραγματικά θέλουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού, θα προσπαθήσουν να μάθουν περισσότερα γι’ αυτό. Στη μεγαλύτερη πόλι του Πακιστάν, το Καράτσι—που ήταν κάποτε ένα μικρό ψαράδικο χωριό στις ακτές της Αραβικής Θαλάσσης κοντά στο στόμιο του Ποταμού Ινδού—εβδομήντα και πλέον Μάρτυρες έχουν ένα «τομέα» για μαρτυρία που αποτελείται από τεσσεράμισυ εκατομμύρια ανθρώπους. Μερικοί απ’ αυτούς έχουν από καιρό σε καιρό την ευκαιρία να ταξιδεύουν στην πόλι της Χαϊντεραμπάντ, εκατό μίλια (160 χιλιόμετρα) μακρυά, για να σπείρουν τους σπόρους της αληθείας εκεί. Ιδού ένα παράδειγμα του πώς ένας από αυτούς τους σπόρους ρίζωσε:

Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια άρχισε μια μελέτη με μια νεαρή οικοκυρά. Αυτή η νεαρή κυρία, επειδή αισθανόταν την ανάγκη να μελετά πιο τακτικά και να παρακολουθή συναθροίσεις, επωφελήθηκε από μια ευκαιρία να πάη στο Καράτσι για ένα έτος για να λάβη μετεκπαίδευσι σ’ ένα από τα νοσοκομεία εκεί. Προώδευσε σύντομα. Γρήγορα άρχισε να δαπανά αρκετό μέρος του χρόνου της κάνοντας μαρτυρία στις συμφοιτήτριές της και, το 1974, συμβόλισε την αφιέρωσί της στον Θεό με το βάπτισμα. Μολονότι αυτή και ο σύζυγός της είναι τώρα οι μοναδικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Χαϊντεραμπάντ, πρόσφατα έγραψε και εξέφρασε την εκτίμησί της για την αλήθεια και για την ενθάρρυνσι που λαμβάνει από επιστολές και από περιοδικές επισκέψεις των αδελφών από το Καράτσι. Ανέφερε ότι καθημερινά επωφελείται από την ευκαιρία να κάνη μαρτυρία μεταξύ νεαρών φοιτητών ιατρικής. Ιδιαιτέρως, από τότε που εξεφώνησε την ιατρική της ομιλία για θέματα όπως είναι η μετάγγισις αίματος και συγγενείς νόσους, έχει την ευκαιρία να εξηγή την άποψι της Βίβλου σ’ αυτά τα θέματα. Πολλοί ακούουν με ενδιαφέρον και διεξάγει τώρα αρκετές Γραφικές μελέτες.

Με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά και κάτω από αγγελική κατεύθυνσι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλη τη χώρα του Πακιστάν πλησιάζουν άτομα που επιθυμούν να μάθουν την αλήθεια για τον Θεό. Οι Μάρτυρες εκεί εμμένουν με εγκαρτέρησι και συνεχίζουν με πιστότητα να γνωστοποιούν τα «αγαθά νέα» μέχρις ότου συναχθούν όλα αυτά τα άτομα.