Κατανόησις του Πνεύματος “των Καλών Παλιών Ημερών”
Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ μπασκετμπωλίστας Τζούλιους Έρβινγκ έδωσε μια συνέντευξι μετά από την υπογραφή ενός συμβολαίου να παίξη μπάσκετ-μπωλ με αμοιβή 3,5 εκατομμύρια δολλάρια. Αναφέρεται ότι όταν ο Έρβινγκ ερωτήθηκε: «Υπάρχει κάτι που θέλεις κι ωστόσο δεν μπορείς ακόμη ν’ αγοράσης;» απήντησε: «Ίσως υπάρχουν συναισθηματικά ή πνευματικά πράγματα που κανείς δεν μπορεί ν’ αγοράση, αλλά τίποτε το υλικό.»
Με τα σχόλιά του, αυτός ο εκατομμυριούχος μπασκετμπωλίστας άγγιξε ίσως μια βασική αιτία για την οποία πολλοί άνθρωποι σήμερα μιλούν νοσταλγικά για «τις καλές παλιές μέρες.» Μολονότι σε πολλά μέρη της γης οι άνθρωποι απολαμβάνουν υλική ή τεχνολογική πρόοδο άνευ προηγουμένου, πολλοί δεν είναι ωστόσο ευχαριστημένοι. Το γεγονός είναι ότι η ικανοποίησις των συναισθηματικών και πνευματικών μας αναγκών δεν συνδέεται κατ’ ανάγκην με τα υλικά αγαθά που έχομε. Ούτε μπορούμε ν’ αγοράσωμε συναισθηματική και πνευματική ικανοποίησι. Στην πραγματικότητα, οι προσπάθειες που καταβάλλουν πολλά άτομα για ν’ αποκτήσουν περισσότερα χρήματα για προηγμένα τεχνικά αγαθά σήμερα, συνήθως τους εμποδίζει να ικανοποιούν τις βασικές πνευματικές και συναισθηματικές τους ανάγκες.
Ο ίδιος ο Ιησούς επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν είναι απλώς υλιστικά όντα. Όταν κάποτε ο Ιησούς ήταν πεινασμένος και ο Διάβολος τον παρώτρυνε να κάνη κατάχρησι της θαυματουργικής δυνάμεώς του με το να μετατρέψη τους λίθους σε ψωμί, ο Ιησούς απήντησε: «Είναι γεγραμμένον, Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού.» (Ματθ. 4:1-4) Ο Ιησούς έτσι επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι δεν είμεθα απλώς ζώα με φυσικές ανάγκες, ώστε όσο πιο άφθονα υλικά αγαθά έχομε τόσο πιο ευτυχισμένοι αυτομάτως θα είμαστε. Αντιθέτως, οι άνθρωποι έχουν πνευματικές και συναισθηματικές ανάγκες επίσης. Κι αν αυτές οι ανάγκες δεν ικανοποιούνται, δεν θα είμαστε πραγματικά ευτυχείς ούτε θα βρίσκωμε πραγματική χαρά στη ζωή.
Αυτό που παρετήρησαν μερικοί ευρευνητές στο Πανεπιστήμιο του Κοννέκτικατ τονίζει εν μέρει αυτό το γεγονός. Η μελέτη τους περιλάμβανε εβδομήντα πέντε άνδρες οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει ανώτερες εργασίες για θέσεις με χαμηλότερο μισθό οι οποίες, όμως, δεν ήσαν τόσο πιεστικές. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μολονότι οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να έχουν τόσο πολλά υλικά αγαθά, «συχνά διήγαν μια πιο ευτυχισμένη ζωή και είχαν ένα καλύτερο γάμο.» Μια άλλη πρόσφατη μελέτη επιτυχών κερδοσκόπων στο χρηματιστήριο έδειξε ότι είχαν την τάσι ν’ αποτυγχάνουν στον ρομαντικό τομέα. Γιατί; Φαίνεται ότι η αφοσίωσίς των στην απόκτησι χρημάτων ‘τούς απέκλειε τη στενή συντροφιά με κάποιον άλλο.’
Έτσι, μολονότι πολλά άτομα διαπιστώνουν ότι έχουν περισσότερα χρήματα και υλικά αγαθά απ’ ό,τι στα περασμένα χρόνια, μπορεί ωστόσο ν’ αναπολούν «τις καλές παλιές μέρες.» Είναι αλήθεια, ότι πριν από χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι ήσαν αναγκασμένοι να εργάζωνται σκληρά για να εξοικονομήσουν τα προς το ζην, εργαζόμενοι συχνά περισσότερες ώρες απ’ ό,τι σήμερα. Αλλά εργάζοντο συνήθως για ν’ αποκτήσουν τις βασικές ανάγκες της ζωής, και κατόπιν τις απελάμβαναν. Εξ άλλου, σήμερα πολλοί με απελπισία επιδιώκουν περισσότερα προηγμένα τεχνικά προϊόντα, αλλά το γεγονός είναι ότι η απόκτησις αυτών φαίνεται ότι τους φέρνει λιγώτερη πραγματική ικανοποίησι. Η συμβουλή του σοφού ανδρός είναι επομένως ακόμη πιο κατάλληλη σήμερα:
«Διότι τις ωφέλεια εις τον άνθρωπον από παντός του μόχθου αυτού και από της θλίψεως της καρδίας αυτού, εις τα οποία μοχθεί υπό τον ήλιον; Επειδή πάσαι αι ημέραι αυτού είναι πόνος, και οι μόχθοι αυτού λύπη· και την νύκτα έτι η καρδία αυτού δεν κοιμάται· είναι και τούτο ματαιότης. Δεν είναι αγαθόν εις τον άνθρωπον να τρώγη και να πίνη και να κάμνη την ψυχήν αυτού να απολαμβάνη καλόν εκ του μόχθου αυτού;»—Εκκλησ. 2:22-24.
Πράγματι, το πνεύμα των πραγμάτων φαίνεται ότι είναι διαφορετικό σήμερα. Επειδή πολλά άτομα στον καιρό μας βλέπουν λιγώτερο ‘αγαθόν από παντός του μόχθου αυτών,’ αναπολούν «τις καλές παλιές μέρες.»
ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Κάτι άλλο που κάνει τα περασμένα χρόνια να φαίνωνται ελκυστικά σε πολλούς είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι τότε εφαίνοντο πιο φιλικοί. Γνώριζε κανείς τους άλλους ανθρώπους σαν φίλους. Οι γείτονες δεν ήσαν απλώς άτομα που ζούσαν κοντά—ήσαν επίσης φίλοι. Δεν εδίδετο τόσο μεγάλη προσοχή στα υλικά αγαθά, αλλά, αντιθέτως, πολύ περισσότερη προσοχή εδίδετο στις προσωπικές σχέσεις.
Σχετικά μ’ αυτό, όταν ο εκατομμυριούχος μπασκετμπωλίστας Τζούλιους Έρβινγκ ερωτήθηκε: «Υπάρχουν μειονεκτήματα στο να έχη κανείς πολλά χρήματα;» απήντησε:
«Γίνεσαι στόχος από πολλές απόψεις. Είναι δύσκολο να έχης μια γνήσια σχέσι. Πρέπει να διαβάζης τους ανθρώπους, πρέπει να έχης τις υποψίες σου. Οι περισσότεροι μένουν απλώς γνωστοί. Μπορείς να λες ‘φίλος,’ αλλά, στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει γνωστός.»
Ο Έρβινγκ απλώς επιβεβαίωνε τις παροιμίες της Αγίας Γραφής: «Ο πλούτος προσθέτει φίλους πολλούς· ο δε πτωχός εγκαταλείπεται υπό του φίλου αυτού. . . . Πας τις είναι φίλος του διδόντος ανθρώπου.» (Παροιμ. 19:4, 6) Αυτή συνήθως η κατάστασις επικρατούσε στις ημέρες του βασιλέως Σολομώντος. Κι αυτό συμβαίνει συχνά σήμερα, όταν αυτό που έχεις ή αυτό που μπορείς ν’ αποκτήσης φαίνεται τόσο σπουδαίο σε πολλούς. Και, οπωσδήποτε, η έλλειψις πραγματικών φίλων δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο των πλουσίων. Η υπερβολική έμφασις που δίδεται σήμερα στα υλικά αγαθά και όχι στις σχέσεις, στερεί ανθρώπους όλων των κοινωνικών θέσεων από αληθινούς φίλους. Έτσι, έχουν την τάσι ν’ αναπολούν «τις καλές παλιές μέρες.»
Κάτι που σχετίζεται επίσης με «το πνεύμα» του περασμένου καιρού είναι η κατάστασις στην οικογένεια. Πριν από χρόνια, τα μέλη της οικογενείας δεν «απομονώνοντο» διαρκώς ο ένας από τον άλλο μπροστά στην τηλεοπτική ή στην κινηματογραφική οθόνη. Ούτε είχαν τα περίπλοκα μέσα συγκοινωνίας που καθιστούν ικανούς τους σύγχρονους γονείς και τους νεαρούς να φεύγουν με μεγάλη ταχύτητα προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι οικογένειες έκαναν τα περισσότερα πράγματα σαν μονάδα. Τα μέλη ήσαν πιο κοντά το ένα στο άλλο. Συχνά ολόκληρες οικογένειες απελάμβαναν μαζί την ανάγνωσι της Βίβλου, πράγμα που ανταπεκρίνετο στην πνευματική ανάγκη που έχει εμφυτεύσει ο Δημιουργός στους ανθρώπους. Αυτό επίσης συνέβαλλε σε περισσότερη οικογενειακή συνομιλία.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩΜΕ
Αλλά ποια αξία έχει το να γνωρίζη κανείς αυτές τις καλές απόψεις ή το «πνεύμα» που ήταν πιο συνηθισμένο «στις καλές παλιές μέρες»; Μπορούμε ν’ αλλάξωμε τα πράγματα έτσι όπως είναι τώρα;
Είναι γεγονός ότι εμείς προσωπικά δεν μπορούμε να εκμηδενίσωμε όλη την τεχνική πρόοδο που έχει γίνει. Ούτε και θέλομε κατ’ ανάγκην να το κάνωμε αυτό, με το να προσπαθούμε να ζούμε όπως ζούσαν οι πρόγονοί μας. Το σήμερα είναι σήμερα. Πρέπει ν’ αντιμετωπίσωμε αυτό το γεγονός. Ποια αξία έχει να σκεπτώμεθα υπερβολικά ό,τι υπήρχε;
Κατά μίαν έννοια, αυτό ανταποκρίνεται στη σπουδαιότητα της θεόπνευστης συμβουλής: «Μη είπης, Τις η αιτία, δια την οποίαν αι παρελθούσαι ημέραι ήσαν καλήτεραι παρά ταύτας; διότι δεν ερωτάς φρονίμως περί τούτου.» (Εκκλησ. 7:10) Δεν είναι συνετό να σκεπτώμεθα με μη ρεαλιστικό τρόπο το παρελθόν σαν να ήσαν όλα τα πράγματα τότε καλύτερα και τίποτα δεν είναι καλό τώρα.
Μπορούμε να βάλωμε αυτό το γεγονός επίσης στην καρδιά μας σήμερα. Οπωσδήποτε αληθεύει το γεγονός ότι, παρά την τεχνική πρόοδο του ανθρώπου, μερικά άτομα ακόμη λιμοκτονούν. Άλλοι καταφεύγουν στο έγκλημα ως μέσον συντηρήσεως της ζωής, και το γενικό ηθικό κλίμα χειροτερεύει πραγματικά. Αλλά δεν είναι ανάγκη να είναι η άποψις ενός ατόμου κατ’ εξοχήν αρνητική.
Αυτό τονίζεται καλά με το θετικό, αισιόδοξο πνεύμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι δεν κατέχονται από νοσταλγικές αναμνήσεις «των καλών παλιών ημερών.» Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διεπίστωσαν ότι η μελέτη της Αγίας Γραφής τους καθιστά ικανούς να ικανοποιούν τώρα τις πνευματικές και συναισθηματικές τους ανάγκες μ’ ένα τρόπο που είναι κατά πολύ ανώτερος απ’ αυτά που πολλά γηραιότερα άτομα θυμούνται με νοσταλγία για «τις καλές παλιές μέρες.»
Πράγματι, αυτό δεν είναι που θα μπορούσε ν’ αναμένη κανείς, ότι η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθεί τους ανθρώπους να ικανοποιήσουν πνευματικές και συναισθηματικές ανάγκες; Ο Ιεχωβά Θεός προμήθευσε την Αγία Γραφή. Όχι μόνο είναι ο Δημιουργός μας, εκείνος που γνωρίζει καλύτερα τις πιο βαθειές μας συναισθηματικές ανάγκες και πώς μπορούμε να τις ικανοποιήσωμε, αλλά επίσης μας έκανε έτσι ώστε να μπορούμε να εκτιμούμε την πνευματική μας ανάγκη, την ανάγκη μας να τον λατρεύωμε. Ο ψαλμωδός έγραψε με σοφία:
«Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν. . . . Τα διατάγματα του Ιεχωβά ευφραίνοντα καρδίαν· η εντολή του Ιεχωβά λαμπρά, φωτίζουσα οφθαλμούς· ο φόβος του Ιεχωβά καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα· αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ· . . . εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη»—Ψαλμ. 19:7-11, ΜΝΚ.
Με το να μελετάτε και να εφαρμόζετε τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να λάβετε διαρκή συναισθηματική και πνευματική ικανοποίησι. Όταν γίνεται αυτό ως οικογένεια, όπως ακριβώς ο ίδιος ο Ιεχωβά παραγγέλλει, όλα τα μέλη της οικογενείας πλησιάζουν περισσότερο τον Πατέρα τους στον ουρανό. Έτσι, μολονότι δεν αρνούνται τις επιτεύξεις και τα οφέλη της υλικής προόδου του ανθρώπου, τα άτομα δεν παραμένουν απογοητευμένοι υλισταί ούτε οκνηροί ονειροπόλοι του παρελθόντος.
Υπάρχει επίσης η ευλογία που προκύπτει, το να γίνη κανείς μέλος μιας ομάδος ατόμων οι οποίοι σχηματίζουν γνήσιες φιλίες. Στην έκδοσι Θρησκευτικές Κινήσεις στη Σύγχρονη Αμερική (1974) ο Λη Ρ. Κούπερ αναφέρει τις παρατηρήσεις του σχετικά με μερικούς μαύρους Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι ζουν σε μια μεγάλη πόλι. Αντελήφθη ότι «στη δική τους εκκλησιαστική ζωή, οι Μάρτυρες σχηματίζουν μια γνήσια κοινότητα εμπιστοσύνης και παραδοχής.» Και συνεπέρανε ότι «οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσφέρουν [σ’ ένα άτομο] ένα διαφορετικό τρόπο ζωής που προσφέρει σ’ αυτούς που τον ακολουθούν ένα τρόπο να βρουν ταυτότητα και αυτοσεβασμό, μια κοινότητα παραδοχής και ελπίδα για το μέλλον.» Αυτή η ελπίδα συγκεντρώνεται στην υπόσχεσι του Θεού να εξαλείψη, όχι μόνο τις ανεπιθύμητες πλευρές της τεχνικής προόδου του ανθρώπου αλλά, επίσης, τα αποτελέσματα της ανθρωπίνης ατελείας. Είναι αλήθεια ότι το παρόν περιγράφεται ορθά στην Αγία Γραφή ως ‘έσχατες ημέρες’ και χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι πολλά άτομα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, ακρατείς, προπετείς, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.» (2 Τιμ. 3:1-4) Αλλά ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι σύντομα τα πράγματα θ’ αλλάξουν.
Εκείνος θα το επιτελέση αυτό εξαλείφοντας την ασέβεια από το πρόσωπο της γης και εγκαθιδρύοντας μια νέα τάξι δικαιοσύνης. Περιγράφοντας εκείνον τον καιρό, ο οποίος, όπως δείχνουν τα γεγονότα, πλησιάζει, το εδάφιο Αποκάλυψις 21:4 λέγει: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» Μια παρόμοια προφητεία βρίσκεται στο εδάφιο Ησαΐας 65:17, που λέγει: «Επειδή ιδού, νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν [καρδίαν, ΜΝΚ]. Οι συνθήκες που θα προμηθεύση ο Θεός θα είναι τόσο καλύτερες από κάθε άποψι απ’ ό,τι στο παρελθόν ώστε δεν θα υπάρχη αιτία για νοσταλγία. Πράγματι, εκείνον τον καιρό δεν θα υπάρχη τάσις να επιθυμούμε «τις καλές παλιές μέρες.»
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τις καλές μέρες που πρόκειται να έλθουν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν να μελετήσετε την Αγία Γραφή έτσι ώστε να μπορέσετε να βρήτε μεγαλύτερη ικανοποίησι στη ζωή τώρα και τη βεβαιωμένη «ελπίδα για το μέλλον» που είναι μια αναγνωρισμένη άποψις της ζωής τους.