Γιατί Διώκονται οι Χριστιανοί;

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ μάρτυρες του Ιεχωβά συνήθως τυγχάνουν συμπαθείας από τους γνωστούς των ως άτομα. Πολλοί παραδέχονται ότι είναι καλοί γείτονες και δεν προκαλούν φασαρίες. Εξ άλλου, μερικοί τους μισούν, όχι για ό,τι είναι ως άτομα, αλλά για ό,τι πιστεύουν και ιδιαίτερα διότι ομιλούν δημοσίως για τις πεποιθήσεις τους. Στην πραγματικότητα, θα ήταν παράξενο αν οι Μάρτυρες, ως Χριστιανοί, δεν αντιμετώπιζαν πικρή εναντίωσι, διότι ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος. Ενθυμείσθε τον λόγον, τον οποίον εγώ είπα προς εσάς· Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει· εάν τον λόγον μου εφύλαξαν, και τον υμέτερον θέλουσι φυλάξει.»—Ιωάν. 15:19, 20.

Μια αιτία γι’ αυτόν τον διωγμό είναι ότι ο κόσμος έχει τις συνήθειές του, τις οποίες δεν θέλει να εγκαταλείψη. Οι αλήθειες και οι αρχές της Βίβλου, που κηρύττουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατακρίνουν πολλούς ανθρώπους. (Παράβαλε με Εβραίους 11:7· Ματθαίος 14:3-5· Ιωάννης 8:45-47.) Δεν καταλαβαίνουν γιατί ένας γνωστός τους που γίνεται Μάρτυς του Ιεχωβά υφίσταται αυτή την αλλαγή. Στο σημείο αυτό, ο απόστολος Πέτρος λέγει: «Αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις· και δια τούτο παραξενεύονται ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν.»—1 Πέτρ. 4:3, 4.

Για όλα αυτά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν καυχώνται ούτε αυτοδικαιώνονται. Ούτε επιζητούν διωγμό ή παθήματα. Αγαπούν και απολαμβάνουν τη ζωή και θέλουν να εξακολουθούν να ζουν με ειρήνη. Γι’ αυτό αφοσιώνονται στην εκμάθησι των Βιβλικών αρχών και ζουν σύμφωνα μ’ αυτές. (1 Πέτρ. 3:10, 11) Και θέλουν και άλλοι επίσης ν’ απολαμβάνουν τα θαυμάσια πράγματα που αυτοί έχουν βρει και να έχουν μια ελπίδα κι ένα σκοπό στη ζωή. Έτσι, επισκέπτονται τα σπίτια των ανθρώπων διότι δεν θέλουν να παραβλέψουν κανένα και, συνεπώς, να παραλείψουν να προσφέρουν σε κάθε άτομο το ζωοσωτήριο άγγελμα των «αγαθών νέων.» (Παράβαλε με Πράξεις 20:26, 27· Ιεζεκιήλ 33:2-5.) Τους επισκέπτονται επανειλημμένως, διότι γνωρίζουν ότι οι περιστάσεις αλλάζουν και ένα άτομο που δεν ακούει σήμερα μπορεί να υποστή μια αλλαγή στην κατάστασί του και στον τρόπο σκέψεώς του αργότερα.—Εκκλησ. 11:6.

Αυτό που κάνει τους Μάρτυρες να επισκέπτωνται τους ανθρώπους στα σπίτια τους είναι, στην πραγματικότητα, η αγάπη για τους ανθρώπους. Γνωρίζουν ότι η ζωή των ανθρώπων βρίσκεται σε κίνδυνο και θέλουν να τους βοηθήσουν. Δεν έχουν κανένα προσωπικό όφελος απ’ αυτό, αλλά έχουν τη χαρά να βλέπουν άτομα να μαθαίνουν την αλήθεια και να παίρνουν θέσι υπέρ της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά. Έλαβαν δωρεάν και δίνουν δωρεάν.—Ματθ. 10:8.

ΜΙΣΟΥΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ‘ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩΝ’

Ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους Χριστιανούς: «Μηδείς υμών ας μη πάσχη ως φονεύς ή κλέπτης ή κακοποιός ή ως περιεργαζόμενος τα αλλότρια· αλλ’ εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ’ ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο.» (1 Πέτρ. 4:15, 16) Επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν ν’ ακολουθούν αυτή τη συμβουλή, οι διώκτες τους εξαναγκάζονται ν’ ακολουθούν την τακτική των εχθρών του προφήτου Δανιήλ στην Περσική Αυτοκρατορία. Έλεγαν ο ένας στον άλλο: «Δεν θέλομεν ευρεί πρόφασιν κατά του Δανιήλ τούτου, εκτός εάν εύρωμέν τι εναντίον αυτού εκ του νόμου του Θεού αυτού.»—Δαν. 6:5.

Σύμφωνα με τις εντολές του αποστόλου Πέτρου, λοιπόν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά φέρονται ενώπιον δικαστηρίων, όχι με την κατηγορία ανηθικότητος, κλοπής ή άλλων μορφών παρανομίας, αλλά επειδή ακολουθούν τις εντολές της Γραφής. Παραδείγματος χάριν, μισούνται από τους θρησκευτικούς ηγέτες επειδή δεν διδάσκουν ότι ο Θεός πρόκειται να βασανίση τους ανθρώπους σε μια αιώνια κόλασι, κάτι που οι ίδιες οι Γραφές δεν διδάσκουν και το οποίο προσβάλλει και φέρει όνειδος στον Θεό της αγάπης.

Μερικοί αντιτίθενται επειδή οι Μάρτυρες δεν δέχονται μεταγγίσεις αίματος. Αυτή η άρνησις δεν αποτελεί απόρριψι κάθε ιατρικής θεραπείας. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συχνά επισκέπτονται γιατρούς και χειρούργους για τις ασθένειές τους. Αλλά η άρνησίς τους να πάρουν ή να δώσουν αίμα για μετάγγισι, βασίζεται εξ ολοκλήρου στην Αγία Γραφή. Αποτελεί προσκόλλησι στον Λόγο του Θεού, ο οποίος συγκεκριμένα λέγει: «Να απέχητε από . . . αίματος.» (Πράξ. 15:19, 20, 28, 29· Γέν. 9:4· παράβαλε με Λευιτικόν 17:13, 14.) Αλλά οι Μάρτυρες δεν λέγουν στους ανθρώπους οι οποίοι δέχονται αίμα να μην το κάνουν αυτό.a

Οι Μάρτυρες είναι ουδέτεροι όσον αφορά τις πολεμικές υποθέσεις και διαμάχες μεταξύ των εθνών και είναι, επίσης, καθαροί από κάθε πολιτική ανάμιξι, ακόμη και από ψηφοφορίας, διότι εκπληρώνουν την περιγραφή έκανε ο Ιησούς για τους μαθητές του ότι δεν θα ήσαν «εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14) Για την ίδια αιτία δεν χαιρετούν λατρευτικά τη σημαία ούτε τα σύμβολα κανενός έθνους. Για ένα Χριστιανό μάρτυρα του Ιεχωβά το να δείξη αφοσίωσι, να λατρεύση, να υπηρετήση,να προσκυνήση ή να χαιρετήση κάποια εικόνα ή είδωλο είναι μια χονδροειδής αμαρτία στα όμματα του Θεού.—1 Ιωάν. 5:21· Πράξ. 15:29· παράβαλε με Έξοδον 20:4, 5· Δευτερονόμιον 5:8, 9.

Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι «πάντες . . . οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.» (2 Τιμ. 3:12· Μάρκ. 10:30· Ιωάν. 15:20) Έτσι, μολονότι δεν επιζητούν διωγμό ούτε χαίρονται να υφίστανται τα παθήματα που ο διωγμός επιφέρει, είναι παρ’ όλα αυτά ευτυχείς διότι ο διωγμός αποτελεί μια ακόμη απόδειξι γι’ αυτούς ότι ακολουθούν την ορθή πορεία και ευαρεστούν τον Θεό τους Ιεχωβά. (Ματθ. 5:11, 12· Πράξ. 5:41) Δεν πικραίνονται λόγω του διωγμού, αλλά εξακολουθούν να διακηρύσσουν τα «αγαθά νέα» σε όλους και βλέπουν πολλά ειλικρινή άτομα να δέχωνται με χαρά τα «αγαθά νέα» και να ενώνωνται μαζί τους στη διακήρυξί των και σε άλλους.

[Υποσημειώσεις]