Προσπαθώντας να Καλύψωμε Όλη τη Φιλλανδία με τα «Αγαθά Νέα»

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ προσπάθεια για να φθάσουν τα «αγαθά νέα» σε όλους, και αυτό αληθεύει ιδιαίτερα στη Φιλλανδία. Η Φιλλανδία, που βρίσκεται στη μακρινή γωνιά της Ευρώπης μεταξύ Σουηδίας και Σοβιετικής Ενώσεως, είναι μια από τις πιο βόρειες χώρες του κόσμου. Και είναι μια πολύ ψυχρή χώρα, αλλά όχι τόσο παγωμένη και αποκλεισμένη από χιόνια όπως μπορεί να φαντάζεσθε, χάρι στη θερμή επίδρασι του Γκαλφ Στρημ, του Ρεύματος του Κόλπου.

Οι περισσότεροι από τα 4.743.000 κατοίκων αυτής της «χώρας των χιλίων λιμνών» ομιλούν Φιλλανδικά, μολονότι η Σουηδική είναι η μητρική γλώσσα του 7 περίπου τοις εκατό του πληθυσμού. Πιστεύεται ότι οι Φιλλανδοί αρχικά μετανάστευσαν σ’ αυτή τη χώρα από κάποιο μέρος της νοτιοανατολικής Ρωσίας. Έχουν πολύ στενή σχέσι με τους Εσθονούς και, πιο μακρινή, με τους Ούγγρους.

Επίσημα, το 92 και πλέον τοις εκατό του πληθυσμού ανήκει στην επίσημη κρατική θρησκεία, στην Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Φιλλανδίας. Αλλά πολλά άτομα ισχυρίζονται ότι η Αγία Γραφή γράφτηκε απλώς από ανθρώπους και αμφισβητούν σοβαρά αυτά που λέγει. Σ’ αυτό, απηχούν τη διδασκαλία μερικών εξεχόντων κληρικών. Το ποσοστό εκείνων που εκκλησιάζονται είναι σχεδόν 3 τοις εκατό, αλλά οι άνδρες παρακολουθούν την εκκλησιαστική λειτουργία μόνο σε κάποια ιδιαίτερη περίσταση όπως ένας γάμος ή μια κηδεία. Ασφαλώς, οι Φιλλανδοί χρειάζονται τα «αγαθά νέα,» και οι 13.000 και πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ καταβάλλουν σθεναρή προσπάθεια για να φθάση στα άτομα αυτά το ενθαρρυντικό άγγελμα της Βίβλου. Αλλά πώς άρχισε η διακήρυξις των «αγαθών νέων» στη Φιλλανδία;

ΤΑΧΕΙΑ ΑΥΞΗΣΙΣ Σ’ ΕΝΑ ΓΟΝΙΜΟ ΑΓΡΟ

Πριν από χρόνια, το 1909, οι «κολπόρτερς,» ή ολοχρόνιοι εργάτες, από τη Σουηδία ήλθαν για πρώτη φορά στη Φιλλανδία και διέθεσαν μερικά Βιβλικά έντυπα. Αλλά η πραγματική αρχή έγινε αργότερα εκείνο το έτος, όταν ένας θρησκευόμενος άνδρας από την Τούρκου ξεκίνησε για ένα προσκύνημα στην Παλαιστίνη, αλλά καθυστέρησε στη Σουηδία. Εκεί κάποιοι του έδωσαν μαρτυρία και πήρε ένα βοήθημα Γραφικής μελέτης που ήταν γραμμένο από τον Κ. Τ. Ρώσσελ, τον πρώτο πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, ο άνδρας αυτός αντιλήφθηκε ότι το βιβλίο αυτό περιείχε την αλήθεια. Εγκαταλείποντας το ταξίδι του, επέστρεψε στη Φιλλανδία, πήγε το βιβλίο στον φίλο του Κάαρλο Χαρτέβα στο Ελσίνκι και του ζήτησε να το μεταφράση στα Φιλλανδικά. Αυτοί οι δυο άνδρες βαπτίσθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και δραστήρια άρχισαν το δύσκολο έργο της εξαπλώσεως των «αγαθών νέων» σ’ όλη αυτή τη χώρα, μεταφράζοντας τα έντυπα και δίνοντας δημόσιες Γραφικές ομιλίες.

Οι επιμελείς προσπάθειές τους έφεραν γοργά αποτελέσματα. Όταν ο Κ. Τ. Ρώσσελ επισκέφτηκε τη Φιλλανδία το 1912, περίπου 2.000 άτομα ήλθαν να τον ακούσουν να ομιλή και 140 παρακολούθησαν τη συνέλευσι που έγινε τότε. Οι εκθέσεις δείχνουν ότι 477 δημόσιες ομιλίες εδόθησαν στη Φιλλανδία το 1912, και 17 άτομα συμμετείχαν στο έργο «κολπόρτερ.» Ο Τζ. Φ. Ρόδερφορδ απηύθυνε μια ομιλία σ’ ένα ακροατήριο από 3.000 άτομα όταν επισκέφθηκε τη Φιλλανδία το 1913.

Το θαυμάσιο ευαγγελιστικό πνεύμα που ήταν διάχυτο μεταξύ του λαού του Θεού στη χώρα αυτή εκείνα τα πρώτα χρόνια εξακολουθεί μέχρι τον καιρό μας. Και από μια πολύ «μικρή» έναρξι, το έργο του Θεού έκανε σταθερή πρόοδο. Τώρα υπάρχουν 251 εκκλησίες διασκορπισμένες σ’ όλη τη χώρα. Το 1922, η Πράξις περί «Ελευθερίας θρησκείας» έγινε νόμος. Έτσι μπορούσαν τότε όσοι επιθυμούσαν να παραιτηθούν από την κρατική θρησκεία. Επίσης, ο νέος νόμος έδινε στον κάθε ένα το δικαίωμα να εκτελή τα της θρησκείας του, ενόσω τούτο δεν ήταν σε αντίθεσι με τα καλά ήθη και τις συνήθειες. Αυτό παρείχε τη βάσι για επίσημη καταγραφή των Μαρτύρων του Ιεχωβά στον Θρησκευτικό Οργανισμό το 1945. Εν τούτοις, είχε ήδη ιδρυθή στο Ελσίνκι το 1911 ένα γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά και από το 1912 είχε αρχίσει να τυπώνεται τακτικά η Σκοπιά στα Φιλλανδικά.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΘΑΣΗ ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Εκείνα τα πρώτα χρόνια, ήταν πολύ δύσκολο να φθάση το άγγελμα στους ανθρώπους σ’ αυτή τη μεγάλη αραιοκατωκημένη χώρα, της οποίας το ένα τρίτο βρίσκεται βορείως του Αρκτικού Κύκλου. Αχανή δάση καλύπτουν το ένα τρίτο της χώρας και ένα άλλο δέκατο καλύπτεται από νερό και έλη. Υπάρχουν όμορφες λίμνες—όχι μόνο 1.000, αλλά περίπου 60.000—με διπλάσια σχεδόν νησιά, στα οποία περιλαμβάνονται 30.000 γύρω από την παραλιακή γραμμή. Έτσι, το ταξίδι για να φθάση το άγγελμα στους ανθρώπους γίνεται με αργό ρυθμό, και αυτό αλήθευε ιδιαίτερα για κείνα τα πρώτα χρόνια. Σήμερα, οι δρόμοι και η συγκοινωνία έχει βελτιωθή σε τρομερό βαθμό και υπάρχουν περισσότερα αυτοκίνητα, θαυμάσια τραίνα και λεωφορεία και ένα εξαιρετικό σύστημα αεροπορικών γραμμών.

Η ανεξαρτησία της Φιλλανδίας από τη Ρωσία τον Δεκέμβριο του 1917 προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο, καθώς οι αντιμαχόμενες φατρίες εμάχοντο για να αναλάβουν τον έλεγχο της χώρας. Παρ’ όλα τα προβλήματα που επακολούθησαν, όμως, οι αληθινοί Χριστιανοί εξακολούθησαν να διακηρύττουν τα «αγαθά νέα», και σχηματίσθηκαν νέες εκκλησίες.

Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Φιλλανδοί μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετώπισαν απαγορεύσεις των εντύπων τους, καθώς επίσης και συλλήψεις και φυλακίσεις, ιδιαίτερα σχετικά με τη Χριστιανική τους ουδετερότητα. (Ιωάν. 15:19) Αλλά οι προσπάθειές τους να κηρύξουν τα «αγαθά νέα» ευλογήθηκαν πολύ. Το 1944 παρατηρήθηκε αύξησι 62 τοις εκατό στους διαγγελείς της Βασιλείας, και μέχρι το 1945 το σύνολο ευαγγελιζομένων έφθασε τους 1.632 σε 267 εκκλησίες. Σήμερα, υπάρχει ένας μάρτυς του Ιεχωβά σε κάθε 373 άτομα σ’ αυτή τη χώρα, και ασφαλώς αυτό αποτελεί ένδειξι της ευλογίας του Θεού.

Ασφαλώς, το Αρκτικό κλίμα παρουσιάζει δυσκολίες. Αλλά οι φορείς των «αγαθών νέων» ντύνονται ζεστά και βγαίνουν έξω με τον κρύο καιρό για να φέρουν το άγγελμα στους ανθρώπους στα σπίτια τους. Μερικές φορές το κρύο βοηθεί. Παραδείγματος χάριν: Κάποιος άνδρας είδε μερικούς Μάρτυρες που πλησίαζαν το σπίτι του μια χειμωνιάτικη μέρα. Επειδή δεν ήθελε να τους μιλήση, πήγε στη σοφίτα, με σκοπό να παραμείνη εκεί ενόσω οι Μάρτυρες μιλούσαν με τη σύζυγό του. Από το πλεονεκτικό του σημείο στην ψυχρή, χωρίς θέρμανσι σοφίτα, μπορούσε ν’ ακούη τους διαγγελείς της Βασιλείας να μιλούν στη σύζυγό του στο ζεστό δωμάτιο κάτω. Ήλπιζε ότι οι επισκέπτες θα έπαυαν να μιλούν και θα έφευγαν, αλλά προς απογοήτευσί του άκουσε τη σύζυγό του να προσφέρεται να τους κάνη καφέ. Κατόπιν, καθώς καθόταν τρέμοντας από το κρύο, άκουσε τους Μάρτυρες να προσφέρουν μια εξάμηνη Γραφική μελέτη στη σύζυγό του. Αυτό πήγαινε πολύ! Ασφαλώς δεν μπορούσε να παραμείνη στη σοφίτα έξη μήνες! Έτσι, κατέβηκε και πήρε κι’ αυτός μέρος στη συζήτησι και ήπιε και λίγο ζεστό καφέ. Άρχισε η μελέτη, ο άνδρας αυτός ενώθηκε στη μελέτη και σήμερα είναι ένας πνευματικός αδελφός μας.

ΕΝΙΣΧΥΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Το 1949 υπήρχαν 415 εκκλησίες μ’ ένα μέσο όρο εννέα ευαγγελιζομένων στην κάθε μια. Αυτό οφειλόταν σε έλλειψι μέσων συγκοινωνίας και στη σχετική απομόνωσι των αδελφών σε αγροτικές περιοχές. Αλλά καθώς οι συνθήκες βελτιώνονταν, ολοένα περισσότερες εκκλησίες ενώνονταν και αυτό ενεθάρρυνε και ενίσχυσε πολύ τους Φιλλανδούς Χριστιανούς. Τώρα υπάρχουν μόνο 251 εκκλησίες, αλλά κάθε μια έχει ένα μέσο όρο 52 διαγγελέων της Βασιλείας, και αυτό επιτρέπει να γίνωνται πιο διδακτικές και ενισχυτικές για την πίστι συναθροίσεις.

Από το 1968 έχουν χτισθή περίπου 100 νέες Αίθουσες Βασιλείας, και τώρα περίπου 200 εκκλησίες συναθροίζονται τακτικά σε δικές τους αίθουσες. Ο νέος οίκος Μπέθελ, που χτίσθηκε το 1961, ήταν πολύ μικρός για την αύξησι που ελάμβανε χώρα και έτσι κτίσθηκαν δυο μεγάλες προσθήκες στο κτίριο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Κατόπιν, το 1978, αγοράσθηκε στη Χεμεενλίννα χώρος για την ανέγερσι μιας αιθούσης συνελεύσεων περιοχής. Αυτό το θαυμάσιο, ελκυστικό οικοδόμημα, που μπορεί να χωρέση 1.300 άτομα, τελείωσε στις αρχές του 1979. Εξυπηρετεί περίπου 9.000 Μάρτυρες στη νότια Φιλλανδία.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΚΥΟΥΝ

Οι Μάρτυρες, όταν επισκέπτωνται τους ανθρώπους από σπίτι σε σπίτι, προσπαθούν ν’ ανοίξουν φιλικές συζητήσεις. Αλλ’ αυτό απαιτεί προσαρμοστικότητα. Στις πόλεις, οι οικοδεσπότες φαίνεται ότι αισθάνονται μεγαλύτερες πιέσεις και είναι ανάγκη οι Μάρτυρες να «έρχωνται στο σημείο» μάλλον γρήγορα. Ωστόσο, σε ωρισμένες αγροτικές περιοχές, συνήθως οι Μάρτυρες μπορούν να προχωρήσουν στο Γραφικό τους θέμα μόνο αφού απαντήσουν σε μερικές ερωτήσεις όπως «Από πού είπατε ότι ήλθατε;» και «Είσθε πανδρεμένος;» Σε μερικά μέρη της Φιλλανδίας, είναι μάλλον δύσκολο ν’ αρχίση κανείς συζητήσεις με οικοδεσπότες. Αλλά οι υπομονητικοί διαγγελείς της Βασιλείας εκεί συχνά ανταμείβονται με θαυμάσιες συζητήσεις. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι μέρος της χώρας έχει τη μεγαλύτερη αναλογία Μαρτύρων προς τον πληθυσμό.

Πριν από μερικά χρόνια, ένας επίσκοπος περιοχής μίλησε για κάποιο νεαρό άνδρα ονομαζόμενο Ρίστο. Εγίνοντο εκκλησιαστικές συναθροίσεις στο σπίτι όπου ζούσε. Αλλά ο Ρίστο δεν συμμετείχε σ’ αυτές και δεν έλεγε ούτε μια λέξι. Τα άλλα μέλη της οικογενείας έλεγαν ότι δεν ενδιαφέρεται. Ο επίσκοπος περιοχής, αφού επεξεργάσθηκε όλο τον κοντινό τομέα, ζήτησε από τον Ρίστο να οδηγήση αυτόν και τη σύζυγό του στη μόνη ομάδα σπιτιών που δεν είχαν ακόμη επισκεφθή.

Ο επίσκοπος περιοχής, επειδή είδε ότι τα σπίτια σ’ εκείνη την περιοχή ήσαν λίγα, είπε στον Ρίστο ότι, αν ήθελε, μπορούσε να πάη μαζί τους. Ο νεαρός συμφώνησε και οι γείτονες τους δέχθηκαν φιλικά. Μετά από τις δυο πρώτες επισκέψεις, ο επίσκοπος περιοχής είπε στον Ρίστο ότι θα ήταν ίσως πιο κατάλληλο αν εκείνος καλούσε τους γείτονες του στη δημόσια ομιλία που θα γινόταν στο σπίτι του, και αυτός δέχθηκε ευχαρίστως. Αργότερα, προσέφερε μάλιστα και περιοδικά στους οικοδεσπότες. Όταν η οικογένεια άκουσε ότι ο Ρίστο είχε, στην πραγματικότητα, μιλήσει στους ανθρώπους για την Αγία Γραφή, έμεινε έκπληκτη. «Δεν ξέραμε ότι ενδιαφερόσουν!» ανεφώνησαν. «Γιατί δεν μας το είπες;» «Μα, ποτέ δεν με ρωτήσατε,» απάντησε ο Ρίστο. Μετά απ’ αυτό, έκανε θαυμάσια πρόοδο και κάνει ένα πολύ καλό έργο ως ειδικός σκαπανεύς (ολοχρόνιος διαγγελεύς της Βασιλείας) εδώ και αρκετά χρόνια τώρα.

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ

Η Φιλλανδία έχει μια παράδοσι ελευθερίας και οι επίσημοι γενικά προσπαθούν να φέρωνται σε όλους δίκαια. Αλλά είχαν γίνει μερικές προσπάθειες να σταματήση το έργο της μαρτυρίας.

Παραδείγματος χάριν, πριν από λίγα χρόνια, ο Οργανισμός Φιλλανδικών Πόλεων συνέταξε μια σειρά προτεινομένων κανονισμών για πόλεις, μικρές και μεγάλες, κι ένα από τα άρθρα σ’ αυτές τις «αστυνομικές διατάξεις» απαγορεύει το θρησκευτικό έργο που περιλαμβάνει «προσπάθεια μεταβάσεως από σπίτι σε σπίτι.» Το επιχείρημά τους ήταν ότι το χτύπημα των κουδουνιών, ιδιαίτερα στις πολυκατοικίες, διαταράσσει την ειρήνη των οικοδεσποτών. Πολλές πόλεις υιοθέτησαν τους νέους κανονισμούς.

Οι Μάρτυρες τον Ιεχωβά, επειδή αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χτυπούν τα κουδούνια στις πολυκατοικίες, και ότι ο θόρυβος μπορεί να ενοχλήση τους ανθρώπους στα διπλανά διαμερίσματα, προσπαθούν να κάνουν αραιά τις επισκέψεις τους αντί να επισκέπτωνται κάθε διαμέρισμα διαδοχικά. Αλλιώς, συνεχίζουν το έργο μαρτυρίας τους από σπίτι σε σπίτι, μια δραστηριότητα που εκτιμάται πολύ από πάρα πολλούς ανθρώπους. Εδώ και πολλά χρόνια δεν συναντούν πραγματικές δυσκολίες. Αλλά μια μέρα, δύο σκαπανείς στη μικρή παραλιακή πόλι της Λοβιίζα έτυχε να επισκεφθούν το σπίτι ενός αστυνομικού, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι παρέβαιναν το νόμο. Αργότερα, τους ειδοποίησαν να πληρώσουν ένα πρόστιμο, αλλά εκείνοι προτίμησαν να φέρουν την υπόθεσι στο δικαστήριο.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Στο νομικό τους υπόμνημα, οι αδελφοί δήλωσαν ότι το χτύπημα του κουδουνιού στο σπίτι ενός ατόμου με κατάλληλο τρόπο και για μια νόμιμη αιτία δεν μπορεί λογικά να θεωρηθή ότι διαταράσσει την ειρήνη του οικοδεσπότου, διότι ο ίδιος έχει βάλει εκεί το κουδούνι έτσι ώστε κάποιος να μπορή να το χτυπήση όταν επιθυμή να του μιλήση. Η δικογραφία έδειξε ότι είναι μέρος της θρησκείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά να φέρουν το άγγελμα της Αγίας Γραφής στους ανθρώπους από σπίτι σε σπίτι και ότι η κυβέρνησις επιδοκίμασε αυτή τη μέθοδο ευαγγελιστικού έργου όταν παρείχε ένα καταστατικό στη θρησκευτική οργάνωσι των Μαρτύρων. Τονίσθηκε ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να τους επισκέπτωνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και ότι θα ήταν παρεμπόδισι της ελευθερίας η απαγόρευσις κάθε είδους επισκέψεων από σπίτι σε σπίτι, επειδή μια μειονότης δεν επιθυμεί να έχη τέτοιες επισκέψεις.

Ο νεαρός σκαπανεύς είπε στο δικαστήριο ότι ήταν τοξικομανής προτού συναντήση τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και ποτέ δεν θα εγνώριζε ότι μπορούσε να τους ζητήση βοήθεια για το πρόβλημά του· έτσι, χάρηκε πάρα πολύ που του είχαν κάνει μια αυτόκλητη επίσκεψι στο σπίτι του. Τον βοήθησαν να υπερνικήση την τοξικομανία και να γίνη ένας χρήσιμος πολίτης, και είπε ότι πολλοί άλλοι θα εκτιμούσαν κάποια βοήθεια, αλλά δεν γνωρίζουν πού να τη βρουν. Τόνισε ότι είναι απαραίτητο να ψάχνωμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους, κάνοντας επισκέψεις στα σπίτια τους.

Ο δικαστής, αφού άκουσε τα επιχειρήματα, συμφώνησε ότι ο αδελφός δεν είχε παραβή τον κανονισμό, επειδή δεν είχε προσπαθήσει να μπη μέσα στα σπίτια. Μ’ αυτή τη βάσι αθωώθηκε και ο μηνυτής δεν εφεσίβαλε την υπόθεσι. Έτσι, όπως ανέγραψε την επόμενη μέρα η τοπική εφημερίδα, στη Λοβιίζα είναι νόμιμο να πηγαίνη κανείς από σπίτι σε σπίτι και να μιλά για τη θρησκεία, αν δεν προσπαθή να μπη μέσα στο σπίτι. Από τότε, πολλές πόλεις, μικρές και μεγάλες, έχουν ανακαλέσει τον κανονισμό, και μερικοί αξιωματούχοι έκαναν ευνοϊκά σχόλια για το καλό έργο που επιτελούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επισκεπτόμενοι τους ανθρώπους στα σπίτια τους με την Αγία Γραφή.

Οι Φιλλανδοί ζουν με σχετική ησυχία επί πολλά χρόνια τώρα. Αλλά καθώς ο ανερχόμενος πληθωρισμός, η ανεργία και το έγκλημα προσθέτουν στο αίσθημα της ανασφάλειας, ολοένα περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται να μάθουν τι έχει να πη η Αγία Γραφή για το μέλλον. Πράγματι, στη Φιλλανδία, όπως και αλλού στον Χριστιανικό κόσμο, υπάρχει «πείνα ακροάσεων των λόγων του Κυρίου.» (Αμώς 8:11) Αλλά σ’ αυτή τη χώρα με τις πολλές λίμνες, τα πράσινα δάση και το κατάλευκο χιόνι, με τις φωτεινές θερινές νύχτες και τα χειμωνιάτικα βορεινά φώτα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν την προσπάθειά τους να φθάσουν όλους τους ανθρώπους με τα ελπιδοφόρα «αγαθά νέα.»