Ο ‘Πιστός Δούλος’ Δίνει “Τροφή εν Καιρώ”

ΜΕΤΑ τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1918), οι εκκλησίες του Χριστιανικού λεγόμενου κόσμου υποστήριξαν την Κοινωνία των Εθνών και προέτρεψαν τους κατ’ όνομα Χριστιανούς να την υποστηρίξουν. Αντίθετα, οι Σπουδαστές των Γραφών ποτέ δεν παρέλειψαν να κατευθύνουν την προσοχή στη Βασιλεία του Θεού, σαν τη μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας, και να εκθέτουν την Κοινωνία των Εθνών σαν ανθρωποποίητο κατασκεύασμα, καταδικασμένο ν’ αποτύχη.

Μέχρι σήμερα, οι εκκλησίες του Χριστιανικού λεγόμενου κόσμου έχουν μολυνθή απ’ το πνεύμα του κόσμου και απ’ τον υλισμό του, τη θεωρία της εξελίξεως, την ανώτερη κριτική και απ’ τις φιλοσοφίες που αρνούνται τη Βιβλική αλήθεια. Οι πιο πολλοί δέχθηκαν την ανηθικότητα του κόσμου, την πορνεία, την μοιχεία και την ομοφυλοφιλία, με αποτέλεσμα να καταρρεύση ο γάμος και η οικογενειακή ζωή, να έχουμε ανήλικους και ενήλικες κακοποιούς, διάδοσι των αφροδισίων νοσημάτων και αύξησι της βίας. Οι εκκλησίες έχουν αναμιχθή στις υποθέσεις αυτού του κόσμου, με το να υποστηρίζουν δικτατορίες σε ορισμένες χώρες και να υποστηρίζουν ενεργά την τρομοκρατία και τις παράνομες δραστηριότητες σ’ άλλες.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ

Αντίθετα, η παγκόσμια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά συνέχισε να είναι πιστή στις Βιβλικές διδασκαλίες και είναι προσκολλημένη στις καθαρές, αγνές ηθικές αρχές που είναι σε αρμονία με την άνωθεν σοφία. Οι Μάρτυρες δείχνουν βαθύ σεβασμό για τον γάμο και την οικογενειακή ζωή, καλλιεργούν τους καρπούς του πνεύματος και διατηρούν μια στενή σχέσι με τον Θεό. (Γαλ. 5:22-26, Ιακ. 3:17, 18) Με τη βοήθεια του παρόντος περιοδικού και παρόμοιων εντύπων μελέτης της Βίβλου συνεχίζουν να οικοδομούν την πίστι τους και την ακριβή τους γνώσι μέσω προσωπικής μελέτης της Βίβλου και συμμετοχής στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Επειδή εμπιστεύονται πλήρως στη βασιλεία του Θεού, κρατούν αυστηρή ουδετερότητα στις διαμάχες αυτού του κόσμου και με κατάλληλο τρόπο υποτάσσονται στις κυβερνητικές «ανώτερες εξουσίες», αποδίδοντας «τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν».—Ματθ. 22:21· Πράξ. 5:29· Ρωμ. 13:1-10.

ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙ;

Μερικοί μπορεί να ρωτήσουν: ‘Αν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λαμβάνουν την «τροφή εν καιρώ», γιατί οι απόψεις τους σε ωρισμένες διδασκαλίες άλλαξαν κατά καιρούς;’ Η Βίβλος απαντά: «Η οδός των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.» (Παρ. 4:18) Όπως ακόμη και η εκκλησία του πρώτου αιώνος είχε μερική μόνον γνώσι, έτσι και ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» σήμερα. Η γνώσις για πολλά πνευματικά ζητήματα θα γίνη πλήρης μόνο καθώς θα ολοκληρώνωνται οι σκοποί του Θεού. (1 Κορ. 13:9-12) Ο «δούλος» δεν είναι Θεόπνευστος αλλά συνεχίζει να ερευνά τις Γραφές και να εξετάζη εξονυχιστικά τα παγκόσμια γεγονότα ώστε να κατανοή τη συνεχιζόμενη εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών. Λόγω των ανθρώπινων περιορισμών, κατά καιρούς ίσως να υπάρχη μια ατελής και λανθασμένη κατανόησι κάποιου θέματος που αργότερα μπορεί να χρειασθή να διορθωθή.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο «δούλος» πρέπει να αποφεύγη να δημοσιεύη μια πιθανή ερμηνεία μέχρι να έχη στη διάθεσί του την τελική, ολοκληρωτική κατανόησι. Αρχικά, οι μαθητές του Χριστού δεν γνώριζαν ότι η Βασιλεία θα ήταν ουράνια, αλλά ο Ιησούς καταλάβαινε ότι θα αύξαναν σε γνώσι κάτω απ’ την επίδρασι του αγίου πνεύματος και ως εκ τούτου δεν δίστασε να τους αναθέση την αποστολή να είναι μάρτυρές του. (Πράξ. 1:6-8· Ιωάν. 14:25, 26) Μάλιστα, ένα απ’ τα χαρακτηριστικά απ’ τα οποία θα αναγνωριζόταν η τάξις του «πιστού δούλου» είναι η πνευματική του αγρυπνία που θα συμβάδιζε με βαθύ σεβασμό για τον Λόγο του Θεού. (Ματθ. 24:43, 44) Αν χρειάζεται να γίνουν κάποιες διορθώσεις, αυτή η τάξις είναι αρκετά ταπεινή και ευδίδακτη ώστε να το παραδέχεται και να κάνη τέτοιες αλλαγές σαν απόδειξι της πιστότητάς της στον Ιεχωβά και το Λόγο του.

«ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΑΡΧΟΝΤΩΝ ΑΥΤΟΥ»

Ο Ιησούς είπε ότι αν εύρισκε τον «δούλο» να δίνη στους «υπηρέτες» την ‘τροφή τους στον κατάλληλο καιρό,’ θα τον «καθιστούσε επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθ. 24:45-47) Μια τέτοια επιπρόσθετη ευθύνη, που ήταν πιο μεγάλη απ’ την παροχή πνευματικής τροφής στους κεχρισμένους μαθητές, θα περιελάμβανε την διακήρυξι των κρίσεων του Θεού στα έθνη και την χρησιμοποίησί του, σαν οργάνου στα χέρια του Θεού για να συναχθή ο «πολύς όχλος», ανδρών και γυναικών απ’ όλα τα έθνη και να συνταυτισθή με την εκκλησία. Η προσέλευσις αυτών των «άλλων προβάτων» και η παροχή πνευματικής τροφής σ’ αυτά θα οικοδομούσε την ελπίδα τους να κερδίσουν αιώνια ζωή στη γη.—Ησ. 2:1-4· Ζαχ. 8:23· Ματθ. 25:31-46· Ιωάν. 10:16· Αποκ. 7:9-17.

ΕΝΑΣ «ΠΟΝΗΡΟΣ ΔΟΥΛΟΣ»

Στα εδάφια Ματθαίος 24:48-51 αναφέρεται ένας «πονηρός δούλος.» Αυτό δεν δείχνει ότι ο «πιστός δούλος» γίνεται άπιστος, έτσι που οι «υπηρέτες» να μένουν χωρίς φροντίδα. Αλλά υπάρχει πιθανότης μερικά άτομα της τάξεως του «δούλου» να χάσουν την πίστι τους στην επιστροφή του Κυρίου. Με το να πουν στην καρδιά τους «Ο κύριός μου αργεί,» παύουν να είναι άγρυπνοι και έτσι αρχίζουν να εγκαταλείπουν το σύνολο των Χριστιανικών αληθειών. Αυτά τα άτομα μπορεί να φτάσουν και μέχρι του σημείου να χτυπούν τους πρώην «συνδούλους» τους. Αν και δεν συνεργάζωνται σαν οργανωμένο σώμα, αυτά τα άτομα, που ξεπέφτουν, αποτελούν όμως μια τάξι απίστων.a

ΕΥΦΡΑΙΝΕΣΘΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΑ ΔΙΑΤΡΕΦΟΜΕΝΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Ενώ οι διάφορες εκκλησιαστικές ομάδες του Χριστιανικού λεγόμενου κόσμου συνεχίζουν να πεινούν πνευματικά, η παγκόσμια εκκλησία των χρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά και οι σύντροφοί τους, τα «άλλα πρόβατα», εξακολουθούν να διατρέφωνται καλά και να είναι χαρούμενοι. (Ησ. 65:13-16) Η τάξις του «δούλου» εξακολουθεί να αναγνωρίζεται τόσο απ’ τη δραστηριότητά της στην παροχή πνευματικής τροφής όσο και απ’ την ύπαρξι της, καλά διατρεφόμενης πνευματικά, παγκόσμιας εκκλησίας. Επιπλέον, ο «δούλος» μπορεί να αναγνωρισθή λόγω του ότι έχει τις ίδιες απόψεις και θέσεις με τους πιστούς δούλους του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής και των πρώτων Χριστιανικών χρόνων.

Αυτές οι απόψεις και θέσεις περιλαμβάνουν: Πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και εξάρτησι απ’ αυτόν. (Παρ. 3:5-7) Πλήρη αποδοχή όλης της Βίβλου σαν αληθινής, σαν του Θεόπνευστου οδηγού του ανθρώπου. (Ψαλμ. 119:160· Ρωμ. 15:4· 1 Θεσ. 2:13· 2 Τιμ. 3:16, 17· 2 Πέτρ. 1:20, 21) Μια ταπεινή πορεία στα βήματα του Ιησού Χριστού, μέχρι και της αυταπαρνήσεως και της χαρωπής υπομονής διωγμών. (1 Πέτρ. 2:21· Ματθ. 16:24) Γνώσι του γεγονότος ότι οι δούλοι του Θεού πρέπει να είναι ευδίδακτοι, όχι ανεξάρτητοι και ότι πρέπει να εξακολουθούν να ψάχνουν. (Ψαλμ. 25:9· Ματθ. 7:7) Αναγνώρισι του γεγονότος ότι ο λαός του Ιεχωβά πρέπει να ασχολήται με σθένος στην υπηρεσία του, με το να κηρύττη και να μαθητεύη. (Λουκ. 13:24· Ματθ. 24:14· 28:19, 20) Εκζήτησι πρώτα της βασιλείας του Θεού και της δικαιοσύνης του.—Ματθ. 6:33, 34.

Αυτές είναι μερικές μόνο απ’ τις Γραφικές απόψεις απ’ τις οποίες αναγνωρίζεται η μόνη αληθινή εκκλησία του λαού του Ιεχωβά σήμερα. Αλλά παρέχουν μια βάσι για να προτρέψουμε όλους μας τους αναγνώστες να συνταυτισθούν ενεργά με την εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επίσης σας ενθαρρύνουμε να εξακολουθήσετε τη μελέτη της Βίβλου με το παρόν περιοδικό και τις εκδόσεις που το συνοδεύουν, συγκρίνοντας προσεκτικά ό,τι μαθαίνετε με τις Άγιες Γραφές. (Πράξ. 17:11) Μ’ αυτό τον τρόπο, μπορείτε να εξακολουθήσετε να τρέφεσθε καλά πνευματικά με «τροφήν εν καιρώ» και να είσθε και σεις ευτυχισμένος όπως ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» καθώς αποδίδετε στον Ιεχωβά μια ευπρόσδεκτη λατρεία.

[Υποσημειώσεις]