Το ‘Ευαγγέλιον της Ειρήνης’ Καρποφορεί στην Ελβετία

ΣΤΗΝ ιστορία η Ελβετία συχνά περιγράφεται σαν ένα «νησί ειρήνης». Είναι αλήθεια ότι από τότε που ο Ναπολέων άλλαξε την ροή της Ευρώπης στις αρχές του 19ου αιώνα, η χώρα ποτέ δεν αναμίχθηκε σε πόλεμο.

Σήμερα, τα 6.000.000 κάτοικοι της Ελβετίας απολαμβάνουν ένα απ’ τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα του κόσμου. Επιπλέον, αυτή η ευημερία επιτεύχθηκε χωρίς τους συνηθισμένους φυσικούς πόρους. Σ’ ένα εξωτερικά ειρηνικό περιβάλλον, η σκληρή εργασία, μαζί με τη σχολαστική ακρίβεια, ήταν επόμενο να φέρουν αποτελέσματα. Αλλά ψάξτε λίγο κάτω από την επιφάνεια αυτής της φαινομενικά ειδυλλιακής καταστάσεως, και θα έρθουν στο προσκήνιο προβλήματα που είναι συνυφασμένα με τον Δυτικό τρόπο ζωής. Και εδώ επίσης βρίσκει κανείς διαλυμένους γάμους και τοξικομανείς νεαρούς. Τα ειλικρινή άτομα πραγματικά ανησυχούν, και «το ευαγγέλιο της ειρήνης» που βασίζεται στο Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, είναι πραγματικά αγαθά νέα στο «Ελβετικό νησί της ειρήνης».—Εφεσίους 6:15.

«Το Ευαγγέλιο της Ειρήνης» Φτάνει στην Ελβετία

Όταν ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ, ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελβετία το 1891, σχημάτισε την εντύπωση ότι ο ‘θερισμός ήταν ώριμος.’ (Ματθαίος 9:37, 38· Ιωάννης 4:35-38) Αλλά ποιος θα βοηθούσε για να συναχτεί ο θερισμός; Αποδείχτηκε ότι ο Αδόλφος Βέμπερ χρησιμοποιήθηκε σαν όργανο γι αυτό το έργο. Όταν ήταν νεαρός, ο Βέμπερ είχε αφήσει την πατρίδα του και είχε πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί έμαθε τη Βιβλική αλήθεια, και κατόπιν εργάστηκε σαν κηπουρός του Κ. Τ. Ρώσσελ. Αλλά κατόπιν έβαλε στην καρδιά του την ενθάρρυνση να γυρίσει στην Ελβετία σαν «γεωργός στον αμπελώνα του Κυρίου.»

Στη μικρή γενέτειρά του την Λε Κονβέρ, ο Βέμπερ βρήκε εργασία σαν κηπουρός και δασοφύλακας. Βρισκόταν τώρα πίσω στο καντόνι του Νόισατέλ, ψηλά στην οροσειρά Γιούρα με τις απομονωμένες δασόφυτες κοιλάδες που σχεδόν δεν υπήρχαν ποτάμια γιατί το πορώδες ασβεστολιθικό έδαφος απορροφάει γρήγορα το νερό της βροχής. Που πηγαίνει το νερό; Ένα μέρος της απαντήσεως είναι οι όμορφες λίμνες του Νόισατέλ και της Μπιέν στους νότιους πρόποδες των βουνών Γιούρα.

Αλλά ο Αδόλφος Βέμπερ δεν δαπανούσε το χρόνο του απολαμβάνοντας το ήρεμο τοπίο. Ιδιαίτερα στη διάρκεια των μακρών χειμωνιάτικων μηνών, περιερχόταν τους κάμπους είτε με τα πόδια είτε με το ποδήλατό του, κηρύττοντας παντού «το ευαγγέλιο της ειρήνης». Η δράση του δεν περιοριζόταν με κανένα τρόπο στη δυτική Γαλλόφωνη Ελβετία και στη γειτονική περιοχή της Γαλλίας. Η γνώση του Βέμπερ της Γερμανικής και της Ιταλικής γλώσσας τον βοήθησε να διαδώσει το άγγελμα της Βασιλείας πέρα από την Ελβετία στα βουνά Γκότθαρντ και πάνω από τις Άλπεις στο Μιλάνο, στη βόρεια Ιταλία. Ο Ιεχωβά δεν παρέλειψε να ευλογήσει και αυτόν και άλλους ολοχρόνιους εργάτες στον θερισμό.

Το Άγγελμα Καρποφορεί

Το έτος 1899, 14 άτομα στην αγροτική κωμόπολη Τουν, 30 χιλιόμετρα (19 μίλια) νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας Βέρνης, αναφέρθηκε ότι γιόρτασαν την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού Χριστού. Αργότερα άλλοι όμιλοι μελέτης σχηματίστηκαν τόσο στο Γερμανικό όσο και στο Γαλλικό μέρος της χώρας, και πριν περάσει πολύς καιρός δύο τμήματα γραφείων της Εταιρίας Σκοπιά επέβλεπαν το έργο κηρύγματος της Βασιλείας ανάλογα με τις γλώσσες. Κατόπιν, στη δεκαετία του 1920, η επίβλεψη ανατέθηκε στο μεγαλωμένο γραφείο τμήματος στη Βέρνη, στο οποίο είχε προστεθεί ένα αρκετά μεγάλο τυπογραφείο. Ύστερα από μισό αιώνα, κατασκευάστηκε στο Τουν, ένα μεγάλο κτίριο γραφείων, που λειτουργεί για αρκετά χρόνια τώρα.

Το κήρυγμα σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ξένους εργάτες έφερε επίσης ευλογίες. Έτσι, η Ιταλική και η Ισπανική είναι οι γλώσσες που μιλούν πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτή τη χώρα. Άτομα πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων ελκύστηκαν από τη δύναμη του «ευαγγελίου της ειρήνης». Από τους 11.000 και πλέον διαγγελείς της Βασιλείας στην Ελβετία, οι μισοί μιλούν Γερμανικά, το ένα τρίτο Ιταλικά ή Ισπανικά και μόλις το ένα πέμπτο Γαλλικά. Το 1981, παραβρέθηκαν συνολικά 19.785 άτομα στον εορτασμό της Αναμνήσεως σε 231 εκκλησίες εδώ.

Μια Αξιοσημείωτη Αλλαγή Τρόπου Ζωής

Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες «το ευαγγέλιο της ειρήνης» έφτασε τις καρδιές μερικών είναι συχνά πολύ ασυνήθιστες. Για παράδειγμα ένας νεαρός από την Ισπανία έφτασε στη Γενεύη, μαζί μ’ ένα στενό του φίλο. Η τοξικομανία ήταν ήδη το κυριότερο ελάττωμά τους και δρούσαν σαν μεγάλοι κλέφτες καταστημάτων. Μια μέρα ο νεαρός φίλος του ατόμου αυτού πιάστηκε και φυλακίστηκε, αλλά ο νεαρός εξακολούθησε τις κλοπές καταστημάτων. Γρήγορα η μοναξιά τον έκανε να σκεφτεί ποιο ήταν το αληθινό νόημα της ζωής. Συχνά ξεφύλλιζε μια Γραφή και το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή, μια έκδοση της Σκοπιάς που είχε πάρει στα Ισπανικά. Βαθμιαία, σχημάτισε πολύ καλή γνώμη για τους εκδότες του βιβλίου και άρχισε να ψάχνει να βρει Μάρτυρες του Ιεχωβά. Έτσι, τη μέρα που είδε δυο καλοντυμένους άντρες με χαρτοφύλακες να φεύγουν από το σπίτι που ζούσε, πήρε θάρρος και τους πλησίασε, ρωτώντας: «Είσαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά;» Φανταστείτε τη χαρά του όταν απάντησαν, Μάλιστα! Αμέσως άρχισε μια Γραφική μελέτη.

Ύστερα από τέσσερις μήνες ο νεαρός είχε μάθει αρκετά για να κάνει σημαντικές αλλαγές στη ζωή του. Είπε στους Μάρτυρες, με τους οποίους μελετούσε, την ιστορία της καριέρας του για την κλοπή καταστημάτων και τους έδειξε τα κλεμμένα πράγματα που είχε ακόμη κρυμμένα στην αποθήκη του : παλτά, κουστούμια, γραβάτες και ακόμη ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Ήθελε ειλικρινά να επιστρέψει τα πράγματα στους ιδιοκτήτες τους. Φάνηκε προτιμότερο να έρθουν σ’ επαφή μ’ ένα δικηγόρο, ο οποίος έμεινε τόσο κατάπληκτος, ώστε προσφέρθηκε να βοηθήσει δωρεάν. «Ποτέ δεν έχω δει έναν τόσο τίμιο κλέφτη!» φώναξε. Όταν επέστρεφε τα κλεμμένα πράγματα, ο δικηγόρος πάντοτε εξηγούσε ότι μια Βιβλική μελέτη ήταν εκείνο που οδήγησε σ’ αυτή την απροσδόκητη τροπή των γεγονότων, κι’ έτσι δόθηκε μια έξοχη μαρτυρία. (Εβραίους 13:18) Ύστερα από λίγο, ο νεαρός βαφτίστηκε σαν ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Διάδοση του «Ευαγγελίου» σε Απομονωμένες Ορεινές Κοιλάδες

Ανάμεσα στα βουνά Γιούρα στα δυτικά και στις Άλπεις στα ανατολικά, το ένα τρίτο του Ελβετικού Εδάφους αποτελείται από ελαφρά ανώμαλα χωράφια που λέγονται Μίττελαντ, ή «μεσοχώρια», όπου είναι εγκαταστημένο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Αλλά, καθώς πλησιάζουμε τις βουνοπλαγιές των Άλπεων και τις ίδιες τις Άλπεις, επικρατούν παραδοσιακοί τρόποι ζωής, που είναι συχνά συνδεδεμένοι με την Καθολική θρησκεία. Οι άνθρωποι που ζουν εδώ σε μικρά χωριά είναι συχνά χαμηλής οικονομικής τάξεως. Ιδιαίτερα στα μέρη αυτά ο φόβος του γείτονα είναι μια παγίδα. (Παροιμίαι 29:25) Μολονότι οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ αυτές τις περιοχές είναι μικρές και λίγες, δεν παραλείπουν καμιά προσπάθεια για να φτάσουν στον ορεινό πληθυσμό με «το ευαγγέλιο της ειρήνης.» Για παράδειγμα, πριν από λίγα χρόνια εκατοντάδες Μάρτυρες από τις πεδιάδες πήραν μέρος σε μια ειδική εκστρατεία στην αρχή του καλοκαιριού.

Τον καιρό εκείνο, ζηλωτές Μάρτυρες επίσης ήταν δραστήριοι στο νοτιοανατολικό καντόνι Γκριζόν, στο οποίο μιλιούνται τρεις γλώσσες. Νοικιάστηκε μια αίθουσα σ’ ένα νέο ξενοδοχείο στο φημισμένο Σαιν Μόριτζ για να προβληθεί ένα φιλμ. Κοντά σ’ αυτό το μέρος ενώνονται οι περιοχές που μιλούν Γερμανικά, Ιταλικά και Ρωμανικά. Ανάμεσα στο εκπληκτικά μεγάλο ακροατήριο που παρακολούθησε το Ιταλικό πρόγραμμα ήταν και ο διευθυντής του ξενοδοχείου με την οικογένειά του. Μετά την προβολή αυτός ευχαρίστησε τους αδελφούς θερμά, και μάλιστα αρνήθηκε και να δεχτεί πληρωμή για την αίθουσα.

Αφήνοντας πίσω το Σαιν Μόριτζ, δυο διαφορετικοί δρόμοι οδηγούν στην Ιταλία. Μέσω του στενού Μαλόγια, ο ταξιδιώτης κατεβαίνει στην κοιλάδα Μπρεγκάλια που είναι κυρίως Προτεσταντική, ενώ αν διαλέξει να περάσει το στενό Μπερνίνα—έχοντας πλήρη θέα της θαυμάσιας κορφής Μπερνίνα ύψους 4.049 μέτρων (13.284 πόδια), θα μπει στην κοιλάδα Ποσκιάβο, ένα Καθολικό οχυρό. Και στις δύο κοιλάδες μιλούν τα Ιταλικά. Κοντά στο χωριό Ποσκιάβο, τα τριγύρω βουνά καθρεφτίζονται σε μια μικρή λίμνη. Εκεί κοντά, μια οικογένεια—ένας πατέρας καθ’ ομολογίαν Καθολικός και η μητέρα μια από τις σπάνιες ντόπιες Προτεστάντισσες, άρχισαν να μελετούν τη Βίβλο. Η επαφή τους με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πέρασε απαρατήρητη, και με τον καιρό τούς επισκέφτηκαν οι θρησκευτικοί λειτουργοί και των δύο εκκλησιών. Μολονότι στην οικογένεια αυτή ασκήθηκε σημαντική πίεση, τελικά η αλήθεια της Βίβλου επικράτησε. Σήμερα οι γονείς είναι βαφτισμένοι Μάρτυρες, και αυτοί καθώς και τα τρία παιδιά τους συναθροίζονται τακτικά με συγχριστιανούς πέρα από τα σύνορα στην Ιταλία.

Αλλά από τον άμβωνα της Εκκλησίας του ο Καθολικός ιερέας παρότρυνε τους ενορίτες να μποϋκοτάρουν την επιχείρηση αυτού του αδελφού. Πολλοί συγγενείς στο χωριό σταμάτησαν να συναναστρέφονται με την οικογένεια. (Ματθαίος 10:35) Παρόλα αυτά, τα άμεσα μέλη αυτής της οικογένειας είναι ευγνώμονα για τη σχέση τους με τον Ιεχωβά. Επίσης, αγαπούν τους συνανθρώπους τους και, όσο εξαρτάται απ’ αυτούς, ειρηνεύουν με όλους.—Ρωμαίους 12:18.

Υπερνίκηση της Τοξικομανίας

Ένας νεαρός από τη Ζυρίχη ήταν ενθουσιώδης αθλητής και ποδοσφαιριστής. Πίστευε ότι αν έδινε το καλύτερο που μπορούσε στο στίβο και στο ποδόσφαιρο, θα έβρισκε κάποιο νόημα στη ζωή. Αλλά ο ανταγωνισμός και ακόμη τα μίση ανάμεσα στους συναθλητές συχνά τον κατέθλιβαν. Επίσης υπήρχε η συνεχής πίεση για καλύτερες επιδόσεις, καθώς και η θεοποίηση των ρεκόρ στίβου και των πρωταθλητών, ενώ οι προσπάθειες των λιγότερο πετυχημένων αγνοούνταν. Αυτές οι καταστάσεις συνέβαλαν πολύ να δεχτεί τα ναρκωτικά που του προσέφερε μια μέρα ένας συμμαθητής του. Πραγματικά φαινόταν πως τα ναρκωτικά του λιγόστευαν τα προβλήματα προσωρινά, αλλά φυσικά δεν τα έλυναν.

Μια μέρα καθώς γυρνούσε από την εργασία του, ο νεαρός βρήκε ότι του είχαν αφήσει ένα φυλλάδιο Νέα της Βασιλείας. Τα πράγματα που διάβασε για το επικείμενο τέλος αυτού του συστήματος του διήγειραν το ενδιαφέρον. Παράγγειλε τα βιβλία που αναφέρονταν στο φυλλάδιο και μελέτησε με ενδιαφέρον το περιεχόμενό τους. Ύστερα από λίγο τον επισκέφτηκαν ένας ηλικιωμένος αδελφός και η γυναίκα του. Η αδελφή είχε μόλις πρόσφατα αρχίσει να μελετάει με τη μητέρα αυτού του νεαρού. Και ο γιος συμφώνησε να αρχίσει μια Γραφική μελέτη και γρήγορα έκανε πρόοδο, σταματώντας τα ναρκωτικά και το κάπνισμα. Και η μητέρα του, επίσης, έκανε καλή πνευματική πρόοδο και οι δυο τους βαφτίστηκαν στη συνέλευση περιφερείας του 1977 στη Ζυρίχη. Για ένα διάστημα αυτός ο νεαρός υπηρέτησε φιλόπονα σαν μέλος της οικογένειας Μπέθελ στο Τουν.

Μια Ευτυχισμένη Οικογένεια Μπέθελ

«Διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (1 Κορινθίους 14:33) Αφού πολλά πράγματα που ωθούν στη διάδοση του «ευαγγελίου της ειρήνης» προέρχονται από τα γραφεία τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Τουν, είναι σημαντικό αυτοί που συνεργάζονται εκεί να διατηρούν τάξη και ειρήνη μέσα στην οικογένεια Μπέθελ. Κάθε μέρα το θαυμάσιο φυσικό τοπίο γύρω από τα κτίρια του τμήματος συμβάλλει στο να αισθάνονται βαθιά εκτίμηση για την «ειρήνην του Θεού» τον οποίον υπηρετούν. (Φιλιππησίους 4:9) Πόσο υπέροχο είναι το πανόραμα των χιονοσκέπαστων βουνοκορφών! Από την ταράτσα μπορεί το μάτι να δει τη Λίμνη Τουν, και να γοητευτεί από το εκπληκτικό κεντρικό μέρος των Βερνικών Άλπεων, τις τρεις κορφές Άιγκερ, Μένχ και Γιούνγκφράου.

Δεν είναι εκπληκτικό, που η οικογένεια Μπέθελ μιλάει πολλές γλώσσες όπως και ο αγρός τον οποίον υπηρετεί. Τα μέλη της οικογένειας που μιλούν Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ισπανικά, ανήκουν σε οκτώ διαφορετικές εθνικότητες. Ο πιο νεαρός εργάτης είναι μόλις 20 χρόνων και ο πιο ηλικιωμένος—ένας αδελφός που βαπτίστηκε το 1909—ξεπέρασε τα 92.

Η πνευματική βοήθεια των εκκλησιών που είναι χωρισμένες σε 13 περιοχές (6 Γερμανικές, 4 Ιταλικές, 2 Γαλλικές και μια Ισπανική,) είναι μια από τις μορφές δράσεως του τμήματος. Μια άλλη είναι η εκτύπωση εντύπων. Προς το παρόν, τυπώνονται και ταχυδρομούνται κάθε χρόνο 18.000.000 περιοδικά. Αυτό προάγει κυρίως το κήρυγμα του «ευαγγελίου της ειρήνης» στην Ελβετία, Αυστρία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία και στις Γαλλόφωνες χώρες της Αφρικής. Στη διάρκεια του 1978, το γραφείο τμήματος στο Τουν επεκτάθηκε, κι’ έτσι δημιουργήθηκε πρόσθετος χώρος εργασίας για μελλοντική χρήση.

Συνεχίζουν να Φέρνουν Ειρηνικό Καρπό

Ο λαός του Ιεχωβά στην Ελβετία εργάζεται σκληρά. Και τα δίκαια άτομα εξακολουθούν να διαπιστώνουν ότι «το ευαγγέλιο της ειρήνης» του Θεού είναι ζωτικής σπουδαιότητας για τους κατοίκους του αλπινικού «Νησιού της Ειρήνης,» προκειμένου ν’ απολαύσουν αιώνια ευτυχία.

Την Παρασκευή το βράδυ, στις 26 Ιανουαρίου 1979, η Ελβετική τηλεόραση στο ιταλόφωνο πρόγραμμά της έδειξε ένα ημίωρο ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτή τη χώρα. Το αξιοσημείωτα αμερόληπτο πρόγραμμα έδειξε με ευνοϊκό τρόπο τη ζωή και τη δράση των Μαρτύρων. Ήταν συγκινητικό να ακούει κανείς μια αδελφή 97 χρόνων να απαντά στο ερώτημα που της έκανε αυτός που διηύθυνε τη συνέντευξη για το πώς είχε αλλάξει η ζωή της από τότε που δέχτηκε την αλήθεια σε ηλικία 80 χρόνων. «Είμαι ευτυχισμένη!» ήταν η αυθόρμητη απάντηση. Και αυτά είναι τα αισθήματα όλων των χιλιάδων δούλων του Ιεχωβά και των φίλων τους. Συνεχώς αρχίζουν νέες οικιακές γραφικές μελέτες. Πώς θα ωφεληθούν τα άτομα αυτά καθώς και, άλλοι πολλοί ακόμη, από τη μακροθυμία του Θεού; Το μέλλον θα δείξει.

Στο μεταξύ, ο λαός του Ιεχωβά στην Ελβετία θα εξακολουθήσει να διακηρύττει το άγγελμα της Βασιλείας. Θα συνεχίσει να φέρνει «το ευαγγέλιο της ειρήνης» σε ανθρώπους κάθε είδους, είτε ζουν στις πόλεις και στα χωριά των κάμπων ή στα απόμερα μέρη και στις ήσυχες κοιλάδες που είναι κρυμμένες στα βουνά.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]

«Ποτέ δεν έχω δει ένα τόσο τίμιο κλέφτη!» φώναξε ο δικηγόρος

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]

Όχι τα ναρκωτικά, αλλά ένα φυλλάδιο των Νέων της Βασιλείας βοήθησε ένα νεαρό αθλητή να βρει μόνιμη ανακούφιση από την κατάθλιψη