Η Επιστολή του Παύλου Στους Γαλάτες—Ένα Μήνυμα Καλών Νέων

ΜΕΤΑ τον αρχικό χαιρετισμό ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Γαλάτες: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε. . . εις άλλο ευαγγέλιον.» Και λίγο μετά αναφώνησε: «Ω ανόητοι Γαλάται, τις σας εβάσκανεν;»—Γαλάτας 1:6· 3:1.

Γιατί ο Παύλος ήταν τόσο αναστατωμένος με τους Γαλάτες; Ποιοι ήταν αυτοί, και πώς τους συνάντησε ο Παύλος; Ποιο ήταν το μήνυμα των καλών νέων που τους μετέδωσε; Και πόση πρακτική αξία έχει για μας σήμερα;

Ο Λαός και τα Προβλήματά του

Οι Γαλάτες ήταν κυρίως Ινδοευρωπαίοι Κελτικής καταγωγής από τη Γαλατία. Αλλά σ’ αυτούς υπήρχαν επίσης και άτομα από άλλες εθνικότητες. Η Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλατίας αποτελούνταν από τέσσερις τουλάχιστον πόλεις που αναφέρονται στη Βίβλο: Το Ικόνιο, τα Λύστρα, τη Δέρβη και την Αντιόχεια της Πισιδίας. Αυτές τις επισκέφτηκε ο Παύλος στο πρώτο του ιεραποστολικό ταξείδι, και ιδρύθηκαν εκκλησίες σ’ αυτά τα μέρη. (Πράξεις 13:14-14:23) Ο νεαρός Τιμόθεος ήταν ένας από τους πρώτους Γαλάτες Χριστιανούς.—Πράξεις 16:1, 2.

Μετά το πρώτο ιεραποστολικό ταξείδι του Παύλου μέσα από τη Γαλατία, συνεδρίασε στην Ιερουσαλήμ το 49 μ.Χ. το κυβερνών σώμα των αποστόλων και πρεσβυτέρων και αποφάσισε ότι η περιτομή δεν ήταν αναγκαία για τους Χριστιανούς. (Πράξεις 15:1-29) Μετά απ’ αυτή τη συνάθροιση ο Παύλος και ο Σίλας είπαν αυτά τα καλά νέα στις εκκλησίες της Γαλατίας.—Πράξεις 16:1-6.

Λίγο μετά, όμως, ο Παύλος συγκλονίστηκε όταν άκουσε ότι ορισμένοι στη Γαλατία επέμεναν ότι οι Χριστιανοί πρέπει να περιτέμνονται. Αυτά τα άτομα ήταν Ιουδαΐζοντες που προσπαθούσαν να κάνουν τους εθνικούς Χριστιανούς να συμμορφωθούν με χαρακτηριστικά του Μωσαϊκού νόμου. Υπονόμευαν επίσης και την εξουσία του Παύλου σαν αποστόλου.

Για ν’ αντιμετωπίσει λοιπόν αυτή τη θλιβερή κατάσταση έγραψε ο Παύλος στους Γαλάτες, προτρέποντάς τους έτσι να έρθουν στα λογικά τους. Έγραψε την επιστολή ή ενώ βρισκόταν ακόμη στο δεύτερο ιεραποστολικό του ταξείδι, πιθανόν στην Κόρινθο, ή αμέσως μετά αφού έφτασε στην Αντιόχεια της Συρίας. Η επιστολή, επομένως, πρέπει να γράφτηκε στις αρχές του φθινοπώρου του 50 μ.Χ. ή το αργότερο το 52 μ.Χ.

Ο Παύλος λέει στους Γαλάτες ότι αυτοί οι Ιουδαΐζοντες προσπαθούν να διαστρέψουν τα καλά νέα. Και, όπως λέει ο Παύλος, αυτά τα καλά νέα αφορούν τον Χριστό Ιησού. Ναι, πρόκειται για τα καλά νέα ότι ο Χριστός φέρνει ελευθερία—ελευθερία από τα δεσμά στην κληρονομημένη αμαρτία και ελευθερία επίσης από τα δεσμά στον Μωσαϊκό νόμο. Έτσι, ο Παύλος επαναλαμβάνει δύο φορές την προειδοποίηση ότι αν κάποιος ακόμη και άγγελος από τον ουρανό, τους κήρυττε σαν καλά νέα κάτι πέρα απ’ αυτό που ο ίδιος τούς κήρυξε σαν καλά νέα «ας ήναι ανάθεμα.»—Γαλάτας 1:7-9.

Τι, λοιπόν, πέτυχε η επιστολή του Παύλου; Πρώτα-πρώτα, αποδεικνύει σαφώς την εξουσία του σαν αποστόλου. Δεύτερον, υποστηρίζει επιδέξια την απόφαση του κυβερνώντος σώματος για το θέμα της περιτομής. Και συγκρίνει τα έργα της σάρκας με την καρποφορία του πνεύματος, καθορίζοντας ποια είναι τα έργα που ευαρεστούν τον Θεό.

Ο Παύλος Υπερασπίζει τη Θέση του σαν Αποστόλου

Στην αρχή ο Παύλος στρέφει την προσοχή στην εξουσία του, λέγοντας: «Παύλος, απόστολος ουχί από ανθρώπων, ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά δια Ιησού Χριστού και Θεού Πατρός. . . το ευαγγέλιον το κηρυχθέν υπ’ εμού δεν είναι ανθρώπινον· διότι ουδ’ εγώ παρέλαβον αυτό παρά ανθρώπου ούτε εδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.»—Γαλάτας 1:1, 11, 12· Πράξεις 22:6-16.

Ο Παύλος εξιστορεί με συντομία πώς είχε εξέχουσα θέση πριν στον Ιουδαϊσμό, αλλά μετά τη θαυματουργική του μεταστροφή από τον Χριστό, είχε πάει να κηρύξει τα καλά νέα στην Αραβία και στη Δαμασκό. Έπειτα ο Παύλος λέει για την επίσκεψή του στην Ιερουσαλήμ για 15 μέρες (το 36 μ.Χ.). Και μόνο μετά από 14 χρόνια, το 49 μ.Χ., ο Παύλος ξαναγύρισε στην Ιερουσαλήμ για μια συνάθροιση πάνω στο θέμα της περιτομής. (Γαλάτας 1:13-24) Αποκαλεί τους Ιουδαΐζοντες που ενθάρρυναν την περιτομή «ψευδαδέλφους» οι οποίοι προσπαθούσαν να ‘καταδουλώσουν’ τους πιστούς Χριστιανούς. Αλλά είπε: «ουδέ προς ώραν υπεχωρήσαμεν υποτασσόμενοι, δια να διαμείνη εις εσάς η αλήθεια του ευαγγελίου.»—Γαλάτας 2:1-5.

Όταν το σκεφτούμε αυτό, βλέπουμε ότι ο Παύλος άφησε για μας ένα θαυμάσιο παράδειγμα ταπεινότητας. Μολονότι ήταν ένας απόστολος τον οποίον είχε εκλέξει προσωπικά ο Ιησούς Χριστός, έδωσε αναφορά για τα καλά νέα που κήρυττε στο Κυβερνών Σώμα, αναγνωρίζοντας την εξουσία του κυβερνώντος σώματος. Δείχνουμε εμείς κατάλληλο σεβασμό σήμερα στους διορισμένους από το κυβερνών σώμα άνδρες και συνεργαζόμαστε μαζί τους στο κήρυγμα των καλών νέων;

Αργότερα ο Παύλος υποστήριξε την αποστολική του εξουσία αντιστεκόμενος στον απόστολο Πέτρο κατά πρόσωπον. Το έκανε αυτό επειδή ο Πέτρος είχε πάψει να τρώει μαζί με εθνικούς Χριστιανούς εξ αιτίας του φόβου των ανθρώπων. Ο Παύλος εκθέτοντας το σφάλμα του Πέτρου, τον ρώτησε: «Εάν συ Ιουδαίος ων, ζης εθνικώς και ουχί Ιουδαϊκώς, δια τι αναγκάζεις τους εθνικούς να Ιουδαΐζωσιν;»—Γαλάτας 2:11-14.

Η Πίστη Ανώτερη από τα Έργα του Νόμου

Προτρέποντας ο Παύλος τους Γαλάτες να έρθουν στα λογικά τους, τους ρωτάει: «Εξ έργων νόμου ελάβετε το Πνεύμα, ή εξ ακοής της πίστεως;» Επειδή η απάντηση ήταν φανερή, ρωτάει: «Αφού ηρχίσατε με το Πνεύμα, τώρα τελειόνετε με τη σάρκα;» Τους θυμίζει τον Αβραάμ ο οποίος, αν και δεν ήταν κάτω από το νόμο, «επίστευσεν εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.» Ο νόμος προστέθηκε αργότερα για να φανερώσει τις παραβάσεις. Στην πραγματικότητα καταδίκαζε σε θάνατο εκείνους που προσπαθούσαν να τον τηρήσουν. Αλλά, όπως εξηγεί ο Παύλος, ο Χριστός πέθανε σαν ένας καταραμένος άνθρωπος ώστε οι ακόλουθοί του να μπορέσουν ν’ απελευθερωθούν από το νόμο και να ζήσουν δια πίστεως. Παρ’ όλα αυτά ο νόμος εξυπηρέτησε ένα χρήσιμο σκοπό, τους έγινε ‘παιδαγωγός στον Χριστό^’.—Γαλάτας 3:1-29.

Αφού οι Γαλάτες έλαβαν πνευματική υιοθεσία και ελευθερία μέσω του Χριστού, ο Παύλος ρωτάει γιατί θέλουν να επιστρέψουν στη δουλεία του νόμου, τηρώντας μέρες και μήνες και εποχές και χρόνια. Οι Ιουδαΐζοντες, λέει «δεικνύουσι ζήλον προς εσάς, ουχί όμως καλόν, αλλά θέλουσι να σας αποκλείσωσι [από εμένα, ΜΝΚ].» Όμως, ο Παύλος εκφράζει το στοργικό του ενδιαφέρον, λέγοντας: «Πάλιν είμαι εις ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν υμίν.»—Γαλάτας 4:1-20.

Ο Παύλος έπειτα χρησιμοποιεί μια παραβολή για να συγκρίνει τη δουλεία στα έργα του νόμου με την αληθινή Χριστιανική ελευθερία. Η δούλη του Αβραάμ, η Άγαρ αντιπροσωπεύει τη διαθήκη του νόμου και «ταυτίζεται με τη σημερινή Ιερουσαλήμ, είναι δε εις δουλείαν μετά των τέκνων αυτής.» Η Σάρα, από την άλλη μεριά, αντιπροσωπεύει την Αβραμιαία διαθήκη και ταυτίζεται με την ‘άνω Ιερουσαλήμ που είναι ελεύθερη, και είναι μητέρα μας.’ Όπως ακριβώς ο Ισμαήλ δίωξε τον Ισαάκ, έτσι και οι Ιουδαίοι εναντιώθηκαν στους αληθινούς Χριστιανούς, στα παιδιά της ελεύθερης γυναίκας.—Γαλάτας 4:21-31.

Μένετε σταθεροί στη Χριστιανική Ελευθερία

Με βάση την προηγούμενη παραβολή, ο Παύλος προτρέπει: «Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.» Ο Παύλος τονίζει ότι αν κάποιος έκανε περιτομή αυτό δεν θα τον ωφελούσε σε τίποτα. Το άτομο που περιτέμνεται υποχρεώνεται να τηρεί ολόκληρο το νόμο και μ’ αυτό τον τρόπο αστοχεί να αποκτήσει δικαιοσύνη μέσω πίστεως. Με αγανάκτηση λοιπόν ο Παύλος δηλώνει: «Είθε να αποκοπώσιν οι ταράττοντές σας.»—Γαλάτας 5:1-12.

Αν και οι Χριστιανοί έχουν αποκτήσει ελευθερία, υπάρχει ο κίνδυνος να χρησιμοποιήσουν κακώς αυτή την ελευθερία για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες της ατελούς τους σάρκας. Γι’ αυτό ο Παύλος προειδοποιεί: «Διότι σεις, αδελφοί, προσεκλήθητε εις ελευθερίαν· μόνον μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους. Διότι όλος ο νόμος εις ένα λόγον συμπληρούται, εις τον, Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.»—Γαλάτας 5:13, 14.

Ωστόσο, ο Παύλος τονίζει ότι διεξάγουμε ένα συνεχή αγώνα να ικανοποιήσουμε τις σαρκικές μας επιθυμίες ή να βαδίσουμε σύμφωνα με το πνεύμα. Συγκρίνει τα έργα της σάρκας με την καρποφορία του πνεύματος. Τα έργα της σάρκας είναι «πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια. . . και τα όμοια τούτων. . . Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» Ο Παύλος δείχνει ότι οι Χριστιανοί που περπατούν σύμφωνα με το πνεύμα χρειάζεται επίσης ν’ αποφεύγουν να γίνουν «κενόδοξοι, αλλήλους ερεθίζοντες, αλλήλους φθονούντες.»—Γαλάτας 5:15-26.

Ωφέλιμα Έργα

Στο τελευταίο κεφάλαιο, ο Παύλος περιγράφει περιληπτικά τα ωφέλιμα έργα με τα οποία μπορεί ν’ ασχοληθεί ένας Χριστιανός, όπως το να βοηθήσει στην επανόρθωση ενός παραστρατημένου και να βαστάζουν ο ένας τα βάρη του άλλου. Αν κάποιος σπέρνει σύμφωνα με τη σάρκα, ο Παύλος εξηγεί θα θερίσει φθορά από τη σάρκα του. Αλλά αν σπέρνει σύμφωνα με το πνεύμα θα θερίσει αιώνια ζωή από το πνεύμα. Έτσι οι Γαλάτες προτρέπονται: «Ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» Έπειτα, καθώς τελειώνει, ο Παύλος τονίζει τα ελατήρια των Ιουδαϊζόντων που θέλουν να κάνουν τους Γαλάτες να περιτέμνονται. Και συμβαίνει αυτό «δια να έχωσι καύχησιν εις την σάρκα σας.» Όμως ο Παύλος λέει ότι καυχάται μόνο ‘στον πάσσαλο του βασανισμού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.’—Γαλάτας 6:1-14.

Αλήθεια η επιστολή του Παύλου στους Γαλάτες είναι χαρακτηριστική για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ξεκάθαρα τα ζητήματα της εποχής του. Το πόσο ωφέλιμη θα αποδειχτεί για μας σήμερα εξαρτάται από το πόσο καλά ακολουθούμε τις θαυμάσιες συμβουλές που περιέχει.

[Χάρτης στη σελίδα 29]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Κόρινθος

Αντιόχεια

ΓΑΛΑΤΙΑ

Ικόνιο

Λύστρα

Δέρβη

Αντιόχεια

ΣΥΡΙΑ

Η Μεγάλη Θάλασσα