Στο Βάθος των Ειδήσεων

Η Άποψη για την Ανάσταση Άλλαξε

Διαμαρτυρόμενοι και Ρωμαιοκαθολικοί λόγιοι τώρα συμφωνούν κατά κανόνα ότι ‘η ιδέα μιας αθάνατης ψυχής δεν είναι Βιβλική, αλλά είναι μια Ελληνιστική ιδέα που μπήκε στη Χριστιανική σκέψη από λάθος’, σύμφωνα με τον καθηγητή της Νέας Διαθήκης Τζην Γουέχρλι του Σεμιναρίου Ίντεν στο Μισούρι. Μια είδηση στην Σαιντ Λούις Ποστ-Ντισπάτς αναφέρει ότι ο Γουέχρλι βεβαιώνει επίσης ότι ‘Χριστιανική άποψη για τη μετά θάνατο ζωή δεν βασίζεται στην πίστη μιας αθάνατης ψυχής αλλά σ’ ένα σώμα που μεταμορφώνεται μέσω της ανάστασης’. Επίσης εξήγησε: «Η Ελληνιστική κατανόηση είναι ότι οι άνθρωποι είναι αθάνατοι από τη φύση—ότι έχουν μια ψυχή που είναι παγιδευμένη στη σάρκα και επιστρέφει στον Θεό . . . Η ανάσταση της Γραφής τονίζει ότι από μια άποψη ο θάνατος είναι θάνατος, αλλά ότι ο Θεός εγείρει ένα άτομο με την προσωπικότητα του πίσω στη ζωή». Επομένως, όπως είπε, η ‘μετά θάνατο ζωή’ δεν είναι κάτι το σύμφυτο στους ανθρώπους, αλλά, μάλλον, «δωρεά του Θεού».

Είναι ενδιαφέρον ότι μερικοί σύγχρονοι λόγιοι αρχίζουν να συμφωνούν με την άποψη της Βίβλου. Ο Λόγος του Θεού δείχνει καθαρά τη θαυμάσια ελπίδα της ανάστασης για εκείνους που έχουν πεθάνει. Προσέξτε την υπόσχεση του Ιησού που δυναμώνει την πίστη: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει». Επίσης είπε: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως».—Ιωάννης 11:25· 5:28, 29.

Ζωή και Νόμος

«Το να θεωρούμε την καταστροφή του εμβρύου σαν μια άλλη χειρουργική τακτική είναι σαν να αγνοούμε τι λένε επί αιώνες η εγκληματολογία, η θεολογία, και η ηθική φιλοσοφία». Αυτά γράφει ο καθηγητής νομικής Μπίλλαπς Πέρσυ από το Πανεπιστήμιο Τουλέιν σε μια επιστολή στην εφημερίδα Δη Νιου Γιορκ Τάιμς σχετικά με μια πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών για την έκτρωση.

Αντί να συζητήσουμε τα υπέρ και τα κατά της απόφασης, ο καθηγητής συνιστά ότι «το Δικαστήριο δεν θα έπρεπε να έχει αποφασίσει καθόλου γι’ αυτά». Γιατί όχι; Ισχυρίζεται ότι «όπως είναι φανερό το ζήτημα της εκτρώσεως είναι κλασικό παράδειγμα μιας κατάστασης όπου τα μόνα νομικά κριτήρια που είναι διαθέσιμα είναι τεχνητά, και οι πληροφορίες αντλούνται από ένα νομικό τυπικισμό ο οποίος απλώς δεν ανταποκρίνεται στο ζήτημα». Για παράδειγμα, αναφέρει ότι «το Δικαστήριο διαβαθμίζει την αξία του εμβρύου με το να χωρίσει το χρόνο του στη μήτρα σε τρεις ίσες περιόδους. Μετά . . . αποφασίζει ότι μόνο στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου μπορούν να τεθούν περιορισμοί στη μητέρα όσον αφορά το έμβρυο».

Πραγματικά, οποιοιδήποτε «νομικοί κανόνες» που μπορούν να επιβληθούν από τους ανθρώπους για την ιερότητα της ζωής θα ήταν «τεχνητοί» γιατί η ζωή προέρχεται όχι από τον άνθρωπο αλλά από τον Θεό. «Διότι μετά σου [Θεέ] είναι η πηγή της ζωής», λέει ο ψαλμωδός στον Ψαλμό 36:9. Μόνο ο Θεός έχει το νόμιμο δικαίωμα ν’ αποφασίσει πώς πρέπει να μεταχειριζόμαστε τη ζωή που περιλαμβάνει κι εκείνη του αγέννητου ακόμη παιδιού. Εμείς, τα πλάσματα του, είμαστε υπόλογα σ’ αυτόν, στον Δημιουργό μας.—Ψαλμός 100:3.

Ένας Διαιρεμένος Θρησκευτικός Οίκος

«Από πολύ καιρό υπέθεταν ότι [ανάμεσα στα μέλη της εκκλησίας] υπήρχε απόκλιση από τους επίσημους κανόνες της εκκλησίας, αλλά στατιστικές που έγιναν πρόσφατα το επιβεβαιώνουν αυτό», παρατήρησε ο θρησκευτικός αρθρογράφος Τζώρτζ Γ. Κορνέλ του Ασσοσιέητεντ Πρες. Για παράδειγμα, μια Λουθηρανή μελέτη έδειξε ότι ενώ οι περισσότεροι από τους κληρικούς πιστεύουν ότι «ένα παιδάκι είναι αμαρτωλό κατά τη γέννηση του», σ’ αυτό συμφωνούν λιγότερο από τα δύο τρίτα των λαϊκών. Και, αν και σχεδόν μισοί από τους λαϊκούς πιστεύουν ότι από τις πολλές θρησκείες που υπάρχουν στον κόσμο, «οι περισσότερες οδηγούν στον Θεό», λιγότερο από 5 τα εκατό των κληρικών συμφώνησαν σ’ αυτό, όπως έδειξε η σφυγμομέτρηση.

Ο Κορνέλ συνεχίζει για ν’ αναφέρει ότι ο Βαφτιστής κληρικός Ντέηλ Μούντυ αντέδρασε στην έμφαση που δίνει η θρησκεία του στο «άπαξ εσώθης, δια παντός εσώθης», τη διδασκαλία ότι ένα άτομο που δέχεται τον Χριστό δεν μπορεί να εκπέσει από τη χάρη και είναι βεβαιωμένη η αιώνια σωτηρία του. Σχολιάζοντας περισσότερο πάνω στο θέμα της θρησκείας σαν διαιρεμένου οίκου, ο γνωστός Καθολικός λόγιος Μάικλ Νόβακ παρατήρησε: «Μια νέα γενιά προχωρεί στην Καθολική Εκκλησία, είναι δυσαρεστημένη με το Καθολικό κατεστημένο, και πρόκειται να ενεργήσει τόσο δραστικά ώστε θα επηρεάσει όλους τους Αμερικανούς».

Πόσο διαφορετική είναι η ενοποιητική προτροπή στους Χριστιανούς στην 1 Κορινθίους 1:10, «να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην».