Αποκαλύπτοντας την Ομορφιά των Νησιών Τρουκ

ΜΑΚΡΙΑ στον Δυτικό Ειρηνικό, κάπου 4.800 χιλιόμετρα (3.000 μίλια) προς τα νοτιοδυτικά της Χαβάης είναι τα τροπικά νησιά Τρουκ. Το κέντρο της νησιωτικής συστάδας είναι μια μεγάλη λιμνοθάλασσα με διάμετρο γύρω στα 65 χιλιόμετρα (40 μίλια), που προστατεύεται από έναν κοραλλένιο ύφαλο. Στα γαλήνια νερά της λιμνοθάλασσας είναι τα κεντρικά νησιά των Τρουκ—Μοέν, Ντουμπλόν, Φεφάν, Ουμάν, Τολ και άλλα, με συνολικό πληθυσμό γύρω στις 39.000 κατοίκους. Πολυάριθμα χαμηλά κοραλλένια νησάκια είναι διασκορπισμένα σ’ όλη τη λιμνοθάλασσα και κατά μήκος του ύφαλου.

Αν έρθετε στα Νησιά Τρουκ αεροπορικώς, πρώτα θα εντυπωσιαστείτε από τα κρυστάλλινα καθαρά, βαθιά μπλε νερά του Δυτικού Ειρηνικού. Σε μερικές περιοχές μπορείτε να δείτε μέχρι βάθος 30 μέτρων (100 ποδιών). Καθώς πλησιάζετε στην κεντρική λιμνοθάλασσα, κομμάτια από θάλασσα που είναι άκουα και τιρκουάζ στο χρώμα έρχονται στη θέα. Θα δείτε επίσης και τον αφρό από τα κύματα που σπάζουν πάνω στο φράγμα του ύφαλου. Μέσα στη λιμνοθάλασσα υπάρχουν νησιά με άσπρες, αμμουδερές παραλίες και πλούσια, πράσινη, τροπική βλάστηση. Τα νησιά είναι άφθονα σε αρτόδεντρα και φοινικόδεντρα, μπανανιές, τάρο, και μια σειρά από άλλη τροπική βλάστηση, που επιτρέπει σε πολλούς να ζουν κατά γράμμα από τη γη.

Παρά την παραδεισένια της εμφάνιση, η λιμνοθάλασσα Τρουκ κέρδισε για τον εαυτό της το μακάβριο όνομα «το νεκροταφείο» στη διάρκεια των ημερών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σαν αποτέλεσμα της «Επιχείρησης Χαλάζι» έγινε μια εντατική αεροπορική επιδρομή από Αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη στις 17 και 18 Φεβρουαρίου του 1944 με αποτέλεσμα κάπου 50 Ιαπωνικά πολεμικά πλοία και αρκετές εκατοντάδες αεροπλάνα να ταφούν μέσα στη λιμνοθάλασσα. Οι σκελετοί αυτών των πλοίων καλύπτονται τώρα από πλούσιους απαλόχρωμους σχηματισμούς κοραλλιών, κοραλλόδεντρων, θαλάσσιας χλωρίδας και υποθαλάσσιας ανάπτυξης. Έχουν γίνει ένα μοναδικό υποβρύχιο μουσείο για δύτες, υποβρύχιους φωτογράφους και κατασκευαστές ταινιών από όλον τον κόσμο.

Αρχίζει το Ιεραποστολικό Έργο

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε τα σημάδια του και στους ντόπιους κατοίκους επίσης. Όσοι επέζησαν από τον πόλεμο έχουν ακόμη ζωντανές αναμνήσεις από τη φρίκη του βομβαρδισμού, τον πόνο από το χάσιμο των αγαπημένων ατόμων, τον τρόμο από τις μαζικές εκτελέσεις, την εξαναγκαστική εργασία, την πείνα και τις άλλες κακουχίες. Η γενιά που αναπτύχθηκε μετά από τον πόλεμο αντιμετώπισε πολιτικές αβεβαιότητες, οικονομικές πιέσεις και τη μικρή ελπίδα να συναγωνιστεί με νεαρούς σε χώρες με μεγαλύτερες ευκαιρίες.

Έτσι, το 1965, όταν έφτασε στο νησί Μοέν ένα ιεραποστολικό ζευγάρι των Μαρτύρων του Ιεχωβά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαν το λαό των Τρουκ πολύ δεκτικό, θερμό και φιλικό. Βρήκαν κατάλυμα στην καλύβα ενός ντόπιου ζευγαριού. Σύντομα διεξήγαγαν μέχρι 35 οικιακές Γραφικές μελέτες, παρ’ ότι δεν είχαν προηγούμενη γνώση στη γλώσσα των Τρουκ. Οι άνθρωποι στα Τρουκ σχολιάζουν ακόμη πόσο γρήγορα το ζευγάρι αυτό έμαθε να διδάσκει στη γλώσσα των Τρουκ.

Ένα άλλο ζευγάρι, απόφοιτοι της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς έφτασε το Δεκέμβριο του 1966. Αυτοί βρήκαν κατάλυμα σε μια τοπική οικογένεια στην άλλη άκρη του νησιού. Αρκετά μέλη της οικογένειας αυτής τελικά έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Σχηματίζονται Εκκλησίες

Περισσότεροι ιεραπόστολοι ήρθαν τα ακόλουθα χρόνια. Μέχρι το 1972 ήταν εφτά αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Μάρτυρες που συμμετείχαν στη διακονία από πόρτα σε πόρτα στο νησί Μοέν. Έτσι σχηματίστηκε η πρώτη εκκλησία στα Τρουκ. Η επόμενη κίνηση ήταν να επεκταθεί το έργο κηρύγματος στο γειτονικό νησί Ντουμπλόν. Ένας από τους αδελφούς που ανέλαβαν το διορισμό αυτό θυμάται το πρώτο τους ταξίδι:

«Ήταν αργά το βράδι όταν είδαμε την ακτή του νησιού. Η μακριά αποβάθρα χτισμένη από τις Ιαπωνικές δυνάμεις πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε τώρα καλυφθεί από θάμνους και δέντρα. Πράγματι, το νησί φαινόταν να είναι μια πυκνή τροπική ζούγκλα. Δεν υπήρχαν ορατοί δρόμοι για οχήματα, μόνο μονοπάτια μέσα από βαριά φυλλώματα.

«Περάσαμε δυο νύχτες στην εγκαταλειμμένη αποβάθρα ανάμεσα στην πυκνή της βλάστηση και στα στίφη από κουνούπια και άλλα έντομα. Καθώς περπατούσαμε γύρω στο νησί, φτάσαμε σε κάτι γιγαντιαίους κρατήρες, που είχαν σχηματιστεί από τον βαρύ βομβαρδισμό στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Είδαμε τεράστια πετρελαιοφόρα λιωμένα από τη μεγάλη θερμοκρασία του πετρελαίου που καίγεται. Κατόπιν συνειδητοποιήσαμε γιατί ο κόσμος στα γειτονικά νησιά έλεγε ότι στη διάρκεια του πολέμου ο ουρανός του Ντουμπλόν συχνά φωτιζόταν το βράδι. Ήταν από τα πετρελαιοφόρα που καίγονταν».

Τα συνεχή ενθύμια της ερήμωσης του πολέμου πάνω σ’ αυτό το νησί βοήθησαν τους ιεραποστόλους να εκτιμήσουν πλήρως το προνόμιο που είχαν να φέρουν ένα άγγελμα ειρήνης και παρηγοριάς από τη Βίβλο στον ταπεινό λαό. Η έξοχη ανταπόκριση αυτών των ανθρώπων που αγαπούν την Βίβλο αντικατοπτρίζεται στην πρώτη τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του Χριστού, την οποία παρακολούθησαν 90 άτομα. Το 1974 οι εννιά βαφτισμένοι Μάρτυρες πάνω σ’ αυτό το νησί αποτελούσαν την εκκλησία Ντουμπλόν.

Τα Εξωτερικά Νησιά

Τα άλλα νησιά μέσα στη λιμνοθάλασσα των Τρουκ έπρεπε επίσης να καλυφθούν με το άγγελμα της Βασιλείας. Χρησιμοποιούνται τακτικά δυο βάρκες για ταξίδια μαρτυρίας στα νησιά Τολ και Φεφάν, και μεγάλο ενδιαφέρον έχει δειχτεί και στα δυο νησιά.

Ο ιεραπόστολος Γκλεν Τατεϊσί κατασκεύασε μια δική του βάρκα μήκους 5 μέτρων (16 ποδιών). Μετά από χρόνια πείρας στη μεταφορά άλλων ιεραποστόλων και διαγγελέων της Βασιλείας, τώρα έχει γίνει ένας εμπειρογνώμονας ναυσιπλόος και μηχανικός. Έχει εξοικειωθεί με τα επικίνδυνα ξέβαθα και με τα ύπουλα κύματα και κανάλια των διαφόρων νησιών. Αλλά «όταν η θάλασσα είναι ήρεμη και ο αέρας είναι θερμός», θυμάται ο Γκλεν, «η διάνοιά σου βρίσκεται σε ηρεμία. Μπορείς να κάνεις συλλογισμούς πάνω στα πνευματικά πράγματα, και όταν είμαι μόνος προσεύχομαι, συχνά δυνατά».

Όταν οι όμιλοι των ευαγγελιζόμενων πηγαίνουν σε τέτοια ταξίδια μαρτυρίας στα νησιά, αυτό γίνεται ταξίδι μιας ημέρας. Η δραστηριότητα κηρύγματος της μιας ημέρας περιλαμβάνει μακρές πεζοπορίες σε χωματένια ή λασπωμένα μονοπάτια, ένα ανανεωτικό γεύμα σε στυλ εκδρομής, περισσότερες ώρες σε περπάτημα κάτω από τον τροπικό ήλιο και επιστροφή με τη θορυβώδη βάρκα. Μέχρι το τέλος της μέρας είναι εξαντλημένοι. Αλλά αισθάνονται βαθιά ικανοποίηση που τη δαπάνησαν όπως έπρεπε στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

Κατά περιόδους, οι ιεραπόστολοι και οι ευαγγελιζόμενοι ταξιδεύουν με πλοία, τα οποία παρέχει η κυβέρνηση, προς νησιά που βρίσκονται έξω από τη λιμνοθάλασσα. Μια τοπική αδελφή η οποία χρησιμοποίησε τις διακοπές της για να πάει σ’ ένα από αυτά τα νησάκια μαζί με τους ιεραποστόλους αναφέρει:

«Καταφέραμε να επιβιβαστούμε στο πλοίο Τρουκ Ισλάντερ. Μόλις βγήκαμε από τη λιμνοθάλασσα, τα κύματα ήταν πολύ μεγάλα. Έπνεαν ισχυροί άνεμοι και έβρεχε. Υπήρχε χώρος για λίγους μόνο επιβάτες, και δεν μπορέσαμε να ξαπλώσουμε ή να απλωθούμε λίγο πάνω στο κατάστρωμα, αλλά έπρεπε να παραμένουμε σε καθιστή θέση. Ένας από τους κυβερνητικούς εργάτες μάς λυπήθηκε και μας πρόσφερε την καμπίνα του. Αποβλέπαμε ευτυχισμένα στο να συναντήσουμε τους κατοίκους των εξωτερικών νησιών και να τους αναγγείλουμε τα καλά νέα της Βασιλείας».

Σ’ ένα από τα νησιά, οι άνθρωποι ήταν ως επί το πλείστον καθολικοί και ρώτησαν αν οι ιεραπόστολοι έρχονταν στο όνομα του πάπα. Σ’ ένα άλλο, ο αρχηγός του νησιού τούς προσκάλεσε να κηρύξουν στο λαό του, και όλοι άκουσαν με ενδιαφέρον. Ο κόσμος σε μερικά νησιά ήταν φιλόξενος, προσφέροντας τροφή, κατάλυμα και μπάνιο. Σε άλλα, οι άνθρωποι ήταν προκατειλημμένοι και ούτε καν επέτρεψαν στους Μάρτυρες να βγουν στην ξηρά. «Οι ταλαιπωρίες που τραβήξαμε», είπε η αδελφή, «ξεπεράστηκαν και με το παραπάνω από τη χαρά που συναντήσαμε νεοενδιαφερόμενα άτομα και τους μεταδώσαμε το άγγελμα της Βασιλείας».

Ξεπερνώντας Εμπόδια

Ανάμεσα στους πρώτους που έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά στα Τρουκ ήταν η Κυόμι Σιράι. Αυτή και ο σύζυγός της άνοιξαν το σπίτι τους για το πρώτο ιεραποστολικό ζευγάρι. Τον καιρό εκείνο ήταν διακόνισσα στην Προτεσταντική Εκκλησία, πρόεδρος της YWCA και συμμετείχε στην επιτροπή που μετέφραζε τη Βίβλο στη γλώσσα των Τρουκ. Γιατί ενδιαφέρθηκε για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; «Επειδή οι διδασκαλίες τους βασίζονταν στη Βίβλο», είπε. Ποτέ δεν είχε διδαχτεί ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. (Έξοδος 6:3) «Νόμιζα ότι το όνομα Ιεχωβά ήταν ένα άλλο όνομα για το Ιησούς», εξήγησε.

Όταν έγινα Μάρτυρας του Ιεχωβά», ξαναθυμάται η Κυόμι, «οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου με κορόιδευαν. Πολλοί από τους συγγενείς μου με αποκήρυξαν. Αλλά βρήκα ευτυχία και ειρήνη διάνοιας στη συναναστροφή με τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μου». Επειδή η Εταιρία Σκοπιά δεν είχε δημοσιεύσει καθόλου Βιβλικά έντυπα στη γλώσσα των Τρουκ μέχρι τότε, αυτή κατέγραφε βασικά εδάφια για διάφορα θέματα από τη Βίβλο σ’ ένα μικρό σημειωματάριο και χρησιμοποιούσε τα εδάφια όταν κήρυττε στους άλλους. Μέχρι τη μέρα αυτή έχει ακόμη το σημειωματάριο εκείνο του 1966.

Μια από τις συγγενείς τις οποίες βοήθησε η Κυόμι ήταν η αδελφή της, επίσης Προτεστάντισα διακόνισσα, η οποία θυμάται: Όταν η αδελφή μου Κυόμι μου έδειξε από τη Βίβλο την ελπίδα της αιώνιας ζωής πάνω στη γη, και την αντιγραφικότητα των διδασκαλιών της εκκλησίας μου, αυτό άνοιξε τα μάτια μου από πνευματική άποψη». Αυτή και άλλες διακόνισσες συνήθιζαν να επισκέπτονται μέλη της εκκλησίας τους που ήταν ηλικιωμένα, άρρωστα ή είχαν θλίψη από πένθος. «Προσπαθούσαμε να τους παρηγορούμε κυρίως τραγουδώντας τραγούδια, φέρνοντάς τους τροφή και άλλα υλικά πράγματα. Αλλά η επίσκεψή μας έβαζε ένα φορτίο πάνω στην οικογένεια καθώς αισθάνονταν υποχρεωμένοι να ετοιμάζουν τροφή για 12 περίπου επισκέπτες». Όλα αυτά έχουν αλλάξει. «Τώρα, αισθάνομαι σαν μια γυναίκα διάκονος με τα απαιτούμενα προσόντα όταν βοηθώ τους ανθρώπους να μαθαίνουν το αληθινά ανακουφιστικό άγγελμα της Βίβλου», λέει. Μια από τις κόρες της και δυο εγγονές της τώρα συμμετέχουν ενεργά στο έργο κηρύγματος.

Όπως και πολλοί άλλοι στα νησιά, η Αμίκο προηγουμένως ζούσε με τον συνεχή φόβο των κακών πνευμάτων. Για να τα ξορκίσουν, οι κάτοικοι των Τρουκ συμμετέχουν σε διάφορες μορφές δεισιδαιμονικών συνηθειών. Κομμάτια κλωστής δένονται γύρω από τους αγκώνες ή τους αστραγάλους των νεογέννητων παιδιών για να τους φέρνουν καλή τύχη. Ένας άντρας που δεν μπορεί να κερδίσει την αγάπη μιας γυναίκας θα στραφεί στη μαγεία, δίνοντάς της ένα γητεμένο «λέι» ή άλλα δώρα για να την κάνουν να τον αγαπήσει. Μερικοί ντόπιοι κάτοικοι λένε ότι έμειναν σωματικά ανίκανοι ή έπιασαν αθεράπευτες ασθένειες από ξόρκια που έκαναν πάνω τους οι εχθροί τους μέσω της μαύρης μαγείας.

Η Αμίκο είχε ένα βιβλίο για τη χρήση των διαφόρων βοτάνων «ιατρικής» σε τελετουργικά, χαϊμαλιά και ορισμένα σημάδια που θεραπεύουν τις ασθένειες. Μαθαίνοντας τη Βιβλική αλήθεια ότι οι νεκροί ‘δεν καταλαβαίνουν τίποτα διόλου’ και ότι οι δαιμονιστικές αυτές συνήθειες είναι ‘βδελυκτές στον Ιεχωβά’, έκαψε τα βιβλία της πάνω στις μαγικές τέχνες, όπως είχαν κάνει και οι πρώτοι Χριστιανοί στην Έφεσο. (Εκκλησιαστής 9:5· Δευτερονόμιο 18:9-12· Πράξεις 19:19, 20) Πολλοί άλλοι κάτοικοι των Τρουκ έχουν επίσης απελευθερωθεί από το φόβο και τα δεσμά των πνευματιστικών αυτών συνηθειών όταν φτάνουν στην ακριβή γνώση της Βίβλου. Και αυτοί, με τη σειρά τους, βρίσκουν μεγάλη χαρά στο να φέρνουν τη Βιβλική αλήθεια σε άλλους, έτσι ώστε και αυτοί να απελευθερωθούν.—Ιωάννης 8:32.

Πρόσφατες Εξελίξεις

Στο διάβα των ετών, ο Ιεχωβά Θεός πράγματι ευλόγησε τις προσπάθειες των ιεραποστόλων. Το έξοχο πνεύμα τους μεταδόθηκε πάνω στους τοπικούς αδελφούς. Υπάρχουν τώρα γύρω στους 35 διαγγελείς της Βασιλείας στις δυο εκκλησίες στο Μοέν και στο Ντουμπλόν. Μέσω των συνεχιζόμενων προσπαθειών τους, το όνομα του Ιεχωβά και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει καλά γνωστοί στα απομακρυσμένα αυτά νησιά, και έχει δοθεί έξοχη μαρτυρία για τη Βασιλεία. Το γεγονός ότι την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού παρακολούθησαν το 1983 366 άτομα, είναι μια καθαρή ένδειξη ότι ‘η σοδειά είναι μεγάλη’ στα νησιά αυτά της θάλασσας.—Ματθαίος 9:37.

Οι αδελφοί στα Τρουκ έχουν χαρεί με τις πολλές επισκέψεις συγχριστιανών τους από αλλού. Οι αδελφοί που τους επισκέπτονται, όπως και άλλοι τουρίστες, απολαμβάνουν το τροπικό σκηνικό, τα όμορφα νερά του ωκεανού με τις πολλές αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου, τα φοινικόδεντρα με τις εντυπωσιακές σιλουέτες με φόντο τα ηλιοβασιλέματα, και τις ιστορικές τοποθεσίες. Αλλά αισθάνονται πιο εμπλουτισμένοι όταν φτάνουν να γνωρίσουν τους αδελφούς στα Τρουκ, βλέποντας το έξοχο ιεραποστολικό τους πνεύμα και την προθυμία τους να δίνουν μαρτυρία στους συγγενείς τους. Ναι, όταν γνωρίζονται με τους πιστούς, απομονωμένους αδελφούς, αισθάνονται ότι έχουν ανακαλύψει την αληθινή ομορφιά των Νησιών Τρουκ.

[Χάρτες στη σελίδα 21]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΝΗΣΙΑ ΤΡΟΥΚ

Μοέν

Ντουμπλόν

Ουμάν

Φεφάν

Τολ

[Χάρτης]

Ειρηνικός Ωκεανός

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Το κήρυγμα στα νησιά Τρουκ είναι μια γοητευτική εμπειρία

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Για το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας χρησιμοποιούνται βάρκες