Ένα «Οχτάμηνο Θαύμα» στο Περού
ΤΟ πλήθος των 34.238 ήταν γεμάτο ενθουσιασμό. Είχαν έρθει από όλο το Περού, μάλιστα από πολλά μέρη του κόσμου, για να παρακολουθήσουν την αφιέρωση του θαυμάσιου νέου γραφείου τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στη Λίμα. Οι καρδιές τους γέμισαν από συγκίνηση όταν άκουσαν το λεπτομερές πρόγραμμα κατασκευής που έγινε μέσα σε οχτώ γεμάτους δράση μήνες—κάτι τελείως ανήκουστο στο Περού για μια οικοδομή τέτοιου μεγέθους.
Προκαταρκτικές Προετοιμασίες
Η ραγδαία επέκταση της αληθινής λατρείας στο Περού οδήγησε στην ανάγκη να φτιαχτούν μεγαλύτερα κεντρικά γραφεία τμήματος. Το 1980 αγοράστηκε ένα κτήμα έκτασης 1,8 εκταρίων (4,4 έηκερ). Στην αρχή η γη χρησιμοποιήθηκε για την καλλιέργεια φρούτων και λαχανικών γι’ αυτούς που εργάζονταν στο τμήμα.
Στο μεταξύ, εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης του πληθωρισμού, οι Μάρτυρες αποφάσισαν να αρχίσουν να αγοράζουν και να αποθηκεύουν οικοδομικά υλικά, όπως τούβλα, μεταλλικές ράβδους, αναγκαία εξαρτήματα, και πλακάκια. Κάτι άλλο απαραίτητο ήταν μια καλή προμήθεια νερού. Γιατί λοιπόν να μην ανοίξουν πηγάδι; Ένα συνεργείο από Μάρτυρες άρχισε την εργασία και έσκαψαν σε βάθος 75 μέτρων (246 ποδιών). Μετά χρειάστηκε εξωτερική βοήθεια για να συνεχίσουν το σχέδιό τους μέχρις ότου βρήκαν νερό στα 96 μέτρα (315 πόδια).
Στη συνέχεια, στις αρχές του Φεβρουαρίου 1984, τρεις Μάρτυρες στις Ηνωμένες Πολιτείες προμήθευσαν ένα «ταχύρυθμο» σχέδιο. Το διώροφο κτίριο που πρότειναν—που περιλάμβανε γραφεία, 22 υπνοδωμάτια, αίθουσα για την οικογένεια, τραπεζαρία, πλυντήριο και Αίθουσα Βασιλείας—θα μπορούσε να αναγερθεί μέσα σε οχτώ μήνες είπαν. Για το Περού αυτό ισοδυναμούσε με ένα σύγχρονο θαύμα!
Μια Πρόθυμη Οργάνωση
Στις 25 Μαρτίου έγινε μια ειδική εναρκτήρια συγκέντρωση στο χώρο συνελεύσεων, που είναι ιδιοκτησία της Εταιρίας, στο Καμπόι, για να πληροφορηθούν οι ντόπιοι Μάρτυρες τι επρόκειτο να λάβει χώρα. Μολονότι υπήρχαν τότε μόνο 19.000 ευαγγελιζόμενοι τη Βασιλεία σ’ όλο το Περού, στη συγκέντρωση αυτή ήρθαν 26.500 άνθρωποι. Ο ενθουσιασμός που έδειξαν τότε ποτέ δεν μειώθηκε στη διάρκεια της οικοδομής.
Το εργατικό δυναμικό οργανώθηκε. Από τις τάξεις των τακτικών και ειδικών σκαπανέων πάρθηκαν παραπάνω από 200 εργάτες, και στις υπεύθυνες θέσεις τοποθετήθηκαν αδελφοί που είχαν πείρα στην οργάνωση συνελεύσεων. Οι εκκλησίες διορίζονταν για να έρχονται και να βοηθούν συγκεκριμένα Σαββατοκύριακα.
Για τη στέγαση των ολοχρόνιων εργατών, η αποθήκη εμπορευμάτων μετατράπηκε σε ένα τεράστιο υπνωτήριο. Στρώματα τοποθετήθηκαν πάνω σε χαρτονένια κιβώτια από έντυπα. Ντους και τουαλέτες τοποθετήθηκαν κατά μήκος των εξωτερικών τοίχων. Επειδή αυτό έγινε στην αρχή της χειμερινής σαιζόν στο Περού, οι αδελφοί έκαναν στα γρήγορα το κρύο τους ντους νωρίς το πρωί. Μια υπέροχη καφετέρια φτιάχτηκε, και προσφερόταν πρόγευμα για όλους στις 7.00 πριν αρχίσει η εργασία στις 7.30. Οι χώροι των συνελεύσεων στο Καμπόι, όπου οι αδελφές φρόντιζαν για το πλύσιμο, απείχαν μισή ώρα με το αυτοκίνητο. Λειτουργούσε επίσης ένα τσαγκάρικο γιατί τα παπούτσια της δουλειάς γρήγορα φθείρονταν.
Βοήθεια Από Μακριά
Συνολικά 145 αδελφοί από τη Βόρεια Αμερική ήρθαν σε διάφορα στάδια της οικοδομής. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν λάβει μέρος στα οικοδομικά σχέδια των Αιθουσών Βασιλείας. Καθώς το έργο προχωρούσε και αυξάνονταν οι ανάγκες, χτίστες, πλακάδες, υδραυλικοί και ηλεκτρολόγοι έφταναν για να κάνουν το μέρος τους, ολοκληρώνοντας το έργο τους μέσα σε δυο ή τρεις εβδομάδες και μετά επέστρεφαν στις δικές τους εκκλησίες. Μερικοί όμως έμειναν και τους οχτώ μήνες.
Οι αδελφοί αυτοί ήρθαν με τα δικά τους εργαλεία και τα εφόδια για να εργαστούν μαζί με άλλους των οποίων τη γλώσσα λίγο μπορούσαν να καταλάβουν. Αλλά με χειρονομίες, με εκφράσεις του προσώπου και σπασμένες λέξεις, καθώς επίσης και με προθυμία για συνεργασία, συνεννοούνταν και η εργασία γινόταν.
Πολλοί Περουβιανοί αδελφοί άνοιξαν από αγάπη τα σπίτια τους για να φιλοξενήσουν αυτούς τους επισκέπτες. Στις 6.00 το πρωί κάθε εργάσιμης μέρας, ένα λεωφορείο 15 θέσεων, που το έλεγαν «γκρίνγκο μπας», πήγαινε και έπαιρνε τους επισκέπτες και τους έφερνε στο τραπέζι του προγεύματος στο χώρο της εργασίας. Σ’ αυτό το πραγματικά απολαυστικό έργο πήραν μέρος και τα μέλη της οικογένειας Μπέθελ του Περού.
Για τη φροντίδα των πνευματικών αναγκών, οργανώθηκε μια Αγγλόφωνη εκκλησία. Πολλοί από τους επισκέπτες έκαναν επίσης θαυμάσιο έργο στη διακονία του αγρού, αρχίζοντας οικιακές Γραφικές μελέτες οι οποίες συνέχισαν αφού εκείνοι έφυγαν.
Αύξηση του Ενδιαφέροντος του Κοινού
Εκατοντάδες ντόπιοι αδελφοί και αδελφές, νέοι και ηλικιωμένοι, έρχονταν στο χώρο κατασκευής τα Σαββατοκύριακα για να εργαστούν. Ήταν ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς αδελφές και μικρά παιδιά να συμμετέχουν, καθένας σύμφωνα με την ικανότητά του. Όλη αυτή η δράση, φυσικά, δεν πέρασε απαρατήρητη.
Ένας μηχανικός από μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρία σταμάτησε και όταν είδε τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η δουλειά, ρώτησε, «Πόσα χρήματα τους πληρώνετε για να εργάζονται έτσι;» Ένας άλλος παρατηρητής ρώτησε: «Τι κάνει τους εργάτες σας τόσο χαρούμενους;» Ένα συνεργείο από κάποιον τηλεοπτικό σταθμό της Λίμα δαπάνησε ένα ολόκληρο απόγευμα παίρνοντας ταινία και συνέντευξη από διάφορους εργάτες.
Ένα Έργο που Έγινε Καλά
Ολοκληρώθηκε πραγματικά το κτίριο μέσα σε οχτώ μήνες; Ναι, αλλά ποτέ οι αδελφοί δεν αισθάνθηκαν ότι πιέστηκαν για να το ολοκληρώσουν μέσα σ’ αυτόν ακριβώς το χρόνο. Από την αρχή, εκείνο που εντυπώθηκε σ’ όλους ήταν πως στόχος ήταν ένα καλοχτισμένο, γερό οικοδόμημα που θα μπορούσε πραγματικά να αντιπροσωπεύει το λαό του Ιεχωβά με έναν αξιοπρεπή τρόπο. Αν χρειάζονταν εννιά ή δέκα μήνες για να γίνει αυτή η εργασία, δεν είχε σημασία.
Με τους πρόθυμους ντόπιους εθελοντές και με τη βοήθεια πεπειραμένων από το εξωτερικό, το έργο τελείωσε ακριβώς στο στόχο. Στις 3 Δεκεμβρίου 1984, μετακόμισε η οικογένεια Μπέθελ εκεί, οχτώ μήνες και μια εβδομάδα μετά από την έναρξη της οικοδομής.
Η Μεγάλη Μέρα Έφτασε
Η 27η Ιανουαρίου 1985 ήταν η με λαχτάρα αναμενόμενη μέρα αφιέρωσης του νέου κτιρίου τμήματος. Ο Μ. Τζ. Χένσελ, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ήρθε από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης για να υπηρετήσει σαν ο κυριότερος ομιλητής. Η νέα Αίθουσα Βασιλείας και η τραπεζαρία γέμισαν ασφυκτικά από επισκέπτες που είχαν έρθει από άλλες χώρες και από εκείνους που είχαν εργαστεί χωρίς διακοπή στο κτίριο—γύρω στους 500 συνολικά. Ο χώρος συνελεύσεων στο Καμπόι συνδέθηκε με τηλεφωνικό δίκτυο.
Το πρωί, ο Αδελφός Χένσελ έδωσε την ομιλία αφιέρωσης στα Ισπανικά. Το απόγευμα άρχισε με ένα ειδικό πρόγραμμα στο χώρο συνελεύσεων στο Καμπόι. Μετά ολόκληρο το πλήθος των 34.238 προσκλήθηκε να ξεναγηθεί στις νέες εγκαταστάσεις. Χάρηκαν όταν είδαν το «οχτάμηνο θαύμα», που ήταν μια φυσική απόδειξη της ευλογίας του Ιεχωβά.
Το οικοδομικό πρόγραμμα έφερε πολλές ευλογίες. Εκτός του ότι προμήθευσε μια σύγχρονη εγκατάσταση, η συνεργασία για οχτώ μήνες αποδείχτηκε πολύτιμη. Η Χριστιανική ενότητα αυξήθηκε. Η πνευματική ωριμότητα καλλιεργήθηκε. Η θαυμάσια συναναστροφή στις συναθροίσεις, στα τραπέζια του φαγητού, και ιδιαίτερα στην πρωινή λατρεία, ενίσχυσε το δεσμό της αγάπης που υπάρχει ανάμεσα σε συγχριστιανούς. Αυτοί που ήρθαν από τη Βόρεια Αμερική αισθάνονταν πως αυτός ο πολύ μικρός «ξένος διορισμός» τούς έκανε πολύ καλό. Ναι, οι οχτώ μήνες χαρούμενης συναναστροφής και σθεναρής δράσης θα μείνουν αξέχαστοι σε όλους εκείνους που συμμετείχαν σ’ αυτό το «θαύμα».—Παράβαλε Αγγαίος 1:7, 8.
[Εικόνα στη σελίδα 28]
Νέοι και ενήλικοι μετείχαν στο έργο