Αγώνες [στην Ελλάδα]
Περίπου τον καιρό που άρχισε ο Ησαΐας να προφητεύει στον Ιούδα, στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Άχαζ, οι Έλληνες άρχισαν τους διάσημους Ολυμπιακούς αθλητικούς αγώνες τους προς τιμή του Δία, το έτος 776 π.Χ. Ενώ οι αγώνες που γίνονταν στην Ολυμπία παρέμειναν σαν οι πιο διάσημοι, τρεις άλλες Ελληνικές πόλεις έγιναν σπουδαία κέντρα αγώνων. Στον Ισθμό κοντά στην Κόρινθο γίνονταν τα Ίσθμια (αγώνες), αφιερωμένα στον Ποσειδώνα. Οι Δελφοί διακρίνονταν για τα Πύθια, ενώ τα Νέμεα, κι αυτά προς τιμή του Δία, γίνονταν στο Άργος.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες γιορτάζονταν κάθε τέσσερα χρόνια και είχαν βαθιά θρησκευτική σημασία. Εξέχοντα χαρακτηριστικά της γιορτής ήταν οι θρησκευτικές θυσίες και η λατρεία της Ολυμπιακής φωτιάς. Τα Ίσθμια γίνονταν κοντά στην Κόρινθο κάθε δύο χρόνια.
Το βασικό πρόγραμμα σ’ όλους τους αγώνες περιελάμβανε αγώνα δρόμου, πάλη, πυγμαχία, δισκοβολία και ακόντιο, αρματοδρομίες, και άλλα αθλήματα. Αυτοί που συμμετείχαν ορκίζονταν να τηρήσουν το σκληρό δεκάμηνο πρόγραμμα εκγύμνασης, το οποίο απορροφούσε τον περισσότερο χρόνο τους. Το πρόγραμμα εκγύμνασης επιτηρούνταν αυστηρά από κριτές οι οποίοι διέμεναν με συμμετέχοντες. Οι εκπαιδευόμενοι συχνά γυμνάζονταν σε συνθήκες πιο δύσκολες από τον κατά γράμμα αγώνα, οι δρομείς γυμνάζονταν με βάρη στα πόδια τους και οι πυγμάχοι γυμνάζονταν φορώντας βαριές στολές. Συχνά δαπανούνταν χρόνια για να αναπτύξει κάποιος τις ιδιότητες που χρειάζονταν για να βγει νικητής στους αγώνες. Το βραβείο αποτελούνταν από ένα απλό στεφάνι από φύλλα, αγριελιάς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πεύκου για τα Ίσθμια, δάφνης για τα Πύθια και σέλινου για τα Νέμεα. Το βραβείο συχνά υπήρχε στο τέρμα μαζί με τον αγωνοδίκη, εμπνέοντας αυτούς που συμμετείχαν στους αγώνες δρόμου να προσπαθήσουν όσο περισσότερο μπορούσαν καθώς κρατούσαν το μάτι τους στο βραβείο. Η αποτυχία να τηρηθούν οι κανόνες, όμως, οδηγούσε σε αποκλεισμό. Οι αγώνες ήταν το θέμα συζήτησης όλων πριν, στη διάρκεια και μετά το άθλημα. Οι αθλητές που νικούσαν εξυμνούνταν και ειδωλοποιούνταν, γέμιζαν με δώρα και γίνονταν γιορτές προς τιμή τους. Η Κόρινθος έδινε στους αθλητές που νικούσαν σύνταξη για όλη τους τη ζωή.
Ειδωλολατρικοί Αγώνες Εισάγονται στην Παλαιστίνη
Στη διάρκεια της βασιλείας του Αντίοχου του Επιφανούς το δεύτερο αιώνα π.Χ., οι Ελληνίζοντες Ιουδαίοι εισήγαγαν τον Ελληνικό πολιτισμό και τους αθλητικούς αγώνες στον Ισραήλ και ιδρύθηκε ένα Γυμναστήριο στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με το πρώτο κεφάλαιο του απόκρυφου βιβλίου Πρώτο Μακκαβαίων. Στο Β΄ Μακκαβαίων 4:12-15 αναφέρεται ότι ακόμη και οι ιερείς παραμελούσαν τα καθήκοντά τους για να λάβουν μέρος στους αγώνες. Άλλοι, όμως, αντιτάχθηκαν ζωηρά στην υιοθέτηση τέτοιων ειδωλολατρικών συνηθειών.
Τον πρώτο αιώνα π.Χ., ο Ηρώδης ο Μέγας έχτισε ένα θέατρο στην Ιερουσαλήμ και ένα αμφιθέατρο στην πεδιάδα, επίσης ένα θέατρο και αμφιθέατρο στην Καισάρεια, και θέσπισε τον εορτασμό αγώνων κάθε πέντε χρόνια προς τιμή του Καίσαρα. Εκτός από την πάλη, τις αρματοδρομίες και άλλους αγώνες, αυτός εισήγαγε χαρακτηριστικά σημεία από τους Ρωμαϊκούς αγώνες, διευθετώντας μάχες μεταξύ αγρίων ζώων ή ανθρώπων που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο ενάντια σε τέτοια άγρια ζώα. Κατά τον Ιώσηππο, όλα αυτά οδήγησαν στην άκαρπη συνωμοσία από μέρους των δυσαρεστημένων Ιουδαίων να δολοφονήσουν τον Ηρώδη.—Antiquities of the Jews, (Αντίκουιτις οφ δε Τζιους), Βιβλίο XV, κεφ. VIII, παρ. 1-4· κεφ. IX, παρ. 6.