‘Ψαρεύοντας Ανθρώπους’ στις Αρκτικές Περιοχές

Κάθε καλοκαίρι, πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν σε «μη ανατεθειμένους τομείς»—απομακρυσμένες περιοχές στις οποίες δεν έχουν δημιουργηθεί εκκλησίες. Πολλοί απ’ αυτούς είναι εργαζόμενοι και φοιτητές που δαπανούν τις διακοπές τους για να το κάνουν αυτό. Άλλοι είναι ολοχρόνιοι σκαπανείς που διεύρυναν τη διακονία τους. Δοκίμασαν τη χαρά τού να φέρουν τα καλά νέα σε απομακρυσμένους ανθρώπους και να δεθούν πιο πολύ με την οικογένειά τους και τους πνευματικούς τους αδελφούς. Ακολουθεί η αφήγηση μιας τέτοιας αποστολής στον μακρινό βορρά.

ΤΟ μικρό αλιευτικό Σκάγκστεϊν γλίστρησε αργά από το λιμάνι. Ήταν ένα δειλινό στις αρχές του καλοκαιριού. Το απαλό αεράκι έκανε τη θάλασσα να κυματίζει και έφερνε μια δροσιά ανακούφισης από τη μυρωδιά του ψαριού και του λαδιού της ρέγγας. Όρθιοι πάνω στο κατάστρωμα, αποχαιρετήσαμε το Μπότσφιορντ, το μεγαλύτερο ψαροχώρι του Ανατολικού Φίνμαρκ της Νορβηγίας.

Το καράβι είχε πλήρωμα οχτώ άτομα. Ο Έιβιντ και η Όσχιλντ είχαν έρθει πριν από 11 χρόνια για να βοηθήσουν στο έργο κηρύγματος σε αυτόν τον μη ανατεθειμένο τομέα. Τώρα, ενώ αυτοί μεταφέρονται σε μια άλλη περιοχή, μια εκκλησία περίπου 40 διαγγελέων της Βασιλείας ακμάζει εκεί. Οι υπόλοιποι του πληρώματος ήταν ο ιδιοκτήτης του αλιευτικού, ο Γιάρλε (ένας επαγγελματίας ψαράς και «εποχιακός» σκαπανέας), δυο σκαπάνισσες, ένας χειριστής εκσκαφέα, ένας εργάτης, και κάποιος που εργαζόταν στα γραφεία του Μπέθελ της Νορβηγίας. Τι ήταν εκείνο που συγκέντρωσε αυτή την ομάδα μαζί; Και για τι ταξίδι έφευγαν;

Από Νησί σε Νησί

Αυτή τη φορά, ο Γιάρλε δεν έψαχνε μπακαλιάρους. Τα σχέδιά μας ήταν να κηρύξουμε πηγαίνοντας με το Σκάγκστεϊν από νησί σε νησί και από μακρινό χωριό σε μακρινό χωριό, ξεκινώντας από το Μπότσφιορντ στον μακρινό βορρά μέχρι το Μπρένεϊσουντ στη χώρα της Νόρντλαντ. Θα καλύπταμε πάνω από το μισό μήκος των ακτών της Νορβηγίας. Γιατί; Σε πολλά απ’ αυτά τα μέρη μπορεί κανείς να φτάσει μόνο με ιδιωτικό πλοίο και συμβαίνει μόνο μια φορά κάθε μερικά χρόνια να επισκέπτονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αυτά τα μέρη με το άγγελμα της Βασιλείας. Είχαμε αποφασίσει να πάμε ‘για ψάρεμα ανθρώπων’ σ’ αυτά τα απομακρυσμένα χωριά.—Ματθαίος 4:18, 19.

Το πλοίο βγήκε από το Μποτσφιόρντεν και κατευθύνθηκε προς τα δυτικά κατά μήκος της ακτής όλη τη νύχτα. Ήταν πρώτη Ιουλίου. Ο ήλιος του μεσονυχτίου κρυμμένος από τα σύννεφα, έριχνε ένα γκρίζο, απαλό φως. Χιλιάδες γλάροι διακρίνονταν πάνω στα βράχια. Σύμφωνα με τον καπετάνιο η φουσκοθαλασσιά και το κύμα ήταν ό,τι έπρεπε. Αλλά για μερικούς από εμάς τους στεριανούς η θάλασσα ήταν κάπως άγρια.

Το επόμενο πρωί, πλευρίσαμε την αποβάθρα του Χόνινγκσβογκ. Αυτό ήταν το μέρος από όπου θα άρχιζε το «ψάρεμα»—το έργο κηρύγματος. Οι άνθρωποι της βόρειας Νορβηγίας έχουν τη φήμη ότι είναι φιλόξενοι. Όταν δίναμε μια σύντομη εξήγηση σχετικά με την αποστολή μας, μας πρόσφεραν συνήθως κάθισμα στην κουζίνα και μας σέρβιραν καφέ. Μετά έπρεπε να δώσουμε μια πλήρη αναφορά του ποιοι είμαστε, από πού έχουμε έρθει, το επάγγελμά μας, το όνομα και το μέγεθος του πλοίου μας, αν είχαμε πιάσει καθόλου ψάρια μέχρι στιγμής, και το υπόλοιπο δρομολόγιό μας. Μόνο μετά από αυτά, που ήταν έξω από το θέμα, μπορούσαμε να μπούμε στον πραγματικό σκοπό της επίσκεψής μας—τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.

Θερμή Ανταπόκριση στον Παγωμένο Αρκτικό

Θα έδειχναν οι άνθρωποι ενός νησιού που ήταν 480 χιλιόμετρα μακριά προς τα βόρεια του Αρκτικού Κύκλου ενδιαφέρον για το άγγελμα; Τι θα τους ενδιέφερε πραγματικά; Αυτό ακριβώς που απασχολεί τους ανθρώπους οπουδήποτε αλλού: κοινωνικές αδικίες, ανεργία, χρήματα, οικογένεια και προσωπικά προβλήματα. Ανησυχούν επίσης και για την ταραγμένη κατάσταση του κόσμου—τις σχέσεις μεταξύ βόρειας και νότιας Νορβηγίας και του ανταγωνισμού ανατολής-δύσης.

Ήταν εύκολο για μας να υποδείξουμε τη λύση της Αγίας Γραφής—τη Βασιλεία του Θεού. Και πόσο ανταμειφτικό ήταν να βλέπεις την απαισιοδοξία και το σκεπτικισμό να εξαφανίζονται και να παίρνουν τη θέση τους η χαρά και η ελπίδα! Πολλοί άνθρωποι σ’ αυτά τα μακρινά μέρη προσεύχονται για τη Βασιλεία από την παιδική τους ηλικία, αλλά δεν έχουν πραγματικά καταλάβει το νόημα αυτής της προσευχής. (Ματθαίος 6:9-13) Αφήσαμε βιβλικά έντυπα σε πολλούς νησιώτες και κανονίσαμε να αλληλογραφούμε με σκοπό να κρατήσουμε το ενδιαφέρον τους ζωντανό.

Παρ’ όλο που ήταν καλοκαίρι, η θερμοκρασία στο Ρόλβσεϊ ήταν μόνο 2° C, και φύσαγε δυνατός αέρας. Ένας από τους αδελφούς τρέμοντας και κουκουλωμένος σφιχτά στο παλτό του πλησίασε έναν άντρα που στεκόταν στην ακρογιαλιά.

—Κρυώνεις; ρώτησε ο άντρας.

—Εε! . . ., κόμπιασε ο αδελφός.

—Έλα να φας και να πιεις κάτι ζεστό.

Μπήκαν στο σπίτι και ο αδελφός οδηγήθηκε στην κουζίνα, όπου η σύζυγος του άντρα ήταν απασχολημένη.

—Έχεις λίγο καφέ γι’ αυτόν το φιλαράκο; ρώτησε ο άντρας.

Του έβγαλαν ζεστό καφέ μαζί με λίγο ψωμί, σπιτική μαρμελάδα από βατόμουρα, και σολωμό. Μετά από μια ευχάριστη συζήτηση, ο αδελφός άφησε μερικά βιβλικά έντυπα και τράβηξε για το επόμενο σπίτι, ζεστός και ενθαρρυμένος. Τέτοιες ήταν οι εμπειρίες της μαρτυρίας στους φιλικούς και φιλόξενους ανθρώπους αυτών των απομακρυσμένων περιοχών.

Μια Εμπειρία που Ενδυναμώνει

Καθώς το Σκάγκστεϊν όργωνε τα κύματα από νησί σε νησί, τα μέλη του πληρώματος γνωρίστηκαν μεταξύ τους με πολλούς και διάφορους τρόπους. Οχτώ άτομα που ζουν μαζί για μέρες και βδομάδες πάνω σε ένα πλοίο 12 μέτρων, σύντομα φτάνουν να γνωρίζουν ο ένας τον χαρακτήρα του άλλου. Μάθαμε να συμφωνούμε ο ένας με τον άλλο και να είμαστε διακριτικοί. Τα δύσκολα σημεία εξαλείφτηκαν και η χριστιανική μας προσωπικότητα καλλιεργήθηκε. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Έτσι, αυτή η εμπειρία αποδείχτηκε μεγάλη ανταμοιβή για μας.

Κάθε μέρα συζητούσαμε το εδάφιο της ημέρας και μιλούσαμε για τα γεγονότα της ημέρας. Ανασκοπούσαμε τι είχαμε πει και τι είχαμε κάνει, και τι θα μπορούσαμε να είχαμε πει και να είχαμε κάνει. Αυτό μας παρακίνησε να καταβάλουμε μεγαλύτερη προσπάθεια στο να γίνουμε αποτελεσματικοί στις συζητήσεις μας με τους ανθρώπους. Οι πιο νέοι και οι πιο καινούριοι έλαβαν σοφές συμβουλές και ενθάρρυνση να πλατύνουν τη διακονία τους.

«Σκεφτόμουνα την ολοχρόνια διακονία από τότε που βαφτίστηκα», είπε ο 27χρονος Μπιορν. «Στη διάρκεια του ταξιδιού μας, η επιθυμία και το θάρρος να ‘δοκιμάσω τον Ιεχωβά’ μεγάλωνε μέσα μου λίγο-λίγο. Είδα στην πράξη τι μεγάλη εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε στον Ιεχωβά. Το ταξίδι με βοήθησε να μπω πιο εύκολα στο έργο σκαπανέα».—Μαλαχίας 3:10.

Ακόμη, το ταξίδι μάς βοήθησε να δούμε πιο καθαρά το επείγον των καιρών. Από τις κοινότητες που επισκεφτήκαμε πολλές σιγά-σιγά έσβηναν. Εργοστάσια επεξεργασίας θαλασσινών προϊόντων έκλειναν. Ταχυδρομεία και μαγαζιά έκλειναν. Οι άνθρωποι ανησυχούσαν καθώς έβλεπαν νέους να μετακομίζουν, αναζητώντας ευκαιρίες σε μακρινές κωμοπόλεις και πόλεις, και αφήνοντας πίσω τους ωραία, καινούρια σπίτια και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Σ’ ολόκληρο τον κόσμο, εκατομμύρια είναι άστεγοι και πεινούν. Εδώ βρίσκεις άδεια σπίτια και άφθονη τροφή από τη θάλασσα. Όμως, λίγοι σχετικά τα θέλουν. Όλα αυτά είναι μια σιωπηλή απόδειξη ενός κόσμου που έχει χάσει την ισορροπία του.

Το Ταξίδι Συνεχίζεται

Η αποστολή συνέχισε το ταξίδι της για το Κβαίνανγκεν πλέοντας παράλληλα με τη βόρεια ακτή του Σαίραι. Στις ακτές μερικών χωριών έπρεπε να φτάσουμε με βάρκα. Αλλά σε άλλα μέρη, το Σκάγκστεϊν μπορούσε να πλευρίσει την αποβάθρα. Πολλοί από τους ντόπιους κατοίκους μαζεύονταν τριγύρω για να δουν ποιοι είναι οι ξένοι, γιατί σίγουρα δεν τους φαινόμασταν για ψαράδες. Όταν ανακάλυπταν ότι ήμασταν Μάρτυρες του Ιεχωβά και ότι ερχόμασταν με καλά νέα από την Αγία Γραφή, συνήθως επακολουθούσαν ζωηρές συζητήσεις.

Αφού καλύψαμε αυτή την περιοχή, βάλαμε πλώρη για την Τρόμσαι, όπου μερικοί από εμάς θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν τη Συνέλευση Περιφερείας «Θεία Ειρήνη». Αυτό το μέρος του ταξιδιού μας ήταν πραγματικά μια σπουδαία εμπειρία. Ήταν βράδυ, αλλά ο ήλιος του μεσονυχτίου έλαμπε μόλις πάνω από τον ορίζοντα. Προς τα δεξιά διαγράφονταν οι σκοτεινές σιλουέτες μερικών νησιών και βράχων. Προς τα αριστερά τα χιονοσκέπαστα βουνά γυάλιζαν στο φως του ήλιου. Ο καιρός ήταν ήπιος, και την ηρεμία της θάλασσας μόλις που την έσπαζε κάποιο ανεπαίσθητο κυματάκι. Εκτός από τη ρυθμική βοή της μηχανής και την απαλή μουσική του ραδιοφώνου, όλα ήταν ήρεμα και ήσυχα. Τι ευχάριστη ατμόσφαιρα!

Μετά από τη συνέλευση στην Τρόμσαι, έγινε μια μικρή αλλαγή στο πλήρωμα. Κατόπιν, η αποστολή προχώρησε παραπλέοντας την Σένια και περνώντας μέσα από το συγκρότημα των νησιών Βεστερώλεν έφτανε στη Μπούντε και μετά στο Μπρένεϊσουντ, τον τελευταίο μας προορισμό. Σε πολλά μέρη που σταματήσαμε, όπως στο Ρεντέι συναντήσαμε ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ μιλήσει με Μάρτυρες του Ιεχωβά. Είχαν περάσει χρόνια από προηγούμενες επισκέψεις για κήρυγμα, και τώρα είχε μεγαλώσει μια καινούρια γενιά.

Ένα Αξέχαστο Ταξίδι

Ήταν τέλη Αυγούστου όταν φτάσαμε στο Μπρένεϊσουντ. Οι βδομάδες που περάσαμε πάνω στο Σκάγκστεϊν θα μας μείνουν αξέχαστες. Σ’ αυτό το ταξίδι δαπανήσαμε στο κήρυγμα των καλών νέων συνολικά 880 ώρες και διαθέσαμε 126 βιβλία και 1.026 περιοδικά και λάβαμε επίσης 12 συνδρομές για την Σκοπιά και το Ξύπνα! Έπεσαν άφθονοι σπόροι της Βασιλείας σ’ αυτές τις αραιοκατοικημένες περιοχές.

«Ήταν οι πιο ωραίες διακοπές που έκανα ποτέ!» αναφώνησε ένας από τους νεαρούς ευαγγελιζόμενους που ήταν στο ταξίδι. Όλοι εμείς που είχαμε το προνόμιο να συμμετάσχουμε σ’ αυτό το ταξίδι συμφωνήσαμε με όλη μας την καρδιά. Θεωρήσαμε ότι δεν ήταν μόνο ωραίες διακοπές, αλλά ένα από τα πνευματικώς πιο ωφέλιμα και με τις μεγαλύτερες ανταμοιβές πράγματα που κάναμε ποτέ.

[Χάρτες στη σελίδα 25]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΣΟΥΗΔΙΑ

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Ε.Σ.Σ.Δ.

Μπρένεϊσουντ

Ρεντέι

Μπούντε

ΝΟΡΒΗΓΙΑ

Σένια

Τρόμσαι

Κβαίνανγκεν

Σαίραι

Ρόλβσεϊ

Χόνινγκσβογκ

Μπότσφιορντ