Η Ελληνική Γλώσσα στις Γραφές:
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ
Ο όρος Χριστιανός, που βρίσκεται μόνο τρεις φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, προσδιορίζει τους ακολούθους του Χριστού Ιησού, τους υποστηρικτές της Χριστιανοσύνης.—Πράξεις 11:26· 26:28· 1 Πέτρου 4:16.
«Και πρώτον εν Αντιοχεία [της Συρίας] ωνομάσθησαν [με θεία πρόνοια, ΜΝΚ] οι μαθηταί Χριστιανοί». (Πράξεις 11:26) Είναι λοιπόν πιθανό να χρησιμοποιούνταν αυτό το όνομα από το 44 μ.Χ., όταν συνέβηκαν τα γεγονότα που πλαισιώνουν αυτό το εδάφιο, αν και η γραμματική δομή αυτής της φράσης δεν το υποστηρίζει κατ’ ανάγκην αυτό· μερικοί νομίζουν πως αυτό έγινε λίγο αργότερα. Όπως και να έχει το ζήτημα, περίπου το 58 μ.Χ., στην πόλη της Καισάρειας, ο όρος αυτός ήταν πολύ γνωστός και τον χρησιμοποιούσαν ακόμη και δημόσιοι αξιωματούχοι, επειδή τότε ο βασιλιάς Αγρίππας Β΄ είπε στον Παύλο: «Παρ’ ολίγον με πείθεις να γείνω Χριστιανός».—Πράξεις 26:28.
Οι μαθητές του Χριστού έγιναν για πρώτη φορά γνωστοί ως Χριστιανοί, στην Αντιόχεια της Συρίας. Είναι πολύ απίθανο να ήταν οι Ιουδαίοι εκείνοι που ονόμασαν πρώτα τους ακολούθους του Χριστού «Χριστιανούς» ή «Μεσσιανιστές» (στα εβραϊκά), γιατί δεν θα απέρριπταν πρώτα τον Ιησού ως τον Μεσσία ή Χριστό και κατόπιν θα τον αναγνώριζαν έμμεσα ως τον Χρισμένο ή Χριστό, χαρακτηρίζοντας τους ακολούθους του «Χριστιανούς». Μερικοί πιστεύουν ότι οι ειδωλολάτρες μπορεί να τους ονόμασαν Χριστιανούς για να τους περιγελάσουν ή να τους καταφρονήσουν, αλλά η Αγία Γραφή δείχνει πως αυτό ήταν ένα θεόδοτο όνομα· «ωνομάσθησαν [με θεία πρόνοια, ΜΝΚ] . . . Χριστιανοί».—Πράξεις 11:26.
Το ρήμα της αρχαίας ελληνικής χρηματίζω αποδίδεται γενικά σ’ αυτό το εδάφιο απλώς, ‘ονομάστηκαν’. Μια έρευνα που έγινε σε 50 περίπου μεταφράσεις, σε διάφορες σύγχρονες γλώσσες, αποκαλύπτει πως μόνο η Μετάφραση Νέου Κόσμου και η μετάφραση Young’s (του Γιανγκ) καταδεικνύουν ότι ο Θεός σχετίζεται με την επιλογή του ονόματος «Χριστιανοί»· η μετάφραση Young’s λέει: «Οι μαθητές επίσης ονομάστηκαν από τον Θεό Χριστιανοί, πρώτα στην Αντιόχεια».
Το ρήμα χρηματίζω, όπως χρησιμοποιείται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, συνδέεται πάντα με κάτι υπερφυσικό, προφητικό ή θεϊκό. Το Exhaustive Concordance of the Bible (Πλήρες Ταμείο της Αγίας Γραφής), του Στρονγκ (1890, σ. 78), στο ελληνικό του λεξικό, ορίζει αυτό το ρήμα ως «προφέρω χρησμό, . . . κάνω δήλωση που πηγάζει από τον Θεό». Το Greek and English Lexicon (Ελληνικό και Αγγλικό Λεξικό) του Έντουαρτ Ρόμπινσον (1885, σ. 786) δίνει την εξής έννοια: «Λόγια που σχετίζονται με μια θεία απόκριση, χρησμός, διακήρυξη, αποκρίνομαι, μιλώ σαν να προφέρω χρησμό, προειδοποιώ εκ μέρους του Θεού». Greek-English Lexicon of the New Testament (Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης), του Θάγιερ (1889, σ. 671): «Δίνω θεϊκή προσταγή ή νουθεσία, διδάσκω από τον ουρανό . . . λαβαίνω θεϊκή προσταγή, νουθεσία ή οδηγία . . . είμαι το πρόσωπο που αναγγέλλει θεϊκές αποκαλύψεις, διακηρύττω τις προσταγές του Θεού». Ο Τόμας Σκοτ, στο Explanatory Notes (Επεξηγηματικές Σημειώσεις) λέει σχετικά μ’ αυτό το εδάφιο (1832, Τόμ. III, σ. 419): «Η λέξη υποδηλώνει ότι αυτό έγινε με θεϊκή αποκάλυψη: γιατί γενικά έχει αυτή τη σημασία στην Καινή Διαθήκη, και αποδίδεται ‘προειδοποιημένος από τον Θεό’, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει η λέξη ΘΕΟΣ στο ελληνικό [κείμενο]». Σχετικά με το εδάφιο Πράξεις 11:26, το Commentary (Σχολιολόγιο) του Κλαρκ λέει: «Η λέξη [χρηματίσαι] στο κοινό μας κείμενο, την οποία μεταφράζουμε ‘ονομάστηκαν’, έχει στην Καινή Διαθήκη τη σημασία του διορίζω, προειδοποιώ ή κατονομάζω με Θεϊκή κατεύθυνση. Μ’ αυτή την έννοια χρησιμοποιείται η λέξη στο εδάφιο Ματθαίος ii. 12 . . . Επομένως, αν το όνομα αυτό δόθηκε με Θεϊκό διορισμό, είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν ο Παύλος και ο Βαρνάβας για να το δώσουν· και ότι, κατά συνέπεια, το όνομα Χριστιανός είναι από τον Θεό».—Βλέπε Ματθαίος 2:12, 22· Λουκάς 2:26· Πράξεις 10:22· Εβραίους 8:5· 11:7· 12:25· στο Κείμενο, όπου εμφανίζεται αυτό το ρήμα της αρχαίας ελληνικής.