Η Χώρα του Πυκνόνωτου Ακούει το ‘Νέο Άσμα’

ΜΕ ΤΟ χάραμα, το μελωδικό κελάηδημα του πυκνόνωτου ακούγεται σ’ όλη τη Λιβερία. Εδώ και πολλές γενιές, το τιτίβισμά του ξυπνάει τους χωρικούς, καλώντας τους να δουλέψουν άλλη μια μέρα κάτω από τον τροπικό ήλιο. Αυτό το κοινό ωδικό πτηνό έδωσε στη Λιβερία τον τίτλο «χώρα του πυκνόνωτου».

Ωστόσο, το όνομα Λιβερία, φέρνει στο νου μας μια άλλη ιστορία. Το 1822, ορισμένοι απελευθερωμένοι σκλάβοι, που επέστρεφαν από την Αμερική στην ήπειρο των προγόνων τους, έφτασαν στις εκβολές του Ποταμού Μεζουράντο και σχημάτισαν τον οικισμό που κατέληξε να είναι η Μονροβία. Άλλοι οικισμοί σχηματίστηκαν στο Μπιουκάναν, στο Γκρίνβιλ και στο Χάρπερ, και οι άποικοι έκαναν συνθήκες με τους βασιλιάδες των ιθαγενών φυλών. Αυτοί που επέστρεψαν τα πρώτα χρόνια έφεραν μαζί τους τα νέγρικα σπιρίτσουαλ—τραγούδια που συνδύαζαν αφρικανικούς ρυθμούς με Βιβλικά θέματα και τα οποία αντανακλούσαν τον πόθο τους για ελευθερία. Σε αρμονία μ’ αυτόν τον πόθο, το 1824, η αποικία τους ονομάστηκε Λιβερία [Ελεύθερη]. Το 1847, αυτή η αποικία έγινε η πρώτη μαύρη αφρικανική δημοκρατία.

Ωστόσο, τα πρόσφατα χρόνια, ένα ‘νέο άσμα’ ακούγεται σ’ αυτή τη χώρα. Δεν είναι ο πυκνόνωτος ή κάποιοι επαναπατρισμένοι σκλάβοι εκείνοι που ψέλνουν αυτό το ‘άσμα’, αλλά μια όλο και μεγαλύτερη χορωδία ανθρώπων, που ανταποκρίνονται στην παρότρυνση του Βιβλικού ψαλμωδού: ‘Ψάλατε εις τον Ιεχωβά άσμα νέον· ψάλατε εις τον Ιεχωβά, πάσα η γη. Είπατε εν τοις έθνεσιν, Ο Ιεχωβά βασιλεύει’. (Ψαλμός 96:1, 10) Ναι, πρόκειται για το ‘άσμα’ της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού, με τον Ιησού Χριστό ως Βασιλιά. Το ψέλνουν εκείνοι που έχουν την προοπτική να κληρονομήσουν την ουράνια κυβέρνηση του Ιεχωβά. Αυτοί και οι σύντροφοί τους εξαγγέλλουν χαρωπά το «ευαγγέλιον» γι’ αυτή τη Βασιλεία σε όλα τα έθνη—συμπεριλαμβανόμενης της Λιβερίας—στη διάρκεια «της συντελείας του αιώνος», στην οποία ζούμε τώρα. (Ματθαίος 24:3, 14) Πότε και πώς έγινε ν’ ακουστεί αυτό το ‘άσμα’ για πρώτη φορά στη χώρα του πυκνόνωτου; Και τι αποτέλεσμα έχει η μελωδία του, που διερευνάει καρδιές, σ’ αυτούς που το ακούν με εκτίμηση; Ας ακούσουμε.

Το ‘Νέο Άσμα’ Φτάνει στη Λιβερία

Το 1946, ο Χάρι Κ. Μπιχάναν, ένας ταλαντούχος μαύρος πιανίστας που είχε δώσει παραστάσεις σ’ όλη την Ευρώπη εγκατέλειψε τη μουσική του σταδιοδρομία προκειμένου να υπηρετήσει ως ιεραπόστολος. Για έξι μήνες, υπηρέτησε μόνος του ως σκαπανέας, Μάρτυρας του Ιεχωβά, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι για να διαδώσει την αλήθεια της Βασιλείας. Διέθεσε πάνω από 500 βιβλία κι έκανε πολλούς φίλους. Δυστυχώς ο αδελφός Μπιχάναν πέθανε τότε από τροπικό πυρετό. Αλλά το ‘νέο άσμα’ δεν έσβησε, αφού τον ακολούθησαν κι άλλοι ιεραπόστολοι.

Το 1947, ο Τζορτζ Γουότκινς (ένας πρώην ερασιτέχνης πυγμάχος) και η γυναίκα του, η Γουίλα Μέι, ήρθαν να υπηρετήσουν στη Μονροβία, την πρωτεύουσα της Λιβερίας. Με υπομονή και επιμέλεια, δίδασκαν τους ταπεινούς Λιβεριανούς ‘να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλε [ο Ιησούς]’. (Ματθαίος 28:19, 20) Το Σεπτέμβριο του 1948, ένας όμιλος 15 ατόμων συμμετείχε μαζί τους στην υπηρεσία της Βασιλείας. Έτσι, σχηματίστηκε στη Λιβερία η πρώτη εκκλησία Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Το έργο κηρύγματος διαδόθηκε γρήγορα σ’ όλη την ακτή, μέχρι το λιμάνι Χάρπερ, στην Κακάτα, και στα γύρω χωριά, καθώς κι ανάμεσα στους εργάτες της φυτείας Φαϊαρστόουν, οι οποίοι μιλούσαν Κίζι και η δουλειά τους ήταν να χαράζουν τα δέντρα για να παίρνουν το καουτσούκ. Το 1952, ιδρύθηκε στη Λιβερία ένα γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά. Στη διάρκεια του επόμενου χρόνου, χτίστηκε η πρώτη Αίθουσα Βασιλείας κι ένας ιεραποστολικός οίκος, στην οδό Μακ Ντόναλντ, στη Μονροβία. Εκείνη ήταν μια συναρπαστική εποχή. Σήμερα, υπάρχουν σ’ αυτή τη χώρα 1.724 υμνητές του Ιεχωβά, οι οποίοι έχουν θαυμάσια αποτελέσματα ανάμεσα στους φιλικούς, φιλόξενους και ταπεινούς ανθρώπους.

Ανταπόκριση στο ‘Νέο Άσμα’ Σήμερα

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από τις 16 κυριότερες φυλές της Λιβερίας, καθώς και οι ιεραπόστολοι και τα άτομα που ήρθαν να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη έχουν ενώσει τώρα τις φωνές τους στη διασάλπιση του αγγέλματος της Βασιλείας. Πρόσφατα, στην προσπάθειά τους να ελκύσουν αυτούς που ψάχνουν για την αλήθεια πρόσθεσαν την αίσθηση του επείγοντος. Κατά μέσο όρο, κάθε Μάρτυρας δαπανάει πάνω από 27 ώρες το μήνα στο έργο κηρύγματος, ενώ ο αριθμός αυτών που βρίσκονται στην ολοχρόνια υπηρεσία έχει υπερτριπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Τέτοιες προσπάθειες έχουν φέρει ευλογίες τόσο στους ίδιους όσο και σε άλλους. Ας ακούσουμε ορισμένα πράγματα για μερικούς απ’ αυτούς.

Ο Εμάνιουελ διευθέτησε τις υποθέσεις του με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να φροντίζει τη μεγάλη οικογένειά του και παράλληλα να συμμετέχει στο ολοχρόνιο έργο σκαπανέα, στο Γκάρντνερσβιλ. Συνάντησε τον Βάρνι και τη Λουσίντα και άρχισε μαζί τους μια οικιακή Γραφική μελέτη. Ωστόσο, αυτοί πίστευαν ότι είναι αμαρτία να αλλάζει κανείς τη θρησκεία του. Ο Εμάνιουελ τους έδειξε τι λέει σχετικά μ’ αυτό το θέμα το βιβλίο Πώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές. Εκείνοι δανείστηκαν το βιβλίο, διάβασαν κι άλλη ύλη που περιλαμβάνεται σ’ αυτό, κι άρχισαν να παρακολουθούν Χριστιανικές συναθροίσεις. Λίγο αργότερα, ανέλαβαν τη Χριστιανική διακονία. Στο μεταξύ, ο σπιτονοικοκύρης τους—που ήταν κληρικός—πρόσεξε την αλλαγή στη διαγωγή τους και τους πρότεινε να χρησιμοποιούν το σαλόνι του για τη Γραφική τους μελέτη. Αφού παρακολούθησε μια συνέλευση περιφερείας, ο σπιτονοικοκύρης πείστηκε ότι είχε βρει την αλήθεια και ζήτησε να κάνει Γραφική μελέτη κι ο ίδιος.

Η ανταπόκριση στο ‘νέο άσμα’ απελευθέρωσε τον Τάμπα, ένα πρώην πνευματιστικό μέντιουμ από την Κομητεία Λόφα. Επειδή στενοχωριόταν που ο γιος του ήταν άρρωστος, ο Τάμπα συμβουλεύτηκε τα πνεύματα. Αυτά τον βεβαίωσαν ότι ο γιος του θα ζούσε, αλλά ισχυρίστηκαν ότι η γυναίκα του ήταν εκείνη που σχεδίαζε το θάνατο του γιου του. Με προσφορές και θυσίες, ο Τάμπα ικέτευσε τα πνεύματα να σκοτώσουν τη γυναίκα του ώστε αυτή να μην μπορέσει να βλάψει το γιο του. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο γιος πέθανε, αλλά η γυναίκα δεν έπαθε τίποτα. Νιώθοντας θυμό και απογοήτευση, ο Τάμπα πέταξε όλο τον πνευματιστικό του εξοπλισμό. Μέσα στη θλίψη του, το άγγελμα για την ελπίδα της ανάστασης και της ερχόμενης παραδεισένιας γης τον συγκίνησε βαθιά. Δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη, καθάρισε τη ζωή του και αφιερώθηκε στον Ιεχωβά. Από τότε, βοήθησε την οικογένειά του και εννιά άλλα άτομα της κοινότητάς του να προχωρήσουν σε αφιέρωση.

Το ‘νέο άσμα’ επηρέασε τη ζωή πολλών ανθρώπων με ειλικρινή καρδιά. Ο Χέρμπερτ κέρδισε μια υποτροφία για το πανεπιστήμιο της Μονροβίας, καθώς και μια κυβερνητική θέση, εξαιτίας της εξαιρετικής ικανότητάς του ως ποδοσφαιριστή. Ωστόσο, όταν έμαθε τι λέει η Αγία Γραφή για το πνεύμα του ανταγωνισμού, υποκινήθηκε να εγκαταλείψει την αθλητική του σταδιοδρομία. (Γαλάτας 5:26, ΜΝΚ) Τώρα, βρίσκει χαρά στην καινούρια του σταδιοδρομία ως ολοχρόνιος διάκονος.

Ο Τζέιμς ρώτησε τον Μάρτυρα που μελετούσε μαζί του, πώς μπορούσε να ξεπεράσει τον εθισμό του στη μαριχουάνα. Αφού του δόθηκε η ενθάρρυνση να προσευχηθεί γι’ αυτό το θέμα, ο Τζέιμς ζήτησε από τον Ιεχωβά να τον βοηθήσει να απαλλαχτεί από τα ναρκωτικά. Ύστερα από δυο βδομάδες, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ισχυρή επιθυμία του και κάπνισε ξανά. Καθώς πήγαινε σπίτι του, έπεσε πάνω σ’ ένα σιδερένιο κάγκελο, με αποτέλεσμα να πάθει μεγάλη αιμορραγία γύρω απ’ το μάτι. Θυμήθηκε την προσευχή του, γι’ αυτό και ποτέ δεν ξανάρχισε τη συνήθειά του. Σήμερα, υπηρετεί στην εκκλησία ως τακτικός σκαπανέας και διακονικός υπηρέτης.

Το ‘νέο άσμα’ έλκυσε επίσης έναν ηλικιωμένο άντρα, τον Σάμιουελ, από τη φυλή Κραν, πρώην υπεύθυνο στην Κομητεία Μοντσεράντο. Τι ήταν αυτό που τον υποκίνησε να εγκαταλείψει μια σταδιοδρομία με υψηλούς μισθούς και να επιδιώξει την ολοχρόνια διακονία; «Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι, στην Αγία μου Γραφή, μπορούσα να βρω υποστήριξη για οτιδήποτε έλεγαν, δίδασκαν κι έκαναν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά», είπε ο Σάμιουελ. Πρόσθεσε ότι, ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, βρήκε την αγάπη την οποία περιέγραψε ο Ιησούς στα εδάφια Ιωάννης 13:34, 35. Ο Σάμιουελ σημείωσε ότι, αντίθετα, τα μέλη της προηγούμενης εκκλησίας του, «συνεχώς λογομαχούσαν και καβγάδιζαν για το θέμα των χρημάτων, μέσα στην ίδια την εκκλησία». Ο Σάμιουελ υπηρετεί, τώρα, ως τακτικός σκαπανέας.

Το ‘Νέο Άσμα’ Φτάνει σ’ Ένα Αποκορύφωμα

Για το λαό του Ιεχωβά, δεν υπάρχουν ευτυχέστερες περιστάσεις, όσον αφορά την απόδοση αίνου στον Θεό, από τις ετήσιες συνελεύσεις τους περιφερείας. Ωστόσο, εδώ στη Λιβερία, η δυσκολία που έχουμε τα πρόσφατα χρόνια είναι να βρίσκουμε μεγάλες εγκαταστάσεις, που να μπορούν να στεγάζουν όλους τους Μάρτυρες, καθώς και τα ενδιαφερόμενα άτομα που παρακολουθούν τις συνελεύσεις. Το 1986, διεξάχθηκαν δυο συνελεύσεις στη μοναδική κατάλληλη αίθουσα, αλλά ο συνολικός αριθμός των 4.000 ατόμων που τις παρακολούθησαν αποδείχτηκε πολύ μεγάλος γι’ αυτό το κτίριο. Τι θα κάναμε το 1987; Το χτίσιμο του Συγκροτήματος Αθλητικών Εγκαταστάσεων Σάμιουελ Κ. Ντόου ολοκληρώθηκε πάνω στην ώρα με τη βοήθεια της κινεζικής κυβέρνησης. Αλλά θα είχαμε αρκετά χρήματα για να το νοικιάσουμε;

Λόγω της εκπαιδευτικής φύσης του προγράμματός μας, η διεύθυνση του σταδίου μάς επέτρεψε να το χρησιμοποιήσουμε, πληρώνοντας ένα πολύ λογικό ποσό. Αλλά, μόλις δυο βδομάδες πριν από τη συνέλευση, η διεύθυνση θέλησε να αυξήσει την τιμή. Γιατί; Επειδή, λίγο πρωτύτερα, ένας εξέχων ευαγγελιστής της τηλεόρασης από τις Ηνωμένες Πολιτείες είχε κάνει μια θρησκευτική συγκέντρωση, και το πλήθος είχε αφήσει το στάδιο σε άθλια κατάσταση, κυριολεκτικά σπαρμένο με σκουπίδια. Βεβαιώσαμε τη διεύθυνση ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι διαφορετικοί. Μια μέρα πριν από τη συνέλευση, πάνω από 500 αδελφοί και αδελφές έκαναν στο στάδιο ένα γερό καθάρισμα. Μετά τη συνέλευση, κάποιος άκουσε ένα μέλος της ομάδας των Κινέζων διευθυντών να λέει ότι η προσπάθειά μας να κρατήσουμε το στάδιο καθαρό άξιζε περισσότερο απ’ όσο πληρώσαμε για να το χρησιμοποιήσουμε.

Αυτή καθαυτή η συνέλευση ήταν επιτυχία. Ένα νέο ανώτατο όριο 5.852 ατόμων παρακολούθησαν τη δημόσια διάλεξη με το θέμα «Σε Ποιον Μπορείτε Πραγματικά να Εμπιστευτείτε στους Φοβερούς Καιρούς μας;» Τι χαρά ήταν να δούμε 101 νέα άτομα να συμβολίζουν την αφιέρωσή τους στον Θεό με το βάφτισμα στο νερό! Το βάφτισμα έγινε σε δυο φορητές πισίνες στον ίδιο το χώρο της συνέλευσης—πράγμα που συνέβηκε για πρώτη φορά στη Λιβερία!

Λόγω του ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται στο ‘νέο άσμα’, το αρχικό γραφείο τμήματος στην οδό Μακ Ντόναλντ, στη Μονροβία, αποδείχτηκε πολύ μικρό. Ακόμη και το επόμενο κτίριο που χρησιμοποιήθηκε, στο Σίνκορ, δεν ήταν αρκετά μεγάλο για την αποθήκευση όλων των Βιβλικών εντύπων, που χρειάζονται για την κάλυψη των πνευματικών αναγκών του Λιβεριανού λαού. Γι’ αυτό, αγοράστηκε και ανακαινίστηκε ένα μεγάλο κτίριο κατοικιών, κοντά στην Αίθουσα Βασιλείας του Πέινσβιλ, και στις 28 Μαρτίου 1987, αφιερώθηκε ένα νέο γραφείο τμήματος. Αυτό το ευρύχωρο κτίριο, που βρίσκεται σε ιδεώδη τοποθεσία, εξαρτίζει καλά τους δούλους του Ιεχωβά στη Λιβερία ώστε να φροντίζουν για το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Πόσο έργο απομένει να γίνει στη Λιβερία; Το 1988, παρακολούθησαν την Ανάμνηση 8.600 άτομα—αριθμός πενταπλάσιος των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας—πράγμα που δείχνει ότι υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες αύξησης των μαθητών. Και οι σκληρά εργαζόμενοι Λιβεριανοί Μάρτυρες ανταποκρίνονται σ’ αυτή την πρόκληση. Διεξάγουν περισσότερες από 3.000 οικιακές Γραφικές μελέτες το μήνα. Προσευχόμαστε να ενωθούν σ’ αυτή τη χώρα πολύ περισσότερα άτομα μαζί με τον αυξανόμενο ‘πολύ όχλο’, που ανταποκρίνεται στο ‘νέο άσμα’ και υμνεί τον Ιεχωβά.—Αποκάλυψις 7:9, 10.

[Πλαίσιο στη σελίδα 28]

Από Σπίτι σε Σπίτι στη Λιβερία

Καθώς πλησιάζουμε ένα σπίτι, που είναι φτιαγμένο από πασσάλους και λάσπη, αντί να χτυπήσουμε την πόρτα, αναγγέλλουμε την παρουσία μας φωνάζοντας: «Κπάου, κπάου, κπάου!»

Αφού δεν παίρνουμε απάντηση, προχωρούμε προς το πίσω μέρος του σπιτιού και βρίσκουμε την οικογένεια να κάθεται στην «κουζίνα»—μια μικρή καλύβα στην πίσω αυλή. Πάνω στη φωτιά με τα ξύλα βράζει μια κατσαρόλα με παχύ, κόκκινο φοινικοβούτυρο. Η μητέρα, που μοιράζει το ρύζι, στέλνει τα παιδιά της στο σπίτι να μας φέρουν γρήγορα καρέκλες.

Τώρα, τα μέλη της οικογένειας συγκεντρώνονται. Καθισμένοι σ’ ένα παγκάκι, ακούν προσεκτικά, καθώς τους παρουσιάζουμε το άγγελμα της Βασιλείας. Δέχονται με χαρά ένα αντίτυπο του βιβλιαρίου Απολαύστε Ζωή στη Γη για Πάντα! και κάνουμε διευθετήσεις να τους ξαναεπισκεφτούμε. Καθώς σηκωνόμαστε να φύγουμε, εκείνοι λένε: «Καθήστε να φάμε!»

[Χάρτες/Εικόνες στη σελίδα 26]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΣΙΕΡΑ ΛΕΟΝΕ

ΛΙΒΕΡΙΑ

ΛΟΦΑ ΚΟΜΗΤΕΙΑ

ΚΟΜΗΤΕΙΑ ΜΟΝΤΣΕΡΑΝΤΟ

Μονροβία

Κακάτα

Μπιουκάναν

Γκρίνβιλ

Χάρπερ

ΓΟΥΙΝΕΑ

ΑΚΤΗ ΕΛΕΦΑΝΤΟΣΤΟΥ

ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

Χλμ. 0 100 200 300

Μίλ. 0 100 200

[Χάρτης]

ΑΦΡΙΚΗ