‘Στέκονται Σταθεροί ως Ένα Ποίμνιο’ στο Τσαντ

Όπως και οι Χριστιανοί ομόπιστοί τους παγκόσμια, έτσι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Τσαντ εκτιμούν τις ετήσιες συνελεύσεις που διοργανώνονται για την πνευματική τους εποικοδόμηση. Εδώ παρουσιάζεται η περιγραφή ενός ταξιδιού σε μια σειρά ημερών ειδικής συνέλευσης που διεξάχθηκαν στο νότιο μέρος αυτής της ηπειρωτικής, κεντρικής αφρικανικής χώρας.

Λόγω της απόστασης και των δυσκολιών που υπάρχουν στα ταξίδια, οι συνελεύσεις στο Τσαντ διεξάγονται συνήθως σε μικρές ομάδες, και ο χρόνος της διεξαγωγής τους καθορίζεται από τις καιρικές συνθήκες. Από τον Ιούνιο ως το Σεπτέμβριο, η περίοδος των βροχών κάνει τα ταξίδια δύσκολα και σε μερικές περιοχές αδύνατα. Οι μέρες ειδικής συνέλευσης διεξάγονται όταν έχει περάσει η περίοδος των μεγάλων βροχοπτώσεων. Οι διακοπές στο τέλος του χρόνου είναι κατάλληλες για τη μεγαλύτερη συνέλευση, τη συνέλευση περιφερείας. Και πριν αρχίσουν ξανά οι βροχές, τον Ιούνιο, διεξάγονται οι διήμερες συνελεύσεις περιοχής.

ΗΤΑΝ ένα ζεστό και υγρό κυριακάτικο απόγευμα. Η Αίθουσα Βασιλείας στην Ντζαμένα, την πρωτεύουσα του Τσαντ, ήταν κατάμεστη από 184 άτομα. Παρά τη ζέστη, όλοι έδιναν αμέριστη προσοχή στην κύρια ομιλία, που είχε το θέμα: «Να Στέκεστε Σταθεροί με Ένα Πνεύμα». Εκείνο το πρωινό χάρηκαν που είδαν τρία άτομα να συμβολίζουν την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά Θεό με το βάφτισμα στο νερό. Αυτή ήταν η πρώτη από έξι μέρες ειδικής συνέλευσης, τις οποίες ένας τοπικός περιοδεύων επίσκοπος κι εγώ είχαμε το προνόμιο να υπηρετήσουμε.

Το θέμα της σειράς, «Να Στέκεστε Σταθεροί ως Ένα Ποίμνιο», εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους 267 Μάρτυρες στο Τσαντ. Αυτοί ζουν μακριά από τους Χριστιανούς ομοπίστους τους που είναι σε άλλες χώρες. Όμως, το ότι λαβαίνουν την ίδια πνευματική τροφή και φροντίδα τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν να εργάζονται με ενότητα μαζί με τους αδελφούς τους παγκόσμια. Επίσης, οι πρακτικές συμβουλές αυτού του προγράμματος τους ενίσχυσαν να σταθούν σταθεροί ενάντια στην ύπουλη επιρροή του κόσμου του Σατανά και στους ανέμους του διωγμού και της εναντίωσης.

Στην Ντζαμένα

Η πρώτη εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Τσαντ σχηματίστηκε στην Ντζαμένα το 1964. Τώρα η εκκλησία αυτή έχει πάνω από 90 ευαγγελιζομένους των καλών νέων της Βασιλείας. Ήταν συγκινητικό να παρατηρείς το ακροατήριο και να βλέπεις πολλούς που έχουν υπηρετήσει πιστά από τις πρώτες μέρες που άρχισε το έργο στο Τσαντ. Ένας αδελφός είχε τρεις συζύγους όταν έμαθε για πρώτη φορά τις Γραφικές αλήθειες. Σύντομα, αντιλήφθηκε την ανάγκη να εναρμονίσει τη ζωή του με τους κανόνες της Αγίας Γραφής. Παντρεύτηκε νόμιμα την πρώτη του γυναίκα και χώρισε τις άλλες, αφού όμως έκανε στοργικές διευθετήσεις γι’ αυτές. Βαφτίστηκε το 1973, και είναι δραστήριος στο έργο από τότε.

Ένας πρεσβύτερος που πήρε μέρος στο πρόγραμμα είχε υποβληθεί σε μια σοβαρή δοκιμασία της πίστης του. Το 1975, η τότε κυβέρνηση επέβαλε τη συμμετοχή σε κάποια έθιμα που βασίζονταν στη λατρεία των νεκρών· όποιος δεν υπάκουε θα μπορούσε να θανατωθεί. Όταν ο αδελφός στάθηκε σταθερός και αρνήθηκε να συμβιβάσει την πίστη του, οι αρχές άρχισαν να ψάχνουν να τον βρουν. Μόνο η αλλαγή της κυβέρνησης σ’ εκείνη την κρίσιμη στιγμή τον έσωσε.

Στο Δρόμο για την Παλά

Μετά την Ντζαμένα, άρχισε το ταξίδι προς το νότο για να υπηρετήσουμε τις πέντε συνελεύσεις που επρόκειτο να αρχίσουν. Είχαμε ξανακάνει τη διαδρομή αυτή πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά μόνο στην εποχή της ξηρασίας. Τώρα, στο τέλος του Σεπτεμβρίου, κοντά στο τέλος της περιόδου των βροχών, η βλάστηση ήταν άφθονη και καταπράσινη. Ήταν ευχάριστη εποχή για να ταξιδεύει κανείς. Περάσαμε χωράφια ολόκληρα με κεχρί. Τα κεφάλια στα ψηλά στελέχη που πλαισίωναν το δρόμο ωρίμαζαν τώρα. Σύντομα θα τα θέριζαν, θα τα ξέραιναν και θα τα αποθήκευαν στις σιταποθήκες, που ήταν φτιαγμένες από πηλό σε σχήμα κώνου και ήταν διασκορπισμένες στην ύπαιθρο. Το κεχρί είναι η βασική τροφή των περισσοτέρων κατοίκων του Τσαντ. Το κοπανίζουν σ’ ένα μεγάλο ξύλινο γουδί μ’ ένα γουδοχέρι, που συχνά είναι ψηλότερο από το άτομο που το χρησιμοποιεί. Κατόπιν, το αλεύρι αναμειγνύεται με ζεστό νερό και πλάθεται σε σχήμα μπάλας για να φαγωθεί με μια σάλτσα που έχει φτιαχτεί με βάση τις μπάμιες ή τα φιστίκια.

Καθώς ταξιδεύαμε ακόμα νοτιότερα βλέπαμε ολοένα και περισσότερα χωράφια με βαμβάκι. Επειδή το έδαφος είναι επίπεδο σ’ αυτό το τμήμα της χώρας, τα ανθισμένα χωράφια έμοιαζαν να φτάνουν μέχρι τον ορίζοντα. Σύντομα ολόκληρες οικογένειες θα βγουν στους αγρούς και θα μαζεύουν το βαμβάκι με τα χέρια. Το βαμβάκι είναι η κυριότερη πηγή εισοδήματος για το Τσαντ· 133.000 τόνοι ήταν η σοδειά το 1988. Αργά το απόγευμα περνούσαμε τη λίμνη Λερέ. Εδώ η περιοχή είναι λοφώδης και πολύ γραφική, ειδικά αυτή την εποχή του χρόνου. Επειδή βρεθήκαμε εκεί ακριβώς τη σωστή στιγμή, μπορέσαμε και αγοράσαμε κυπρίνους που μόλις τους είχαν πιάσει και τους τηγάνιζαν δίπλα στο δρόμο. Ήταν ένα γεύμα που κάθε οικοδεσπότης θα ήταν περήφανος να σερβίρει.

Κάτι που κάνει τα ταξίδια ακόμα πιο δύσκολα αυτή την εποχή είναι το ότι αν βρέξει τοποθετούνται φράγματα στους δρόμους για να σταματήσουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Γιατί; Για να προστατεύσουν τους δρόμους. Έτσι, νιώσαμε ένα σφίξιμο στην καρδιά όταν είδαμε τον ουρανό μπροστά μας να γίνεται μαύρος σαν το μελάνι. Σίγουρα δεν θα χαιρόμασταν να κατασκηνώσουμε μέσα στη βροχή, στην άκρη του δρόμου. Αλλά το χειρότερο ήταν ότι θα αργούσαμε για την επόμενη μέρα ειδικής συνέλευσης. Ευτυχώς, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της όψιμης βροχής δεν έπεσε στο δρόμο. Αν και έπρεπε να περιμένουμε για λίγο σε διάφορα φράγματα, αργά εκείνο το βράδυ φτάσαμε ασφαλείς και γεροί στην Παλά, μια πόλη περίπου 32.000 κατοίκων. Τι υποδοχή μας περίμενε! Μετά τη βροχή, ο ουρανός χωρίς φεγγάρι μας έδωσε μια καταπληκτική θέα των αστεριών και του γαλαξία, ένα θέαμα που σου έκοβε την ανάσα, και που οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης δεν καταφέρνουν ποτέ να δουν. Μας θύμισε το λόγο για τον οποίο στεκόμαστε σταθεροί—για να τιμάμε τον Μεγάλο Δημιουργό του υπέροχου σύμπαντος.

Δυο μικρές εκκλησίες και ένας απομονωμένος όμιλος συγκεντρώθηκαν στην Παλά. Τρεις νεαροί αδελφοί είχαν περπατήσει πάνω από 100 χλμ. για να έρθουν σ’ αυτή τη συνέλευση. Αφού οι συνελεύσεις στα νότια είναι μικρές και οι πρεσβύτεροι λίγοι, μέρη του προγράμματος μαγνητοφωνήθηκαν στη συνέλευση της Ντζαμένα και χρησιμοποιήθηκαν ξανά. Αυτό εξασφαλίζει ένα πρόγραμμα υψηλής ποιότητας ακόμα και με μικρό αριθμό παρόντων. Χαρήκαμε που είχαμε έναν υποψήφιο για βάφτισμα.

Ο Ζηλωτής Όμιλος στο Κελό

Στη συνέχεια, κάναμε ένα σύντομο ταξίδι στο Κελό, όπου 194 ήταν παρόντες στο πρόγραμμα της Κυριακής. Πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά περπάτησαν πάνω από 30 χλμ. για να παραβρεθούν. Δυο νεοαφιερωμένα άτομα επρόκειτο να βαφτιστούν. Στη διάρκεια της ξηρασίας το βάφτισμα είναι συχνά δύσκολο να γίνει, αν η συνέλευση δεν διεξαχθεί κοντά σε ποτάμι· γι’ αυτό αρκετά άτομα χρειάστηκε να βαφτιστούν σ’ ένα βαρέλι. Αλλά, η παρουσία μας εκεί στο τέλος της εποχής των βροχών διευκόλυνε τα πράγματα. Ωστόσο, χρειάστηκε να ταξιδέψουμε πάνω από 20 χλμ. για να βρούμε μια κατάλληλη τοποθεσία.

Ένα από τα υποψήφια άτομα για βάφτισμα ήταν μια νεαρή κοπέλα, της οποίας η πίστη δοκιμάστηκε σκληρά. Η οικογένειά της είχε υποσχεθεί να την παντρέψει με έναν άντρα που δεν ενδιαφερόταν να μελετήσει την Αγία Γραφή. Επίσης, αυτός προτιμούσε να ενωθούν μέσω φυλετικών εθίμων παρά μέσω νόμιμου γάμου. Επειδή ήταν αποφασισμένος να πληρώσει ένα μεγάλο ποσό ως νυφικό τίμημα, η οικογένειά της άσκησε μεγάλη πίεση πάνω της. Αναγκάστηκε ακόμα και να μετακομίσει κάπου αλλού για ένα χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να αποφύγει την αντιγραφική ένωση που ήθελε η οικογένειά της. Παρ’ όλα αυτά, στάθηκε σταθερή και έκανε θαυμάσια πρόοδο. Από το βάφτισμά της και ύστερα η εναντίωση από την οικογένειά της έχει σταματήσει. Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που έχουμε τέτοια πιστά άτομα ανάμεσά μας.

Οι αδελφοί εδώ έχουν κι άλλους λόγους για να είναι ευγνώμονες στον Ιεχωβά. Το Τσαντ πέρασε ένα σκληρό εμφύλιο πόλεμο και κατόπιν, το 1984, μια μεγάλη πείνα. Ένας τοπικός πρεσβύτερος θυμάται ότι σε κάποια στιγμή στη διάρκεια της πείνας, κοίταξε γύρω του στην Αίθουσα Βασιλείας και αναρωτήθηκε αν κανείς από τους παρόντες θα ήταν ακόμα ζωντανός σε μερικούς μήνες. Όμως, η οργάνωση του Ιεχωβά έδωσε βοήθεια προμηθεύοντας τροφή, και ανακουφίζοντάς τους έτσι από την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν. Η εκτίμησή τους γι’ αυτό φαίνεται τώρα στη γεμάτη ζήλο υπηρεσία τους. Υπάρχει ένα ισχυρό σκαπανικό πνεύμα στο Κελό. Στη διάρκεια του Οκτωβρίου 1989, πάνω από το ένα τρίτο των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας κανόνισαν τις υποθέσεις τους έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος ολοχρόνια.

Η εμπειρία τους με την πείνα τούς δίδαξε ότι πρέπει κι αυτοί επίσης να είναι γενναιόδωροι. Τον περασμένο χρόνο, ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε. Άφησε πίσω του μια οικογένεια με εννιά παιδιά, που το μικρότερο ήταν μόνο μερικών μηνών. Η σύζυγός του αντιμετώπισε πίεση από την οικογένειά της, για να συμμετάσχει σε τελετουργίες για το πένθος, οι οποίες περιλάμβαναν λατρεία του νεκρού. Οι αδελφοί τής έδωσαν την απαιτούμενη υποστήριξη, και έτσι μπόρεσε να αντισταθεί στην έντονη πίεση. Έπειτα, η εκκλησία εργάστηκε ενωμένα για να χτίσει ένα σπίτι γι’ αυτήν και για τα μικρότερα παιδιά της, βοηθώντας επίσης υλικά με διάφορους άλλους τρόπους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί μια θαυμάσια μαρτυρία στην πόλη, δείχνοντας ότι το αποτέλεσμα είναι η ευτυχία όταν η Χριστιανοσύνη βρίσκεται σε δράση.—Πράξεις 20:35.

Κουμρά, Ντομπά και Μπονγκόρ

Η επόμενη στάση μας ήταν στην Κουμρά. Οι χαλικοστρωμένοι δρόμοι έκαναν το ταξίδι των 300 χλμ. πολύ πιο εύκολο. Στο δρόμο, περάσαμε από την πόλη Μουντού, ένα βιομηχανικό κέντρο με πάνω από εκατό χιλιάδες κατοίκους. Εβδομήντα ένα άτομα παρακολούθησαν τη συνέλευση στην Κουμρά. Ένας νεαρός αδελφός που δεν είχε λάβει ποτέ κανονική σχολική εκπαίδευση μίλησε από το βήμα. Εξήγησε πώς το πρόγραμμα ανάγνωσης και γραφής που διδασκόταν στην Αίθουσα Βασιλείας τον βοήθησε και του έδωσε την αναγκαία αυτοπεποίθηση. Τώρα διεξάγει μελέτες μέσα από την Αγία Γραφή με τέσσερα άλλα άτομα.

Μετά τη μέρα ειδικής συνέλευσης στην Κουμρά, πήραμε το δρόμο του γυρισμού προς την Ντζαμένα, και η επόμενη στάση μας θα ήταν στην Ντομπά για την πέμπτη συνέλευση στη σειρά. Μερικούς από τους παραβρισκομένους τους έπιασε μια από τις όψιμες βροχές και αναγκάστηκαν να περάσουν τη νύχτα στο δρόμο. Όμως όλοι έφτασαν στην ώρα τους για την έναρξη του προγράμματος στην Ντομπά. Πενήντα ένα άτομα ήταν παρόντα, και ένα άτομο παρουσιάστηκε για βάφτισμα.

Η τελευταία στάση ήταν στο Μπονγκόρ. Σ’ αυτή την περιοχή καλλιεργούν ρύζι, και μείναμε έκπληκτοι με το πόσο επίπεδο ήταν το έδαφος. Με τους παρόντες στο Μπονγκόρ, ο συνολικός αριθμός αυτών που άκουσαν το πρόγραμμα στο Τσαντ ανήλθε σε 630. Και με το βάφτισμα δυο ακόμα ατόμων, ο συνολικός αριθμός αυτών που βαφτίστηκαν ήταν εννιά.

Η επιστροφή μας στην Ντζαμένα ολοκλήρωσε ένα ταξίδι σχεδόν 2.000 χλμ. Είχαμε τη χαρά να συναναστραφούμε με υπηρέτες του Θεού, που έχουν σταθεί σταθεροί για πολλά χρόνια, καθώς επίσης και να συναντήσουμε πολλά νέα άτομα που σημειώνουν θαυμάσια πρόοδο. Ο ζήλος τους για τη διακονία ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικός. Το μήνα Οκτώβριο του 1989, στο Τσαντ σημειώθηκε ένα ανώτατο όριο από 267 ευαγγελιζομένους, μια αύξηση 20 τοις εκατό σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο.

Ενωμένοι αν και Πολύ Μακριά

Το ταξίδι μας στην επαρχία μάς έκανε να αντιληφθούμε τι πρόκληση είναι να διαδώσεις τα καλά νέα σε μια χώρα όπου μιλιούνται πάνω από 200 γλώσσες. Αν και τα γαλλικά και τα αραβικά είναι οι επίσημες γλώσσες του Τσαντ, σε καθεμιά από τις μέρες ειδικής συνέλευσης έπρεπε το πρόγραμμα να μεταφράζεται από τα γαλλικά σε κάποια άλλη γλώσσα. Εντούτοις, πολλοί που ήρθαν στον τόπο της συνέλευσης δεν μιλούσαν τη γλώσσα της περιοχής, έτσι ήταν δύσκολο να τους βοηθήσεις να καταλάβουν το πρόγραμμα.

Σ’ όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε, οι αδελφοί μας και οι αδελφές μας μάς συμπεριφέρθηκαν φιλόξενα. Τα γεύματα ήταν συνήθως μια μπάλα από κεχρί ή ρυζάλευρο και καυτερή σάλτσα, όπως αυτή που αναφέραμε νωρίτερα. Μερικές φορές, ένα νεαρό κορίτσι έφερνε το φαγητό σ’ ένα δίσκο σκεπασμένο μ’ ένα έντονα πολύχρωμο ύφασμα. Ο δίσκος ισορροπούσε χαριτωμένα στο κεφάλι της, και αναγκαστικά θαύμαζες τη χάρη της.

Ο πληθυσμός στο βόρειο μέρος του Τσαντ είναι στο μεγαλύτερο μέρος του Μωαμεθανοί, ενώ οι άνθρωποι στο νότο είναι κυρίως Καθολικοί, Προτεστάντες και ανιμιστές. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει την πολιτική της θρησκευτικής ελευθερίας, και είμαστε ευτυχισμένοι που μπορούμε να συναθροιζόμαστε ελεύθερα.

Το πρόγραμμα της μέρας ειδικής συνέλευσης βοήθησε τη μικρή ομάδα των Μαρτύρων στο Τσαντ να εκτιμήσει πως, παρ’ όλο που γεωγραφικά είναι πολύ μακριά από τους αδελφούς τους που είναι σε άλλα μέρη της γης, είναι πραγματικά ενωμένοι σε μια ποίμνη μαζί τους. Τους ενδυνάμωσε να ‘σταθούν σταθεροί με ένα πνεύμα’ παρά τις πιέσεις και την εναντίωση που δοκιμάζουν.—Φιλιππησίους 1:27, ΚΔΤΚ.