Συγκλονιστική Έκθεση από τη Σοβιετική ΄Ενωση

Χαρούμενο Αποκορύφωμα Εκατό Χρόνων Επίδοσης Μαρτυρίας

«ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙ το Καταστατικό του Διοικητικού Κέντρου των θρησκευτικών οργανώσεων των ‘Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ε.Σ.Σ.Δ.’».

Αυτά είναι, σε μετάφραση, τα πρώτα λόγια του εγγράφου που φαίνεται σ’ αυτή τη σελίδα, το οποίο είναι γραμμένο στη ρωσική γλώσσα. Πραγματικά, αυτά τα λόγια αποτελούν την απάντηση σε πολλές προσευχές. Το έγγραφο υπογράφτηκε και επικυρώθηκε από έναν ανώτερο υπάλληλο του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρωσίας. Αυτό σημαίνει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν αναγνωρισμένη θρησκευτική οργάνωση σε όλη την Ε.Σ.Σ.Δ. Έτσι, η εκατονταετής ιστορία τους σ’ αυτή τη χώρα έφτασε στο κατώφλι ριζικών αλλαγών.

Ένα Πολύ Μικρό Ξεκίνημα

Εκατό χρόνια ιστορίας; Ναι. Στους σύγχρονους καιρούς, ο πρώτος γνωστός κήρυκας των καλών νέων σ’ αυτή τη χώρα ήταν ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ, ο οποίος την επισκέφτηκε το 1891. Στο τεύχος του Σεπτεμβρίου 1891, του περιοδικού Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας, ο ίδιος αφηγείται ότι επισκέφτηκε το Κισινιόφ της Ρωσίας, στη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ευρώπη. Εκεί συνάντησε κάποιον Γιόζεφ Ραμπίνοβιτς, ο οποίος πίστευε στον Χριστό και προσπαθούσε να κηρύξει στις οικογένειες των Ιουδαίων που κατοικούσαν σ’ εκείνη την περιοχή. Ο Ρώσσελ περιγράφει με λεπτομέρειες τη συνάντησή του με τον Ραμπίνοβιτς και τις ενδιαφέρουσες, γεμάτες νόημα συζητήσεις τους σχετικά με τη Βασιλεία.

Τα Καλά Νέα Ακούγονται και Πάλι

Μετά την επίσκεψη του Ρώσσελ δεν υπήρχαν πληροφορίες σχετικά με το κήρυγμα στη χώρα που τώρα είναι γνωστή ως Ε.Σ.Σ.Δ., αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είχε γίνει τίποτα. Το 1927, τρεις εκκλησίες στη Σοβιετική Ένωση έστειλαν στην Εταιρία έκθεση παρόντων στην Ανάμνηση. Ωστόσο, φαίνεται πως μέχρι να ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος η πρόοδος δεν γινόταν με γρήγορο ρυθμό. Εκείνος ο πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών στην Ευρώπη. Ένα απρόβλεπτο αποτέλεσμα αυτών των μετακινήσεων ήταν να μπουν πολλοί κήρυκες της Βασιλείας μέσα στη Σοβιετική Ένωση.

Για παράδειγμα, το τεύχος της Σκοπιάς 1 Φεβρουαρίου 1946 (στην αγγλική) αναφέρει: «Περισσότεροι από χίλιοι ευαγγελιζόμενοι, οι οποίοι προηγουμένως κήρυτταν στην ουκρανική γλώσσα στα ανατολικά μέρη της Πολωνίας, έχουν τώρα μεταφερθεί στα βάθη της Ρωσίας. . . . Επίσης, εκατοντάδες αδελφοί που ζούσαν στη Βεσσαραβία, η οποία στο παρελθόν αποτελούσε μέρος της Ρουμανίας, τώρα είναι κάτοικοι της Ρωσίας και συνεχίζουν το έργο μαθήτευσης όλων των εθνών».

Επιπλέον, στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, πολλοί Σοβιετικοί πολίτες υπέφεραν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Για μερικούς, αυτή η σκληρή εμπειρία οδήγησε σε απρόσμενες ευλογίες. Μια έκθεση μας μιλάει για 300 νεαρές Ρωσίδες που ήταν φυλακισμένες στο Ράβενσμπρικ. Εκεί γνώρισαν Μάρτυρες του Ιεχωβά, ανταποκρίθηκαν στην αλήθεια και έκαναν πρόοδο μέχρι του σημείου να βαφτιστούν. Παρόμοια περιστατικά συνέβησαν και σε άλλα στρατόπεδα. Όταν αυτοί οι νεοβαφτισμένοι Μάρτυρες αφέθηκαν ελεύθεροι μετά τον πόλεμο, πήραν μαζί τους στη Σοβιετική Ένωση τα καλά νέα της Βασιλείας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα τη γρήγορη αύξηση των κηρύκων της Βασιλείας στο σοβιετικό τομέα. Το 1946, υπολογίστηκε ότι βρίσκονταν εκεί 1.600 δραστήριοι ευαγγελιζόμενοι.

Κήρυγμα Μέσα στις Φυλακές

Οι φυλακές εξακολούθησαν να παίζουν μεγάλο ρόλο στη διάδοση των καλών νέων στη Σοβιετική Ένωση. Μετά τον πόλεμο, οι αρχές εσφαλμένα θεωρούσαν τους Μάρτυρες ως απειλή, και πολλοί φυλακίζονταν. Ωστόσο, αυτό δεν σταμάτησε το κήρυγμά τους. Πώς θα μπορούσε άλλωστε, τη στιγμή που αυτοί πίστευαν πραγματικά ότι το άγγελμα για τη Βασιλεία του Θεού είναι τα καλύτερα νέα για το ανθρώπινο γένος; Έτσι, η φυλακή έγινε ο τομέας πολλών απ’ αυτούς, και πολλοί κρατούμενοι τους άκουσαν και ανταποκρίθηκαν. Μια έκθεση από το 1957 αναφέρει: «Συμπεραίνουμε πως στη Ρωσία σήμερα το σαράντα τοις εκατό αυτών που γνωρίζουμε ότι είναι στην αλήθεια, δέχτηκαν την αλήθεια ενόσω βρίσκονταν σε φυλακές και σε στρατόπεδα».

Μήπως οι Μάρτυρες αποθαρρύνθηκαν από τη συνεχή απειλή της φυλάκισης; Σε καμιά περίπτωση! Μια έκθεση από το 1964 αναφέρει: «Υπάρχουν μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ εκείνα τα στρατόπεδα οι οποίοι βρίσκονται εκεί για δεύτερη ή τρίτη φορά, επειδή δεν σταματούσαν να κηρύττουν το άγγελμα όταν τους άφηναν ελεύθερους». Άλλοι, συνεχίζει η έκθεση, ήταν εγκληματίες που τους είχαν βάλει σε φυλακές ή σε στρατόπεδα και γνώρισαν τους Μάρτυρες ενόσω βρίσκονταν εκεί. Δέχτηκαν την αλήθεια και προόδευσαν μέχρι του σημείου να βαφτιστούν προτού αποφυλακιστούν.

Μείωση της Πίεσης

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, οι αρχές υιοθέτησαν μια λιγότερο αυστηρή στάση απέναντι στους Μάρτυρες. Πιθανόν συνειδητοποίησαν ότι ο λαός του Ιεχωβά σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούσε απειλή για το νόμο και την τάξη. Έτσι, ενώ οι δραστηριότητες εκείνων των ταπεινών Χριστιανών δεν ήταν ακόμα νόμιμες, γίνονταν λιγότερες συλλήψεις και έρευνες στα σπίτια τους και αυτοί ήταν ευγνώμονες για την ελάττωση της πίεσης. Η κύρια επιθυμία τους ήταν να συνεχίσουν τη Χριστιανική τους ζωή και το Χριστιανικό τους έργο με ήσυχο, πράο και ειρηνικό τρόπο, όσο εξαρτιόταν απ’ αυτούς.—Ρωμαίους 12:17-19· 1 Τιμόθεον 2:1, 2.

Το 1966, όλοι όσοι είχαν σταλεί εξόριστοι στη Σιβηρία για μεγάλο χρονικό διάστημα αφέθηκαν ελεύθεροι και τους επιτράπηκε να πάνε όπου ήθελαν μέσα στη χώρα. Πολλοί επέστρεψαν στα σπίτια τους έπειτα από μακροχρόνια απουσία, αλλά μερικοί προτίμησαν να παραμείνουν σ’ εκείνον τον καρποφόρο αγρό. Και από όσους επέστρεψαν, δεν παρέμειναν όλοι στα σπίτια τους. Μια αδελφή, η οποία όταν ήταν μικρό κοριτσάκι είχε εκτοπιστεί στη Σιβηρία μαζί με την οικογένειά της, επέστρεψε με τους γονείς της στη δυτική Ρωσία. Ωστόσο, έμεινε για λίγο μόνο διάστημα. Είχε αγαπήσει τόσο πολύ τον ταπεινό, φιλόξενο λαό της Σιβηρίας, ώστε άφησε την οικογένειά της και επέστρεψε στις ανατολικές περιοχές για να συνεχίσει να κηρύττει σ’ εκείνους τους δεκτικούς ανθρώπους.

Μια χαρακτηριστική εμπειρία εκείνης της εποχής αφορά έναν αδελφό ο οποίος μετακόμισε από μια πόλη σε κάποια άλλη. Έπειτα από λίγο καιρό ανακάλυψε άλλους δυο Μάρτυρες. Προσευχήθηκαν και οι τρεις για βοήθεια και σύντομα ήρθαν σε επαφή με μια νεαρή Ορθόδοξη. Αυτή δέχτηκε γρήγορα την αλήθεια και οδήγησε τους αδελφούς σε άλλα δυο ενδιαφερόμενα άτομα—τη μητέρα της και τη μικρότερη αδελφή της. Η έκθεση καταλήγει: «Σήμερα, σαράντα άτομα έχουν συνδεθεί μ’ αυτούς τους αδελφούς και οι τριάντα απ’ αυτούς έμαθαν την αλήθεια μέσα στους περασμένους έξι μήνες».

Παρ’ όλα αυτά, οι δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά εμποδίζονταν, επειδή δεν ήταν νομικά αναγνωρισμένοι. Οι συναθροίσεις γίνονταν με προφυλάξεις. Το κήρυγμα γινόταν με προσοχή. Υπήρχε πάντα η πιθανότητα φυλάκισης και ήταν αδύνατο να δοθεί φανερά μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι. Ωστόσο, παρ’ όλες τις δυσκολίες, αυτοί οι πιστοί Χριστιανοί στη Σοβιετική Ένωση εξακολούθησαν να υπηρετούν τον Θεό τους πιστά και να είναι καλοί πολίτες της χώρας τους. (Λουκάς 20:25) Εκφράζοντας τη στάση τους, ένας απ’ αυτούς έγραψε: «Είναι μεγάλο προνόμιο να υπομένουμε όλες τις δοκιμασίες και να παραμένουμε πιστοί στον Ιεχωβά Θεό, να αινούμε τον Θεό πάντοτε σε όλη μας τη ζωή για να αποκτήσουμε αιώνια ζωή από τον Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού». Τι θαυμάσιο παράδειγμα υπομονής και πίστης έθεσαν αυτοί οι Μάρτυρες από τη Σοβιετική Ένωση!

Επιτέλους Νομιμοποίηση!

Το 1988 τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν σε χώρες που σχετίζονταν με τη Σοβιετική Ένωση. Άρχισε να επικρατεί ένα κλίμα που επέτρεπε μεγαλύτερες ελευθερίες, κι έτσι χώρες οι οποίες είχαν απαγορεύσει τις δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά άρχισαν να ακολουθούν καινούρια τακτική. Η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία και άλλες χώρες χορήγησαν σ’ αυτούς τους ειλικρινείς Χριστιανούς νομική αναγνώριση, επιτρέποντάς τους να ενεργούν ελεύθερα χωρίς το φόβο αντεκδικήσεων. Πόσο χαρούμενα ήταν τα τελευταία τρία χρόνια για την Ανατολική Ευρώπη! Πόσο επωφελήθηκαν οι αδελφοί μας εκεί από τη νεοαποκτηθείσα ελευθερία τους για να διαδώσουν το ειρηνικό άγγελμα της Βασιλείας! Και πόσο έχουν χαρεί μαζί τους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον υπόλοιπο κόσμο!

Οι Μάρτυρες της Σοβιετικής Ένωσης έχουν ήδη ωφεληθεί από τις αυξανόμενες ελευθερίες τους. Χιλιάδες—μερικοί από τους οποίους μάλιστα ήρθαν από τις ασιατικές ακτές του Ειρηνικού—παρακολούθησαν τις μνημειώδεις συνελεύσεις που έγιναν στην Πολωνία το 1989, και ξανά το 1990, οπότε 17.454 Μάρτυρες από τη Σοβιετική Ένωση ήταν παρόντες στη Βαρσοβία. Πόσες αναμνήσεις πήραν μαζί τους επιστρέφοντας! Οι περισσότεροι στο παρελθόν ποτέ δεν είχαν αποδώσει λατρεία μαζί με περισσότερους από μια χούφτα συγχριστιανούς τους. Τώρα βρέθηκαν ανάμεσα σε πλήθη δεκάδων χιλιάδων!

Επέστρεψαν στη Σοβιετική Ένωση η οποία γινόταν ολοένα πιο ανεκτική. Οι Μάρτυρες σε όλο τον κόσμο παρακολουθούσαν τα γεγονότα και αναρωτιούνταν: Πότε θα αναγνωρίζονταν νομικά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Σοβιετική Ένωση; Αυτό τελικά έγινε το 1991—ακριβώς εκατό χρόνια από τότε που ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ επισκέφτηκε τη χώρα! Στις 27 Μαρτίου 1991, το «Διοικητικό Κέντρο των Θρησκευτικών Οργανώσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ε.Σ.Σ.Δ.» καταχωρήθηκε σ’ ένα έγγραφο που υπέγραψε στη Μόσχα ο υπουργός δικαιοσύνης της Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρωσίας. Τι είδους ελευθερία χορηγήθηκε στους Μάρτυρες;

Το καταστατικό αυτού του πρόσφατα καταχωρημένου σωματείου περιλαμβάνει την ακόλουθη διακήρυξη: «Ο σκοπός αυτής της Θρησκευτικής Οργάνωσης είναι να επιτελέσει το θρησκευτικό έργο που αφορά τη γνωστοποίηση του ονόματος του Ιεχωβά Θεού και των στοργικών προμηθειών που έχει κάνει αυτός για το ανθρώπινο γένος μέσω της ουράνιας Βασιλείας του υπό τον Ιησού Χριστό».

Πώς θα γίνεται αυτό; Οι τρόποι που αναφέρονται περιλαμβάνουν το δημόσιο κήρυγμα και τις επισκέψεις στα σπίτια των ανθρώπων· τη διδασκαλία αληθειών από την Αγία Γραφή σε ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να ακούσουν· τη διεξαγωγή δωρεάν Γραφικών μελετών με τη βοήθεια Γραφικών εντύπων για μελέτη· και τις διευθετήσεις για μετάφραση, εισαγωγή στη χώρα, έκδοση, εκτύπωση και διανομή Αγίων Γραφών.

Επίσης, το έγγραφο περιγράφει την οργάνωση των Μαρτύρων υπό το Κυβερνών Σώμα, στην οποία περιλαμβάνονται εκκλησίες με τα πρεσβυτέριά τους, μια εφταμελής Προεδρεύουσα Επιτροπή [Επιτροπή Τμήματος] και οι επίσκοποι περιοχής και περιφερείας.

Είναι σαφές ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Σοβιετική Ένωση μπορούν τώρα να ενεργούν τόσο ελεύθερα όσο και σε πολλές άλλες χώρες. Φανταστείτε τη χαρά που ένιωσαν τα πέντε από τα εφτά μέλη της Προεδρεύουσας Επιτροπής και οι πέντε παλαίμαχοι πρεσβύτεροι οι οποίοι είχαν το προνόμιο να υπογράψουν αυτό το ιστορικό έγγραφο και να το δουν να επικυρώνεται επίσημα από τον Επικεφαλής της Υπηρεσίας Καταχώρησης Δημόσιων και Θρησκευτικών Σωματείων! Ήταν λοιπόν κατάλληλο το γεγονός ότι ο Μίλτον Χένσελ και ο Θεοντόρ Τζάρας, μέλη του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ήταν κι αυτοί εκεί για να παραστούν μάρτυρες αυτού του βαρυσήμαντου γεγονότος. Από τις ομάδες που ενέκρινε η Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν οι πρώτοι που έλαβαν το επίσημο έγγραφο της καταχώρησής τους. Τι ανταμοιβή ήταν αυτή για τους πιστούς Ρώσους αδελφούς έπειτα από τόσα χρόνια καρτερικής υπομονής!

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους προς τις σοβιετικές αρχές οι οποίες χορήγησαν αυτή τη νομιμοποίηση. Πάνω απ’ όλα, ευχαριστούν τον Ιεχωβά με όλη τους την καρδιά για τη νεοαποκτηθείσα ελευθερία των αδελφών τους στη Σοβιετική Ένωση. Χαίρονται μαζί με τους Μάρτυρες της Ε.Σ.Σ.Δ. και άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίοι μπορούν τώρα να υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό πολύ πιο ελεύθερα. Είθε ο Ιεχωβά να τους ευλογεί πλούσια καθώς χρησιμοποιούν αυτή την ελευθερία στο πλήρες για να αινούν το άγιο όνομά του.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Το Κρεμλίνο στη Μόσχα

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ρώσοι εκπρόσωποι σε μια συνέλευση που έγινε το 1990 έξω από τη Σοβιετική Ένωση