Γλωσσολαλιά—Ένα Φαινόμενο που Εξαπλώνεται
«ΜΙΑ δύναμη έλεγχε τη γλώσσα μου και τα λόγια έρεαν σαν νερό. Τι χαρωπό γεγονός ήταν αυτό! Ένιωθα ένα αίσθημα εξαιρετικής καθαρότητας. Από τότε και ύστερα δεν είμαι πια ο ίδιος», αναφώνησε ένα άτομο το οποίο είχε την καταπληκτική εμπειρία να μιλήσει σε μια «άγνωστη γλώσσα».
Εδώ ένα άτομο περιγράφει την πρώτη εμπειρία που είχε να μιλήσει σε μια «άγνωστη γλώσσα». ‘Όμως τι είναι αυτό;’ μπορεί δικαιολογημένα να ρωτήσουν μερικοί. Αναφέρεται σε μια πράξη ή δοξασία μερικών εκκλησιών μέσω της οποίας άντρες και γυναίκες ισχυρίζονται ότι υποκινούνται από το πνεύμα του Θεού για να μιλήσουν σε ξένες ή παράξενες γλώσσες που δεν γνωρίζουν.
Αυτό αποτελεί ένα θρησκευτικό φαινόμενο που εξαπλώνεται. Ενώ κάποτε θεωρούνταν ως ένα γεγονός που συνέβαινε αποκλειστικά στους Πεντηκοστιανούς πιστούς, η γλωσσολαλιά υπερβαίνει τώρα τα παραδοσιακά θρησκευτικά όρια για να περιλάβει Βαπτιστές, Επισκοπελιανούς, Λουθηρανούς, Μεθοδιστές, Πρεσβυτεριανούς και Ρωμαιοκαθολικούς. Η κατάσταση ενός ατόμου στη διάρκεια της γλωσσολαλιάς έχει περιγραφεί ως έκσταση, παραλήρημα, καταληψία και ύπνωση. Μερικοί την αποκαλούν ακόμα και υστερική εμπειρία. Στη γλωσσολαλιά αποδίδεται κάτι το μυστηριώδες καθώς και χαρισματικό.
Γιατί Υπάρχει Σήμερα η Επιθυμία για το Χάρισμα των Γλωσσών;
Στο βιβλίο του Γλώσσες του Πνεύματος (Tongues of the Spirit), ο Σίριλ Γκ. Γουίλιαμς αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρχει «αμοιβαία σχέση ανάμεσα στο αίσθημα της αποτυχίας και την επιθυμία για ‘γλώσσες’». Περιγράφει τη γλωσσολαλιά ως μηχανισμό εκτόνωσης, ο οποίος έχει «θεραπευτική αξία καθώς μειώνει την ένταση» και «τερματίζει την εσωτερική πάλη». Η αποτυχία του έργου της εκκλησίας, η συναισθηματική πίεση, η αποτυχημένη σταδιοδρομία, το πένθος, η ένταση μέσα στο σπίτι ή η αρρώστια στην οικογένεια αναφέρονται ως παράγοντες που συμβάλλουν σε τέτοια ομιλία κάτω από έκσταση.
Παρόμοια, στο βιβλίο Η Ψυχολογία της Γλωσσολαλιάς (The Psychology of Speaking in Tongues), ο Τζον Π. Κίλνταλ λέει ότι «το άγχος αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της ικανότητας της γλωσσολαλιάς». Μέσω προσωπικής έρευνας και αφού πάρθηκαν συνεντεύξεις με προσοχή, διαπιστώθηκε ότι «περισσότεροι από το 85% αυτών που μιλούν σε γλώσσες έχουν περάσει μια σαφώς καθορισμένη κρίση άγχους πριν από τη γλωσσολαλιά». Για παράδειγμα, μια μητέρα ήθελε να μιλήσει σε γλώσσες για να μπορέσει να προσευχηθεί για το γιο της, ο οποίος έπασχε από καρκίνο. Κάποιος άντρας άρχισε να μιλάει σε γλώσσες στη διάρκεια μιας περιόδου κατά την οποία δεν μπορούσε να αποφασίσει αν θα δεχόταν την προαγωγή που του προσφερόταν. Μια γυναίκα άρχισε να μιλάει σε γλώσσες μια εβδομάδα αφότου ο σύζυγός της μπήκε στους Ανώνυμους Αλκοολικούς.
Τι Νιώθει Κάποιος;
Άλλο ένα άτομο που είχε μιλήσει σε γλώσσες για πρώτη φορά ανέφερε: «Ένιωθα ένα κάψιμο να με διαπερνά, και ρίγη και μεγάλες σταγόνες ιδρώτα, μια τρεμούλα και κάτι σαν αδυναμία στα άκρα μου». Η εμπειρία της γλωσσολαλιάς συνδέεται συχνά με παράξενη συμπεριφορά που μερικοί τη βρίσκουν ενοχλητική. Για παράδειγμα, «ένα κορίτσι κόντευε να πνιγεί από το ίδιο της το σάλιο καθώς είχε τεντωθεί σε μια καρέκλα, το κεφάλι της είχε πέσει προς τα πίσω, οι φτέρνες της ακουμπούσαν στο πάτωμα και τα πόδια της ήταν άκαμπτα». Στη διάρκεια μιας εκκλησιαστικής συνάθροισης «ένας άντρας έκανε τούμπες από τη μια άκρη της εκκλησίας στην άλλη».
«Μερικοί άνθρωποι», γράφει ο καθηγητής Γουίλιαμ Τζ. Σάμαριν, «θεωρούν ότι η γλωσσολαλιά αποτελεί προϋπόθεση για να βαφτιστούν με Άγιο Πνεύμα». Χωρίς αυτήν, «οδηγούνται στο σημείο να πιστεύουν ότι κατά κάποιον τρόπο δεν είναι πλήρεις». Θεωρείται επίσης «ως απάντηση στην προσευχή και ως επιβεβαίωση της θεϊκής αγάπης και αποδοχής». Άλλοι έχουν πει ότι τους αφήνει ένα αίσθημα εσωτερικής αρμονίας, χαράς και ειρήνης, καθώς και «μεγαλύτερο αίσθημα δύναμης» και «ισχυρότερο αίσθημα προσωπικής αξίας».
Είναι η ομιλία κάτω από έκσταση πράγματι μια απόδειξη της λειτουργίας του αγίου πνεύματος; Προσδιορίζει η γλωσσολαλιά ένα άτομο ως αληθινό Χριστιανό; Είναι σήμερα η γλωσσολαλιά μέρος της αποδεκτής λατρείας; Αυτές οι ερωτήσεις αξίζουν κάτι παραπάνω από μια βιαστική απάντηση. Γιατί; Επειδή θέλουμε η λατρεία μας να έχει την επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού.