‘Ένα Φύλλο Μπορεί να Διαπεράσει σαν Άστρο το Σκοτάδι’
ΣΗΜΕΡΑ, βρίσκει κανείς σχεδόν παντού μεταφράσεις των Αγίων Γραφών. Εντούτοις, η μάχη που δόθηκε για την Αγία Γραφή υπήρξε συχνά υπόθεση ζωής ή θανάτου.
Στο βιβλίο Οι Άγιες Γραφές του Δέκατου Πέμπτου Αιώνα (Fifteenth Century Bibles), ο Γουέντλ Πράιμ έγραψε: «Τριάντα χρόνια μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας, η Ιερά Εξέταση λειτουργούσε ήδη με πλήρη επιτυχία στην Ισπανία. Από τα 342.000 άτομα που τιμωρήθηκαν από αυτήν σε εκείνη τη χώρα, οι 32.000 κάηκαν ζωντανοί. Η Αγία Γραφή ήταν εκείνη που τους έφερε στις φλόγες του μαρτυρικού θανάτου. Εξίσου τρομερός ήταν και ο μηχανισμός καταστροφής που λειτουργούσε στην Ιταλία, τόσο στο βορρά όσο και στο νότο. Οι αρχιεπίσκοποι, με τη βοήθεια της Ιεράς Εξέτασης, ήταν φωτιά η οποία κατέτρωγε τόσο τις Γραφές όσο και εκείνους που τις διάβαζαν. Ο Νέρων έκανε μερικούς Χριστιανούς να λάμπουν ως φώτα στον κόσμο, βάζοντάς τους φωτιά, δεμένους μέσα σε σάκους, καλυμμένους με πίσσα, και χρησιμοποιώντας τους σαν λαμπάδες για να φωταγωγούν το σκηνικό των ακολασιών του. Αλλά και οι δρόμοι των ευρωπαϊκών πόλεων φωτίζονταν από μεγάλες πυρές στις οποίες καίγονταν Γραφές. Οι Γραφές δεν ήταν σαν εκείνους που τις διάβαζαν, τους οποίους μπορούσε κάποιος να αποδυναμώσει, να απογυμνώσει, να βασανίσει, να ακρωτηριάσει και να εξοστρακίσει. Ακόμη και ένα φύλλο που θα διασωζόταν θα μπορούσε να διαπεράσει σαν άστρο το μαύρο εκείνο σκοτάδι». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας).
Αυτό που περιγράφει ο συγγραφέας Πράιμ έγινε πράγματι στην περίπτωση ενός φύλλου της Αγίας Γραφής το οποίο απεικονίζεται εδώ. Πρόκειται για τον κολοφώνα, δηλαδή, την τελευταία σελίδα του βιβλίου η οποία περιέχει μια επιγραφή που φανερώνει την ταυτότητα του μεταφραστή. Οι δυο παράλληλες στήλες στο πάνω μέρος της σελίδας είναι τα τελικά εδάφια του βιβλίου της Αποκάλυψης.
Σχετικά με το βιβλίο αυτό, το έργο Η Ιστορία της Αγίας Γραφής, του Κέιμπριτζ (The Cambridge History of the Bible) δηλώνει: «Η μετάφραση του Μπονιφάθιο Φερέρ στην καταλανική τυπώθηκε στη Βαλένθια, το 1478· κάθε διαθέσιμο αντίτυπο είχε καταστραφεί από την Ιερά Εξέταση πριν από το έτος 1500, ωστόσο ένα φύλλο της διασώθηκε και βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Εταιρίας Ισπανοφώνων της Αμερικής». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας).
Ο Γουέντλ Πράιμ σημείωσε επίσης το εξής: «Για τους τρομοκρατημένους ιερείς οι μόνες καλές Γραφές ήταν οι καμένες Γραφές. Εκείνες οι ιερές φωτιές θα έκαιγαν με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση, αν δεν υπήρχε έλλειψη καύσιμης ύλης. Σε πολλά μέρη, δεν καίγονταν οι Γραφές στην πυρά για τον απλό λόγο ότι οι αρχές ήταν τόσο άγρυπνες ώστε δεν υπήρχαν Γραφές τις οποίες θα μπορούσε να κάψει κανείς». Παρ’ όλες αυτές τις έντονες προσπάθειες προκειμένου να εξαλειφτούν οι Γραφές που προορίζονταν για τον κοινό λαό, πολλά αντίτυπα διασώθηκαν από την καταστροφή. Ο Πράιμ πρόσθεσε: «Οι Γραφές διαφυλάχτηκαν με το να τις παίρνουν μαζί τους οι εξόριστοι ή με το να τις κρύβουν όπως θα έκρυβε κάποιος πολύτιμες πέτρες και μέταλλα σε καιρούς συμφοράς και κινδύνου».
Ο προφήτης του Θεού Ησαΐας έγραψε: «Πάσα σαρξ είναι χόρτος . . . Ο χόρτος εξηράνθη, το άνθος εμαράνθη· ο λόγος όμως του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα». (Ησαΐας 40:6, 8) Στο διάβα των αιώνων, πλήθη ατόμων που αγαπούσαν την Αγία Γραφή, και πολλοί θαρραλέοι μεταφραστές της, έχουν διακινδυνέψει πολλά και έχουν υποφέρει φοβερά για χάρη του Λόγου του Θεού. Παρ’ όλα αυτά, οι ανθρώπινες προσπάθειες και μόνο δεν θα μπορούσαν ποτέ να εξασφαλίσουν τη διαφύλαξή του. Για αυτή τη διαφύλαξη, ευχαριστούμε τον Εμπνευστή της Αγίας Γραφής, τον Ιεχωβά.
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 7]
Courtesy of The Hispanic Society of America, New York