Γιατί Είναι Τόσο Άσχημοι Αυτοί οι Καιροί;
ΟΤΑΝ κάθεστε να διαβάσετε εφημερίδα ή να δείτε ειδήσεις στην τηλεόραση ή να ακούσετε τα νέα από το ραδιόφωνο, περιμένετε κάποια άσχημα νέα, έτσι δεν είναι; Προφανώς δεν ξαφνιάζεστε όταν μαθαίνετε ότι ένας συνεχιζόμενος πόλεμος εξακολουθεί να μαίνεται, ότι το βίαιο έγκλημα εξακολουθεί να οργιάζει ή ότι η πείνα εξακολουθεί να αποδυναμώνει μια αναπτυσσόμενη χώρα.
Αν ζείτε σε κάποια απόσταση από τέτοια γεγονότα, ίσως να μη νιώθετε συνέχεια υπερβολική στενοχώρια εξαιτίας αυτών των ειδήσεων. Άλλωστε, ποιος θα είχε τη δυνατότητα να νιώθει συμπόνια για όλα αυτά τα πλήθη των ανθρώπων που υποφέρουν; Εντούτοις, είναι πολύ δύσκολο να παραμείνουμε ασυγκίνητοι όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν τα παθήματα τους ανθρώπους. Για να το πούμε διαφορετικά, άλλο είναι να διαβάζει κάποιος για έναν πόλεμο και να εξετάζει στατιστικές για τα θύματα, και εντελώς διαφορετικό να διαβάζει για τον μικρό Άντναν, ένα εννιάχρονο αγόρι από τη Βοσνία του οποίου η μητέρα σκοτώθηκε όταν μια βόμβα κατέστρεψε το σπίτι τους. Ο πατέρας του Άντναν τραυματίστηκε θανάσιμα από τα πυρά ενός ελεύθερου σκοπευτή έπειτα από λίγους μόλις μήνες καθώς βάδιζαν μαζί στο δρόμο. Η αδελφή του πέθανε από αιμορραγία μπροστά στα μάτια του λίγες μόνο εβδομάδες αργότερα, θύμα μιας οβίδας που έπεσε στην αυλή του σχολείου. Οι γιατροί που περιποιήθηκαν τα τραύματα του Άντναν διαπίστωσαν ότι το αγόρι ήταν εντελώς μουδιασμένο, ανίκανο να νιώσει οποιοδήποτε συναίσθημα—έστω και περιέργεια. Οι φοβίες και οι εικόνες του παρελθόντος τού κατέστρεφαν τις ώρες κατά τις οποίες ήταν ξύπνιος· οι εφιάλτες τού στερούσαν την ανάπαυση όταν κοιμόταν. Ο Άντναν δεν είναι μια απλή στατιστική. Είναι ένα παιδί που υποφέρει· δεν μπορούμε να μη νιώσουμε συμπόνια για αυτόν.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα δεινά του κόσμου. Άλλο είναι να διαβάζεις για την πείνα, και εντελώς διαφορετικό να βλέπεις την εικόνα ενός πεντάχρονου κοριτσιού με πρησμένη κοιλιά και πόδια σαν σπιρτόξυλα· ένα ετοιμοθάνατο θύμα της ασιτίας. Άλλο είναι να διαβάζεις για στατιστικές εγκλήματος, και εντελώς διαφορετικό να ακούς ότι χτύπησαν άγρια, λήστεψαν και βίασαν μια ηλικιωμένη χήρα. Άλλο είναι να διαβάζεις για την παρακμή της οικογένειας, και εντελώς διαφορετικό να μαθαίνεις ότι μια μητέρα άφησε σκόπιμα το ίδιο της το παιδί να λιμοκτονεί και το κακομεταχειρίστηκε απάνθρωπα.
Είναι οδυνηρό να διαβάζουμε για τέτοια πράγματα. Αλλά πόσο χειρότερο είναι όταν κάποιο από αυτά τα παγγήινα δεινά μάς πλήττει άμεσα! Όταν παθαίνετε κάποιο κακό εσείς προσωπικά, η γενική εικόνα που παρουσιάζει η παγκόσμια επικαιρότητα μπορεί να γίνει ανυπόφορη. Είναι τρομακτικό να διαπιστώνουμε ότι τα παθήματα που επιφέρει το έγκλημα, ο πόλεμος, η πείνα και οι ασθένειες αυξάνονται σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα στην ανθρώπινη ιστορία. Οι επιπτώσεις της αναμέτρησης με τις πραγματικότητες αυτού του 20ού αιώνα μπορούν να είναι πράγματι σοβαρές—η σύγχυση, ο φόβος και η κατάθλιψη είναι συνηθισμένα πράγματα.
Οι οπαδοί πολλών θρησκειών ζητούν απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα, όπως τα εξής: Γιατί είναι τόσο άσχημα τα πράγματα; Πού βαδίζει η ανθρωπότητα;
Δυστυχώς, σήμερα οι θρησκείες σπάνια προσφέρουν ικανοποιητικές απαντήσεις. Όταν είδατε αρχικά το ερώτημα στο εξώφυλλο αυτού του περιοδικού, ίσως αντιδράσατε με σκεπτικισμό—μια δικαιολογημένη αντίδραση. Οι φονταμενταλιστικές θρησκείες συχνά προσπαθούν να αποσπάσουν από την Αγία Γραφή πληροφορίες τις οποίες απλώς δεν περιέχει—την ακριβή ημέρα και ώρα του τέλους αυτού του κόσμου. (Βλέπε Ματθαίος 24:36.) Οι εκδότες αυτού του περιοδικού προτιμούν να αφήνουν την Αγία Γραφή να εξηγεί τον εαυτό της. Ίσως εκπλαγείτε αν μάθετε ότι ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει η Αγία Γραφή τις τελευταίες ημέρες είναι τεκμηριωμένος και λογικός. Επιπλέον, η Αγία Γραφή δεν εξηγεί απλώς γιατί είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Παρέχει επίσης ελπίδα για το μέλλον, ελπίδα που δίνει πραγματική παρηγοριά. Σας προσκαλούμε να εξετάσετε τα επόμενα άρθρα για να το εξακριβώσετε αυτό.
[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]
Jobard/Sipa Press