Σταθείτε Πλήρεις και με Ισχυρή Πεποίθηση

Συνελεύσεις​—Χαρωπές Συνάξεις που Πιστοποιούν την Αδελφοσύνη Μας

Ο ΠΕΝΗΝΤΑΧΡΟΝΟΣ Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, του οποίου η υγεία έχει εξασθενήσει έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο άδικης φυλάκισης, κάνει με χαρά τον γκρουμ του ξενοδοχείου. Κουβαλάει ακούραστα αποσκευές και βοηθάει τους συγχριστιανούς του να πάνε στα δωμάτιά τους. Δύο πρώην συγκρατούμενοί του​—Σπουδαστές της Γραφής και αυτοί—​λένε σε ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων που περιμένουν να εξυπηρετηθούν ποια είναι τα δωμάτιά τους. Παρατηρείται έντονη δραστηριότητα μέχρι και αρκετή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Όλοι καταλαμβάνονται από ένα μεταδοτικό πνεύμα ενθουσιασμού. Ποιος είναι ο λόγος για όλα αυτά;

Βρισκόμαστε στο έτος 1919, και οι Σπουδαστές της Γραφής (σήμερα γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά) αναρρώνουν από μια περίοδο άγριου διωγμού. Για να αναζωογονήσουν τα μέλη τους, διεξάγουν μια συνέλευση στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο στις ΗΠΑ από την 1η ως τις 8 Σεπτεμβρίου 1919. Την τελευταία ημέρα της συνέλευσης, ένα ενθουσιασμένο πλήθος 7.000 ατόμων ακούει με προσοχή καθώς ο αδελφός Ρόδερφορντ ενθαρρύνει τον καθένα από τους παρόντες με τα λόγια: «Είσαι πρέσβης του Βασιλιά των βασιλιάδων και του Κυρίου των κυρίων και αναγγέλλεις στον κόσμο . . . την ένδοξη βασιλεία του Κυρίου μας».

Ο λαός του Ιεχωβά διεξήγε συνελεύσεις από την εποχή του αρχαίου Ισραήλ. (Έξοδος 23:14-17· Λουκάς 2:41-43) Αυτές οι συγκεντρώσεις ήταν χαρωπές περιστάσεις, οι οποίες βοηθούσαν όλους τους παρόντες να κρατούν τη διάνοιά τους προσηλωμένη στο Λόγο του Θεού. Παρόμοια, οι συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς περιστρέφονται γύρω από πνευματικά ενδιαφέροντα. Για τους ειλικρινείς παρατηρητές, αυτές οι χαρωπές συνάξεις παρέχουν αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι οι Μάρτυρες είναι ενωμένοι με τους ισχυρούς δεσμούς της Χριστιανικής αδελφοσύνης.

Προσπάθειες για να τις Παρακολουθούν

Οι σύγχρονοι Χριστιανοί αντιλαμβάνονται ότι οι συνελεύσεις τους είναι περίοδοι πνευματικής αναζωογόνησης και διδασκαλίας από το Λόγο του Θεού. Θεωρούν αυτές τις μεγάλες συνάξεις ένα ουσιώδες μέσο με το οποίο βοηθούνται να “στέκονται πλήρεις και με ισχυρή πεποίθηση όσον αφορά όλο το θέλημα του Θεού”. (Κολοσσαείς 4:12) Γι’ αυτό, οι Μάρτυρες υποστηρίζουν ολόκαρδα αυτές τις συνάξεις, καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες για να τις παρακολουθούν.

Για μερικούς, η παρουσία τους και μόνο σε τέτοιες συνελεύσεις απαιτεί να ασκούν πίστη και να υπερπηδούν εμπόδια όμοια με βουνά. Λόγου χάρη, εξετάστε το παράδειγμα μιας ηλικιωμένης αδελφής στην Αυστρία. Αν και είναι διαβητική και χρειάζεται να κάνει ενέσεις ινσουλίνης καθημερινά, φρόντισε να παρακολουθήσει όλες τις ημέρες μιας συνέλευσης περιφερείας που διεξάχθηκε στη χώρα της. Στην Ινδία, ήταν σχεδόν ανέφικτο για μια πάμφτωχη, πολυμελή οικογένεια Μαρτύρων να παρακολουθήσουν κάποια συνέλευση. Ένα μέλος της οικογένειας έσωσε την κατάσταση. «Επειδή δεν θέλαμε να χάσουμε τη συνέλευση», είπε, «πούλησα τα χρυσά μου σκουλαρίκια ώστε να καλύψουμε τα έξοδα του ταξιδιού. Άξιζε τη θυσία, εφόσον η συναναστροφή και οι εμπειρίες που απολαύσαμε ενίσχυσαν την πίστη μας».

Στην Παπούα-Νέα Γουινέα, μια ομάδα αβάφτιστων ενδιαφερομένων ήταν αποφασισμένοι να παρακολουθήσουν κάποια συνέλευση περιφερείας στην πρωτεύουσα. Πλησίασαν έναν άνθρωπο στο χωριό τους που είχε στην κατοχή του ένα όχημα δημόσιας χρήσης και τον ρώτησαν πόσα θα τους έπαιρνε για να τους πάει στη συνέλευση. Εφόσον το ποσό που ζητούσε υπερέβαινε αυτά που μπορούσαν να δώσουν, διευθέτησαν να εργαστούν στο σπίτι εκείνου του ανθρώπου, ανακαινίζοντας την κουζίνα του. Με αυτόν τον τρόπο, μπόρεσαν να πάνε στη συνέλευση περιφερείας και να ωφεληθούν από την παρακολούθηση ολόκληρου του προγράμματος.

Η απόσταση δεν αποτελεί ανυπέρβλητο πρόβλημα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που είναι αποφασισμένοι να παρευρεθούν στις συνελεύσεις. Το 1978, ένας νεαρός εκπρόσωπος από την Πολωνία κάλυψε με ποδήλατο 1.200 χιλιόμετρα σε έξι ημέρες προκειμένου να παρακολουθήσει μια συνέλευση στη Λίλη της Γαλλίας. Το καλοκαίρι του 1997, δύο Μάρτυρες από τη Μογγολία έκαναν ένα ταξίδι 1.200 χιλιομέτρων για να παρακολουθήσουν μια Χριστιανική σύναξη στο Ιρκούτσκ της Ρωσίας.

Η Αληθινή Αδελφοσύνη σε Δράση

Η ενότητα και η αδελφοσύνη που εκδηλώνουν οι Μάρτυρες στις συνελεύσεις τους είναι ολοφάνερες στους αμερόληπτους παρατηρητές. Πολλοί έχουν εντυπωσιαστεί βλέποντας ότι δεν γίνονται διακρίσεις μεταξύ των παρόντων και ότι επικρατεί γνήσια θέρμη ακόμη και ανάμεσα σε άτομα που ίσως συναντιούνται για πρώτη φορά.

Σε μια πρόσφατη διεθνή συνέλευση στην Αυστραλία, ένας ξεναγός που συνόδευε επί μία εβδομάδα εκπροσώπους που είχαν έρθει για τη συνέλευση ήθελε να μείνει μαζί τους λίγο ακόμα ώστε να απολαύσει τη συναναστροφή τους. Εντυπωσιασμένος από την αγάπη και την ενότητά τους, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχαν τόσο καλή σχέση μεταξύ τους, εφόσον οι περισσότεροι ήταν προηγουμένως άγνωστοι. Όταν έφτασε η ώρα να φύγει, ζήτησε να τους μιλήσει. Αποκαλώντας τους «αδελφούς και αδελφές», άρχισε να τους ευχαριστεί αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει, επειδή τον έπνιξε η συγκίνηση και έβαλε τα κλάματα.

Το 1997 διεξάχθηκε στη Σρι Λάνκα η πρώτη συνέλευση περιφερείας σε τρεις γλώσσες σε ένα μεγάλο στάδιο. Ολόκληρο το πρόγραμμα παρουσιάστηκε ταυτόχρονα στην αγγλική, στη σιναλεζική και στην τάμιλ. Σε έναν κόσμο όπου η ένταση μεταξύ εθνοτήτων ολοένα και αυξάνεται, μια τέτοια συγκέντρωση τριών γλωσσικών ομάδων δεν πέρασε απαρατήρητη. Κάποιος αστυνομικός ρώτησε έναν αδελφό: «Ποιος επιβλέπει αυτή τη συνέλευση​—οι Σιναλέζοι, οι Ταμίλ ή οι Άγγλοι;» «Καμιά ομάδα δεν επιβλέπει τη συνέλευση», απάντησε ο αδελφός. «Αυτό το κάνουμε όλοι μαζί». Ο αστυνομικός δυσκολεύτηκε να το πιστέψει. Όταν ενώθηκαν και οι τρεις γλωσσικές ομάδες για την τελική προσευχή και ήχησε ένα ενωμένο «Αμήν» σε όλο το στάδιο, οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε παρατεταμένα χειροκροτήματα. Ελάχιστα ήταν τα μάτια που δεν δάκρυσαν. Ναι, οι συνελεύσεις όντως πιστοποιούν με χαρωπό τρόπο την αδελφοσύνη μας.​—Ψαλμός 133:1.a

[Υποσημείωση]