Δοξάζουν τον Θεό στα Βουνά των Φιλιππίνων

Αν φαντάζεστε τις Φιλιππίνες ως νησιωτική χώρα, έχετε δίκιο. Αλλά είναι επίσης μια χώρα με εντυπωσιακά βουνά. Για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, το κήρυγμα στις πόλεις και στις πεδινές περιοχές είναι σχετικά εύκολο και αποτελεσματικό. Ωστόσο, στις ορεινές περιοχές η κατάσταση είναι διαφορετική.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ βουνά της χώρας ορθώνονται σε πλήρη αντίθεση με τις αμμώδεις ακτές, τους κοραλλιογενείς υφάλους, τα ψαροχώρια και τις θορυβώδεις πόλεις των νησιωτικών πεδιάδων. Τα βουνά ορθώνονται επίσης σαν ένα δύσκολο εμπόδιο για το κήρυγμα των “καλών νέων” της Βασιλείας του Θεού.​—Ματθαίος 24:14.

Τα νησιά των Φιλιππίνων βρίσκονται σε ένα σημείο όπου συγκρούονται δύο τεκτονικές πλάκες. Η ανύψωση της γης σε αυτή την περιοχή έχει δημιουργήσει απότομες οροσειρές στα μεγαλύτερα νησιά. Τα 7.100 και πλέον νησιά που αποτελούν τις Φιλιππίνες βρίσκονται στο δυτικό τόξο του Πύρινου Δακτυλίου του Ειρηνικού Ωκεανού. Γι’ αυτό, είναι διάσπαρτα από ηφαίστεια, τα οποία επίσης συμβάλλουν στη διαμόρφωση του ορεινού τοπίου. Το τραχύ έδαφος έχει απομονώσει τους κατοίκους των βουνών. Η πρόσβαση σε αυτούς δεν είναι εύκολη επειδή σχετικά λίγοι δρόμοι είναι κατάλληλοι για μηχανοκίνητα οχήματα.

Παρ’ όλα αυτά τα εμπόδια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συνειδητοποιούν την ανάγκη που υπάρχει να πλησιάζουν “κάθε είδους ανθρώπους”. (1 Τιμόθεο 2:4) Έτσι λοιπόν, οι Μάρτυρες στις Φιλιππίνες ενεργούν σε αρμονία με το πνεύμα των εδαφίων Ησαΐας 42:11, 12: «Ας κραυγάσουν χαρωπά οι κάτοικοι του απόκρημνου βράχου. Από την κορυφή των βουνών ας φωνάξουν δυνατά. Ας αποδώσουν στον Ιεχωβά δόξα και ας εξαγγείλουν τον αίνο του στα νησιά».

Οι συντονισμένες προσπάθειες για επίδοση μαρτυρίας στους κατοίκους των βουνών ξεκίνησαν πριν από 50 και πλέον χρόνια. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ιεραπόστολοι βοήθησαν να δοθεί ώθηση στο έργο. Πολλοί ντόπιοι γνώρισαν τη Βιβλική αλήθεια και, με τη σειρά τους, βοήθησαν στην εξάπλωσή της σε διάφορα χωριά πάνω στα βουνά. Αυτό έφερε θαυμάσια αποτελέσματα. Λόγου χάρη, στα βουνά της Κεντρικής Κορδιλιέρας στο νησί Λουζόν, στο βορρά, υπάρχουν 6.000 και πλέον ευαγγελιζόμενοι των καλών νέων. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από ιθαγενείς λαούς, όπως είναι οι Ιμπαλόι, οι Ιφουγκάο και οι Καλίνγκα.

Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν δυσπρόσιτες περιοχές πάνω στα βουνά. Οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν έχουν λησμονηθεί. Πώς έχει φτάσει το άγγελμα σε μερικούς από αυτούς, και ποια ήταν η ανταπόκριση;

Η Γνήσια Πίστη Αντικαθιστά την Παράδοση

Στο νησί Λουζόν, στο βορρά, οι ορεινές περιοχές της επαρχίας Άμπρα κατοικούνται από τους Τινιγκιανούς. Αυτή η ονομασία πιθανώς προέρχεται από την αρχαία λέξη τίνγκι της μαλαϊκής γλώσσας, που σημαίνει «βουνό». Πραγματικά πολύ κατάλληλη ονομασία! Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζουν επίσης το λαό τους και τη γλώσσα τους Ιτνέγκ. Πιστεύουν σε κάποιον θεό ο οποίος ονομάζεται Καμπουνιάν, και η καθημερινή τους ζωή είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από δεισιδαιμονίες. Λόγου χάρη, το να φταρνιστεί κάποιος που σχεδιάζει να πάει κάπου είναι κακός οιωνός. Πρέπει να περιμένει λίγες ώρες ώσπου να περάσει η επίδραση του κακού.

Το 1572, ήρθαν οι Ισπανοί φέρνοντας μαζί τους τον Καθολικισμό, αλλά απέτυχαν να διδάξουν τη γνήσια Χριστιανοσύνη στους Τινιγκιανούς. Όσοι έγιναν τελικά Καθολικοί δεν έπαψαν να πιστεύουν στον Καμπουνιάν και να τηρούν τα τοπικά έθιμα. Η ακριβής γνώση γύρω από την Αγία Γραφή έφτασε για πρώτη φορά σε αυτούς τους ανθρώπους τη δεκαετία του 1930, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να διαδίδουν το άγγελμα της Βασιλείας σε εκείνα τα βουνά. Πολλοί ειλικρινείς Τινιγκιανοί έχουν αρχίσει έκτοτε να δοξάζουν τον Ιεχωβά «από την κορυφή των βουνών».

Για παράδειγμα, ο Λινγκμπάουαν ήταν κάποτε αξιοσέβαστος φύλαρχος σε αυτή την περιοχή. Ήταν βαθιά αναμειγμένος στην πολιτιστική ζωή των Τινιγκιανών. «Ακολουθούσα πιστά τις παραδόσεις των Τινιγκιανών. Αν σκοτωνόταν κάποιο άτομο, μετά την κηδεία συμμετείχαμε σε έναν χορό και χτυπούσαμε τα γκονγκ. Θυσιάζαμε επίσης ζώα. Πιστεύαμε στον Καμπουνιάν, και δεν γνώριζα τον Θεό της Γραφής». Όλα αυτά τα έκανε παρότι ήταν κατ’ όνομα Καθολικός.

Διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήρθαν να κηρύξουν στην περιοχή. Συνάντησαν τον Λινγκμπάουαν και τον παρότρυναν να διαβάσει τη Γραφή. Ο ίδιος θυμάται: «Η Αγία Γραφή ήταν αυτή που με έπεισε ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός». Κάποιος Μάρτυρας μελέτησε κατόπιν τη Γραφή μαζί του, και ο Λινγκμπάουαν αποφάσισε να υπηρετεί τον αληθινό Θεό. Εγκατέλειψε τις προηγούμενες συνήθειές του, καθώς και τη θέση του ως φύλαρχου, πράγμα που εξόργισε τον τοπικό ιερέα και τους πρώην συντρόφους του Λινγκμπάουαν. Ωστόσο, ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει τις αλήθειες που είχε βρει στη Γραφή. Τώρα υπηρετεί ως πρεσβύτερος.

Εφτά Ημέρες και Έξι Νύχτες

Μολονότι σε μερικά μέρη της Άμπρα τα καλά νέα ακούγονται τώρα τακτικά, υπάρχουν άλλα μέρη τα οποία είναι απομονωμένα, και μόνο σποραδικά δίνεται μαρτυρία εκεί. Πριν από λίγο καιρό, έγινε προσπάθεια να φτάσουν τα καλά νέα σε κάποια από αυτές τις περιοχές. Μια ομάδα 35 Μαρτύρων ξεκίνησε για να κηρύξει σε μη ανατεθειμένο τομέα στο Τινέγκ της Άμπρα, ένα μέρος που δεν το είχε επισκεφτεί κανείς επί 27 χρόνια.

Αυτή η εκστρατεία κηρύγματος έγινε με τα πόδια μέσα σε εφτά ημέρες. Φανταστείτε να διασχίζετε κρεμαστές γέφυρες και βαθιά ποτάμια και να περπατάτε επί ώρες πάνω σε οροσειρές κουβαλώντας τα πράγματά σας​—όλα αυτά για να κηρύξετε τα καλά νέα σε άτομα που τα ακούν σπάνια! Τέσσερις από τις έξι νύχτες της περιοδείας, τα μέλη της ομάδας κοιμήθηκαν στο ύπαιθρο.

Αν και οι σκληραγωγημένοι Μάρτυρες που συμμετείχαν στην αποστολή μετέφεραν κάποια τρόφιμα, δεν μπορούσαν να έχουν αρκετά για ολόκληρο το ταξίδι. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα, όμως, εφόσον οι άνθρωποι αντάλλαζαν μετά χαράς τρόφιμα με Βιβλικά έντυπα. Οι Μάρτυρες έλαβαν πολλά αγροτικά προϊόντα, ψάρια και κρέας ελαφιού. Παρ’ όλο που υπήρχαν μερικές αντιξοότητες, η ομάδα ανέφερε: «Αυτές οι θυσίες αντισταθμίστηκαν από την άφθονη χαρά που απολαύσαμε».

Στη διάρκεια των εφτά ημερών, εκείνοι οι διάκονοι κήρυξαν σε δέκα χωριά και έδωσαν 60 βιβλία, 186 περιοδικά, 50 ειδικά βιβλιάρια και πολλά φυλλάδια. Έδειξαν πώς διεξάγονται οι Γραφικές μελέτες σε 74 ομάδες ανθρώπων. Στην πόλη Τινέγκ, με αίτημα των τοπικών αρχών και μερικών επιφανών πολιτών, διεξάχθηκε μια συνάθροιση με 78 παρόντες. Οι περισσότεροι από τους παρευρεθέντες ήταν δάσκαλοι και αστυνομικοί. Ελπίζουμε ότι πολύ περισσότεροι Τινιγκιανοί θα ενωθούν ακόμη με αυτούς που “κραυγάζουν” και αινούν τον Ιεχωβά από τις κορυφές των βουνών.

Κάτι Καλύτερο από Χρυσάφι

Νοτιότερα στις Φιλιππίνες υπάρχουν μερικά νησιά όπου οι Ισπανοί βρήκαν χρυσάφι. Αυτό οδήγησε στο να πάρουν το όνομα Μιντόρο, μια συντετμημένη μορφή της ισπανικής φράσης μίνα ντε όρο, δηλαδή «χρυσωρυχείο». Ωστόσο, κάτι καλύτερο από χρυσάφι μπορεί τώρα να βρεθεί σε αυτά τα νησιά​—άτομα που θέλουν να υπηρετούν τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά.

Περίπου 125.000 ιθαγενείς οι οποίοι αποκαλούνται Μανγκιάν κατοικούν στην απόμακρη δασώδη ενδοχώρα του Μιντόρο. Αυτοί ζουν απλή ζωή, αποτελώντας βασικά μια κλειστή κοινωνία, και έχουν τη δική τους γλώσσα. Οι περισσότεροι είναι ανιμιστές και πολυθεϊστές, πιστεύουν δε σε διάφορα πνεύματα της φύσης.

Κατά καιρούς, λόγω έλλειψης τροφίμων ή άλλων προμηθειών, διάφοροι Μανγκιάν κατεβαίνουν στις παράκτιες περιοχές σε αναζήτηση εργασίας. Αυτό έκανε και ο Παϊλίνγκ, ο οποίος κατάγεται από μια υποομάδα των Μανγκιάν, τους Μπατάνγκαν. Είχε μεγαλώσει με το λαό του πάνω στα ορεινά δάση και ενστερνιζόταν τις πεποιθήσεις και τα έθιμα των Μπατάνγκαν. Η συνηθισμένη ενδυμασία τους αποτελούνταν απλώς από ένα ύφασμα που κάλυπτε τους γοφούς. Για να διασφαλιστεί η καλή σοδειά των Μπατάνγκαν, η παράδοσή τους απαιτούσε να σφάξουν οι λάτρεις ένα κοτόπουλο και να αφήσουν το αίμα να στάζει μέσα σε νερό καθώς προσεύχονταν.

Ο Παϊλίνγκ δεν ακολουθεί πλέον αυτές τις παραδόσεις. Γιατί όχι; Όταν πήγε στις πεδινές περιοχές, βρήκε εργασία σε κάποιες οικογένειες Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μια από εκείνες τις οικογένειες επωφελήθηκε της ευκαιρίας για να μεταδώσει τη Γραφική αλήθεια στον Παϊλίνγκ. Αυτός ανταποκρίθηκε ευνοϊκά και εκτίμησε πραγματικά όσα μάθαινε σχετικά με το σκοπό που έχει ο Ιεχωβά για τον άνθρωπο και τη γη. Οι Μάρτυρες διευθέτησαν ώστε ο Παϊλίνγκ να πάει στο δημοτικό και να κάνει Γραφική μελέτη. Ο Παϊλίνγκ βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά σε ηλικία 24 ετών. Στα 30 του, παρακολουθούσε τη δευτέρα γυμνασίου και είχε κάνει το σχολείο προσωπικό του τομέα κηρύγματος. Τώρα τον αποκαλούν Ρολάντο (ένα όνομα που συνηθίζεται στις πεδινές περιοχές).

Αν συναντήσετε τον Ρολάντο, θα γνωρίσετε έναν καλοντυμένο, χαμογελαστό διάκονο ο οποίος υπηρετεί ως ολοχρόνιος σκαπανέας και ως διακονικός υπηρέτης σε μία από τις εκκλησίες του Μιντόρο. Ο Ρολάντο πήγε πρόσφατα πίσω στα βουνά, όχι για να συμμετάσχει με τους Μπατάνγκαν στις παραδόσεις τους, αλλά για να τους μεταδώσει ζωογόνες αλήθειες από τη Γραφή.

Ανυπομονούσαν να Αποκτήσουν Αίθουσα Βασιλείας

Η επαρχία Μπουκίντνον​—που στην κεμπουάνο σημαίνει «Λαός των Βουνών»—​βρίσκεται στο Μιντανάο, ένα νησί του νότου. Είναι μια περιοχή με βουνά, φαράγγια, κοιλάδες με ποτάμια και οροπέδια. Στην εύφορη γη ευδοκιμούν ο ανανάς, το καλαμπόκι, ο καφές, το ρύζι και η μπανάνα. Εκεί ζουν οι ορεσίβιες φυλές Ταλαάντιγκ και Χιγκαούνουν. Και αυτοί χρειάζονται επίσης να μάθουν για τον Ιεχωβά. Πρόσφατα, κοντά στην πόλη Ταλακάγκ, δόθηκε μια τέτοια ευκαιρία με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο.

Κάποιοι Μάρτυρες που ανέβαιναν στις ορεινές περιοχές βρήκαν ψυχρό κλίμα αλλά θερμή υποδοχή. Οι ντόπιοι ισχυρίζονταν ότι πίστευαν στον παντοδύναμο Θεό, τον Πατέρα, αλλά δεν ήξεραν το όνομά του. Εφόσον περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στο δάσος, αυτή ήταν η πρώτη φορά που συναντούσαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι Μάρτυρες τους μίλησαν για το όνομα του Θεού, καθώς και για τον υπέροχο σκοπό του σε σχέση με τη Βασιλεία. Εκείνοι κατενθουσιάστηκαν, γι’ αυτό αποφασίστηκε να γίνουν και άλλες επισκέψεις στο χωριό τους.

Ακολούθησαν αρκετές επισκέψεις. Ως αποτέλεσμα, οι ντόπιοι πρόσφεραν κάποιο μέρος για να χτιστεί ένας «οίκος» των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι Μάρτυρες δέχτηκαν την προσφορά με χαρά. Το μέρος βρισκόταν στην κορυφή του ψηλότερου λόφου της περιοχής και δέσποζε στο δρόμο. Το κτίριο οικοδομήθηκε με ξύλα, μπαμπού και φοινικόκλαδα. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν μέσα σε τρεις μήνες και δέκα ημέρες. Η επιγραφή «Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά» τοποθετήθηκε σε περίοπτη θέση μπροστά από το κτίριο. Για σκεφτείτε, οικοδομήθηκε Αίθουσα Βασιλείας προτού δημιουργηθεί εκκλησία!

Έκτοτε, μετακόμισε εκεί ένας πρεσβύτερος που υπηρετεί ως ολοχρόνιος διάκονος, όπως επίσης και ένας διακονικός υπηρέτης. Μαζί με τους Μάρτυρες των γειτονικών περιοχών, εργάστηκαν με στόχο να δημιουργηθεί μια εκκλησία. Αυτός ο στόχος υλοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1998. Τώρα μια μικρή εκκλησία χρησιμοποιεί πλήρως αυτή την Αίθουσα Βασιλείας βοηθώντας τους κατοίκους των βουνών να μάθουν τις αλήθειες της Γραφής.

Πράγματι, ο Ιεχωβά έχει χρησιμοποιήσει με δυναμικό τρόπο τους πρόθυμους υπηρέτες του στις Φιλιππίνες για να διαδώσουν την αλήθεια της Βασιλείας ακόμη και στα δυσπρόσιτα βουνά. Αυτό μας υπενθυμίζει τα λόγια που βρίσκονται στο εδάφιο Ησαΐας 52:7, το οποίο λέει: «Πόσο ωραία είναι πάνω στα βουνά τα πόδια εκείνου που φέρνει καλά νέα».

[Χάρτες στη σελίδα 11]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΑΜΠΡΑ

ΜΙΝΤΟΡΟ

ΜΠΟΥΚΙΝΤΝΟΝ

[Ευχαριστίες]

Υδρόγειος: Mountain High Maps® Copyright © 1997 Digital Wisdom, Inc.

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Το κήρυγμα στα βουνά συνεπάγεται πολύωρη οδοιπορία σε τραχύ έδαφος

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Βάφτισμα σε ορεινό ποτάμι