Παραπομπές του Φυλλαδίου Εργασίας για τη Συνάθροιση Ζωή και Διακονία
3-9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 9-11
«Ένας Βίαιος Διώκτης Γίνεται Ζηλωτής Μάρτυρας»
(Πράξεις 9:1, 2) 1 Αλλά ο Σαύλος, έχοντας ακόμη απειλητικές και δολοφονικές διαθέσεις εναντίον των μαθητών του Κυρίου, πήγε στον αρχιερέα 2 και του ζήτησε επιστολές προς τις συναγωγές της Δαμασκού για να φέρει δεμένους στην Ιερουσαλήμ όποιους έβρισκε να ανήκουν στην Οδό, άντρες και γυναίκες.
Η Εκκλησία «Μπήκε σε Περίοδο Ειρήνης»
ΟΙ ΒΛΟΣΥΡΟΙ ταξιδιώτες πλησιάζουν στη Δαμασκό, όπου σκοπεύουν να θέσουν σε εφαρμογή ένα αποτρόπαιο σχέδιο. Θα βγάλουν διά της βίας τους μισητούς μαθητές του Ιησού από τα σπίτια τους, θα τους δέσουν, θα τους εξευτελίσουν και θα τους σύρουν στην Ιερουσαλήμ για να αντιμετωπίσουν την οργή του Σάνχεδριν.
Ο αρχηγός αυτής της κακόβουλης ομάδας, ονόματι Σαύλος, έχει ήδη βάψει τα χέρια του με αίμα. Πρόσφατα, παρακολούθησε με επιδοκιμασία φανατικούς ομοϊδεάτες του να σκοτώνουν διά λιθοβολισμού τον Στέφανο, έναν αφοσιωμένο μαθητή του Ιησού. (Πράξ. 7:57–8:1) Μη αρκούμενος στο να διώκει λυσσαλέα τους ακολούθους του Ιησού που ζουν στην Ιερουσαλήμ, γίνεται σαν δαυλός που είναι έτοιμος να μεταδώσει τη φωτιά του διωγμού και αλλού. Θέλει να εξαλείψει την επικίνδυνη αίρεση που είναι γνωστή ως “Η Οδός”.—Πράξ. 9:1, 2· βλέπε το πλαίσιο «Η Εξουσιοδότηση που Είχε ο Σαύλος για Δράση στη Δαμασκό», στη σελίδα 61.
(Πράξεις 9:15, 16) 15 Ο Κύριος όμως του είπε: «Πήγαινε, επειδή αυτός είναι για εμένα σκεύος εκλεγμένο, ώστε να φέρει το όνομά μου στα έθνη, καθώς και σε βασιλιάδες και στους γιους του Ισραήλ. 16 Διότι θα του δείξω καθαρά όσα πρέπει να πάθει για το όνομά μου».
Ας Εκτιμούμε τον Ιεχωβά ως τον Αγγειοπλάστη Μας
Όταν ο Ιεχωβά παρατηρεί τους ανθρώπους, δεν δίνει προσοχή στην εξωτερική εμφάνιση. Αντιθέτως, εξετάζει την καρδιά, τον εσωτερικό άνθρωπο. (Διαβάστε 1 Σαμουήλ 16:7β) Αυτό το γεγονός καταδείχτηκε περίτρανα όταν ο Θεός σχημάτισε τη Χριστιανική εκκλησία. Έλκυσε στον εαυτό του και στον Γιο του πολλά άτομα τα οποία από ανθρώπινη άποψη μπορεί να φαίνονταν ανεπιθύμητα. (Ιωάν. 6:44) Ένα τέτοιο άτομο ήταν κάποιος Φαρισαίος ονόματι Σαύλος—άνθρωπος «βλάσφημος και διώκτης και θρασύς». (1 Τιμ. 1:13) «Αυτός που εξετάζει καρδιές», ωστόσο, δεν έβλεπε τον Σαύλο σαν άχρηστο πηλό. (Παρ. 17:3) Απεναντίας, ο Θεός έβλεπε ότι μπορούσε να διαπλαστεί ώστε να γίνει επιθυμητό σκεύος—στην πραγματικότητα, «σκεύος εκλεγμένο» για να δώσει μαρτυρία «στα έθνη καθώς και σε βασιλιάδες και στους γιους του Ισραήλ». (Πράξ. 9:15) Κάποιοι άλλοι τους οποίους ο Θεός έβλεπε σαν πιθανά σκεύη «για αξιότιμη χρήση» περιλάμβαναν πρώην μέθυσους, ανήθικους και κλέφτες. (Ρωμ. 9:21· 1 Κορ. 6:9-11) Καθώς αποκτούσαν ακριβή γνώση του Λόγου του Θεού και εξέφραζαν πίστη, αυτοί επέτρεπαν στον Ιεχωβά να τους διαπλάθει.
(Πράξεις 9:20-22) 20 και αμέσως άρχισε να κηρύττει στις συναγωγές για τον Ιησού, ότι αυτός είναι ο Γιος του Θεού. 21 Αλλά όλοι όσοι τον άκουγαν έμεναν κατάπληκτοι και έλεγαν: «Αυτός δεν είναι που προσπαθούσε να αφανίσει στην Ιερουσαλήμ όσους επικαλούνται αυτό το όνομα; Και δεν ήρθε εδώ με σκοπό να τους συλλάβει και να τους πάει στους πρωθιερείς;» 22 Ο Σαύλος όμως αποκτούσε όλο και περισσότερη δύναμη και άφηνε άναυδους τους Ιουδαίους της Δαμασκού καθώς αποδείκνυε λογικά ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.
Η Εκκλησία «Μπήκε σε Περίοδο Ειρήνης»
Μπορείτε να φανταστείτε το κύμα έκπληξης, αναστάτωσης και θυμού που πρέπει να σάρωσε τα πλήθη όταν ο Σαύλος άρχισε να κηρύττει για τον Ιησού στις συναγωγές; «Δεν είναι αυτός που έσπειρε όλεθρο στην Ιερουσαλήμ ανάμεσα σε εκείνους που επικαλούνται αυτό το όνομα;» ρωτούσαν. (Πράξ. 9:21) Καθώς ο Σαύλος εξηγούσε γιατί άλλαξε στάση ως προς τον Ιησού, «αποδείκνυε λογικά ότι αυτός είναι ο Χριστός». (Πράξ. 9:22) Αλλά η λογική δεν είναι κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες. Δεν μπορεί να ξεκλειδώσει κάθε διάνοια που είναι αλυσοδεμένη από την παράδοση ούτε κάθε καρδιά που είναι δέσμια της υπερηφάνειας. Ωστόσο, ο Σαύλος δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες.
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Πράξεις 9:4) και αυτός έπεσε στο έδαφος και άκουσε μια φωνή να του λέει: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις;»
Η Εκκλησία «Μπήκε σε Περίοδο Ειρήνης»
Όταν ο Ιησούς σταμάτησε τον Σαύλο καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό, δεν ρώτησε: «Γιατί διώκεις τους μαθητές μου;» Όπως προαναφέρθηκε, είπε: «Γιατί με διώκεις;» (Πράξ. 9:4) Ναι, ο Ιησούς συναισθάνεται προσωπικά τις δοκιμασίες που υφίστανται οι ακόλουθοί του.—Ματθ. 25:34-40, 45.
Αν αντιμετωπίζετε καταδυνάστευση λόγω της πίστης σας στον Χριστό, να είστε βέβαιοι ότι και ο Ιεχωβά και ο Ιησούς έχουν επίγνωση της κατάστασής σας. (Ματθ. 10:22, 28-31) Προς το παρόν, η δοκιμασία ίσως δεν απομακρυνθεί. Να θυμάστε ότι ο Ιησούς παρατήρησε την ανάμειξη του Σαύλου στο θάνατο του Στεφάνου και είδε τον Σαύλο να σέρνει πιστούς μαθητές έξω από τα σπίτια τους στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 8:3) Εντούτοις, ο Ιησούς δεν παρενέβη τότε. Μολαταύτα, ο Ιεχωβά μέσω του Χριστού έδωσε στον Στέφανο και στους άλλους μαθητές τη δύναμη που χρειάζονταν για να παραμείνουν πιστοί.
(Πράξεις 10:6) Αυτός φιλοξενείται από κάποιον Σίμωνα, έναν βυρσοδέψη ο οποίος έχει σπίτι κοντά στη θάλασσα».
nwtsty—σημείωση μελέτης για Πρ 10:6
Σίμωνα, έναν βυρσοδέψη: Ο βυρσοδέψης επεξεργαζόταν το τομάρι του ζώου, χρησιμοποιώντας διάλυμα ασβέστη για να απομακρύνει το τρίχωμα ή τα μικρά κομμάτια σάρκας και λίπους. Μετά άπλωνε στο τομάρι ένα δραστικό εκχύλισμα φυτών ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή δερμάτινων ειδών. Η βυρσοδεψική κατεργασία ήταν δύσοσμη διαδικασία και απαιτούσε πολύ νερό, κάτι που μπορεί να εξηγεί γιατί ο Σίμων ζούσε κοντά στη θάλασσα, πιθανότατα στα περίχωρα της Ιόππης. Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο, όποιος ασχολούνταν με τα κουφάρια των ζώων ήταν τελετουργικά ακάθαρτος. (Λευ 5:2· 11:39) Γι’ αυτό, πολλοί Ιουδαίοι περιφρονούσαν τους βυρσοδέψες και δίσταζαν να μείνουν στο ίδιο σπίτι με κάποιον από αυτούς. Μάλιστα, το Ταλμούδ κατέταξε αργότερα το επάγγελμα του βυρσοδέψη σε κατώτερη θέση από το επάγγελμα όσων μάζευαν κοπριά. Ωστόσο, ο Πέτρος δεν επέτρεψε στην προκατάληψη να τον εμποδίσει να μείνει με τον Σίμωνα. Είναι ενδιαφέρον ότι το ανοιχτό μυαλό του Πέτρου σε αυτή την περίπτωση τον βοήθησε να προετοιμαστεί για τον επόμενο διορισμό του—την επίσκεψη στο σπίτι ενός Εθνικού. Κάποιοι λόγιοι πιστεύουν ότι η λέξη βυρσεύς του πρωτότυπου κειμένου, η οποία αποδίδεται βυρσοδέψης, είναι μια επονομασία που δόθηκε στον Σίμωνα.
10-16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 12-14
«Ο Βαρνάβας και ο Παύλος Κάνουν Μαθητές σε Μακρινά Μέρη»
(Πράξεις 13:2, 3) 2 Καθώς αυτοί πρόσφεραν υπηρεσία στον Ιεχωβά και νήστευαν, το άγιο πνεύμα είπε: «Ξεχωρίστε μου τον Βαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο για το οποίο τους έχω καλέσει». 3 Τότε, αφού νήστεψαν και προσευχήθηκαν, έθεσαν τα χέρια τους πάνω τους και τους άφησαν να φύγουν.
«Γεμίζουν Χαρά και Άγιο Πνεύμα»
Αλλά γιατί το άγιο πνεύμα κατηύθυνε την εκκλησία να ξεχωρίσει συγκεκριμένα τον Βαρνάβα και τον Σαύλο «για το έργο»; (Πράξ. 13:2) Η Γραφή δεν λέει. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι το άγιο πνεύμα κατηύθυνε όντως την επιλογή αυτών των αντρών. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι προφήτες και οι δάσκαλοι στην Αντιόχεια διαφώνησαν με αυτή την απόφαση. Απεναντίας, υποστήριξαν πλήρως το διορισμό. Φανταστείτε πώς πρέπει να ένιωσαν ο Βαρνάβας και ο Σαύλος όταν οι πνευματικοί αδελφοί τους, χωρίς φθόνο, «νήστεψαν και προσευχήθηκαν και έθεσαν τα χέρια τους πάνω σε αυτούς και τους άφησαν να φύγουν». (Πράξ. 13:3) Και εμείς επίσης πρέπει να υποστηρίζουμε εκείνους που λαβαίνουν θεοκρατικούς διορισμούς, περιλαμβανομένων και των αντρών που διορίζονται επίσκοποι στις εκκλησίες. Αντί να φθονούμε εκείνους που λαβαίνουν τέτοια προνόμια, πρέπει “να τους δείχνουμε υπεράφθονη εκτίμηση με αγάπη λόγω του έργου τους”.—1 Θεσ. 5:13.
(Πράξεις 13:12) Τότε ο ανθύπατος, όταν είδε τι είχε συμβεί, πίστεψε, επειδή έμεινε έκπληκτος από τη διδασκαλία του Ιεχωβά.
(Πράξεις 13:48) Όταν οι εθνικοί το άκουσαν αυτό, άρχισαν να χαίρονται και να δοξάζουν τον λόγο του Ιεχωβά, και όλοι όσοι είχαν τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή πίστεψαν.
(Πράξεις 14:1) Στο Ικόνιο μπήκαν μαζί στη συναγωγή των Ιουδαίων και μίλησαν με τέτοιον τρόπο ώστε πάρα πολλοί Ιουδαίοι και Έλληνες πίστεψαν.
“Μιλούσαν Τολμηρά με την Εξουσία του Ιεχωβά”
Αρχικά, ο Παύλος και ο Βαρνάβας σταμάτησαν στο Ικόνιο, έναν θύλακα ελληνικού πολιτισμού και μία από τις κυριότερες πόλεις της ρωμαϊκής επαρχίας της Γαλατίας. Αυτή η πόλη φιλοξενούσε μια Ιουδαϊκή παροικία, η οποία ασκούσε σημαντική επιρροή, καθώς και μεγάλο αριθμό μη Ιουδαίων προσηλύτων. Όπως το συνήθιζαν, ο Παύλος και ο Βαρνάβας μπήκαν στη συναγωγή και άρχισαν να κηρύττουν. (Πράξ. 13:5, 14) «Μίλησαν με τέτοιον τρόπο που μεγάλο πλήθος Ιουδαίων και Ελλήνων έγιναν πιστοί».—Πράξ. 14:1.
(Πράξεις 14:21, 22) 21 Αφού διακήρυξαν τα καλά νέα σε εκείνη την πόλη και έκαναν αρκετούς μαθητές, επέστρεψαν στα Λύστρα, στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια. 22 Εκεί ενίσχυσαν τους μαθητές, προτρέποντάς τους να παραμείνουν στην πίστη και λέγοντας: «Πρέπει να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού διαμέσου πολλών θλίψεων».
Να Υπηρετείτε τον Θεό Όσια Παρά τις “Πολλές Θλίψεις”
Αφού επισκέφτηκαν τη Δέρβη, ο Παύλος και ο Βαρνάβας «επέστρεψαν στα Λύστρα και στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια, ενισχύοντας τις ψυχές των μαθητών, ενθαρρύνοντάς τους να παραμείνουν στην πίστη και λέγοντας: “Πρέπει να μπούμε στη βασιλεία του Θεού διαμέσου πολλών θλίψεων”». (Πράξ. 14:21, 22) Με μια πρώτη ματιά, αυτή η δήλωση ίσως φαίνεται παράξενη. Άλλωστε, η προοπτική της αντιμετώπισης «πολλών θλίψεων» θα φαινόταν αποκαρδιωτική, όχι ενθαρρυντική. Πώς γίνεται, λοιπόν, να “ενίσχυσαν τους μαθητές” ο Παύλος και ο Βαρνάβας κάνοντας λόγο για ακόμη περισσότερες θλίψεις;
Μπορούμε να βρούμε την απάντηση αν εξετάσουμε προσεκτικά τα λόγια του Παύλου. Δεν είπε απλώς: «Πρέπει να υπομείνουμε πολλές θλίψεις». Απεναντίας, είπε: «Πρέπει να μπούμε στη βασιλεία του Θεού διαμέσου πολλών θλίψεων». Επομένως, ο Παύλος ενίσχυσε τους μαθητές τονίζοντας την αίσια έκβαση που θα είχε η πιστή τους πορεία. Αυτή η ανταμοιβή δεν ήταν απλώς ευσεβής πόθος. Πράγματι, ο Ιησούς δήλωσε: «Εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί».—Ματθ. 10:22.
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Πράξεις 12:21-23) 21 Μια καθορισμένη ημέρα, ο Ηρώδης φόρεσε βασιλική στολή, κάθισε στη δικαστική έδρα και άρχισε να τους βγάζει λόγο. 22 Τότε ο λαός που ήταν συναγμένος άρχισε να φωνάζει: «Φωνή θεού και όχι ανθρώπου!» 23 Αμέσως ο άγγελος του Ιεχωβά τον θανάτωσε, επειδή δεν έδωσε τη δόξα στον Θεό, και τον έφαγαν τα σκουλήκια και πέθανε.
Κύρια Σημεία από το Βιβλίο των Πράξεων
12:21-23· 14:14-18. Ο Ηρώδης δέχτηκε πρόθυμα δόξα που έπρεπε να δοθεί μόνο στον Θεό. Πόσο διέφερε από τον Παύλο και τον Βαρνάβα οι οποίοι αρνήθηκαν αμέσως και κατηγορηματικά να λάβουν ανάρμοστο έπαινο και τιμή! Εμείς δεν πρέπει να επιθυμούμε δόξα για οποιαδήποτε επιτεύγματά μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά.
(Πράξεις 13:9) Τότε ο Σαύλος, που λέγεται και Παύλος, γέμισε άγιο πνεύμα, κάρφωσε το βλέμμα πάνω του
nwtsty—σημειώσεις μελέτης για Πρ 13:9
ο Σαύλος, που λέγεται και Παύλος: Από αυτό το σημείο και έπειτα, ο Σαύλος αναφέρεται ως Παύλος. Ο απόστολος γεννήθηκε Εβραίος με ρωμαϊκή υπηκοότητα. (Πρ 22:27, 28· Φλπ 3:5) Γι’ αυτό, πιθανότατα από την παιδική του ηλικία είχε τόσο το εβραϊκό όνομα Σαύλος (Σαούλ) όσο και το ρωμαϊκό όνομα Παύλος. Δεν ήταν ασυνήθιστο για τους Ιουδαίους εκείνης της εποχής, ιδιαίτερα για όσους ζούσαν εκτός του Ισραήλ, να έχουν δύο ονόματα. (Πρ 12:12· 13:1) Παρόμοια, κάποιοι συγγενείς του Παύλου είχαν και ρωμαϊκό και ελληνικό όνομα. (Ρω 16:7, 21) Ως «απόστολος των εθνών», ο Παύλος είχε λάβει την αποστολή να διακηρύξει τα καλά νέα σε μη Ιουδαίους. (Ρω 11:13) Προφανώς αποφάσισε να χρησιμοποιεί το ρωμαϊκό του όνομα επειδή ίσως πίστευε ότι θα ήταν πιο αποδεκτό. (Πρ 9:15· Γα 2:7, 8) Μερικοί ισχυρίζονται ότι υιοθέτησε το ρωμαϊκό όνομα προς τιμήν του Σέργιου Παύλου, κάτι που φαίνεται απίθανο, εφόσον ο Παύλος διατήρησε αυτό το όνομα ακόμα και όταν έφυγε από την Κύπρο. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ο Παύλος απέφευγε να χρησιμοποιεί το εβραϊκό του όνομα επειδή η προφορά του στα ελληνικά έμοιαζε με μια ελληνική λέξη η οποία χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει κάποιο άτομο (ή ακόμη και ζώο) που περπατούσε με προκλητικό τρόπο.
Παύλος: Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, το όνομα Παῦλος, από το λατινικό Paulus, που σημαίνει «Μικρός», χρησιμοποιείται 157 φορές όταν αναφέρεται στον απόστολο Παύλο και μία φορά όταν αναφέρεται στον ανθύπατο της Κύπρου, τον Σέργιο Παύλο.—Πρ 13:7.
17-23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 15, 16
«Μια Ομόφωνη Απόφαση με Βάση τον Λόγο του Θεού»
(Πράξεις 15:1, 2) 1 Και κάποιοι κατέβηκαν από την Ιουδαία και άρχισαν να διδάσκουν τους αδελφούς: «Αν δεν περιτμηθείτε σύμφωνα με το έθιμο του Μωυσή, δεν μπορείτε να σωθείτε». 2 Και αφού έγινε αρκετή διένεξη και αντιλογία ανάμεσα στον Παύλο και τον Βαρνάβα και σε αυτούς, διευθετήθηκε να ανεβούν ο Παύλος και ο Βαρνάβας και ορισμένοι άλλοι προς τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ σχετικά με αυτό το ζήτημα.
«Έγινε Αρκετή Διένεξη»
Ο Λουκάς συνέχισε: «Αφού έγινε αρκετή διένεξη και αντιλογία ανάμεσα στον Παύλο και τον Βαρνάβα και σε αυτούς [τους αναφερόμενους ως “κάποιους”], [οι πρεσβύτεροι] διευθέτησαν να ανεβούν ο Παύλος και ο Βαρνάβας και ορισμένοι άλλοι από αυτούς προς τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ σχετικά με την αντιλογία αυτή». (Πράξ. 15:2) Το γεγονός ότι έγινε «διένεξη και αντιλογία» δείχνει ότι υπήρχαν έντονα αισθήματα και ισχυρές πεποιθήσεις και από τις δύο πλευρές, και η εκκλησία της Αντιόχειας δεν μπορούσε να λύσει το ζήτημα. Για χάρη της ειρήνης και της ενότητας, η εκκλησία διευθέτησε σοφά να θέσει το ερώτημα “στους αποστόλους και στους πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ”, οι οποίοι αποτελούσαν το κυβερνών σώμα. Τι μπορούμε να μάθουμε από τους πρεσβυτέρους της Αντιόχειας;
(Πράξεις 15:13-20) 13 Όταν τελείωσαν, ο Ιάκωβος αποκρίθηκε: «Άντρες αδελφοί, ακούστε με. 14 Ο Συμεών αφηγήθηκε λεπτομερώς πώς ο Θεός έστρεψε για πρώτη φορά την προσοχή του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά του. 15 Και με αυτό συμφωνούν τα λόγια των Προφητών, όπως είναι γραμμένο: 16 “Έπειτα θα επιστρέψω και θα ξαναστήσω τη σκηνή του Δαβίδ που είναι πεσμένη· θα ανοικοδομήσω τα ερείπιά της και θα την αποκαταστήσω, 17 ώστε όσοι απομένουν να αναζητήσουν ένθερμα τον Ιεχωβά, μαζί με άτομα από όλα τα έθνη, άτομα που καλούνται με το όνομά μου, λέει ο Ιεχωβά, ο οποίος κάνει αυτά τα πράγματα, 18 τα γνωστά από την αρχαιότητα”. 19 Επομένως, η απόφασή μου είναι να μην αναστατώνουμε εκείνους από τα έθνη οι οποίοι στρέφονται στον Θεό, 20 αλλά να τους γράψουμε να απέχουν από πράγματα μολυσμένα από είδωλα, από σεξουαλική ανηθικότητα, από πνιχτά και από αίμα.
Οι Αληθινοί Χριστιανοί Σέβονται το Λόγο του Θεού
Σημαντική συμβολή στη διευθέτηση του ζητήματος είχαν τα εδάφια Αμώς 9:11, 12. Η περικοπή αυτή παρατίθεται ως εξής στα εδάφια Πράξεις 15:16, 17: «Θα επιστρέψω και θα ανοικοδομήσω τη σκηνή του Δαβίδ που είναι πεσμένη· και θα ανοικοδομήσω τα ερείπιά της και θα τη στήσω πάλι, ώστε εκείνοι που απομένουν από τους ανθρώπους να αναζητήσουν ένθερμα τον Ιεχωβά, μαζί με άτομα από όλα τα έθνη, άτομα που καλούνται με το όνομά μου, λέει ο Ιεχωβά».
“Μια στιγμή όμως”, θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί κάποιος. “Τα εδάφια αυτά δεν λένε ότι οι Εθνικοί που γίνονταν πιστοί δεν ήταν απαραίτητο να περιτέμνονται”. Αυτό είναι αλήθεια. Εντούτοις, οι Ιουδαίοι Χριστιανοί μπορούσαν να αντιληφθούν το σημείο. Δεν θεωρούσαν τους περιτμημένους Εθνικούς ως “άτομα από τα έθνη” αλλά ως αδελφούς. (Έξοδ. 12:48, 49) Για παράδειγμα, το εδάφιο Εσθήρ 8:17, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα, αναφέρει: «Πολλοί από τους άλλους λαούς έκαναν περιτομή και γίνονταν Ιουδαίοι [περιετέμοντο καὶ ἰουδάιζον, Μετάφραση των Εβδομήκοντα]». Επομένως, όταν οι Γραφές προέλεγαν ότι εκείνοι που θα απέμεναν από τον οίκο του Ισραήλ (οι Ιουδαίοι και οι περιτμημένοι προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό) μαζί με «άτομα από όλα τα έθνη» (απερίτμητους Εθνικούς) θα γίνονταν ένας λαός για το όνομα του Θεού, το μήνυμα ήταν σαφές. Η περιτομή δεν αποτελούσε απαίτηση για τους Εθνικούς που ήθελαν να γίνουν Χριστιανοί.
(Πράξεις 15:28, 29) 28 Διότι το άγιο πνεύμα και εμείς θεωρήσαμε καλό να μη σας προσθέσουμε παραπάνω βάρος εκτός από αυτά τα αναγκαία: 29 να απέχετε από πράγματα θυσιασμένα σε είδωλα, από αίμα, από πνιχτά και από σεξουαλική ανηθικότητα. Αν φυλάγεστε προσεκτικά από αυτά, θα ευημερείτε. Υγιαίνετε!»
(Πράξεις 16:4, 5) 4 Καθώς περνούσαν από τις πόλεις, παρέδιδαν στους αδελφούς τα διατάγματα τα οποία είχαν αποφασίσει οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ, για να τα τηρούν. 5 Και έτσι οι εκκλησίες σταθεροποιούνταν στην πίστη και αύξαναν σε αριθμό κάθε ημέρα.
“Ενίσχυσαν τις Εκκλησίες”
Ο Παύλος και ο Τιμόθεος συνεργάστηκαν επί σειρά ετών. Ως περιοδεύοντες διάκονοι, έφεραν σε πέρας διάφορες αποστολές για λογαριασμό του κυβερνώντος σώματος. Το Γραφικό υπόμνημα αναφέρει: «Καθώς . . . περνούσαν από τις πόλεις, παρέδιδαν σε εκείνους που ήταν εκεί τα διατάγματα τα οποία είχαν αποφασιστεί από τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους που ήταν στην Ιερουσαλήμ, για να τα τηρούν». (Πράξ. 16:4) Προφανώς, οι εκκλησίες ακολούθησαν την κατεύθυνση που έδωσαν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ. Ως αποτέλεσμα αυτής της υπακοής, «οι εκκλησίες συνέχισαν να σταθεροποιούνται στην πίστη και να αυξάνουν σε αριθμό κάθε ημέρα».—Πράξ. 16:5.
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Πράξεις 16:6-9) 6 Επίσης, πέρασαν από τη Φρυγία και τη χώρα της Γαλατίας, επειδή το άγιο πνεύμα τούς απαγόρευσε να αναγγείλουν τον λόγο στην επαρχία της Ασίας. 7 Και όταν έφτασαν στη Μυσία, προσπάθησαν να πάνε στη Βιθυνία, αλλά το πνεύμα του Ιησού δεν τους το επέτρεψε. Προσπέρασαν λοιπόν τη Μυσία και κατέβηκαν στην Τρωάδα. 9 Και τη νύχτα ο Παύλος είδε ένα όραμα—κάποιος Μακεδόνας στεκόταν εκεί και τον παρακαλούσε: «Πέρασε στη Μακεδονία και βοήθησέ μας».
Μάθετε την Εγρήγορση από τους Αποστόλους του Ιησού
Τι μπορούμε να διδαχτούμε εμείς από αυτή την αφήγηση; Προσέξτε ότι, αφού πρώτα ο Παύλος ξεκίνησε για την Ασία, τότε παρενέβη το πνεύμα του Θεού. Έπειτα, αφού πρώτα ο Παύλος πλησίασε στη Βιθυνία, τότε επενέβη ο Ιησούς. Και τελικά, αφού πρώτα ο Παύλος έφτασε στην Τρωάδα, τότε τον κατηύθυνε ο Ιησούς στη Μακεδονία. Ως Κεφαλή της εκκλησίας, ο Ιησούς μπορεί να πολιτευτεί παρόμοια και με εμάς. (Κολ. 1:18) Για παράδειγμα, ίσως σκέφτεστε να κάνετε σκαπανικό ή να μετακομίσετε σε κάποια περιοχή όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Εντούτοις, είναι πιθανό ότι, αφού πρώτα κάνετε συγκεκριμένα βήματα για να πετύχετε το στόχο σας, τότε θα σας καθοδηγήσει ο Ιησούς μέσω του πνεύματος του Θεού. Ας το δείξουμε αυτό με ένα παράδειγμα: Κάποιος οδηγός μπορεί να κατευθύνει το αυτοκίνητό του έτσι ώστε να στρίψει αριστερά ή δεξιά, αλλά μόνο αν το αυτοκίνητο βρίσκεται ήδη σε κίνηση. Παρόμοια, ο Ιησούς μπορεί να μας κατευθύνει ώστε να διευρύνουμε τη διακονία μας, αλλά μόνο αν εμείς βρισκόμαστε ήδη σε κίνηση—αν καταβάλλουμε προσπάθειες να πετύχουμε το στόχο μας.
(Πράξεις 16:37) Ο Παύλος όμως τους είπε: «Μας έδειραν δημόσια χωρίς να έχουμε καταδικαστεί, παρότι είμαστε Ρωμαίοι, και μας έριξαν στη φυλακή. Τώρα μας διώχνουν στα κρυφά; Ε, όχι! Να έρθουν οι ίδιοι να μας βγάλουν έξω».
nwtsty—σημείωση μελέτης για Πρ 16:37
είμαστε Ρωμαίοι: Δηλαδή Ρωμαίοι πολίτες. Ο Παύλος όπως προφανώς και ο Σίλας ήταν Ρωμαίοι πολίτες. Ο ρωμαϊκός νόμος όριζε ότι ένας πολίτης δικαιούνταν πάντοτε να περάσει από κανονική δίκη και ότι ποτέ δεν έπρεπε να τιμωρείται δημόσια χωρίς να έχει καταδικαστεί. Η ρωμαϊκή υπηκοότητα παρείχε συγκεκριμένα δικαιώματα και προνόμια στον κάτοχό της οπουδήποτε εντός της αυτοκρατορίας. Ο Ρωμαίος πολίτης υπόκειτο στο ρωμαϊκό δίκαιο και όχι στους νόμους των επαρχιακών πόλεων. Όταν του απευθυνόταν κάποια κατηγορία, ίσως συναινούσε να δικαστεί σύμφωνα με τους τοπικούς νόμους, αλλά διατηρούσε και το δικαίωμα να εξεταστεί από ρωμαϊκό δικαστήριο. Σε περίπτωση αδικήματος που επέσυρε τον θάνατο, είχε το δικαίωμα να επικαλεστεί τον αυτοκράτορα. Ο απόστολος Παύλος κήρυξε ευρέως σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αξιοποίησε τα δικαιώματά του ως Ρωμαίος πολίτης σε τρεις καταγραμμένες περιπτώσεις. Η πρώτη είναι εδώ στους Φιλίππους όταν πληροφόρησε τους διοικητές ότι, χτυπώντας τον, είχαν παραβιάσει τα δικαιώματά του.—Για τις άλλες δύο περιπτώσεις, βλέπε τα εδάφια Πρ 22:25· 25:11.
24-30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 17, 18
«Να Μιμείστε τον Απόστολο Παύλο στο Κήρυγμα και στη Διδασκαλία»
(Πράξεις 17:2, 3) 2 Και όπως συνήθιζε, ο Παύλος πήγε εκεί σε αυτούς, και επί τρία σάββατα συζητούσε μαζί τους λογικά από τις Γραφές, 3 εξηγώντας και αποδεικνύοντας με παραθέσεις ότι ήταν απαραίτητο να υποφέρει ο Χριστός και να αναστηθεί από τους νεκρούς. Και τους έλεγε: «Αυτός είναι ο Χριστός—ο Ιησούς τον οποίο εγώ σας κηρύττω».
nwtsty—σημειώσεις μελέτης για Πρ 17:2, 3
συζητούσε . . . λογικά: Ο Παύλος δεν τους μιλούσε απλώς για τα καλά νέα. Τα εξηγούσε και παρουσίαζε αποδείξεις από τις Γραφές, δηλαδή από τις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές. Δεν έμενε στο να διαβάζει τις Γραφές· συζητούσε λογικά από αυτές, και προσάρμοζε τους συλλογισμούς του ανάλογα με τους ακροατές του. Το ρήμα διαλέγομαι του πρωτότυπου κειμένου ορίζεται ως «συνομιλώ με κάποιον· συζητώ». Το πρωτότυπο κείμενο χρησιμοποιεί την ίδια λέξη στα εδάφια Πρ 17:17· 18:4, 19· 19:8, 9· 20:7, 9.
αποδεικνύοντας με παραθέσεις: Η λέξη παρατιθέμενος του πρωτότυπου κειμένου προέρχεται από το ρήμα παρατίθημι, το οποίο κυριολεκτικά σημαίνει «τοποθετώ δίπλα». Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι ο Παύλος σύγκρινε προσεκτικά τις Μεσσιανικές προφητείες των Εβραϊκών Γραφών με τα γεγονότα της ζωής του Ιησού για να δείξει πώς είχε εκπληρώσει ο Ιησούς αυτές τις προφητείες.
(Πράξεις 17:17) Άρχισε λοιπόν να συζητάει λογικά στη συναγωγή με τους Ιουδαίους και με τους άλλους που λάτρευαν τον Θεό και κάθε ημέρα στην αγορά με όσους βρίσκονταν εκεί.
nwtsty—σημείωση μελέτης για Πρ 17:17
στην αγορά: Βρισκόταν ΒΔ της Ακρόπολης. Η αγορά της Αθήνας κάλυπτε έκταση περίπου 50 στρεμμάτων. Η αγορά δεν ήταν απλώς μια τοποθεσία για αγοραπωλησίες. Ήταν το κέντρο της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της πόλης. Στους Αθηναίους άρεσε να συναντιούνται σε αυτό το κέντρο της δημόσιας ζωής για να επιδίδονται σε φιλοσοφικές συζητήσεις.
(Πράξεις 17:22, 23) 22 Ο Παύλος λοιπόν στάθηκε στο μέσο του Αρείου Πάγου και είπε: «Άντρες Αθηναίοι, βλέπω πως σε όλα τα πράγματα φαίνεται ότι έχετε μεγαλύτερο φόβο για τις θεότητες από ό,τι άλλοι. 23 Για παράδειγμα, καθώς περνούσα και παρατηρούσα προσεκτικά τα αντικείμενα της ευλάβειάς σας, βρήκα και έναν βωμό με την επιγραφή “Στον Άγνωστο Θεό”. Αυτό λοιπόν το οποίο εν αγνοία σας λατρεύετε, αυτό σας διακηρύττω.
nwtsty—σημείωση μελέτης για Πρ 17:22, 23
Στον Άγνωστο Θεό: Η φράση ᾿Αγνώστῳ Θεῷ ήταν μέρος μιας επιγραφής σε κάποιον βωμό που υπήρχε στην Αθήνα. Οι Αθηναίοι εξέφραζαν τον φόβο τους για τις θεότητες χτίζοντας πολλούς ναούς και βωμούς. Έφτιαχναν βωμούς ακόμα και για αφηρημένες θεότητες, όπως για τη Φήμη, την Αιδώ, την Ορμή, την Πειθώ και το Έλεος. Πιθανώς επειδή φοβούνταν ότι μπορεί να παρέλειπαν κάποιον θεό και να επέσυραν έτσι τη δυσμένειά του, αφιέρωσαν έναν βωμό «στον Άγνωστο Θεό». Μέσω ενός τέτοιου βωμού, οι άνθρωποι παραδέχονταν την ύπαρξη κάποιου Θεού για τον οποίο δεν γνώριζαν τίποτα. Ο Παύλος χρησιμοποίησε επιδέξια την ύπαρξη αυτού του βωμού ως βάση για το κήρυγμά του ώστε να παρουσιάσει στους ακροατές του τον Θεό—τον αληθινό Θεό—ο οποίος μέχρι τότε ήταν άγνωστος σε εκείνους.
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Πράξεις 18:18) Και αφού ο Παύλος έμεινε εκεί αρκετές ημέρες ακόμη, αποχαιρέτησε τους αδελφούς και απέπλευσε για τη Συρία, συνοδευόμενος από την Πρίσκιλλα και τον Ακύλα. Στις Κεγχρεές έκοψε κοντά τα μαλλιά του, γιατί είχε κάνει ευχή.
Κύρια Σημεία από το Βιβλίο των Πράξεων
18:18—Τι ευχή έκανε ο Παύλος; Μερικοί λόγιοι προβάλλουν την άποψη ότι ο Παύλος είχε κάνει ευχή Ναζηραίου. (Αριθ. 6:1-21) Ωστόσο, η Γραφή δεν λέει τι ευχή έκανε ο Παύλος. Επιπλέον, οι Γραφές δεν αναφέρουν αν η ευχή έγινε πριν ή έπειτα από τη μεταστροφή του Παύλου ούτε αν αυτός άρχιζε να εκπληρώνει ή αν ολοκλήρωνε την ευχή του τότε. Ούτως ή άλλως, το ότι έκανε αυτή την ευχή δεν αποτελούσε αμαρτία.
(Πράξεις 18:21) αλλά τους αποχαιρέτησε και τους είπε: «Θα επιστρέψω πάλι σε εσάς, αν θέλει ο Ιεχωβά». Και απέπλευσε από την Έφεσο
nwtsty—σημείωση μελέτης για Πρ 18:21
αν θέλει ο Ιεχωβά: Έκφραση η οποία τονίζει την ανάγκη να λαβαίνει κάποιος υπόψη το θέλημα του Θεού σε ό,τι κάνει ή σχεδιάζει να κάνει. Ο απόστολος Παύλος είχε διαρκώς στον νου του αυτή την αρχή. (1Κο 4:19· 16:7· Εβρ 6:3) Ο μαθητής Ιάκωβος παρότρυνε και αυτός τους αναγνώστες του να λένε: «Αν ο Ιεχωβά θέλει, θα ζήσουμε και θα κάνουμε αυτό ή εκείνο». (Ιακ 4:15) Τέτοιες εκφράσεις δεν πρέπει να είναι κενά λόγια. Οποιοσδήποτε λέει με ειλικρίνεια «αν θέλει ο Ιεχωβά» πρέπει να προσπαθεί να ενεργεί σε αρμονία με το θέλημα του Ιεχωβά. Δεν χρειάζεται να λέει κάποιος αυτή τη φράση πάντα μεγαλόφωνα. Πολλές φορές τη λέει απλώς μέσα στην καρδιά του.—Βλέπε επίσης Πρ 21:14 και Παράρτημα Α5.
31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ–6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΠΡΑΞΕΙΣ 19, 20
«Προσέχετε τον Εαυτό σας και Όλο το Ποίμνιο»
(Πράξεις 20:28) Προσέχετε τον εαυτό σας και όλο το ποίμνιο, μέσα στο οποίο το άγιο πνεύμα σάς διόρισε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού την οποία αγόρασε με το αίμα του ίδιου του Γιου του.
«Ποιμάνετε το Ποίμνιο του Θεού που Είναι στη Φροντίδα Σας»
Ο απόστολος έγραψε ότι οι πρεσβύτεροι έπρεπε να “ποιμάνουν το ποίμνιο του Θεού που ήταν στη φροντίδα τους”. Ήταν άκρως σημαντικό να αναγνωρίσουν ότι το ποίμνιο ανήκει στον Ιεχωβά και στον Ιησού Χριστό. Οι πρεσβύτεροι ήταν υπόλογοι για τον τρόπο με τον οποίο πρόσεχαν τα πρόβατα του Θεού. Υποθέστε ότι ένας στενός σας φίλος σάς ζητούσε να προσέχετε τα παιδιά του κατά την απουσία του. Δεν θα φροντίζατε επιμελώς για τις ανάγκες τους και για τη διατροφή τους; Αν κάποιο αρρώσταινε, δεν θα κάνατε τις απαραίτητες ενέργειες για να λάβει ιατρική περίθαλψη; Παρόμοια και οι πρεσβύτεροι πρέπει “να ποιμαίνουν την εκκλησία του Θεού την οποία αγόρασε με το αίμα του ίδιου του Γιου του”. (Πράξ. 20:28) Θυμούνται ότι το κάθε πρόβατο αγοράστηκε με το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού. Εφόσον είναι υπόλογοι, οι πρεσβύτεροι τρέφουν, προστατεύουν και φροντίζουν το ποίμνιο.
(Πράξεις 20:31)»Γι’ αυτό, να μένετε άγρυπνοι και να θυμάστε ότι επί τρία χρόνια, νύχτα και ημέρα, δεν έπαψα να νουθετώ τον καθέναν σας με δάκρυα.
Χριστιανοί Πρεσβύτεροι—“Συνεργάτες για τη Χαρά Μας”
Η ποίμανση απαιτεί σκληρή προσπάθεια. Μερικές φορές, οι πρεσβύτεροι περνούν νύχτες αγρύπνιας επειδή προσεύχονται γεμάτοι ανησυχία για το ποίμνιο του Θεού ή παρέχουν πνευματική υποστήριξη στους ομοπίστους τους. (2 Κορ. 11:27, 28) Εντούτοις, εκπληρώνουν τις ευθύνες τους πλήρως και με ευχαρίστηση, όπως έκανε και ο Παύλος, ο οποίος έγραψε στους Κορινθίους: «Με μεγάλη ευχαρίστηση θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ εντελώς για τις ψυχές σας». (2 Κορ. 12:15) Πράγματι, από αγάπη για τους αδελφούς του, ο Παύλος δαπανήθηκε εντελώς προκειμένου να τους ενισχύσει. (Διαβάστε 2 Κορινθίους 2:4· Φιλιπ. 2:17· 1 Θεσ. 2:8) Δεν είναι παράξενο που οι αδελφοί τον αγαπούσαν τόσο πολύ!—Πράξ. 20:31-38.
(Πράξεις 20:35) Σας έδειξα στο καθετί ότι, εργαζόμενοι σκληρά με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι και ότι πρέπει να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου Ιησού, ο οποίος είπε: “Μεγαλύτερη ευτυχία νιώθει κάποιος όταν δίνει παρά όταν λαβαίνει”».
«Είμαι Καθαρός από το Αίμα Όλων»
Η πορεία της ζωής του Παύλου ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την πορεία εκείνων που θα εκμεταλλεύονταν το ποίμνιο μεταγενέστερα. Ο Παύλος εργαζόταν για να συντηρείται προκειμένου να μην επιβαρύνει την εκκλησία. Οι προσπάθειες που κατέβαλλε για χάρη των ομοπίστων του δεν αποσκοπούσαν σε προσωπικό κέρδος. Ο Παύλος πρότρεψε τους Εφέσιους πρεσβυτέρους να δείχνουν αυτοθυσιαστικό πνεύμα. «Πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι», τους είπε, «και . . . πρέπει να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε: “Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει”».—Πράξ. 20:35.
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Πράξεις 19:9) Αλλά καθώς μερικοί αρνούνταν πεισματικά να πιστέψουν και κακολογούσαν την Οδό μπροστά στο πλήθος, απομακρύνθηκε από αυτούς και χώρισε τους μαθητές από αυτούς, κάνοντας καθημερινά ομιλίες στη σχολή του Τυράννου.
«Αύξανε και Υπερίσχυε» Παρά την Εναντίωση
Ο Παύλος ίσως μιλούσε στην αίθουσα εκείνης της σχολής καθημερινά περίπου από τις 11:00 π.μ. μέχρι περίπου τις 4:00 μ.μ. (Πράξ. 19:9, υποσ. στη ΜΝΚ) Αυτές ήταν πιθανότατα οι πιο ήσυχες αλλά και οι πιο ζεστές ώρες της ημέρας κατά τις οποίες πολλοί σταματούσαν την εργασία τους για να φάνε και να ξεκουραστούν. Φανταστείτε ότι, αν ο Παύλος ακολούθησε αυτό το εντατικό πρόγραμμα επί δύο ολόκληρα χρόνια, πρέπει να δαπάνησε πολύ περισσότερες από 3.000 ώρες διδάσκοντας. Αυτός, λοιπόν, είναι άλλος ένας παράγοντας χάρη στον οποίο αύξανε και υπερίσχυε ο λόγος του Ιεχωβά. Ο Παύλος ήταν φιλόπονος και ευπροσάρμοστος. Ρύθμιζε το πρόγραμμά του έτσι ώστε η διακονία του να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων σε εκείνη την περιοχή. Το αποτέλεσμα; «Όλοι όσοι κατοικούσαν στην περιφέρεια της Ασίας άκουσαν το λόγο του Κυρίου, Ιουδαίοι και Έλληνες». (Πράξ. 19:10) Πόσο πλήρη μαρτυρία έδωσε!
(Πράξεις 19:19) Μάλιστα αρκετοί που ασκούσαν μαγικές τέχνες μάζεψαν τα βιβλία τους και τα έκαψαν ενώπιον όλων. Και υπολόγισαν την αξία τους και βρήκαν ότι στοίχιζαν 50.000 ασημένια νομίσματα.
«Αύξανε και Υπερίσχυε» Παρά την Εναντίωση
Η ταπείνωση των γιων του Σκευά στάθηκε αφορμή να εξαπλωθεί ο φόβος για τον Θεό, πράγμα που ώθησε πολλούς να γίνουν πιστοί και να εγκαταλείψουν τις πνευματιστικές πράξεις. Ο πολιτισμός των Εφεσίων ήταν διαποτισμένος από τις μαγικές τέχνες. Οι μαγικές ρήσεις και τα φυλαχτά ήταν πολύ διαδεδομένα, όπως επίσης και τα ξόρκια, συχνά σε γραπτή μορφή. Πολλοί Εφέσιοι υποκινήθηκαν τώρα να πάρουν τα βιβλία τους που αφορούσαν τις μαγικές τέχνες και να τα κάψουν δημοσίως—παρότι αυτά άξιζαν προφανώς δεκάδες χιλιάδες ευρώ με σημερινές τιμές. Ο Λουκάς αναφέρει: «Έτσι αύξανε και υπερίσχυε ο λόγος του Ιεχωβά, με κραταιό τρόπο». (Πράξ. 19:17-20) Τι θαυμαστή νίκη της αλήθειας επί του ψεύδους και του δαιμονισμού! Εκείνοι οι πιστοί άνθρωποι έθεσαν καλό παράδειγμα για εμάς σήμερα. Ζούμε και εμείς σε έναν κόσμο διαποτισμένο από τον πνευματισμό. Αν διαπιστώσουμε ότι έχουμε στην κατοχή μας κάτι που συνδέεται με τον πνευματισμό, πρέπει να κάνουμε ό,τι έκαναν και οι Εφέσιοι—να απαλλαχτούμε από αυτό αμέσως! Ας μένουμε μακριά από τέτοιες αηδιαστικές πράξεις, όποιο και αν είναι το κόστος.