Κηλίδες στην Εικόνα της Ωργανωμένης Εργασίας

ΚΑΠΟΙΑ εποχή οι συμπάθειες του κοινού ήσαν γενικά με τις προσπάθειες και τους σκοπούς των εργατικών ενώσεων, διότι η εκμετάλλευσις του εργάτου ήταν μεγάλη με τις πολλές ώρες, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και με τους μηδαμινούς μισθούς. Για να βελτιώσουν την τύχη τους, οι εργάτες ωργανώθηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι μισθοί αυξήθηκαν πολύ, οι συνθήκες εργασίας βελτιώθηκαν και οι ώρες εργασίας μειώθηκαν σε σαράντα, ή ακόμη και σε τριάντα πέντε την εβδομάδα.

Αυτά τα κέρδη, όμως, δεν πραγματοποιήθηκαν χωρίς μερικές απώλειες. Οι οργανώσεις δεν αποδείχθηκαν απρόσβλητες από ανήθικες πράξεις που αφθονούν σε άλλες περιοχές της κοινωνίας. Μια σχετική περίπτωσις περιλαμβάνει τους ανθρακωρύχους.

Η Ένωσις Ανθρακωρύχων

Κάποιον καιρό η ηγεσία της ενώσεως των ανθρακωρύχων είχε μια φήμη ότι ενδιαφερόταν για τον άνθρωπο που εργάζεται στα ανθρακωρυχεία. Αλλά πρόσφατα ένας ερευνητής ανέφερε: «Διαφθορά και δολοφονία έχουν κηλιδώσει την εικόνα της άλλοτε υπερήφανης Ενώσεως Ανθρακωρύχων της Αμερικής.» Τι είχε συμβή;

Μερικά από τα κατώτερα μέλη δυσαρεστήθηκαν με τη διαφθορά των υψηλών θέσεων και άρχισαν μια εκστρατεία για αλλαγή της ηγεσίας. Αλλά νικήθηκαν σε απαίσια ανέντιμες εκλογές και ο υποψήφιός τους με τη γυναίκα και την κόρη του δολοφονήθηκαν.

Πριν απ’ αυτές τις αισχρές δολοφονίες η ομοσπονδιακή κυβέρνησις δεν έδωσε σημασία στα παράπονα των ανθρακωρύχων, αλλά τώρα διέταξε νέες εκλογές. Αυτές οι εκλογές που έγιναν με αυστηρή επίβλεψι ενίκησαν την προηγούμενη διεφθαρμένη διοίκησι. Ανακρίσεις και ομολογίες είχαν ως αποτέλεσμα να καταδικασθούν και να φυλακισθούν πέντε άτομα, και περισσότεροι υπεύθυνοι περιμένουν ακόμη τη δίκη τους.

Η Ένωσις Πυροσβεστών της Νέας Υόρκης

Μια κατάστασις που περιελάμβανε τους ηγέτες της Ενώσεως Πυροσβεστών της πόλεως της Νέας Υόρκης προσετέθη στις κηλίδες της εικόνος των εργατικών ενώσεων. Πώς;

Οι αξιωματούχοι της ενώσεως διέταξαν μια απεργία για τις 6 Νοεμβρίου 1973, κατά παράβασιν του νόμου και αψηφώντας μια δικαστική απόφασι. Ισχυρίσθηκαν ότι η συντριπτική πλειονότης των πυροσβεστών είχαν ψηφίσει υπέρ της απεργίας. Αλλά ποια ήσαν τα γεγονότα; Η πλειονότης των ανδρών είχαν ψηφίσει κατά της απεργίας. Μεταξύ των πολλών πυροσβεστών που είχαν δυσαρεστηθή απ’ όλα αυτά ήταν και κάποιος που είχε γράψει ένα βιβλίο μεγάλης κυκλοφορίας για το τι σημαίνει να είναι κανείς πυροσβέστης. Όπως αναφέρουν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, τα αισθήματά του ήσαν:

«Όλοι νομίζαμε ότι η πλειοψηφία της πυροσβεστικής δυνάμεως ήθελε απεργία, λόγω της ανακοινώσεως περί της ‘συντριπτικής ψήφου’ γι’ αυτήν. Μ’ αυτή την αξίωσι ο πυροσβέστης ήταν υποχρεωμένος να διαλέξη μεταξύ της υποταγής του στην ένωσί του και του επαγγέλματός του. Ψήφισα κατά της απεργίας, αλλ’ όταν έγινε, έφυγα. . . . Αλλ’ αυτό που απογοήτευσε εμένα και πολλούς από τους άνδρες που δουλεύαμε μαζί ήταν ότι, αν είχε δημοσιευθή η πραγματική καταμέτρησις των ψήφων για την απεργία [οι αξιωματούχοι των κατέστρεψαν αμέσως τις ψήφους], δεν θα είχαμε κατεβή ποτέ στο δρόμο. Οι άνδρες είναι πραγματικά αναστατωμένοι.»

Οι τρεις αξιωματούχοι της ενώσεως που συνωμότησαν να νοθεύσουν την ψήφο της ενώσεως συνελήφθησαν. Σ’ ένα παραπεμπτικό βούλευμα που παρέδωσαν οι ένορκοι παραπομπής, οι τρεις άνδρες κατηγορήθηκαν ότι «απερίσκεπτα έθεσαν σε κίνδυνο ζωή και ιδιοκτησία, ότι προσπάθησαν να πιέσουν τις δημοτικές αρχές στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ότι παρεμπόδισαν την κυβερνητική διοίκησι και ότι συνώμοσαν στη διάπραξι όλων αυτών των εγκλημάτων.»

Άλλες Αδικοπραγίες από Διοικήσεις Ενώσεων

Στη διάρκεια του 1972 και μόνο, το Υπουργείον Εργασίας των Η.Π.Α. ανέφερε 73 καταδίκες για καταχρήσεις ταμείων ενώσεων και κοινωνικών ασφαλίσεων από υπευθύνους των σωματείων, και αυτό παρά το γεγονός ότι έγιναν ασήμαντες προσπάθειες ανακρίσεων.

Δεν είναι εκπληκτικό, λοιπόν, ότι υπάρχουν δικηγόροι που ασχολούνται αποκλειστικά με αγωγές μελών οργανώσεων εναντίον των αξιωματούχων των. Κάποιος υπάλληλος εισέπραξε $342.000 από την Ένωσι των Εργατών Συγκοινωνίας. Το δικαστήριο εδέχθη την αξίωσί του ότι είχε απολυθή κατά σύστασιν των διευθυντών την ενώσεως, διότι είχε ζητήσει να εξετάση ποιος πλήρωσε τα έξοδα της συζύγου ενός προέδρου της τοπικής ενώσεως όταν τον συνώδευσε σ’ ένα επαγγελματικό ταξίδι.

Επίσης, οι αξιωματούχοι των ενώσεων στιγματίζουν την εικόνα της ωργανωμένης εργασίας όταν εκμεταλλεύωνται τα σωματεία των, χρησιμοποιώντας την επιρροή των για να κρατούν δύο έως έξη θέσεις στην ένωσι, παίρνοντας υψηλούς μισθούς για κάθε θέσι. Έτσι, ενώ ο διευθυντής της AFL-CIO έχει μόνο μια θέσι και εισπράττει κάτι λιγώτερο από $75.000 το χρόνο, κατώτεροι υπάλληλοι συχνά παίρνουν περισσότερα. Κάποιος εισέπραξε $124.000 το 1972 ένας άλλος $172.000· άλλος ακόμη $185.000 εκτός από τα έξοδα· ένας άλλος μπορούσε να παίρνη (μαζί με τη σύζυγό του) $165.000 επιπλέον $50.000 το χρόνο για έξοδα. Σύμφωνα με το Γουώλ Στρητ Τζόρναλ, υπάρχουν κυριολεκτικώς εκατοντάδες διευθυνταί ενώσεων που καταφέρνουν να έχουν από δύο και περισσότερες θέσεις στην ένωσι, εισπράττοντας έτσι $100.000.

Μεταξύ άλλων καταχρήσεων που υφίστανται τα μέλη των ενώσεων είναι και ότι υποχρεώνονται να πληρώνουν για «άδειες εργασίας,» «εισφορές εργασίας,» «ειδικές εισφορές» και «εθελοντικές συνεισφορές» για ν’ αναλάβουν κάποια εργασία, ειδικά στην βιομηχανία κατασκευών. Σε μερικές τοπικές ενώσεις κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξη δουλειά χωρίς την έγκριση του τοπικού προέδρου. Τα μέλη των ενώσεων συχνά αισθάνονται αμηχανία όταν αντιμετωπίζουν τέτοιες μεθόδους.

Βία από τους Οικοδόμους

Πρέπει να κατανοηθή, όμως, ότι οι υπάλληλοι των ενώσεων δεν είναι οι μόνοι που κηλιδώνουν την εικόνα των εργατικών οργανώσεων. Κατά καιρούς οι κατώτεροι εργάτες υπήρξαν ένοχοι ομοίως. Όταν χρησιμοποιήται βία εναντίον μη συμβεβλημένων σχεδίων και εργατών, οι διευθυνταί των ενώσεων δεν χειρίζονται μόνοι τους το ζήτημα.

Έτσι, στους Τάιμς της Νέας Υόρκης της 9 Νοεμβρίου 1973 υπό τον τίτλο «Μη Συμβεβλημένη Οικοδομή Καταστρέφεται από Οικοδόμους,» έλεγε: «Περίπου 300 οικοδόμοι λιθοβολούσαν και έκαναν βανδαλισμούς σ’ ένα ανακαινιζόμενο κτίριο επί της βορειοδυτικής γωνίας της 11ης Οδού και του Μπρόντγουαίη περίπου επί μία ώρα χθες το πρωί» Ένας γείτονας φωτογράφος είπε: «Ήταν περίπου 7.15 π.μ. όταν ξύπνησα από τρομερές κραυγές και σπασίματα παραθύρων. Απέκλεισαν την 11η Οδό και ρίχτηκαν σ’ αυτό το κτίριο σαν μανιακοί.» Ένας άλλος γείτονας, υφηγητής πανεπιστημίου, χαρακτήρισε τη σκηνή σαν αγώνισμα ελεύθερο για όλους, Έπαιρναν τούβλα κι’ έσπαζαν παράθυρα και υποχωρούσαν λίγο σαν να επρόκειτο να τους δαγκώση το κτίριο.» Κάποιος άλλος μάρτυς ανέφερε: «Δεν μπορώ να σας πω τον τρόμο που ένοιωσα. Ήταν σαν μερικά άγρια θηρία με απίστευτη μανία.» Οι ζημίες υπολογίσθηκαν σε $25.000 έως $50.000. Δεν έγιναν συλλήψεις.

Το επεισόδιο αυτό, αν και τόσο σκανδαλώδες, δεν ήταν το μόνο. Στη Φιλαδέλφεια, ένα πλήθος 1.000 συνδικαλιστών εργατών προξένησε ζημίες άνω των $300.000 σε μια οικοδομή εκτός ενώσεως σε 45 λεπτά. Στη Μέμφιδα του Τέννεση, ένα οικοδόμημα $1.600.000, σχεδόν τελειωμένο, ανατινάχθηκε με ζημίες άνω του μισού εκατομμυρίου. Πράγματι, το 1972 συνέβησαν 172 τέτοια επεισόδια σε 26 πολιτείες, και οι ζημίες ανήλθαν σε πολλά εκατομμύρια δολλάρια. Εργάτες, ακόμη και αστυνομικοί, χτυπήθηκαν σοβαρά, μερικοί μάλιστα έπαθαν μόνιμη αναπηρία και όχι λίγοι έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτόν τον πόλεμο των οικοδομών που έγιναν με μη ωργανωμένους εργάτες.

Σχετικά με τη βία στην Καλκάσκα του Μίσιγκαν, που στοίχισε άνω των $500.000, η Φρη Πρες του Ντητρόιτ είπε: «Όποια και αν είναι τα επιχειρήματα εναντίον των εκτός ενώσεως οικοδομών, η βία των συνδικαλιστών είναι ασυγχώρητη. Οι ενώσεις όχι μόνο χάνουν τη δημόσια υποστήριξι, αλλά την υποστήριξι και των εργατών. Το ν’ αποκτήσουν πάλι την καλή τους φήμη. . . θα είναι ένα δύσκολο έργο.»

Γιατί όλη αυτή η βία; Ένας λόγος είναι ότι όλο και περισσότεροι εργάτες που δεν είναι οργανωμένοι αντικαθιστούν τους εργάτες της ενώσεως λόγω του συνεχούς αυξανομένου κόστους της εργασίας των ενώσεων. Σύμφωνα με το Εντζινήρινγκ Νιούς Ρέκορτ της 24 Φεβρουαρίου 1972, ένας αρχιμηχανικός της Ενώσεως, που ποτέ δεν έκανε δουλειά, κέρδιζε $94.000 το χρόνο. .Επίσης εφήρμοζε τη συνήθεια ωρισμένων εργατικών ενώσεων να πιέζουν τους εργοδότες να παίρνουν περισσότερους εργάτες από όσους χρειάζονταν για μια ωρισμένη εργασία.

Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στη βία. Ισχυρές και πλούσιες εργατικές ενώσεις συμβάλλουν γενναιόδωρα στα ταμεία προπαγάνδας των πολιτικών. Εκτός αυτού, προσφέρουν ψήφους. Έτσι, οι πολιτικοί, μεγάλοι και μικροί, προτιμούν να γυρίζουν την πλάτη όταν οι ενώσεις αναμιγνύωνται σε εγκληματική βία.

Το πρόβλημα προφανώς δεν περιορίζεται στις ενώσεις. Ολόκληρο το σύστημα του κόσμου έχει διαποτισθή από πλεονεξία και διαφθορά. Αυτό που συμβαίνει η Γραφή το προείπε προ πολλού. (2 Τιμ. 3:1-5) Η Γραφή επίσης δείχνει τη λύσι—όχι το προσωρινό μέτρο της αντικαταστάσεως μιας ομάδος ηγετών με άλλους, που είναι επίσης ατελείς και διψούν για εξουσία. Αντιθέτως, στρέφει την προσοχή στη βασιλεία του Θεού και εξηγεί πως αυτή σύντομα θ’ αναλάβη τη διαχείρισι όλων των υποθέσεων της γης. Μόνον τότε θα επικρατήση δικαιοσύνη.—Δαν. 2:44· 2 Πέτρ. 3:13.