Πώς Μπορείτε να Επωφεληθήτε από Αυτή την Ελπίδα;

ΠΟΙΟΝ θα θεωρούσατε ότι βρίσκεται σε καλύτερη κατάστασι—τον άνθρωπο που νομίζει ότι στον θάνατο τελειώνουν όλα ή εκείνον που έχει σταθερή πεποίθησι ότι οι νεκροί θ’ αναστηθούν;

Το άτομο που δεν έχει ελπίδα, δεν έχει τίποτα επάνω στο οποίο να στηριχθή. Μπορεί το πολύ ν’ αποβλέπη σε εβδομήντα ή ογδόντα χρόνια ζωής. Όταν κάποιο μέλος της οικογενείας του πεθάνη, δεν έχει τίποτα που να μπορή να του δώση παρηγοριά. Γι αυτόν, η απώλεια είναι μόνιμη. Μπορεί να εκφράζη συμπάθεια σε άλλους που πενθούν, αλλά δεν μπορεί να τους δείξη ότι υπάρχει μια ενθαρρυντική ελπίδα. Επειδή αυτός ο ίδιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα για τους νεκρούς, μπορεί να δελεασθή να κάμη ό,τι μπορεί για να διατηρηθή στη ζωή ακόμη κι αν αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να βλάψη τους συνανθρώπους του.

Εκείνοι, όμως, που πιστεύουν τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής σχετικά με τον θάνατο κι έχουν πίστι στην υπόσχεσι της αναστάσεως, που η Βίβλος θέτει ενώπιον μας. βρίσκονται σε πολύ διαφορετική κατάστασι. Γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι όλοι αυτοί που βρίσκονται στον τάφο, θα ξυπνήσουν από τον ύπνο του θανάτου. Αυτή η γνώσις τούς έχει ελευθερώσει επίσης από τους φόβους που προέρχονται από τις ψευδείς διδασκαλίες σχετικά με τους νεκρούς. Επειδή γνωρίζουν ότι οι νεκροί δεν έχουν αισθήσεις, ούτε μνήμη, εκείνοι που πιστεύουν στον Λόγο του Θεού δεν φοβούνται ότι οι προσφιλείς των νεκροί, θα υποφέρουν σ’ ένα τόπο προσωρινού ή μονίμου βασανισμού. Κατανοούν ότι οι νεκροί δεν μπορούν ούτε να τους βοηθήσουν, ούτε να τους βλάψουν και επομένως έχουν ελευθερωθή από τον φόβο των νεκρών.

Πράγματι, αν εγκολπωθήτε την ελπίδα της αναστάσεως, μπορείτε να ωφεληθήτε απ’ αυτήν ακόμη και τώρα. Αν ο θάνατος σάς στερήση από κάποιον προσφιλή φίλο ή συγγενή, η πεποίθησίς σας ότι αυτό το άτομο θα εγερθή πάλι σε ζωή, θα σας εμποδίση να ενδώσετε στο είδος της λύπης που δοκιμάζουν εκείνοι που δεν έχουν αυτή την ελπίδα, θα μπορήτε επίσης να προσφέρετε πραγματική παρηγοριά σ’ εκείνους που θλίβονται από την απώλεια των προσφιλών τους.

Η πίστις ότι υπάρχει ανάστασις προστατεύει το άτομο από το να ζη μόνο για το παρόν. Αντί το άτομο να ζη σύμφωνα με το ρητό «ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν,» η ελπίδα της αναστάσεως θ’ αποτελεί ένα κίνητρο για να ζη μ’ έναν τρόπο που είναι ευάρεστος στον Θεό.—1 Κορ. 15:32.

Η πίστις στη δύναμι του Θεού να εγείρη τους νεκρούς, ελευθερώνει, επίσης, ένα άτομο από τον φόβο μήπως χάση τη ζωή του μ’ ένα βίαιο τρόπο. Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν το μέσον που χρησιμοποιήθηκε για να «ελευθερώση εκείνους, όσοι δια τον φόβον του θανάτου ήσαν δια παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.» (Εβρ. 2:15) Από τον φόβο μήπως θανατωθούν αν δεν συμμορφώνοντο με τις απαιτήσεις των ανωτέρων, πολλά άτομα δια μέσου των αιώνων εθυσίασαν αρχές και έπραξαν πράγματα που εγνώριζαν ότι ήσαν εσφαλμένα. Το άτομο, όμως, που έχει ακλόνητη πίστι στην υπόσχεσι της Βίβλου για την ανάστασι δεν πληγώνει τη συνείδησί του μ’ αυτόν τον τρόπο. Μήπως η διατήρησις μιας καθαρής συνειδήσεως δεν είναι ένα ακόμη θαυμάσιο όφελος που έρχεται σ’ εκείνους που πιστεύουν στην ανάστασι;

Εκτός από τα οφέλη που αποκτάτε τώρα, η πίστι σας στην ικανότητα του Θεού να εγείρη τους νεκρούς, θέτει ενώπιον σας την προοπτική να υποδεχθήτε τους νεκρούς ή να είσθε σεις προσωπικά μεταξύ εκείνων που θα εγερθούν στη ζωή. Αλλά για να είσθε μεταξύ εκείνων που θα παραστούν μάρτυρες της πραγματοποιήσεως της ελπίδος της αναστάσεως, χρειάζεται ν’ ανταποκριθήτε σε μερικές απαιτήσεις.

Δεν θ’ αναστηθούν όλοι εκείνοι που έχουν πεθάνει. Ο Ιησούς Χριστός εδήλωσε ότι δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα για εκείνους που αμαρτάνουν κατά του πνεύματος του Θεού. Είπε τα εξής: «Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, η κατά του πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπε κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι.» (Ματθ. 12:31, 32) Επειδή δεν υπάρχει καμμιά πιθανότης να συγχωρηθή μια αμαρτία κατά του πνεύματος του Θεού, όλοι εκείνοι που γίνονται ένοχοι μιας τέτοιας αμαρτίας πληρώνουν την πλήρη ποινή γι’ αυτό με το να παραμείνουν για πάντα νεκροί.

Αν τους συγκρίνωμε με τα δισεκατομμύρια που έχουν πεθάνει, αυτοί, που έχουν γίνει ένοχοι εκούσιας διαπράξεως αμαρτίας την οποία ο Θεός θεωρεί ασυγχώρητη είναι λίγοι. Εν τούτοις, το γεγονός ότι μια τέτοια αμαρτία είναι πιθανή, πρέπει να κάμη το άτομο να καταλάβη πόσο ανόητο είναι να διακινδυνεύη αψηφώντας εκουσίως τις εντολές του Θεού. Η πίστις στην υπόσχεσι του Θεού ν’ αναστήση τους νεκρούς εμποδίζει κάποιον να διαπράξη την ασυγχώρητη αμαρτία και να χάση έτσι για πάντα τη ζωή του.

Ένα Ξεκίνημα εκ των Προτέρων

Υπάρχει ακόμη ένα άλλο όφελος όταν ζη κανείς με τρόπο που αντανακλά πίστι στην ελπίδα της αναστάσεως. Περιλαμβάνει να κάνωμε ένα εκ των προτέρων ξεκίνημα στην οδό της δικαιοσύνης. Πώς μπορεί να γίνη αυτό;

Η ανάστασις «δικαίων τε και αδίκων» επάνω «τη γη θα δώση και στις δύο ομάδες την ευκαιρία να γίνουν τέλειοι ως τέκνα Θεού. (Πράξ. 24:15) Όλοι μπορούν να ωφεληθούν από την βοήθεια που θα παρέχη η ουράνια βασιλεία στα χέρια του Ιησού Χριστού και των συμβασιλέων του. Το άτομο, που υπηρετούσε τον Θεό με όλη του την καρδιά πριν από τον θάνατο, και την ανάστασι του, θα υποταχθή πολύ ευκολώτερα στην κυβέρνησι του Ιησού Χριστού και των συμβασιλέων του. Εξ άλλου, όσο περισσότερο ένα άτομο επέμενε να εναντιώνεται στο θέλημα του Θεού, τόσο πιο δύσκολο θα είναι ν’ αλλάξη και να φθάση σε τελειότητα.

Ο Ιησούς Χριστός το έδειξε αυτό, όταν είπε στους απίστους συμπατριώτες του. «Άνδρες Νινευίται θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλουσι κατακρίνει αυτήν, διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ. Η βασίλισσα του νότου θέλει σηκωθεί εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλει κατακρίνει αυτήν, διότι ήλθεν εκ των περάτων της γης δια να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος, και ιδού, πλειότερον του Σολομώντος είναι εδώ.» (Ματθ. 12:41, 42) Αναφερόμενος επίσης σε μια πόλι η οποία επίμονα ηρνείτο να προσέξη το άγγελμα της αληθείας, ο Ιησούς είπε: «Ελαφρότερα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως εις την γην των Σοδόμων και Γομόρρων παρά εις την πόλιν εκείνην.»—Ματθ. 10:15.

Η ανάστασις των νεκρών δικαίων και αδίκων, προϋποθέτει μια ημέρα Κρίσεως, στη διάρκεια της οποίας οι άνθρωποι μπορούν να δείξουν αν πράγματι θέλουν να υποταχθούν στη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν. Στην περίπτωσι των συμπατριωτών του Ιησού Χριστού που άκουσαν το κήρυγμα του Ιησού και παρέστησαν μάρτυρες των θαυμάτων του αλλά τον απέρριψαν, αυτό θα είναι πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να καταπνίξουν την υπερηφάνεια τους και ν’ αναγνωρίσουν ότι έσφαλαν με το ν’ απορρίψουν τον Ιησού ως Μεσσία, θ’ απαιτηθή βέβαια ταπεινότης εκ μέρους των για να υποταχθούν στην κυβέρνησι εκείνου που δεν ήθελαν ως βασιλέα.

Οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρρων, εξ άλλου, ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία που είχαν εκείνοι που είδαν τα δυναμικά έργα του Ιησού Χριστού. Στην περίπτωσί των, η υπερηφάνεια και η επιμονή δεν είναι τόσο μεγάλο εμπόδιο όσο θα είναι για τους απίστους Ιουδαίους του πρώτου αιώνος μ.Χ. Η καλύτερη ανταπόκρισης των αναστημένων Νινευιτών και της ‘βασίλισσας του νότου’ θα κατακρίνη την αναστημένη γενεά των συμπατριωτών του Ιησού που στην πραγματικότητα άκουσαν το κήρυγμα του και τη διδασκαλία του. Στο παρελθόν, οι Νινευίται, στην εποχή του Ιωνά, και η ‘βασίλισσα του νότου’ ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά σε ό,τι άκουσαν από τους δούλους του Θεού. Επομένως, θα είναι ευκολώτερο γι’ αυτούς να υποταχθούν στη βασιλεία του εκλεκτού βασιλέως του Θεού, προς τον οποίον ποτέ δεν είχαν προκατάληψι.

Ομοίως τα άτομα, που σήμερα πρόθυμα και με ευχαρίστησι εξετάζουν ό,τι λέγει ο Λόγος του Θεού και κατόπιν το εφαρμόζουν στη ζωή τους, θα διαπιστώσουν ότι θα είναι ευκολώτερο να κάμουν πρόοδο στη διάρκεια της Ημέρας της Κρίσεως. Έτσι εκείνο που κάνουν τα άτομα τώρα μπορεί να επηρεάση το αιώνιον μέλλον τους.

Οποιοσδήποτε που θα επαναστατήση, εναντίον της θείας κυριαρχίας, αφού αναστηθή, θα χάση την προοπτική της αιωνίου ζωής. Θα υποστή τον ‘δεύτερον θάνατον,’ από τον οποίον δεν υπάρχει επιστροφή. Όσον αφορά τον ‘δεύτερο θάνατο’ διαβάζομε στα εδάφια Αποκάλυψις 20:14, 15: «Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος [η λίμνη του πυρός, ΜΝΚ]. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.»

Έχοντας υπ’ όψιν ότι μια επίμονη και υπερήφανη διάθεσις θα μπορούσε να οδηγήση στην απώλεια της ζωής ενός ατόμου για πάντα, πρέπει να θέλωμε να κάνωμε ένα εκ των προτέρων ξεκίνημα στο δρόμο της δικαιοσύνης. Πόσο λυπηρό θα ήταν αν ένα άτομο έχανε την αιώνια ζωή, επειδή απέτυχε να επωφεληθή από τις ευκαιρίες που υπάρχουν τώρα να καλλιεργή καλές ιδιότητες—ιδιότητες που θα τον διευκολύνουν να συμμορφωθή με τις απαιτήσεις του Θεού στη διάρκεια της Ημέρας της Κρίσεως!

Αλλά μπορείτε να ρωτήσετε, Τι μπορώ να κάνω για ένα εκ των προτέρων ξεκίνημα στην οδό της δικαιοσύνης;