Πόσο Σταθερό Είναι το Πλουσιώτερο Έθνος;
ΑΝ κριθούν από την αξία των ειδών και των υπηρεσιών που προσφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το πλουσιώτερο έθνος του κόσμου. Το βιοτικό της επίπεδο είναι επίσης από τα υψηλότερα.
Ένας οικονομολόγος παρετήρησε τα εξής στην έκδοσι Ζωτικές Ομιλίες της Ημέρας: «Είναι αλήθεια ότι η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ανυψώσει το βιοτικό μας επίπεδο σε αφθονία άνευ προηγουμένου. Αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι στο διάστημα μιας γενεάς έχομε επισωρεύσει στην οικονομία μας το μεγαλύτερο χρέος της ανθρώπινης ιστορίας.»
Πράγματι, μεγάλο μέρος του σημερινού υψηλού βιοτικού επιπέδου στηρίζεται σε οφειλόμενα χρήματα.
Τεράστια Χρέη
Ως αποτέλεσμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα τεράστιο χρέος που κάθε χρόνο μεγαλώνει. Εξωτερικώς, η χώρα έχει συχνά έλλειμμα. Στο εσωτερικό, το χρέος της είναι τεράστιο.
Ο Ρόμπερτ Σβίναρτον, αντιπρόεδρος της εταιρίας Ντην Γουίττερ και Σία, λέγει: «Σαν έθνος, έχομε καταληφθή από μια άγρια διάθεσι να πάμε στο ενεχυροδανειστήριο ή όπως το θέτει ένα πρόσφατο κύριο άρθρο στην έκδοσι Μπαρόνς: ‘Κυριολεκτικά ολόκληρο το έθνος, από τον γραφειοκράτη ως τον τελευταίο οικογενειάρχη, εκδηλώνει τη μανία να δανείζεται. Αυτή η μάλλον διεθνής τάσις να καταστρέφωμε το μέλλον μας, είμαστε βέβαιοι ότι είναι μια από τις υπερβολές για την οποία θα υπάρξη ημέρα αποδόσεως λογαριασμού.’»
Το συνολικό χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών υπερβαίνει τώρα τα τρία τρισεκατομμύρια (τρεις χιλιάδες δισεκατομμύρια) δολλάρια! Αυτό είναι περίπου διπλάσιο από την αξία όλων των αγαθών και των υπηρεσιών που προσφέρει το έθνος μέσα σ’ ένα ολόκληρο έτος.
Το περιοδικό Γιουνάητεντ Στέητς Νιούς εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ ρωτά σχετικά μ’ αυτό το μεγάλο χρέος: «Είναι Εκτός Ελέγχου;» Και απαντά: «Το βουνό του χρέους έχει γίνει πολύ υψηλό για πολλούς οφειλέτες.»
Από το γιγαντιαίο σύνολο του χρέους, η ομοσπονδιακή κυβέρνησις οφείλει περίπου 650 δισεκατομμύρια δολλάρια, οι εταιρίες περίπου 1.500 δισεκατομμύρια δολλάρια, οι ιδιώτες περίπου 1.000 δισεκατομμύρια δολλάρια και οι κυβερνήσεις πόλεων και πολιτειών περίπου 230 δισεκατομμύρια δολλάρια.
Ομοσπονδιακό Χρέος
Η ομοσπονδιακή κυβέρνησις είχε τεράστιο έλλειμμα τα λίγα περασμένα χρόνια. Φυσικά, αυτό προέκυψε από τη δαπάνη πολύ περισσοτέρων χρημάτων απ’ όσα κερδίζει από τους φόρους.
Τα δύο τελευταία χρόνια, το έλλειμμα ήταν τεράστιο. Στο οικονομικό έτος 1975, το έλλειμμα ήταν 43,6 δισεκατομμύρια δολλάρια, το μεγαλύτερο που σημειώθηκε από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο οικονομικό έτος 1976, ήταν 65,6 δισεκατομμύρια δολλάρια, το μεγαλύτερο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών! Ο τόκος και μόνο του ομοσπονδιακού χρέους ανέρχεται τώρα γύρω στα 40 δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως! Το 1939 ήταν 1 δισεκατομμύριο δολλάρια.
Και η περικοπή των δαπανών δεν είναι εύκολη. Οι «εσωτερικές» υποχρεώσεις της κυβερνήσεως συνεχίζουν ν’ αυξάνουν και τώρα υπερβαίνουν κατά πολύ τα 100 δισεκατομμύρια δολλάρια το έτος. Η δαπάνη των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων είναι έξη φορές υψηλότερη απ’ όσο ήταν πριν από δέκα χρόνια και αναμένεται να διπλασιασθή ή να τριπλασιασθή σε δέκα ακόμη χρόνια. Το Ταμείον Συντάξεως Πολιτικών Υπηρεσιών πληρώνει περισσότερα απ’ όσα εισπράττει. Το ίδιο και η Κοινωνική Ασφάλεια.
Η Γουώλλ Στρητ Τζώρναλ ισχυρίζεται ότι οι υποχρεώσεις της κυβερνήσεως μόνο για τις πληρωμές του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων προς τους ηλικιωμένους, τους συνταξιούχους και τους αναπήρους, θα έχουν μελλοντικό έλλειμμα περίπου 2,5 τρισεκατομμύρια (2,5 χιλιάδες δισεκατομμύρια) δολλαρίων. Η εφημερίδα γράφει: «Όπως λέγουν οι φιλελεύθεροι, το έθνος οφείλει αυτό το χρέος στον εαυτό του και θα το ξεπληρώση ανεβάζοντας τους φόρους στο μέλλον. Ασφαλώς αυτό είναι ανόητο. Η αύξησις των φόρων στο μέλλον σε τόσο μεγάλες διαστάσεις το μόνο που θα κάνη είναι να διασπάση τη φορολογική βάσι.»
Πληρωμή των Χρεών
Όταν η κυβέρνησις έχει έλλειμμα μέσα στον χρόνο, πρέπει να δανεισθή χρήματα για να πληρώση τις δαπάνες της. Ένας τρόπος για να το κάνη αυτό είναι να πωλήση χρεώγραφα, όπως κρατικά χρεώγραφα, σε ιδιώτες, τράπεζες και εταιρίες.
Αλλά η κυβέρνησις πληρώνει τα δάνειά της και μ’ έναν άλλο τρόπο. Μπορεί να ‘φτιάξη χρήματα από το τίποτε.’ Σχετικά μ’ αυτό, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης κάνουν τα ακόλουθα σχόλια: «Για ένα πράγμα μόνο συμφωνούμε πλήρως, το οποίο αποδεχόμαστε και κατανοούμε γύρω από το κάπως μυστηριώδες και συχνά αντιφατικό ζήτημα της νομισματικής πολιτικής της Κυβερνήσεως, η οποία κατευθύνεται από το ημιανεξάρτητο Συμβούλιο του Ομοσπονδιακού Ταμείου. Αυτό είναι ότι το Σ.Ο.Τ., όπως είναι κοινώς γνωστό, μπορεί να φτιάξη χρήματα από το τίποτε υπογράφοντας επ’ ονόματι του ένα ‘τσεκ’ χωρίς κανένα αντίκρισμα. Και μπορεί να το κάνη αυτό για απεριόριστα ποσά.» Είναι αλήθεια ότι το Κονγκρέσσο πρέπει συνεχώς να εγκρίνη νέους και μεγαλύτερους περιορισμούς χρεών, αλλά δεν το κάνει σχεδόν ποτέ.
Φυσικά, η κυβέρνησις ελπίζει να κερδίση αρκετά χρήματα από μελλοντικούς φόρους για ν’ αποδώση την αξία των χρεωγράφων που έχει εκδώσει κι έτσι να ξεπληρώση το χρέος. Αλλά τα περασμένα δεκαέξη χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μόνον ένα έτος ένα μικρό πλεόνασμα, ενώ τα υπόλοιπα δέκα πέντε χρόνια είχαν έλλειμμα. Και το έλλειμμα μεγάλωσε πάρα πολύ προσφάτως.
Τροφοδότησις του Πληθωρισμού
Πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι το χρέος της κυβερνήσεως είναι ένας από τους κύριους λόγους του πληθωρισμού. Τα υπερβολικά μεγάλα ποσά των χρημάτων που διοχετεύονται στην οικονομία κάνουν τις τιμές των ειδών και των υπηρεσιών να ανεβαίνουν.
Ένα από τα αποτελέσματα όλης αυτής της υπερβολικής δαπάνης είναι ότι μέσα στις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, το Αμερικανικό δολλάριο έχασε περίπου το 75 τοις εκατό της αγοραστικής του αξίας. Αλλά αυτό συμβαίνει επίσης και σ’ άλλα μέρη του κόσμου.
Το Αμερικανικό Ίδρυμα των Ερευνών λέγει: «Όλες οι νομισματικές μονάδες υποτιμήθησαν και υποτιμώνται σταθερά. Όλες έχουν χάσει τώρα περίπου τα τρία τέταρτα τουλάχιστον της αγοραστικής αξίας που είχαν προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και φαίνεται μοιραίο ότι όλες θα υποτιμηθούν πολύ περισσότερο τα επόμενα λίγα χρόνια . . . πριν γίνουν ουσιαστικά άχρηστες.»
Το Ίδρυμα αποδίδει τη μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτή την υποτίμησι των χρημάτων στα «πληθωριστικά αγοραστικά μέσα που δημιουργούνται για να χρηματοδοτήσουν τα έλλειμμα της κυβερνήσεως.»
«Πικρά Μαθήματα» Είναι Εμπρός
Αυτό το άρθρο λέγει επίσης με απαισιόδοξη πρόβλεψι: «Οι πιθανότητες ότι θα υπάρξη επιστροφή σε υγιείς νομισματικές μεθόδους πριν μάθωμε μερικά πικρά μαθήματα σε μια μελλοντική κρίσι, είναι πολύ λίγες.»
Ομοίως η Μπάξτερ λέγει: «Το πληθωριστικό πλήγμα του μεγάλου και διαρκούς ελλείμματος στον προϋπολογισμό, καταστρέφει τα οικονομικά θεμέλια και υποσκάπτει την οικονομία των Η.Π.»
Ο Γκίλμπερτ Μ. Χάας, διευθυντής μιας εταιρίας που παρέχει συμβουλές σε θέματα επενδύσεων, παρατηρεί επίσης: «Η συνεχής εξάπλωσις του χρέους έχει δημιουργήσει μια σταθερή υποτίμησι της οικονομικής ρευστότητας [ρευστό χρήμα ή κεφάλαια που μετατρέπονται εύκολα σε ρευστό χρήμα]. Τελικά, αυτό θα οδηγήση σε διεθνή νομισματικό πανικό, τον οποίον θα ακολουθήση παγκόσμια οικονομική κρίσις.»
Θα μπορούσε απλώς η κυβέρνησις να περιορίση τις δαπάνες και να φέρη τον προϋπολογισμό της σε ισορροπία; Ναι, αλλ’ αυτό θα εσήμαινε μεγαλύτερη ανεργία. Το οικονομικό σύστημα είναι συγκροτημένο με τέτοιο τρόπο ώστε αν η κυβέρνησις σταματούσε τώρα να διοχετεύη ‘φτιαχτά’ χρήματα στην οικονομία, πολλοί άνθρωποι θα έχαναν την εργασία τους. Και υπάρχουν ήδη πάρα πολλοί άνεργοι. Επίσης, οι φόροι είναι ήδη υψηλοί, ώστε αν τους αυξήση για να ισορροπήση τον προϋπολογισμό, θα μπορούσε να προκληθή σοβαρή αντίστασις, ίσως ακόμη και ‘φορολογική επανάστασις.’
Έτσι, το πλουσιώτερο έθνος του κόσμου έχει τα δικά του σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Είναι βυθισμένο στο χρέος και δεν είναι σε θέσι να βοηθήση άλλες χώρες που βυθίζονται στο χρέος.
[Εικόνα στη σελίδα 8]
‘Όλες οι νομισματικές μονάδες έχουν χάσει περίπου τα τρία τέταρτα της αγοραστικής αξίας που είχαν προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.’