Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Πώς Μπορώ να Κάνω τα Παιδιά να Σταματήσουν να με Πειράζουν;

Το περπάτημα του αγοριού τον προδίδει. Ανήσυχος, αβέβαιος για τον εαυτό του, είναι προφανώς ζαλισμένος με το καινούργιο περιβάλλον του. Έτσι οι παλιότεροι σπουδαστές τον εντοπίζουν ότι είναι ένας νεοφερμένος στο σχολείο. Σύντομα μια ομάδα από κορίτσια γρήγορα τον περιβάλλει για να κάνουν τις «τελετές μύησής» τους, προσβάλλοντάς τον με αισχρολογίες! Με κατακόκκινα τα αυτιά του από τη ντροπή, καταφεύγει στο κοντινότερο άσυλο—στις τουαλέτες. Τα γέλια ακούγονται πέρα από τους τοίχους.

ΤΑ προηγούμενα είναι μια μάλλον τυπική σκηνή από πολλά σχολεία. Ταλαιπωρία, πειράγματα και προσβολές είναι τα σκληρά χόμπυ πολλών νεαρών. Ένας νεαρός είπε: «Όταν σε βλέπουν τα παιδιά αρχίζουν να γελάνε και εγώ αισθάνομαι να πεθαίνω».

Ο Σολομώντας είπε κάποτε: «Ο φλύαρος [Εκείνος που μιλάει απερίσκεπτα, ΜΝΚ] είναι ως τραύματα μαχαίρας». (Παροιμίαι 12:18) Η προσβολή με λόγια από τους συνομηλίκους μπορεί να σκίσει στα δυο την αυτοπεποίθηση όπως ακριβώς ένα σπαθί με καλή κόψη. Και οι κακές συνέπειες μπορεί να διαρκέσουν για πολύ. Όπως θυμάται κάποιος, ‘Όταν ήμουν στο σχολείο πολλοί γελούσαν μαζί μου γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω καθαρά. Έγινα συνεσταλμένος και φοβόμουν να μιλήσω μπροστά σε ανθρώπους^’. Η γελοιοποίηση την οποία υπέστη τον επηρεάζει μέχρι αυτή τη μέρα.

‘Πώς μπορώ να τους κάνω να με αφήσουν ήσυχο;^’ θα μπορούσε συνεπώς να ρωτήσει ένας νεαρός. Ίσως θα έπρεπε πρώτα να εξετάσεις γιατί γίνεται το πείραγμα.

Γιατί το Κάνουν Αυτό

«Έτι και εις τον γέλωτα πονεί η καρδία», λέει η Βίβλος στο εδάφιο Παροιμίαι 14:13. Το γέλιο ξεσπάει όταν μια ομάδα νεαρών παρενοχλεί κάποιον. Όμως δε ‘φωνάζουν δυνατά και χαρούμενα εξαιτίας της καλής κατάστασης της καρδιάς^’. (Ησαΐας 65:14) Συχνά το γέλιο είναι ένα απλό κάλυμμα μιας εσωτερικής αναταραχής. Πέρα από τον ψευτοπαλικαρισμό, οι βασανιστές στην πραγματικότητα λένε: ‘Δε μας αρέσει ο εαυτός μας, αλλά το να ξεφτιλίζουμε κάποιον άλλον μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα^’.

Ένας δάσκαλος, ο Έντουαρντ Σ. Μάρτιν, θυμάται μια κατάσταση, όπου «επί δύο εβδομάδες ένας όμιλος κοριτσιών παρενοχλούσαν ένα άλλο κορίτσι μέσα και έξω από την τάξη». Το θύμα «ήταν κυριολεκτικά τρομοκρατημένο». Ο Μάρτιν κατέληξε: «Για την ομάδα των ανταγωνιστών, η επιθετικότητα αυτή ήταν μια πηγή ενότητας και συναδελφοσύνης. Απολάμβαναν και την κατά μέτωπο επίθεση και τα κρυφά πειράγματα. Τα άτομα αισθάνονταν περήφανα και λάμβαναν τον ομαδικό έπαινο όταν επινοούσαν πιο συναρπαστικές μεθόδους παρενόχλησης του εχθρού τους». Μια νεαρή που ονομαζόταν Σέλεϋ, η οποία συμμετείχε στην παρενόχληση αυτή συνεπέρανε παρόμοια: «Νομίζαμε ότι ήταν κάτι το μοναδικό . . . Σου έδινε ένα είδος συναισθήματος εγκαρδιότητας, ξέρεις».

Η ζήλια επίσης υποκινεί τις επιθέσεις. Η Βίβλος μιλάει για έναν έφηβο που ονομαζόταν Ιωσήφ, οι αδελφοί του οποίου στράφηκαν εναντίον του, απλά και μόνο επειδή ήταν ο ευνοούμενος του πατέρα του. Η έντονη ζήλια δεν οδήγησε μόνο σε προσβολή με λόγο, αλλά επίσης στον προγραμματισμό δολοφονίας! (Γένεσις 37:4, 11, 20) Παρόμοια σήμερα, ένας σπουδαστής που είναι εξαιρετικά έξυπνος ή που αρέσει πολύ στους δασκάλους μπορεί να ξεσηκώσει τη ζήλια των συνομηλίκων του. Οι προσβολές ‘τον φέρνουν στο ύψος των άλλων’.

Η ανασφάλεια, η ζήλια και η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι έτσι συχνά οι λόγοι της γελοιοποίησης. Γιατί, λοιπόν, θα έπρεπε εσύ να αφήσεις την αυτοεκτίμησή σου χαλαρή επειδή κάποιος ανασφαλής νεαρός έχει χάσει τη δική του;

Η Αναχαίτιση Παρενόχλησης

«Μακάριος ο άνθρωπος, όστις . . . επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθησεν», λέει ο ψαλμωδός. (Ψαλμός 1:1) Το να ενωθεί κανείς στο χλευασμό έτσι ώστε να τραβήξει την προσοχή μακριά από τον εαυτό του απλά επιτείνει τον κύκλο των προσβολών.

Ο Σολομώντας ωστόσο, δίνει μερικές χρήσιμες προτροπές. «Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμώνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων».—Εκκλησιαστής 7:9.

Γιατί θα έπρεπε να παίρνεις το πείραγμα τόσο στα σοβαρά; Στο τέλος-τέλος, συχνά δεν υπάρχει πρόθεση να γίνει καμία βλάβη. Έτσι αν κάποιος αθώα—ή ίσως όχι και τόσο αθώα—σε πειράζει και αγγίζει μερικές ευαίσθητες χορδές σου, γιατί θα πρέπει να συντριβείς; Αν αυτό που λέει δεν είναι αισχρό, προσπάθησε να δεις το αστείο που υπάρχει μέσα του. Υπάρχει «ο καιρός του γελάν», και το να αισθανθεί κανείς προσβλημένος επειδή τον πειράζουν ίσως να είναι μια υπερβολική αντίδραση.—Εκκλησιαστής 3:4.

Αλλά τι θα πούμε αν το πείραγμα δεν είναι ελαφρό; Ίσως την ώρα της γυμναστικής ή στα αποδυτήρια κάποιος να σε περιπαίξει σαρκαστικά για τη σωματική σου διάπλαση ή ίσως να είσαι κορίτσι και να προσπαθείς να καταπολεμήσεις την ακμή σου και κάποιος να διασκεδάζει με τα σπυράκια σου αυτά. Η επίδειξη αίσθησης χιούμορ μπορεί να είναι ευκολότερο να λέγεται παρά να δείχνεται στην πράξη, γιατί η φυσική αντίδραση όταν σε επικρίνουν είναι να αμυνθείς. Ο δρ Μάνουελ Τζ. Σμιθ λέει συνεπώς: «Συμβουλεύω [τους ανθρώπους] να μην τους κακοφαίνεται κάθε επίκριση (δηλαδή να ανταποκρίνονται ευγενικά σε αυτήν), να μην περνάνε σε θέση άμυνας, και να μην αντεπιτίθενται». Ο χλευαστής θέλει να απολαύσει την αντίδρασή σου, να διασκεδάσει με τη δυστυχία σου. Η αντεπίθεση, το να περάσεις στην άμυνα, ή να ξεσπάσεις σε δάκρια πιθανόν θα τον ή την ενθαρρύνει να συνεχίσει τα πειράγματα.

Η συγγραφέας Κάθριν ΜακΚόυ μιλάει για μια έφηβη που ονομάζεται Κάρολ η οποία αντιμετώπιζε διαρκώς προβλήματα, επειδή είναι ψηλή και παχιά. Η μητέρα της Κάρολ ρώτησε: «Αφού δεν μπορείς να αλλάξεις άμεσα τη συμπεριφορά κάποιου, μπορείς να σκεφτείς μερικά πράγματα που θα κάνουν τους ανθρώπους να μη γελούν πίσω από την πλάτη σου;» Η απάντηση της: «Να μην τους δίνω την ευχαρίστηση να με βλέπουν αναστατωμένη;» Άλλοι νεαροί παρόμοια έχουν αντιμετωπίσει τις προσβολές με το να τις αγνοούν αδιάφορα.

Ο Βασιλιάς Σολομώντας λέει περαιτέρω: «Προσέτι, μη δώσης την προσοχήν σου εις πάντας τους λόγους όσοι λέγονται· [«Μην προσέχεις όλα όσα λένε οι άνθρωποι»—Σημερινή Αγγλική Μετάφραση] μήποτε ακούσης τον δούλον σου καταρώμενόν σε· διότι πολλάκις και η καρδία σου γνωρίζει ότι και συ παρομοίως κατηράσθης άλλους». (Εκκλησιαστής 7:21, 22) Το να «δώσεις την προσοχή σου» στις καυστικές παρατηρήσεις των χλευαστών θα σήμαινε ότι ενδιαφέρεσαι υπερβολικά για την κρίση τους για σένα. Έχει αξία η κρίση τους; Ο απόστολος Παύλος που δέχτηκε μια άδικη επίθεση από ζηλόφθονους ομόπιστούς του, απάντησε: «Εις εμέ δε ελάχιστον είναι να ανακριθώ υφ’ υμών ή υπό ανθρωπίνης κρίσεως· . . . αλλ’ ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος [ο Ιεχωβά, ΜΝΚ].» (1 Κορινθίους 4:3, 4) Η σχέση του Παύλου με το Θεό ήταν τόσο δυνατή ώστε είχε αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση για να αντέξει τις άδικες επιθέσεις.

Υπομένοντας την «Αντιλογία»

Κατά καιρούς μπορεί να σε κοροϊδεύουν για τον τρόπο της ζωής σου σαν Χριστιανού. Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος είχε να υπομείνει «την αντιλογία» αυτή. (Εβραίους 12:3) Αλλά παρά το γεγονός ότι αυτή περιλάμβανε φαύλες και ταπεινωτικές προσβολές, ο Ιησούς ποτέ δεν ανταπόδωσε προσβολή για προσβολή. (1 Πέτρου 2:22, 23) Εφάρμοσε στην πράξη αυτή ακριβώς τη συμβουλή που είχε δώσει στην επί του Όρους Ομιλία του, δηλαδή, να ‘στρέφει το άλλο μάγουλο^’.—Ματθαίος 5:38-42.

Κι εσύ, επίσης, ίσως χρειαστεί να υπομείνεις και να αγνοήσεις τη γελοιοποίηση. Ωστόσο, μην προσκαλείς την εχθρότητα με το να επικρίνεις διαρκώς τους άλλους ή δίνοντας στους άλλους την εντύπωση ότι αισθάνεσαι πως είσαι ανώτερος. Όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία να μιλήσεις για την πίστη σου, να το κάνεις αυτό, αλλά να το κάνεις «μετά πραότητος και φόβου [και με βαθύ σεβασμό, ΜΝΚ]». (1 Πέτρου 3:15) Η φήμη σου για καλή συμπεριφορά μπορεί να αποδειχτεί ότι θα είναι η μεγαλύτερή σου προστασία όσο θα βρίσκεσαι στο σχολείο. Αν και στους άλλους μπορεί να μην αρέσει η θαρραλέα σου στάση, συχνά θα σε σέβονται έστω κι αν δυσφορούν γι’ αυτό.

Μια νεαρή Χριστιανή που ονομάζεται Βανέσσα αντιμετώπισε παρενόχληση από μια ομάδα κοριτσιών οι οποίες τη χτύπησαν, την έσπρωξαν, κλώτσησαν τα βιβλία από τα χέρια της—όλα σε μια απόπειρα να προκαλέσουν μια μάχη. Μέχρι που της έχυσαν γάλα με σοκολάτα πάνω από το κεφάλι της και το καθαρό άσπρο της φόρεμα. Αυτή ωστόσο ποτέ δεν ανταπέδωσε την πρόκληση. Μήνες αργότερα, όμως, η Βανέσσα συνάντησε την αρχηγό της ομάδας σε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά! «Μισούσα το θάρρος σου», είπε η τέως ψευτοπαλικαρού. «Ήθελα να σε δω να χάνεις την ψυχραιμία σου έστω και μια φορά». Ωστόσο, η περιέργειά της σχετικά με το πώς η Βανέσσα διατηρούσε τη στάση της την οδήγησε να δεχτεί μια μελέτη της Βίβλου με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. «Άρχισα να αγαπάω αυτά που μάθαινα», συνέχισε, «και αύριο θα βαφτιστώ».

Μην αφήσεις την «αντιλογία» να σου χαλάσει τη σωστή πνευματική σου διάθεση. Όπου είναι κατάλληλο δείξε μια αίσθηση χιούμορ. Ανταποκρίσου στο κακό με καλοσύνη. Αρνήσου να τροφοδοτήσεις τις φωτιές της διαμάχης, και με τον καιρό οι βασανιστές σου δε θα βρίσκουν χαρά να σε κάνουν στόχο της γελοιοποίησης. Γιατί «όπου δεν είναι ξύλα, το πυρ σβύνεται».—Παροιμίαι 26:20.

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Ο χλευαστής θέλει να γελάσει με τη δυστυχία σου. Το να ανταποδώσεις ή να ξεσπάσεις σε δάκρια θα μπορούσε ακόμη και να ενθαρρύνει τις περαιτέρω προσβολές

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Σε πολλές περιπτώσεις ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τις προσβολές με λόγια είναι να τις αγνοήσεις