Έμαθα να Συγκρατώ τα Νεύρα Μου

ΤΟ σκηνικό ήταν γνώριμο: ένα ευρωπαϊκό μπαρ ίδιο με τόσα άλλα στα οποία είχα παίξει ως μουσικός. Ως συνήθως, οι φίλοι μου κι εγώ είχαμε πιει πολύ. Ούτε θυμάμαι καν γιατί μερικοί πελάτες μάς επιτέθηκαν.

Θυμάμαι όμως ότι ξέσπασε καβγάς. Ήμουν νέος και δυνατός και χτύπησα έναν από τους πελάτες με τόση δύναμη που έπεσε πάνω σ’ ένα τραπέζι. Μετά άρπαξα μια καρέκλα κι άρχισα να χτυπάω τους άλλους. Ύστερα από λίγα λεπτά, δεν υπήρχε κανείς στην αίθουσα—κανείς εκτός από ένα κορμί που κειτόταν ακίνητο στο πάτωμα. Γεμάτος φόβο και απελπισία, έτρεξα σπίτι να αποχαιρετήσω τη σύζυγό μου, σίγουρος ότι θα με συνελάμβαναν και θα με καταδίκαζαν για φόνο!

Δυστυχώς, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που με είχαν κυριέψει τα νεύρα μου. Αλλά για να καταλάβετε γιατί συνέβαινε αυτό, θα πρέπει να γνωρίζετε λίγα πράγματα για το παρελθόν μου. Μεγάλωσα σε οικογένεια τσιγγάνων—όχι από εκείνους που περιπλανιούνται, μιας και η οικογένειά μου ζούσε ανέκαθεν σε δικό της σπίτι. Ο πατέρας μου μεθούσε συχνά και ζήλευε υπερβολικά τη μητέρα μου. Τα βίαια ξεσπάσματα ήταν συχνό φαινόμενο στο σπίτι μας.

Κάτι άλλο που έγινε αιτία να εκτεθώ σε κακές επιρροές ήταν ο τρόπος ζωής που ακολούθησα αργότερα. Ο πατέρας δούλευε ως μουσικός κι εγώ άρχισα να τον συνοδεύω μόλις έγινα οχτώ χρονών. Έμαθα να παίζω ακορντεόν και στην ηλικία των 13, εμφανιζόμουν πότε σαν σολίστας και πότε μαζί με άλλους μουσικούς. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να παίζω σε ξενοδοχεία, σε μπαρ και σε γλέντια γάμων· συχνά έπαιζα όλη τη νύχτα. Σύντομα έμαθα να πίνω πολύ και να καπνίζω.

Γάμος και Ζήλεια

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν με βοήθησε να καλλιεργήσω ήρεμη προσωπικότητα. Ούτε κι ο γάμος κατόρθωσε να με στρώσει. Σε ηλικία 19 χρονών παντρεύτηκα μια όμορφη τσιγγάνα. Ακολουθήσαμε το τσιγγάνικο έθιμο, κι έτσι την τελετή του γάμου μας δεν την έκανε ιερέας, αλλά ο αρχηγός της φυλής μας. Θυμάμαι ότι πήρε το χέρι μου και το χέρι της γυναίκας μου και τα έβαλε το ένα επάνω στο άλλο με τις παλάμες προς τα πάνω. Μετά έριξε στις παλάμες μας κάποιο αλκοολούχο ποτό. Εγώ έπρεπε να πιω από την παλάμη της γυναίκας μου κι εκείνη από τη δική μου. Από εκείνη τη στιγμή, θεωρούμασταν από την κοινότητα των τσιγγάνων νόμιμα παντρεμένοι, παρ’ όλο που αργότερα παντρευτήκαμε και στο δημαρχείο για να μπορέσουμε να καταχωρήσουμε το γάμο μας.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και διαπίστωσα πως ένιωθα κι εγώ την ίδια βίαιη ζήλεια που έδειχνε ο πατέρας μου. Άρχισα να δέρνω τη νεαρή γυναίκα μου, μερικές φορές μέχρι και δυο φορές τη βδομάδα! Χωρίς αμφιβολία, αυτό συνέβαλε στο να πίνω ακόμα περισσότερο από πριν. Και το ποτό, με τη σειρά του, με έκανε ακόμα πιο νευρικό. Κάποτε, ήμουν στο σπίτι του πατέρα μου κι έπινα μαζί με μερικούς άλλους τσιγγάνους συντρόφους. Ο μεγάλος μου αδελφός άρχισε να συκοφαντεί τη γυναίκα μου. Μεθυσμένος όπως ήμουν, έτρεξα σπίτι, άρπαξα τη γυναίκα μου από το χέρι, την τράβηξα από το κρεβάτι και την πήγα, έτσι όπως ήταν με το νυχτικό, στο σπίτι του πατέρα μου. Την έκανα να ορκιστεί μπροστά στο σταυρό ότι όσα είχε πει ο αδελφός μου δεν ήταν αλήθεια!

Όμως, παρά το γεγονός ότι εκείνη πήρε όρκο και με διαβεβαίωσε για όλα, εγώ θύμωσα ακόμα περισσότερο. Έτρεξα σπίτι μου, πήρα ένα τσεκούρι και άρχισα να σπάω τα παράθυρα του σπιτιού. Ένας άλλος αδελφός μου ήρθε και προσπάθησε να με συγκρατήσει. Τον έσπρωξα με τέτοια δύναμη που έπεσε κάτω από τις σκάλες και έσπασε το χέρι του.

Αλλαγή

Ο βίαιος χαρακτήρας μου εξακολουθούσε να είναι έτσι ασυγκράτητος για αρκετό καιρό, μέχρι τότε που συνέβη το περιστατικό, το οποίο ανέφερα στην αρχή του άρθρου, τότε που νόμιζα ότι είχα σκοτώσει εκείνο τον άντρα. Αφού αποχαιρέτησα τη γυναίκα μου, πήγα στον τοπικό Ρωμαιοκαθολικό ναό, όπου γονάτισα μπροστά στην κύρια είσοδο και προσευχήθηκα, κλαίγοντας, στον Θεό να με συγχωρέσει. Υποσχέθηκα ότι ποτέ στη ζωή μου δεν θα ξανάκανα κάτι τέτοιο! Όταν έμαθα πως ο άντρας εκείνος δεν είχε πεθάνει, αλλά απλώς είχε μείνει αναίσθητος, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση.

Κι όμως, κατά κάποιο τρόπο εξακολουθούσα να νιώθω μεγάλη κατάθλιψη και αποθάρρυνση. Έπειτα από τρεις μέρες, πήγαινα στη δουλειά μου με το τρένο και ήμουν ακόμα στενοχωρημένος. Ένας νεαρός άρχισε να μου μιλάει για τη Βασιλεία του Θεού, μια κυβέρνηση που θα λύσει όλα τα προβλήματα που μαστίζουν το ανθρώπινο γένος—μια κυβέρνηση που θα απαλλάξει τη γη από την αρρώστια, το θάνατο και τη θλίψη! Ο νεαρός ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Πίστευα στον Θεό, κι έτσι τον άκουσα με ευγένεια. Όμως όσα μου έλεγε μου φαίνονταν απραγματοποίητα. «Ποιος θα μπορούσε να κάνει όλα αυτά τα πράγματα;» τον ρώτησα. «Ο Παντοδύναμος Θεός θα τα κάνει», απάντησε.

Αυτή η απάντηση με ικανοποίησε πλήρως. Ο νεαρός μου έδωσε κι ένα βιβλιάριο και υποσχέθηκε να με επισκεφτεί στο σπίτι μου. Πριν προλάβει να έρθει, με επισκέφτηκαν δυο άλλοι Μάρτυρες και μου έφεραν τρία παλιότερα βιβλία, που είχαν τίτλους Δημιουργία, Καταλλαγή και Πλούτη· όλα ήταν εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά. Όταν τελικά με επισκέφτηκε ο νεαρός που είχα γνωρίσει στο τρένο, αρχίσαμε να μελετάμε το βιβλίο «Έστω ο Θεός Αληθής».a

Σημείωσα γρήγορη πρόοδο. Διαβάζοντας αυτές τις εκδόσεις, κατανόησα μέσα σε έξι βδομάδες ότι η εκκλησία μου δεν μπορούσε να μου προσφέρει τίποτα. Πήγα στον εφημέριο και ζήτησα να διαγράψουν το όνομά μου από τον κατάλογο των μελών τους.

Οικογενειακή Εναντίωση

Άρχισα ωστόσο να καταλαβαίνω ότι θα έπρεπε να γίνουν κάποιες αλλαγές και στην προσωπικότητά μου. Στο μέρος που δούλευα, γνώριζα μια ηλικιωμένη κυρία που ήταν Μάρτυρας. «Παίρνουν μέρος σε διασκεδάσεις και σε γάμους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;» τη ρώτησα. «Ναι, παίρνουν», μου απάντησε. «Φέρονται όμως με Χριστιανικό τρόπο». Τη ρώτησα τι σήμαινε αυτό.

«Δεν μεθάνε, δεν ξεφωνίζουν ούτε καπνίζουν».

Από εκείνη τη στιγμή, δεν ξανάγγιξα τσιγάρο στη ζωή μου. Τον τρίτο μήνα της Γραφικής μου μελέτης, κι εντελώς ξαφνικά, σταμάτησα να παίζω με τους φίλους μου, τους μουσικούς. Είχα συνειδητοποιήσει ότι η κακή συναναστροφή θα εμπόδιζε την πρόοδό μου.

Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να βρω άλλο τρόπο για να βγάζω τα προς το ζην. Έτσι άρχισα να δουλεύω χτίστης. Όμως, με τη νέα μου δουλειά δεν κέρδιζα τα χρήματα που κέρδιζα δουλεύοντας ως μουσικός. Έτσι η γυναίκα μου, ο πατέρας μου, οι αδελφοί μου—με λίγα λόγια όλοι όσοι με ήξεραν—ήταν εναντίον μου και προσπαθούσαν να με κάνουν να ξαναγυρίσω στον παλιό τρόπο ζωής μου. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, σταμάτησα να πίνω πολύ κι άρχισα τις προσπάθειες για να ελέγχω τα νεύρα μου.

Ασφαλώς θα νομίζετε ότι η γυναίκα μου ήταν κατενθουσιασμένη με τις αλλαγές μου· κι όμως δεν ήταν. Δεν την έδερνα ούτε καβγάδιζα μαζί της κι αυτό την έκανε να πιστεύει πως δεν την αγαπούσα πια! Αυτός είναι ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι τσιγγάνες. Μετά ήρθαν τα Χριστούγεννα κι εγώ δεν έκανα καμιά προετοιμασία για να γιορτάσουμε. Είχα μάθει από την Αγία Γραφή ότι ο Θεός δεν επιδοκιμάζει αυτή τη γιορτή.b Όμως η γυναίκα μου δεν καταλάβαινε τίποτα απ’ όλα αυτά. Θύμωσε τόσο πολύ που με άφησε κι έφυγε, παίρνοντας μαζί της και τα τέσσερα παιδιά μας. Πήγε κι έμεινε με τους γονείς της, κι εκείνοι μου έστειλαν το ακόλουθο μήνυμα: Να εγκαταλείψεις τη νέα σου θρησκεία, αλλιώς δεν θα ξαναπατήσεις σπίτι μας ούτε και η γυναίκα σου θα ξαναγυρίσει σ’ εσένα!

Αυτή η πίεση ήταν πολύ σκληρή για μένα, γιατί αγαπούσα πάρα πολύ και τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Δεν δέχτηκα να υποχωρήσω, κι έπειτα από δυο βδομάδες η γυναίκα μου και τα παιδιά μου ξαναγύρισαν σπίτι—χωρίς κανέναν όρο. Λίγο αργότερα, ακριβώς έξι μήνες από τότε που είχα συναντήσει εκείνο τον νεαρό, βαφτίστηκα Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Συγκρατώντας τα Νεύρα Μου

Αν και τώρα πια ήμουν βαφτισμένος Χριστιανός, το να ελέγχω τα νεύρα μου εξακολουθούσε να μην είναι εύκολο. Όμως με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και με θερμές προσευχές, ο Ιεχωβά μου έδινε την απαραίτητη δύναμη.

Επίσης, έπρεπε να τα βγάζω πέρα και με την εναντίωση που είχα από τη γυναίκα μου. Συχνά με κορόιδευε όταν προσπαθούσα να μελετήσω την Αγία Γραφή. Όποτε προσπαθούσα να της πω κάτι απ’ αυτά που διάβαζα, άρχιζε να τραγουδάει δυνατά για να καλύπτει τη δική μου φωνή! Όμως με τον καιρό, η αλλαγή στην προσωπικότητά μου την επηρέασε. Ύστερα από δυο χρόνια, έγινε κι εκείνη όσια λάτρης του Ιεχωβά.

Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που παραλίγο να σκοτώσω άνθρωπο σ’ εκείνο το μπαρ. Στο διάστημα αυτό, είναι προνόμιό μου να υπηρετώ ως πρεσβύτερος σε μια εκκλησία Μαρτύρων του Ιεχωβά και να έχω δει όλα μου τα παιδιά, εκτός από ένα, να δέχονται την αλήθεια. Συνεργάζομαι με μια εκκλησία αληθινών Χριστιανών που δεν με φοβούνται· αντίθετα συνεργάζονται με προθυμία μαζί μου στις δραστηριότητες που έχουν σχέση με το κήρυγμα.

Ναι, είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που οι Βιβλικές αλήθειες με έχουν βοηθήσει να υπερνικήσω το βίαιο χαρακτήρα μου.—Ο συγγραφέας αυτού του άρθρου ζει σε μια χώρα, στην οποία η Χριστιανοσύνη είναι κάτω από κυβερνητική απαγόρευση και γι’ αυτό επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 19]

Σε ηλικία 19 χρονών παντρεύτηκα μια όμορφη τσιγγάνα

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 20]

Άρχισα να δέρνω τη νεαρή γυναίκα μου, μερικές φορές μέχρι και δυο φορές τη βδομάδα

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]

«Δεν μεθάνε, δεν ξεφωνίζουν ούτε καπνίζουν»