Τι Προάγει τα Καλύτερα Συμφέροντα του Παιδιού;
ΝΑ ΠΑΡΩ ή να μην πάρω διαζύγιο; Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα στο νου πολλών ατόμων που έχουν ένα δυστυχισμένο γάμο. Πριν από πολλά χρόνια το διαζύγιο ήταν κάτι το απρεπές, αν όχι κατακριτέο, για ηθικούς και θρησκευτικούς λόγους. Και οι γονείς που είχαν ένα δυστυχισμένο γάμο συνήθως έμεναν μαζί για χάρη των παιδιών. Ωστόσο, τα πρότυπα αυτού του κόσμου έχουν αλλάξει δραστικά στα πιο πρόσφατα χρόνια. Σήμερα το διαζύγιο είναι ευρέως αποδεκτό.
Εντούτοις, παρά την αποδοχή του διαζυγίου, περισσότεροι γονείς, δικαστές, κοινωνιολόγοι και άλλοι εκφράζουν ανησυχία για τις άσχημες συνέπειες του διαζυγίου στα παιδιά. Τώρα ολοένα και περισσότεροι συνιστούν προσοχή. Αυξανόμενες αποδείξεις πιστοποιούν ότι το διαζύγιο μπορεί να έχει καταστροφική επίδραση στο παιδί. Οι γονείς παροτρύνονται να σκεφτούν τις συνέπειες που θα έχει το διαζύγιο στους ίδιους και στα παιδιά τους. Η κοινωνιολόγος Σάρα Μακ Λάναχαν, του Πανεπιστημίου Πρίνστον, δηλώνει ότι «τα δύο τρίτα ως τα τρία τέταρτα των οικογενειών που παίρνουν διαζύγιο θα έπρεπε πιθανότατα να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο και σκέψη για να δουν αν κάνουν το σωστό».
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά διαζευγμένων γονέων διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εφηβικής εγκυμοσύνης, καθώς και μεγαλύτερο κίνδυνο να σταματήσουν το σχολείο, να πάθουν κατάθλιψη, να πάρουν τα ίδια διαζύγιο όταν παντρευτούν και να εξαρτώνται από την πρόνοια. Στο Δυτικό κόσμο, το 1 στα 6 παιδιά επηρεάζεται από το διαζύγιο. Η ιστορικός Μαίρη Αν Μέισον, στο βιβλίο της σχετικά με την επιμέλεια παιδιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρατήρησε: «Ένα παιδί που γεννήθηκε το 1990 είχε περίπου 50 τοις εκατό πιθανότητες να βρεθεί κάτω από την αρμοδιότητα ενός δικαστηρίου σε μια υπόθεση σχετικά με το πού και με ποιον θα ζούσε».
Δυστυχώς, οι εχθρότητες δεν τελειώνουν πάντα με το διαζύγιο, καθώς οι γονείς ίσως συνεχίζουν να μάχονται στα δικαστήρια σχετικά με την επιμέλεια και το δικαίωμα επικοινωνίας, δημιουργώντας περισσότερη ένταση στα παιδιά τους. Αυτές οι συναισθηματικά φορτισμένες αναμετρήσεις στην εχθρική ατμόσφαιρα του δικαστηρίου δοκιμάζουν την οσιότητα των παιδιών προς τους γονείς τους και συχνά τα κάνουν να νιώθουν ανίσχυρα και τρομαγμένα.
Μια οικογενειακή σύμβουλος είπε: «Το διαζύγιο δεν σώζει τα παιδιά. Μερικές φορές σώζει τους ενηλίκους». Η πραγματικότητα είναι ότι με το διαζύγιο οι γονείς μπορεί να λύσουν τα δικά τους διλήμματα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να επιφέρουν ένα πλήγμα στα παιδιά τους, τα οποία μπορεί να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τη βλάβη.
Επιλογές σε Σχέση με την Επιμέλεια των Παιδιών
Μέσα στην εχθρότητα και στη συναισθηματική πίεση που δημιουργεί ο χωρισμός, είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαπραγματευτεί κάποιος τη μελλοντική επιμέλεια των παιδιών με ήρεμο και λογικό τρόπο. Για να ελαχιστοποιηθεί η αντιπαράθεση των γονέων και να αποφευχθεί ο εχθρικός δικαστικός αγώνας, σε μερικές περιοχές προσφέρεται μια εναλλακτική μέθοδος επίλυσης των διαφορών, όπως είναι η εξώδικη μεσολάβηση.
Όταν διεκπεραιωθεί κατάλληλα, η μεσολάβηση επιτρέπει στους γονείς να καταλήξουν σε συμφωνία αντί να αφήσουν κάποιο δικαστή να αποφασίσει για την ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού. Αν δεν είναι δυνατή η μεσολάβηση, οι γονείς ίσως μπορέσουν μέσω των δικηγόρων τους να καταλήξουν σε κάποια διευθέτηση για την επιμέλεια και την επικοινωνία. Όταν οι γονείς συμφωνήσουν και δεσμευτούν γραπτώς, ο δικαστής μπορεί να υπογράψει μια εντολή που περιέχει τις επιθυμίες τους.
Όταν οι γονείς δεν μπορούν να συμφωνήσουν για την επιμέλεια, το νομικό σύστημα στις περισσότερες χώρες δίνει τα μέσα για να διασφαλιστεί η προστασία των καλύτερων συμφερόντων των παιδιών. Το πρώτιστο ενδιαφέρον του δικαστή θα είναι τα παιδιά, όχι οι γονείς. Ο δικαστής θα εξετάσει πολλούς σχετικούς παράγοντες, όπως τις επιθυμίες των γονέων, τη σχέση του παιδιού με τον κάθε γονέα, τις προτιμήσεις του παιδιού και την ικανότητα του κάθε γονέα να παρέχει την καθημερινή φροντίδα. Έπειτα ο δικαστής θα καθορίσει πού και με ποιον θα ζήσει το παιδί καθώς και πώς οι γονείς θα παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του παιδιού.
Στην περίπτωση αποκλειστικής επιμέλειας, ο ένας γονέας μπορεί να έχει την εξουσία να παίρνει τις αποφάσεις. Στην από κοινού επιμέλεια, και οι δύο γονείς πρέπει να συμφωνούν για σημαντικές αποφάσεις, όπως είναι η φροντίδα της υγείας και η εκπαίδευση του παιδιού.
Ερωτήματα που Μπορεί να Εγερθούν
Όταν αντιμετωπίζουν ένα δικαστικό αγώνα για την επιμέλεια παιδιών, οι γονείς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει επίσης να εξετάσουν τι προάγει τα καλύτερα συμφέροντα των παιδιών όσον αφορά την πνευματικότητά τους. Για παράδειγμα, τι γίνεται αν ο γονέας που δεν είναι Μάρτυρας αντίκειται στη Γραφική εκπαίδευση των παιδιών; Ή τι συμβαίνει αν ο γονέας που δεν είναι Μάρτυρας έχει αποκοπεί από τη Χριστιανική εκκλησία;
Αυτά τα σενάρια μπορούν να κάνουν πιο πολύπλοκη για τους Χριστιανούς γονείς τη λήψη αποφάσεων. Αυτοί θέλουν να ενεργούν με σοφό και λογικό τρόπο, και επίσης θέλουν να διατηρούν αγαθή συνείδηση ενώπιον του Ιεχωβά καθώς εξετάζουν με προσευχή τα καλύτερα συμφέροντα των παιδιών.
Στα άρθρα που ακολουθούν, θα ασχοληθούμε με ερωτήματα όπως τα εξής: Όσον αφορά την ανάθεση της επιμέλειας των παιδιών, πώς θεωρεί ο νόμος τη θρησκεία; Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω με επιτυχία τις δυσκολίες που περιλαμβάνει μια υπόθεση επιμέλειας; Τι να κάνω αν έχασα την επιμέλεια των παιδιών μου; Πώς θεωρώ την από κοινού επιμέλεια με έναν αποκομμένο γονέα;