Ο Ρωσικός Τύπος Εγκωμιάζει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

ΣΤΙΣ 21 Ιουνίου 1997 έγινε η αφιέρωση των εγκαταστάσεων του τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία. Το συγκρότημα περιλαμβάνει εφτά κτίρια κατοικιών, μια μεγάλη Αίθουσα Βασιλείας, μια τραπεζαρία και ένα τεράστιο κτίριο γραφείων και χώρων αποθήκευσης. Βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Αγίας Πετρούπολης, στο χωριό Σόλνετσνόγιε.

Διάφοροι δημοσιογράφοι οι οποίοι είχαν προσκληθεί να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα στην αφιέρωση. Ένας από αυτούς έγραψε τα εξής στην εφημερίδα της Μόσχας Λιτερατούρναγια γκαζέτα (Literaturnaya gazeta), η οποία κυκλοφορεί σε πάνω από 250.000 φύλλα: «Η πρώτη εντύπωση όταν το βλέπεις είναι: Αυτό είναι κτίριο!»—Βλέπε φωτογραφίες στις σελίδες 16 και 17.

Ο αρθρογράφος, ο Σεργκέι Σεργκιγιένκο, εξήγησε: «Τα πάντα εδώ τα έφτιαξαν πιστοί με τα χέρια τους: Η οικοδόμηση έγινε κυρίως από Φινλανδούς, Σουηδούς, Δανούς, Νορβηγούς και Γερμανούς. Καθαροί πλακόστρωτοι δρόμοι· κουρεμένο γκαζόν· συγκροτήματα με γραφικές κεραμοσκεπές, με τεράστια παράθυρα και με τζαμένιες πόρτες—αυτό είναι το διοικητικό κέντρο της τοπικής θρησκευτικής οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία».

Δημοσιογράφοι από τη Μόσχα, η οποία βρίσκεται πάνω από 650 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του τμήματος, προσκλήθηκαν στην αφιέρωση και έγιναν διευθετήσεις για τη μεταφορά τους. Ξεναγήθηκαν στις εγκαταστάσεις, και έπειτα δόθηκε συνέντευξη τύπου, στη διάρκεια της οποίας προσφέρθηκαν αναψυκτικά. Με βάση τις παρατηρήσεις του, ο κ. Σεργκιγιένκο έγραψε:

«Οι Μάρτυρες είναι, όπως λέμε, μετριόφρονες και απλοί . . . Για να παραφράσουμε ένα γνωστό ρωσικό ρητό, “οι Μάρτυρες ζουν [στο σπίτι τους] σαν να ζούσαν στον κόλπο του Ιεχωβά”. . . . Οι Μάρτυρες, οι οποίοι είναι πάντοτε ευγενικοί με όλους, ασφαλώς φροντίζουν ιδιαίτερα τους αδελφούς τους».

Ένα άρθρο του Σ. Ντιμίτριεφ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μοσκόβσκαγια Πράβντα (Moskovskaya Pravda), η οποία καθημερινά κυκλοφορεί σε περίπου 400.000 φύλλα. Στο άρθρο του με τίτλο «Μπορείτε να Χτίσετε το Δικό σας Κόσμο Μόνο με τα Χέρια Σας», ο συντάκτης του εξηγούσε:

«Μετά τη νομική αναγνώριση της θρησκευτικής οργάνωσης των Μαρτύρων στη Ρωσία [το 1991], τέθηκε το ζήτημα της οικοδόμησης των δικών τους κεντρικών γραφείων. Έψαχναν να βρουν κάποιο χώρο κοντά στη Μόσχα όταν έμαθαν ξαφνικά ότι πουλιόταν ο χώρος μιας πρώην κατασκήνωσης κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Αγόρασαν τη γη και άρχισαν την οικοδόμηση. . . .

»Πριν από ενάμιση χρόνο, την 1η Ιανουαρίου 1996, το κέντρο στο χωριό Σόλνετσνόγιε έγινε ένα επίσημο τμήμα αυτής της θρησκευτικής οργάνωσης. Στα μέσα Ιουνίου, δόθηκε η δυνατότητα σε μια ομάδα δημοσιογράφων από τη Μόσχα, οι οποίοι πέρασαν κάποιο χρόνο στην Αγία Πετρούπολη, να προσπαθήσουν να εξακριβώσουν “Ποιοι είναι αυτοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;”»

Τι απάντησε ο κ. Ντιμίτριεφ; «Άνθρωποι σαν όλους τους άλλους». Εντούτοις διαφέρουν, όπως σημείωσε στον επίλογο του άρθρου του: «Έχουν ειρήνη με τον εαυτό τους, ειρήνη παντού. Είναι όνειρο; Ναι. Και όμως υπάρχει».

Ένας άλλος δημοσιογράφος από τη Μόσχα, ο Μαξίμ Γιεροφέγιεφ, γράφοντας για την εφημερίδα Σομπεσέντνικ (Sobesednik) που κυκλοφορεί σε πάνω από 300.000 φύλλα, παρατήρησε: «Όλες οι σχέσεις σε αυτή τη μικρή κοινότητα βασίζονται στην εξής αρχή: Κανένας δεν είναι αναγκασμένος να εργάζεται, εντούτοις όλοι εργάζονται».

Αφού περιέγραψε την κατοικία του συντονιστή της Επιτροπής του Τμήματος, του Βασίλι Κάλιν, ο κ. Γιεροφέγιεφ σημείωσε: «Η ομάδα των δύσπιστων δημοσιογράφων μας θέλησε να επισκεφτεί μερικά άλλα διαμερίσματα της επιλογής τους. Το μέγεθος και η επίπλωση των άλλων κατοικιών ουσιαστικά δεν διέφεραν από τη λιτή διαρρύθμιση του διαμερίσματος του Βασίλι Κάλιν».

Μια άλλη δημοσιογράφος, η Αναστασία Νίμιτς, έγραψε το άρθρο «Πώς να Βρείτε Ειρήνη Διάνοιας». Ο υπότιτλος σε αυτό το άρθρο στην εφημερίδα Βετσέρναγια Μόσκβα (Vechernyaya Moskva) ήταν: «Αυτό Μαθαίνουν οι Άνθρωποι σε ένα Ασυνήθιστο Χωριό Έξω από την Αγία Πετρούπολη».

Περιγράφοντας την τοποθεσία και την εμφάνιση των εγκαταστάσεων του τμήματος, έγραψε: «Ολόγυρα υπάρχουν δάση και λιβάδια. Ο κόλπος της Φινλανδίας δεν απέχει πολύ. Εδώ υπάρχουν περιποιημένες κατοικίες ευρωπαϊκού στιλ, καθαροί πλακόστρωτοι δρόμοι και παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια.

»Εταιρίες χτίζουν τέτοιες μικρές πόλεις για τους “νεόπλουτους Ρώσους”. Ωστόσο σε αυτό το χωριό ζουν άνθρωποι με πολύ περιορισμένους πόρους . . . Ζουν άνετα και, το σπουδαιότερο, ζουν σαν φίλοι. Υπάρχουν μόνο 350 άνθρωποι εδώ, από κάθε γωνιά της γης· ακούγονται ομιλίες σε διάφορες γλώσσες—από ισπανικά και πορτογαλικά μέχρι φινλανδικά και σουηδικά.

»Στην ουσία, πρόκειται για έναν περιφραγμένο μικρόκοσμο: Το χωριό έχει δικά του συνεργεία για κατασκευές και επισκευές, όπου είναι δυνατόν να φτιαχτεί οτιδήποτε χρειάζεται η μεγάλη πολυγλωσσική οικογένεια· έχουν ακόμη και δική τους κλινική».

Πράγματι, η αφιέρωση ήταν μια χαρωπή περίσταση για τα 1.492 άτομα από 42 χώρες που την παρακολούθησαν στο Σόλνετσνόγιε. Πολλοί από αυτούς ήταν ηλικιωμένοι οι οποίοι είχαν υπηρετήσει επί δεκαετίες όταν το έργο κηρύγματος βρισκόταν υπό απαγόρευση. Μπορείτε να φανταστείτε την τρομερή έκπληξη και τη χαρά που ένιωθαν αυτοί οι παλαίμαχοι καθώς έκαναν ξενάγηση στις όμορφες εγκαταστάσεις μέσα σε αυτόν τον καταπράσινο χώρο των 69 στρεμμάτων; Ήταν απόλυτα φυσιολογικό να νομίζουν ότι ονειρεύονται.

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Δημοσιογράφοι ξεναγούνται στις εγκαταστάσεις του τμήματος

Η συνέντευξη τύπου