Είναι Αποφασισμένοι να Μην Παραιτηθούν

ΤΟ ΞΥΠΝΑ! 22 Οκτωβρίου 1998 περιείχε ένα σύντομο άρθρο για τη μακρόχρονη μάχη του 17χρονου Ματ Τάπιο με τον καρκίνο. Το άρθρο είχε τον τίτλο «Δεν Παραιτήθηκε». Ο Ματ τελικά πέθανε στις 19 Απριλίου 1998, ενώ ετοιμαζόταν εκείνο το άρθρο.

Το άρθρο ανέφερε τα όσα είχε πει ο Ματ σε μια μαγνητοφωνημένη συνέντευξη που μεταδόθηκε σε κάποια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και τα οποία αποδείχτηκαν ιδιαίτερα υποκινητικά για τους νεαρούς αναγνώστες. Παρακάτω αναφέρονται μερικά από τα αισθήματά τους.

Η Ντεζιρέ, μια 20χρονη από τον Καναδά, έγραψε πώς επηρεάστηκε η ίδια και η συνεργάτιδά της στην ολοχρόνια διακονία όταν διάβασαν πόσο πολύ αγαπούσε ο Ματ τον Ιεχωβά: «Ξεσπάσαμε σε κλάματα. Κλαίγαμε αρκετή ώρα. . . . Όλοι μας, ιδιαίτερα οι νεαροί, μπορούμε να μάθουμε από τον Ματ να “κάνουμε ό,τι μπορούμε τώρα! . . . Ό,τι και αν συμβεί, μη σταματήσετε ποτέ να δίνετε μαρτυρία για τον Ιεχωβά”!»

Η Έριν, από το Κεντάκι των Η.Π.Α., έγραψε: «Δεν μπορούσα να μην κλάψω καθώς διάβαζα την εμπειρία. Είμαι ένα υγιές 16χρονο κορίτσι και θέλω να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα για τον Ιεχωβά ενόσω μπορώ, ώστε όταν μια μέρα θα αναστηθεί ο Ματ, να μπορέσω να του πω προσωπικά πόσο πολύ με ενθάρρυνε η εμπειρία του». Παρόμοια, η Μαρία, μια 15χρονη από το Τέξας των Η.Π.Α., εξήγησε: «Είμαι αποφασισμένη να κάνω ό,τι μπορώ για τον Ιεχωβά όσο είμαι ακόμα υγιής. Η συμβουλή του Ματ με βοήθησε πολύ».

Η Τζέσικα, μια νεαρή από τη Νότια Καρολίνα των Η.Π.Α., έγραψε: «Είμαι 13 χρονών, και προσωπικά ενθαρρύνθηκα πολύ βλέποντας έναν άλλο νέο να ξεχειλίζει από τόσο ζήλο και αγάπη για τον Ιεχωβά. Απλώς και μόνο διαβάζοντας για την κατάσταση του Ματ Τάπιο συνειδητοποίησα πόσο ευλογημένη είμαι που έχω την υγεία μου. Πρόσθεσα το όνομα του Ματ στον κατάλογο με τους αδελφούς και τις αδελφές που θέλω να χαιρετήσω προσωπικά στο νέο σύστημα!»

Η Σάρα, από το Σαν Σεβερίνο Μάρκε της Ιταλίας, έγραψε: «Δάκρυσα διαβάζοντας το άρθρο. Είμαι 17 χρονών, συνομήλικη του Ματ. Εφόσον έχω καλή υγεία, επιθυμία μου είναι να μη σταματήσω ποτέ να μιλάω για τον Ιεχωβά, όπως δεν σταμάτησε και ο Ματ, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του. Σας ευχαριστώ που δημοσιεύετε τέτοιες εμπειρίες, οι οποίες μας υποκινούν να δίνουμε το καλύτερο μέρος της ζωής μας, του χρόνου μας και των δυνάμεών μας στον Ιεχωβά.—Εκκλησιαστής 12:1».

Τους Στηρίζει η Ελπίδα της Ανάστασης

Ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι νέος ή ηλικιωμένος, είναι συνηθισμένο σήμερα να έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα του θανάτου. Μια 19χρονη, η Χάιντι, παρατήρησε: «Τις τελευταίες δύο εβδομάδες πέθαναν δύο πολύ αγαπητά μου πρόσωπα, και το μόνο πράγμα που μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω είναι η ελπίδα να τα δω στην ανάσταση.

»Νιώθω πολύ περήφανη για τον Ματ και τη σταθερή απόφαση που είχε πάρει να εξακολουθήσει να δίνει μαρτυρία σε άλλους παρ’ όλο που ήταν τόσο άρρωστος. Είναι ένα αληθινό υπόδειγμα για όλους μας, και ανυπομονώ να τον αγκαλιάσω στην ανάσταση».

Μια μητέρα, η Νάνσι, έγραψε: «Διάβασα το άρθρο κλαίγοντας. Η κόρη μας, η Ρασέλ, πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο στις 11 Ιανουαρίου 1996, μόνο δύο μέρες προτού ο Ματ εκπληρώσει το στόχο που είχε βάλει να βαφτιστεί. Η Ρασέλ ήταν μόλις έξι χρονών όταν πέθανε εξαιτίας του όγκου αλλά, όπως και ο Ματ, ήταν αγωνίστρια και πάντοτε έκανε το καλύτερο που μπορούσε για να ευαρεστεί τον Ιεχωβά.

»Τι μεγαλειώδης μέρα θα είναι εκείνη όταν ο Ιεχωβά θα μας χαρίσει την ευλογία να δούμε την κόρη μας υγιή και ικανή να απολαμβάνει την παιδική της ηλικία στο πλήρες. Όπως ο Ιάειρος και η σύζυγός του, θα κυριευτούμε από χαρά “και μεγάλη έκσταση”».—Μάρκος 5:42.

Η Σάνον, από την Τζόρτζια των Η.Π.Α., έγραψε: «Αυτή η ιστορία μού έδειξε ότι μπορούμε να είμαστε ισχυροί υπέρ του Ιεχωβά ακόμα και αν είμαστε άρρωστοι. Μολονότι τώρα δεν υποφέρω από κάποια σοβαρή ασθένεια και ανέκαθεν είχα καλή υγεία, θα φυλάξω αυτό το άρθρο για να το ξαναδιαβάσω στο μέλλον.

»Ελπίζω ότι οι γονείς του Ματ θα βρουν παρηγοριά στην ελπίδα της ανάστασης. Έχασα και εγώ κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο—τη γιαγιά μου, το 1995. Είμαι πολύ ευγνώμων που γνωρίζω τον Ιεχωβά και έχω την ελπίδα να ξαναδώ τα αγαπημένα μου πρόσωπα».

Μια Ισπανίδα έφηβη έγραψε: «Οι γονείς μου ενστάλαξαν στις τέσσερις αδελφές μου και σε εμένα την αξία της παρακολούθησης των Χριστιανικών συναθροίσεων. Αλλά τώρα που έχω διαβάσει αυτή την εμπειρία, συνειδητοποιώ ότι μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να τις θεωρούμε ρουτίνα. Θα ήθελα να συγχαρώ τους γονείς του Ματ που του έδωσαν τόσο καλή πνευματική εκπαίδευση. Αποτελούν παράδειγμα για όλους εμάς. Θα ήθελα να ξέρουν ότι, μολονότι είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε το αίσθημα του κενού που δημιουργείται σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Ιεχωβά είναι πάντοτε στο πλευρό μας.

»Ελπίζω να συναντήσω τον Ματ στο νέο κόσμο. Θα ήθελα να του πω ότι είναι σπουδαίο παράδειγμα και πως όλοι τον θυμόμαστε μέσα μας. Ο Ιεχωβά είναι Θεός των ζωντανών, και ο Ματ βρίσκεται τώρα στο ίδιο μέρος με την αδελφή μου η οποία πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια—στη μνήμη του Ιεχωβά. (Λουκάς 20:38) Ο Ματ, η αδελφή μου η Εύα και πολλοί άλλοι πιστοί υπηρέτες του Θεού βρίσκονται εκεί. Ο Ιεχωβά είναι υπέροχος και δεν θα μας αφήσει ποτέ».

Πραγματικά, η ελπίδα της ανάστασης είναι εξαίσια. Είθε να τη θεωρούμε πολύτιμη, και είθε να δείχνουμε την εκτίμησή μας για αυτή τη μεγαλειώδη υπόσχεση με το να θυμόμαστε τον Δημιουργό μας κάθε μέρα, όπως ακριβώς έκανε και ο αγαπητός του Γιος, ο Ιησούς Χριστός.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Ντεζιρέ

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Έριν

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Μαρία

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Τζέσικα

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Σάρα

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Χάιντι

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Νάνσι, με το σύζυγό της και την κόρη τους Ρασέλ

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Σάνον