Κεφάλαιο 15

Πώς Κατευθύνει ο Ιεχωβά την Οργάνωσή Του;

1. Ποιες πληροφορίες σχετικά με την οργάνωση του Ιεχωβά αποκαλύπτει η Αγία Γραφή, και γιατί είναι αυτό σημαντικό για εμάς;

ΜΕΣΩ των θεόπνευστων Γραφών, ο Ιεχωβά μάς παρέχει αναλαμπές της θαυμαστής ουράνιας οργάνωσής του. (Ησ. 6:2, 3· Ιεζ. 1:1, 4-28· Δαν. 7:9, 10, 13, 14) Μολονότι δεν μπορούμε να δούμε πνευματικά πλάσματα, αυτός μας γνωστοποιεί τρόπους με τους οποίους η δράση των αγίων αγγέλων επηρεάζει τους αληθινούς λάτρεις που βρίσκονται στη γη. (Γέν. 28:12, 13· 2 Βασ. 6:15-17· Ψαλμ. 34:7· Ματθ. 13:41, 42· 25:31, 32) Η Αγία Γραφή περιγράφει επίσης το ορατό μέρος της οργάνωσης του Ιεχωβά και μας βοηθάει να κατανοήσουμε πώς αυτός την κατευθύνει. Αν έχουμε στ’ αλήθεια πνευματική κατανόηση για αυτά τα πράγματα, αυτό θα μας βοηθήσει να ‘περπατήσουμε αντάξια του Ιεχωβά με σκοπό να τον ευαρεστούμε πλήρως’.—Κολ. 1:9, 10.

Προσδιορισμός της Ταυτότητας του Ορατού Μέρους

2. Ποια είναι η εκκλησία του Θεού από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και έπειτα;

² Επί 1.545 χρόνια το έθνος Ισραήλ ήταν η εκκλησία του Θεού. Αλλά οι Ισραηλίτες δεν τήρησαν τη διαθήκη του Νόμου και απέρριψαν τον ίδιο τον Γιο του Θεού. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά έφερε σε ύπαρξη μια νέα εκκλησία, με την οποία έκανε μια νέα διαθήκη. Αυτή η εκκλησία προσδιορίζεται στις Γραφές ως η «νύφη» του Χριστού, η οποία αποτελείται από 144.000 άτομα τα οποία έχει εκλέξει ο Θεός για να ενωθούν με τον Γιο του στον ουρανό. (Εφεσ. 5:22-32· Αποκ. 14:1· 21:9, 10) Οι πρώτοι από αυτούς χρίστηκαν με άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Μέσω του αγίου πνεύματος, ο Ιεχωβά έδωσε αδιάψευστες αποδείξεις ότι αυτή ήταν τώρα η εκκλησία που θα χρησιμοποιούσε για να επιτελέσει το σκοπό Του.—Εβρ. 2:2-4.

3. Ποιοι απαρτίζουν σήμερα την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά;

³ Σήμερα υπάρχει μόνο ένα υπόλοιπο από τους 144.000 εδώ στη γη. Αλλά σε εκπλήρωση Βιβλικών προφητειών, ένα μεγάλο πλήθος ‘άλλων προβάτων’ έχει φερθεί σε ενεργή συνταύτιση με αυτούς. Ο Ιησούς Χριστός, ο Καλός Ποιμένας, έχει ενώσει αυτά τα «άλλα πρόβατα» με εκείνους που ανήκουν στο υπόλοιπο των γεννημένων από το πνεύμα ακολούθων του, έτσι ώστε όλοι μαζί να σχηματίζουν μόνο «ένα ποίμνιο» κάτω από αυτόν ως τον ‘έναν ποιμένα’ τους. (Ιωάν. 10:11, 16· Αποκ. 7:9, 10) Όλοι αυτοί αποτελούν μια ενωμένη οργάνωση, την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά σήμερα.

Θεοκρατική στη Διάρθρωση

4. Ποιος κατευθύνει την οργάνωση, και πώς;

⁴ Η Γραφική έκφραση «εκκλησία του ζωντανού Θεού» φανερώνει ποιος είναι εκείνος που την κατευθύνει. Η οργάνωση είναι θεοκρατική, δηλαδή, κυβερνάται από τον Θεό. Ο Ιεχωβά παρέχει κατεύθυνση για το λαό του μέσω εκείνου τον οποίο ο ίδιος έχει διορίσει να είναι η αόρατη κεφαλή της εκκλησίας, του Κυρίου Ιησού Χριστού, και μέσω του δικού Του εμπνευσμένου Λόγου, της Αγίας Γραφής.—1 Τιμ. 3:14, 15· Εφεσ. 1:22, 23· 2 Τιμ. 3:16, 17.

5. (α) Πώς έγινε φανερό τον πρώτο αιώνα ότι η εκκλησία κατευθυνόταν από τον ουρανό; (β) Τι δείχνει ότι ο Ιησούς εξακολουθεί να είναι η κεφαλή της εκκλησίας;

⁵ Αυτή η θεοκρατική κατεύθυνση έγινε πολύ φανερή όταν τα πρώτα μέλη της εκκλησίας υποκινήθηκαν σε δράση από το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. (Πράξ. 2:1-4, 32, 33) Έγινε έκδηλη όταν ο άγγελος του Ιεχωβά κατηύθυνε γεγονότα που οδήγησαν στη διάδοση των καλών νέων στην Αφρική. (Πράξ. 8:26-39) Παρόμοια, όταν η φωνή του Ιησού έδωσε κατευθύνσεις στην περίπτωση της μεταστροφής του Σαούλ από την Ταρσό και, πάλι, όταν άρχισε το ιεραποστολικό έργο στους Εθνικούς. (Πράξ. 9:3-7, 10-17· 10:9-16, 19-23· 11:12) Αλλά η αναγκαία κατεύθυνση δεν δινόταν πάντα με τέτοιους θεαματικούς τρόπους. Με τον καιρό δεν ακούγονταν πια φωνές από τον ουρανό ούτε εμφανίζονταν άγγελοι σε ανθρώπους ούτε υπήρχαν πια θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος. Ωστόσο, ο Ιησούς είχε υποσχεθεί στους πιστούς ακολούθους του: «Να! εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων», και τα γεγονότα δείχνουν ότι είναι. (Ματθ. 28:20· 1 Κορ. 13:8) Δεν είναι μόνο το ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν την ηγεσία του, αλλά είναι φανερό πως θα ήταν αδύνατον να εξακολουθήσουν να διακηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας ενόψει τόσο έντονης εχθρότητας χωρίς τη βοήθειά του.

6. (α) Ποιοι αποτελούν τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’, και γιατί; (β) Ποιο διορισμό έδωσε ο Ιησούς σε αυτόν το ‘δούλο’;

⁶ Λίγο πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς μίλησε στους μαθητές του για έναν ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’, στον οποίο εκείνος ως Κύριος θα ανέθετε μια ειδική ευθύνη. Αυτός ο «δούλος», σύμφωνα με την περιγραφή του Ιησού, θα υπήρχε όταν θα αναχωρούσε ο Κύριος για να πάει στον ουρανό και θα ήταν ακόμη ζωντανός τον καιρό της επανόδου του Χριστού. Μια τέτοια περιγραφή δεν θα ήταν δυνατόν να ταιριάζει σε ένα μεμονωμένο άτομο. Ταιριάζει όμως στην πιστή χρισμένη εκκλησία του Χριστού αν τη δούμε ως σύνολο. Ο Ιησούς γνώριζε ότι επρόκειτο να τους αγοράσει με το ίδιο του το αίμα, γι’ αυτό κατάλληλα τους αποκάλεσε συλλογικά ‘δούλο’ του. Τους έδωσε ένα έργο να επιτελέσουν, αναθέτοντας σε όλους τους να κάνουν μαθητές και κατόπιν προοδευτικά να τρέφουν πνευματικά αυτούς τους μαθητές, δίνοντάς τους «την [πνευματική] τροφή τους στον κατάλληλο καιρό». Ο διορισμός τους επικυρώθηκε από το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.—Ματθ. 24:45-47· 28:19, 20· 1 Κορ. 6:19, 20· παράβαλε Ησαΐας 43:10.

7. (α) Ποιες μεγαλύτερες ευθύνες έχει τώρα ο «δούλος»; (β) Γιατί είναι σημαντική η ανταπόκρισή μας στη διδασκαλία που λαβαίνουμε μέσω αυτού του αγωγού;

⁷ Τον καιρό της επανόδου του Κυρίου, αν έβρισκε το ‘δούλο’ να κάνει πιστά το έργο του, θα του ανέθετε μεγαλύτερες ευθύνες. Τα χρόνια που θα ακολουθούσαν θα ήταν ο καιρός για να δοθεί παγγήινη μαρτυρία για τη Βασιλεία, και ένα «μεγάλο πλήθος» λάτρεων του Ιεχωβά θα συναγόταν με την προοπτική να διαφυλαχτούν από τη «μεγάλη θλίψη». (Ματθ. 24:14· Αποκ. 7:9, 10) Επίσης, αυτοί θα χρειάζονταν πνευματική τροφή, την οποία θα τους πρόσφερε ο σύνθετος «δούλος», οι χρισμένοι από το πνεύμα υπηρέτες του Χριστού. Για να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά, χρειάζεται να δεχόμαστε τη διδασκαλία που παρέχει μέσω αυτού του αγωγού και να ενεργούμε σε πλήρη αρμονία με αυτή τη διδασκαλία.

8, 9. (α) Ποια διευθέτηση υπήρχε τον πρώτο αιώνα για να λύνονται ερωτήματα σχετικά με δόγματα και για να παρέχεται η αναγκαία κατεύθυνση όσον αφορά το κήρυγμα των καλών νέων; (β) Ποια παρόμοια διευθέτηση υπάρχει σήμερα;

⁸ Φυσικά, κατά καιρούς μπορεί να εγερθούν ερωτήσεις σχετικά με δόγματα και διαδικασίες. Τι πρέπει να γίνει τότε; Το 15ο κεφάλαιο των Πράξεων αναφέρει πώς λύθηκε ένα ζήτημα σχετικά με τις απαιτήσεις που έπρεπε να πληρούν οι Εθνικοί προσήλυτοι. Το ζήτημα παραπέμφθηκε στους αποστόλους και στους πρεσβυτέρους της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι υπηρετούσαν ως ένα κεντρικό κυβερνών σώμα. Αυτοί οι πρεσβύτεροι δεν ήταν αλάθητοι· δεν ήταν άτομα που δεν είχαν κάνει ποτέ τους κάποιο σφάλμα. (Παράβαλε Γαλάτες 2:11-14). Αλλά ο Θεός τους χρησιμοποιούσε. Εκείνοι εξέτασαν αυτά που έλεγαν οι θεόπνευστες Γραφές για το προκείμενο ζήτημα, καθώς επίσης και τις αποδείξεις που έδειχναν ότι το πνεύμα του Θεού ενήργησε έτσι ώστε να ανοίξει ο αγρός των Εθνικών, και κατόπιν πήραν μια απόφαση. Ο Θεός ευλόγησε αυτή τη διευθέτηση. (Πράξ. 15:1-29· 16:4, 5) Επίσης, αυτό το κεντρικό σώμα έστειλε άτομα να προωθήσουν το κήρυγμα των καλών νέων, σε αρμονία με την εξουσιοδότηση που είχε δώσει ο ίδιος ο Κύριος.—Πράξ. 8:14· Γαλ. 2:9.

⁹ Στις ημέρες μας το Κυβερνών Σώμα αποτελείται από χρισμένους με το πνεύμα αδελφούς από διάφορες χώρες. Εδρεύει στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Με οσιότητα προωθεί τα συμφέροντα της αγνής λατρείας υπό την ηγεσία του Ιησού Χριστού. Αυτοί οι αδελφοί έχουν την ίδια άποψη με εκείνη που είχε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος, όταν έστειλε πνευματικές συμβουλές σε συγχριστιανούς του, έγραψε: «Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας, γιατί με την πίστη σας στέκεστε».—2 Κορ. 1:24.

10. (α) Πώς καθορίζεται ποιοι θα είναι πρεσβύτεροι ή διακονικοί υπηρέτες; (β) Γιατί θα πρέπει να συνεργαζόμαστε στενά με εκείνους που είναι διορισμένοι σε τέτοιες θέσεις;

¹⁰ Αυτή η θεοκρατική διευθέτηση αναγνωρίζεται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια. Όλες οι τοπικές εκκλησίες τους συνεργάζονται στενά με αυτή τη διευθέτηση. Αποβλέπουν στο Κυβερνών Σώμα για να κάνει τους διορισμούς πρεσβυτέρων και διακονικών υπηρετών, οι οποίοι φροντίζουν για την ομαλή λειτουργία των εκκλησιών. Με ποια κριτήρια επιλέγονται τα άτομα για τέτοιου είδους διορισμούς; Οι απαιτήσεις διατυπώνονται σαφώς στην Αγία Γραφή. Τόσο οι πρεσβύτεροι που κάνουν συστάσεις όσο και εκείνοι που είναι εξουσιοδοτημένοι να διορίζουν έχουν τη σοβαρή ευθύνη ενώπιον του Θεού να προσκολλιούνται σε αυτές τις απαιτήσεις. (1 Τιμ. 3:1-10, 12, 13· 5:22· Τίτο 1:5-9) Δεν διεξάγεται προεκλογικός αγώνας ανάμεσα στα μέλη της εκκλησίας ούτε ψηφίζει η εκκλησία. Αντίθετα, σε αρμονία με ό,τι έκαναν οι απόστολοι όταν γίνονταν διορισμοί τον πρώτο αιώνα, οι επίσκοποι που είναι υπεύθυνοι να κάνουν συστάσεις, καθώς και εκείνοι οι οποίοι αργότερα διορίζουν, προσεύχονται ζητώντας τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού και επιζητούν κατεύθυνση από το θεόπνευστο Λόγο Του. (Πράξ. 6:2-4, 6· 14:23· παράβαλε Ψαλμός 75:6, 7). Με την ανταπόκρισή μας στην κατεύθυνση που δίνουν οι πρεσβύτεροι, μπορούμε να δείξουμε την εκτίμησή μας για τη στοργική προμήθεια που έχει κάνει ο Χριστός, δηλαδή αυτά τα «δώρα σε μορφή ανθρώπων» για να μας βοηθήσουν όλους να αποκτήσουμε την «ενότητα όσον αφορά την πίστη».—Εφεσ. 4:8, 11-16.

11. (α) Ποιες πολύτιμες υπηρεσίες εκτελούν οι γυναίκες μέσα στη θεοκρατική διευθέτηση; (β) Πότε χρειάζεται να φοράνε κάλυμμα στο κεφάλι, και γιατί;

¹¹ Οι Γραφές δίνουν την οδηγία ότι οι θέσεις επίβλεψης στην εκκλησία πρέπει να ανατίθενται σε άντρες. Αυτό δεν υποτιμά με κανέναν τρόπο τις γυναίκες, διότι πολλές από αυτές περιλαμβάνονται στους κληρονόμους της ουράνιας Βασιλείας. Οι Χριστιανές, με το να είναι μετριόφρονες, να έχουν αγνή διαγωγή και να φροντίζουν με επιμέλεια τις οικογένειές τους, συμβάλλουν και αυτές στην καλή φήμη της εκκλησίας. (Τίτο 2:3-5) Συχνά κάνουν μεγάλο μέρος του έργου καθώς εντοπίζουν τα νεοενδιαφερόμενα άτομα και τα φέρνουν σε επαφή με την οργάνωση. (Ψαλμ. 68:11, ΜΝΚ) Αλλά η διδασκαλία μέσα στην εκκλησία γίνεται από άντρες που είναι διορισμένοι. (1 Τιμ. 2:12, 13) Αν, όμως, σε μια συνάθροιση που έχει διευθετήσει η εκκλησία δεν υπάρχουν άντρες με τα κατάλληλα προσόντα, τότε μια γυναίκα πρέπει να φοράει κάλυμμα στο κεφάλι όταν προΐσταται ή προσεύχεται.a Έτσι δείχνει σεβασμό για τη διευθέτηση του Ιεχωβά, όπως ακριβώς ο Ιησούς έθεσε το παράδειγμα για όλους με την υποταγή που έδειξε στον Πατέρα του.—1 Κορ. 11:3-16· Ιωάν. 8:28, 29.

12. (α) Ποια άποψη παροτρύνει η Αγία Γραφή τους πρεσβυτέρους να έχουν ως προς τη θέση τους; (β) Σε ποιο λαμπρό προνόμιο μπορούμε να συμμετέχουμε όλοι μας;

¹² Στον κόσμο, όταν κάποιος έχει μια εξέχουσα θέση, θεωρείται σπουδαίος, αλλά μέσα στην οργάνωση του Θεού ισχύει ο εξής κανόνας: «Αυτός που συμπεριφέρεται ως μικρότερος μεταξύ όλων σας, αυτός είναι μεγάλος». (Λουκ. 9:46-48· 22:24-26) Γι’ αυτό οι Γραφές συμβουλεύουν τους πρεσβυτέρους να προσέχουν να μην καταδυναστεύουν εκείνους που είναι κληρονομιά του Θεού, αλλά, αντίθετα, να γίνονται παραδείγματα στο ποίμνιο. (1 Πέτρ. 5:2, 3) Όχι μόνο λίγοι εκλεκτοί, αλλά όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, άντρες και γυναίκες, έχουν το λαμπρό προνόμιο να αντιπροσωπεύουν τον Κυρίαρχο του σύμπαντος, να μιλούν ταπεινά στο όνομά του και να λένε στους ανθρώπους παντού για τη Βασιλεία του.

13. Χρησιμοποιώντας τα εδάφια που αναφέρονται, συζητήστε τις ερωτήσεις που καταγράφονται στο τέλος αυτής της παραγράφου.

¹³ Θα κάνουμε καλά να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: «Εκτιμούμε πραγματικά τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά κατευθύνει την ορατή οργάνωσή του; Το δείχνει αυτό η στάση μας, τα λόγια μας και οι ενέργειές μας;» Σκεπτόμενοι λογικά γύρω από τα επόμενα σημεία θα βοηθηθούμε όλοι να κάνουμε μια τέτοια ανάλυση:

Αν πραγματικά υποτασσόμαστε στον Χριστό ως την κεφαλή της εκκλησίας, τότε, όπως δείχνουν τα επόμενα εδάφια, τι θα κάνουμε; (Ματθ. 24:14· 28:19, 20· Λουκ. 21:34-36· Ιωάν. 13:34, 35)

Στις προσπάθειες που καταβάλλουν να είναι παραγωγικοί Χριστιανοί, σε ποιο βαθμό θα πρέπει όλοι όσοι είναι μέλη της οργάνωσης να νιώθουν ότι εξαρτώνται από τον Θεό και τον Χριστό; (Ιωάν. 15:5· 1 Κορ. 3:5-7)

Όταν οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να διορθώσουν τον τρόπο σκέψης ορισμένων ατόμων ώστε να βλέπουν τα πράγματα σε αρμονία με την υπόλοιπη οργάνωση, τίνος το ευγενικό ενδιαφέρον θα πρέπει να διακρίνουμε σε αυτή την προσπάθεια; (Εφεσ. 4:7, 8, 11-13· 2 Κορ. 13:11)

Όταν δεχόμαστε με εκτίμηση τις πνευματικές προμήθειες που παρέχονται μέσω της τάξης του ‘δούλου’ και του Κυβερνώντος Σώματός της, για ποιον δείχνουμε σεβασμό; Αλλά τι θα δείχναμε αν μιλούσαμε υποτιμητικά για αυτές; (Λουκ. 10:16· παράβαλε 3 Ιωάννη 9, 10).

Γιατί δεν πρέπει να επικρίνουμε με σκληρό τρόπο τους διορισμένους πρεσβυτέρους; (Πράξ. 20:28· Ρωμ. 12:10)

14. (α) Τι εκδηλώνουμε με τη στάση μας απέναντι στη θεοκρατική οργάνωση; (β) Σε αυτό το ζήτημα, ποιες ευκαιρίες υπάρχουν για να αποδείξουμε ότι ο Διάβολος είναι ψεύτης και για να φέρουμε χαρά στην καρδιά του Ιεχωβά;

¹⁴ Ο Ιεχωβά πολιτεύεται με εμάς σήμερα μέσω της ορατής οργάνωσής του υπό τον Χριστό ως διορισμένη κεφαλή. Γι’ αυτό η στάση μας απέναντι σε αυτή την οργάνωση εκδηλώνει με έμπρακτο τρόπο τη στάση που παίρνουμε στο ζήτημα της κυριαρχίας. (Εβρ. 13:17) Ο Σατανάς ισχυρίζεται ότι όλοι μας υποκινούμαστε από την επιθυμία για προσωπικό όφελος, ότι το κύριο ενδιαφέρον μας είναι ο εαυτός μας. Αλλά αν με χαρά προσφέρουμε τον εαυτό μας για να υπηρετήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο χρειάζεται, ενώ παράλληλα αποφεύγουμε να λέμε και να κάνουμε πράγματα που θα έστρεφαν ακατάλληλα την προσοχή στον εαυτό μας, τότε αποδεικνύουμε ότι ο Διάβολος είναι ψεύτης. Αν αγαπούμε και σεβόμαστε εκείνους «που αναλαμβάνουν την ηγεσία» ανάμεσά μας, μιμούμενοι την πίστη τους αλλά αρνούμενοι να γίνουμε άτομα τα οποία «θαυμάζουν προσωπικότητες για το δικό τους όφελος», τότε φέρνουμε χαρά στην καρδιά του Ιεχωβά. (Εβρ. 13:7· Ιούδα 16) Με το να καλλιεργούμε υγιή σεβασμό για την οργάνωση του Ιεχωβά και με το να κάνουμε ολόκαρδα το έργο που κατευθύνει εκείνος, αποδεικνύουμε ότι ο Ιεχωβά είναι πραγματικά ο Θεός μας και ότι είμαστε ενωμένοι στη λατρεία του.—1 Κορ. 15:58.

[Υποσημείωση]

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Ποια είναι η ορατή οργάνωση του Ιεχωβά σήμερα; Ποιος είναι ο σκοπός της;

● Ποιος είναι η διορισμένη κεφαλή της εκκλησίας; Μέσω ποιων ορατών διευθετήσεων μας παρέχει αυτός στοργική κατεύθυνση;

● Ποια είναι η υγιής στάση που θα πρέπει να καλλιεργούμε απέναντι στις ευθύνες και στα άτομα μέσα στην οργάνωση;