Κεφάλαιο Δεκαεννιά

Εξακολουθήστε να Αναγγέλλετε το Λόγο του Θεού με Τόλμη

1. (α) Ποια καλά νέα διακήρυξαν οι μαθητές του Ιησού, αλλά πώς αντέδρασαν μερικοί Ιουδαίοι; (β) Ποια ερωτήματα θα μπορούσαμε να κάνουμε;

ΠΡΙΝ από 2.000 χρόνια περίπου, ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, χρίστηκε ως ο μελλοντικός Βασιλιάς όλης της γης. Ο Ιησούς εκτελέστηκε με την υποκίνηση θρησκευτικών εχθρών, αλλά ο Ιεχωβά τον ήγειρε από τους νεκρούς. Μέσω του Ιησού η αιώνια ζωή ήταν τώρα εφικτή. Ωστόσο, όταν οι μαθητές του Ιησού διακήρυξαν δημόσια αυτά τα καλά νέα, ξέσπασε διωγμός. Μερικοί φυλακίστηκαν, και μάλιστα μαστιγώθηκαν και διατάχθηκαν να σταματήσουν να μιλούν για τον Ιησού. (Πράξεις 4:1-3, 17· 5:17, 18, 40) Τι θα έκαναν; Τι θα κάνατε εσείς; Θα συνεχίζατε να δίνετε μαρτυρία με τόλμη;

2. (α) Ποια υπέροχα νέα πρέπει να διακηρυχτούν σήμερα; (β) Ποιοι έχουν την ευθύνη να κηρύξουν τα καλά νέα;

² Το 1914 ο Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, ενθρονίστηκε στον ουρανό για να κυβερνήσει “ανάμεσα στους εχθρούς του”. (Ψαλμός 110:2) Κατόπιν, ο Σατανάς και οι δαίμονές του ρίχτηκαν στη γη. (Αποκάλυψη 12:1-5, 7-12) Οι τελευταίες ημέρες του παρόντος πονηρού συστήματος είχαν αρχίσει. Όταν θα τελειώσει αυτή η χρονική περίοδος, ο Θεός θα συντρίψει ολόκληρο το σατανικό σύστημα πραγμάτων. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 24:21) Οι επιζώντες θα έχουν μπροστά τους την προοπτική αιώνιας ζωής σε μια γη που θα γίνει παράδεισος. Αν έχετε αποδεχτεί αυτά τα καλά νέα, θα θέλετε να τα μεταδίδετε και σε άλλους. (Ματθαίος 24:14) Αλλά τι είδους ανταπόκριση μπορείτε να αναμένετε;

3. (α) Πώς ανταποκρίνονται οι άνθρωποι στο άγγελμα της Βασιλείας; (β) Ποιο ερώτημα πρέπει να αντιμετωπίσουμε;

³ Όταν διακηρύττετε τα καλά νέα της Βασιλείας, μερικοί ίσως τα δεχτούν, αλλά οι περισσότεροι θα είναι αδιάφοροι. (Ματθαίος 24:37-39) Κάποιοι ίσως σας χλευάσουν ή σας εναντιωθούν. Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι θα μπορούσε να υπάρξει εναντίωση από τους ίδιους τους συγγενείς σας. (Λουκάς 21:16-19) Επίσης, ίσως αντιμετωπίσετε εναντίωση στην εργασία σας ή στο σχολείο. Μάλιστα σε μερικά μέρη της γης οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται υπό κυβερνητική απαγόρευση. Όταν αντιμετωπίσετε τέτοιες καταστάσεις, θα εξακολουθήσετε να αναγγέλλετε το λόγο του Θεού με τόλμη, και να «στέκεστε σταθεροί στην πίστη»;—1 Κορινθίους 16:13.

Δεν Στηριζόμαστε στη Δική μας Δύναμη

4. (α) Για να αποδείξουμε ότι είμαστε πιστοί υπηρέτες του Θεού, ποια είναι μια βασική απαίτηση; (β) Γιατί είναι τόσο σημαντικές οι Χριστιανικές συναθροίσεις;

⁴ Για να είναι κάποιος πιστός υπηρέτης του Ιεχωβά, είναι βασικό να στηρίζεται στις προμήθειες που κάνει Εκείνος. Μια από αυτές είναι οι συναθροίσεις. Οι Γραφές μάς παροτρύνουν να μην τις παραμελούμε. (Εβραίους 10:23-25) Αυτοί που εξακολουθούν να είναι πιστοί Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις μαζί με τους συλλάτρεις τους. Σε αυτές τις συναθροίσεις αυξάνει η γνώση μας για τις Γραφές. Επίσης, κατανοούμε καλύτερα αλήθειες που γνωρίζουμε ήδη καλά, και συνειδητοποιούμε πληρέστερα τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε. Ερχόμαστε πιο κοντά στους Χριστιανούς αδελφούς μας καθώς αποδίδουμε λατρεία με ενότητα και ενισχυόμαστε για να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Το πνεύμα του Ιεχωβά παρέχει κατεύθυνση μέσω της εκκλησίας, και μέσω αυτού του πνεύματος, ο Ιησούς βρίσκεται ανάμεσά μας.—Ματθαίος 18:20· Αποκάλυψη 3:6.

5. Όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι υπό απαγόρευση, τι γίνεται με τις συναθροίσεις;

⁵ Παρακολουθείτε εσείς τακτικά όλες τις συναθροίσεις και εφαρμόζετε προσωπικά τα όσα ακούτε να εξετάζονται; Μερικές φορές, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι υπό απαγόρευση, χρειάζεται να διεξάγονται οι συναθροίσεις ανά μικρούς ομίλους σε σπίτια. Οι τοποθεσίες και οι ώρες μπορεί να διαφέρουν και ίσως δεν είναι πάντα βολικές, εφόσον μερικές συναθροίσεις μπορεί να διεξάγονται αργά τη νύχτα. Αλλά, παρά τις προσωπικές δυσκολίες ή τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν, οι πιστοί αδελφοί και αδελφές καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες για να παρευρίσκονται σε κάθε συνάθροιση.

6. Πώς δείχνουμε ότι στηριζόμαστε στον Ιεχωβά, και πώς μπορεί αυτό να μας βοηθήσει να εξακολουθούμε να μιλάμε με τόλμη;

⁶ Η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά καλλιεργείται όταν στρεφόμαστε σε αυτόν τακτικά με εγκάρδια προσευχή, συνειδητοποιώντας ότι χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Θεού. Το κάνετε εσείς αυτό; Ο Ιησούς προσευχόταν επανειλημμένα στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του. (Λουκάς 3:21· 6:12, 13· 22:39-44) Και το βράδυ πριν τον κρεμάσουν στο ξύλο, παρότρυνε τους μαθητές του: «Να είστε σε εγρήγορση και να προσεύχεστε, για να μην έρθετε σε πειρασμό». (Μάρκος 14:38) Αν αντιμετωπίζουμε αδιαφορία για το άγγελμα της Βασιλείας, ίσως μπούμε στον πειρασμό να επιβραδύνουμε το ρυθμό στη διακονία μας. Αν οι άνθρωποι μας χλευάζουν ή μας διώκουν, ίσως μπούμε στον πειρασμό να σωπάσουμε για να αποφύγουμε τα προβλήματα. Αλλά αν προσευχόμαστε ένθερμα για να μας βοηθάει το πνεύμα του Θεού να εξακολουθούμε να μιλάμε με τόλμη, τότε θα προφυλασσόμαστε από το να ενδώσουμε σε τέτοιους πειρασμούς.—Λουκάς 11:13· Εφεσίους 6:18-20.

Ιστορικό Μαρτυρίας που Δινόταν με Τόλμη

7. (α) Γιατί έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμάς το ιστορικό των Πράξεων; (β) Απαντήστε στις ερωτήσεις που βρίσκονται στο τέλος αυτής της παραγράφου, τονίζοντας πώς μπορούν να μας ωφελήσουν αυτές οι πληροφορίες.

⁷ Το ιστορικό του βιβλίου των Πράξεων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους εμάς. Αναφέρει πώς οι απόστολοι και άλλοι πρώτοι μαθητές—άνθρωποι με αισθήματα σαν τα δικά μας—υπερνίκησαν εμπόδια και αποδείχτηκαν μάρτυρες του Ιεχωβά που είχαν τόλμη και πίστη. Ας εξετάσουμε ένα τμήμα αυτού του ιστορικού με τη βοήθεια των ακόλουθων ερωτήσεων και των εδαφίων που αναφέρονται. Καθώς το κάνουμε αυτό, αναλογιστείτε πώς μπορείτε να ωφεληθείτε εσείς προσωπικά από αυτά που διαβάζετε.

Ήταν οι απόστολοι άτομα με μεγάλη μόρφωση; Ήταν εκ φύσεως άφοβοι, ανεξάρτητα από το τι συνέβαινε; (Ιωάννης 18:17, 25-27· 20:19· Πράξεις 4:13)

Τι κατέστησε τον Πέτρο ικανό να μιλήσει με τόλμη ενώπιον του Ιουδαϊκού δικαστηρίου που είχε καταδικάσει τον ίδιο τον Γιο του Θεού; (Ματθαίος 10:19, 20· Πράξεις 4:8)

Τι έκαναν οι απόστολοι τις εβδομάδες πριν από την προσαγωγή τους στο Σάνχεδριν; (Πράξεις 1:14· 2:1, 42)

Όταν οι άρχοντες διέταξαν τους αποστόλους να πάψουν να κηρύττουν με βάση το όνομα του Ιησού, τι απάντησαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης; (Πράξεις 4:19, 20)

Μετά την απελευθέρωσή τους, σε ποιον στράφηκαν και πάλι για βοήθεια οι απόστολοι; Μήπως προσευχήθηκαν ζητώντας τον τερματισμό του διωγμού, ή τι ζήτησαν; (Πράξεις 4:24-31)

Ποιο ήταν το μέσο με το οποίο προμήθευσε ο Ιεχωβά βοήθεια όταν οι εναντιούμενοι προσπάθησαν να σταματήσουν το έργο κηρύγματος; (Πράξεις 5:17-20)

Πώς έδειξαν οι απόστολοι ότι κατανοούσαν για ποιο λόγο είχαν απελευθερωθεί; (Πράξεις 5:21, 41, 42)

Ακόμη και όταν πολλοί μαθητές διασκορπίστηκαν εξαιτίας του διωγμού, τι συνέχισαν να κάνουν; (Πράξεις 8:3, 4· 11:19-21)

8. Ποια συναρπαστικά αποτελέσματα προέκυψαν από τη διακονία των πρώτων μαθητών, και πώς φτάσαμε στο σημείο να συμμετέχουμε και εμείς σε αυτήν;

⁸ Το έργο κηρύγματος των καλών νέων δεν ήταν μάταιο. Περίπου 3.000 μαθητές βαφτίστηκαν την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. «Εξακολούθησαν να προστίθενται πιστοί στον Κύριο, πλήθη αντρών και γυναικών». (Πράξεις 2:41· 4:4· 5:14) Αργότερα ακόμη και ένας από τους πιο σκληρούς διώκτες του λαού του Θεού, ο Σαούλ από την Ταρσό, έγινε Χριστιανός και άρχισε να δίνει μαρτυρία για την αλήθεια με τόλμη. Έγινε γνωστός ως ο απόστολος Παύλος. (Γαλάτες 1:22-24) Το εν λόγω έργο που άρχισε τον πρώτο αιώνα δεν έχει σταματήσει. Έχει επιταχυνθεί αυτές τις τελευταίες ημέρες και έχει φτάσει σε όλα τα μέρη της γης. Εμείς έχουμε το προνόμιο να συμμετέχουμε σε αυτό και, καθώς συμμετέχουμε, μπορούμε να διδασκόμαστε από το παράδειγμα όσιων μαρτύρων που υπηρέτησαν πριν από εμάς.

9. (α) Ποιες ευκαιρίες χρησιμοποίησε ο Παύλος για να δώσει μαρτυρία; (β) Με ποιους τρόπους διαδίδετε εσείς το άγγελμα της Βασιλείας σε άλλους;

⁹ Όταν ο Παύλος έμαθε την αλήθεια για τον Ιησού Χριστό, τι έκανε; «Αμέσως . . . άρχισε να κηρύττει τον Ιησού, ότι Αυτός είναι ο Γιος του Θεού». (Πράξεις 9:20) Εκτίμησε την παρ’ αξία καλοσύνη που του έδειξε ο Θεός και συνειδητοποίησε ότι όλοι χρειάζονταν τα καλά νέα που είχε λάβει ο ίδιος. Ο Παύλος ήταν Ιουδαίος και, σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, πήγαινε στις συναγωγές για να δώσει μαρτυρία. Επίσης, κήρυττε από σπίτι σε σπίτι και συζητούσε λογικά με τους ανθρώπους στην αγορά. Ακόμη, ήταν πρόθυμος να πάει σε νέους τομείς για να κηρύξει τα καλά νέα.—Πράξεις 17:17· 20:20· Ρωμαίους 15:23, 24.

10. (α) Πώς έδειξε ο Παύλος ότι, μολονότι είχε τόλμη, ασκούσε και διάκριση όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο έδινε μαρτυρία; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τις ιδιότητες του Παύλου όταν δίνουμε μαρτυρία σε συγγενείς, συναδέλφους ή συμμαθητές;

¹⁰ Ο Παύλος είχε τόλμη, αλλά ασκούσε και διάκριση, πράγμα που πρέπει να κάνουμε και εμείς. Για να προσελκύσει τους Ιουδαίους, τους μιλούσε με βάση τις υποσχέσεις που είχε δώσει ο Θεός στους προπάτορές τους. Στους Έλληνες μιλούσε βασιζόμενος σε πράγματα με τα οποία ήταν εξοικειωμένοι. Ενίοτε χρησιμοποιούσε τη δική του εμπειρία, σχετικά με το πώς γνώρισε την αλήθεια, ως μέσο για να δώσει μαρτυρία. Όπως εξήγησε ο ίδιος: «Κάνω . . . τα πάντα για χάρη των καλών νέων, για να γίνω συμμέτοχος σε αυτά μαζί με άλλους».—1 Κορινθίους 9:20-23· Πράξεις 22:3-21.

11. (α) Τι έκανε ο Παύλος για να αποφεύγει τις επανειλημμένες αντιπαραθέσεις με τους εναντιουμένους; (β) Πότε θα μπορούσαμε να μιμούμαστε σοφά το παράδειγμα του Παύλου, και πώς; (γ) Από πού προέρχεται η δύναμη για να συνεχίζουμε να μιλάμε με τόλμη;

¹¹ Όταν φαινόταν ότι, λόγω της εναντίωσης, ήταν καλύτερα να κηρύξει ο Παύλος σε άλλη περιοχή για κάποιο διάστημα, ο ίδιος ακολουθούσε αυτή την τακτική, αντί να προκαλεί επανειλημμένες αντιπαραθέσεις με τους εναντιουμένους. (Πράξεις 14:5-7· 18:5-7· Ρωμαίους 12:18) Αλλά ποτέ δεν ντράπηκε για τα καλά νέα. (Ρωμαίους 1:16) Ο Παύλος, μολονότι έβρισκε δυσάρεστη τη θρασεία—ακόμη και βίαιη—συμπεριφορά των εναντιουμένων, “έπαιρνε θάρρος μέσω του Θεού μας” για να εξακολουθεί να κηρύττει, και είπε: «Ο Κύριος . . . στάθηκε κοντά μου και με γέμισε δύναμη, ώστε μέσω εμού να επιτελεστεί το κήρυγμα στο πλήρες». (1 Θεσσαλονικείς 2:2· 2 Τιμόθεο 4:17) Η Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Ιησούς, συνεχίζει να παρέχει την απαραίτητη δύναμη για να κάνουμε το έργο που ο ίδιος προείπε για την εποχή μας.—Μάρκος 13:10.

12. Τι αποδεικνύει την ύπαρξη Χριστιανικής τόλμης, και ποια είναι η βάση της;

¹² Έχουμε κάθε λόγο να εξακολουθούμε να αναγγέλλουμε το λόγο του Θεού με τόλμη, όπως έκαναν ο Ιησούς και άλλοι πιστοί υπηρέτες του Θεού τον πρώτο αιώνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα φερόμαστε αστόχαστα ή θα προσπαθούμε να επιβάλουμε το άγγελμα σε όσους δεν το θέλουν. Αλλά δεν εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες επειδή οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι ούτε σωπαίνουμε εξαιτίας της εναντίωσης. Όπως ο Ιησούς, υποδεικνύουμε τη Βασιλεία του Θεού ως τη δικαιωματική κυβέρνηση όλης της γης. Μιλάμε με πεποίθηση επειδή εκπροσωπούμε τον Ιεχωβά, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, και επειδή το άγγελμα που διακηρύττουμε δεν προέρχεται από εμάς, αλλά από εκείνον. Και η αγάπη μας για τον Ιεχωβά πρέπει να αποτελεί το ισχυρότερο κίνητρο για να τον αινούμε.—Φιλιππησίους 1:27, 28· 1 Θεσσαλονικείς 2:13.

Συζήτηση για Ανασκόπηση

• Γιατί είναι σημαντικό να μεταδίδουμε το άγγελμα της Βασιλείας σε όλους όσους μπορούμε, αλλά ποιες αντιδράσεις πρέπει να αναμένουμε;

• Πώς μπορούμε να δείξουμε ότι δεν στηριζόμαστε στη δική μας δύναμη για να υπηρετούμε τον Ιεχωβά;

• Ποια πολύτιμα διδάγματα παίρνουμε από το βιβλίο των Πράξεων;

[Εικόνες στη σελίδα 173]

Όπως και στο παρελθόν, οι υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα αναγγέλλουν το λόγο του Θεού με τόλμη