ΑΧΥΡΟ

Τα ξερά καλάμια διαφόρων δημητριακών, όπως του κριθαριού και του σιταριού, και το λεπτό προστατευτικό κάλυμμα ή περίβλημα των σπόρων τους. Στην Αγία Γραφή, το άχυρο προσδιορίζει κυρίως τα υπολείμματα που απομένουν μετά την ολοκλήρωση του αλωνίσματος. Στην αρχαιότητα το άχυρο, είτε σκέτο είτε αναμειγμένο με άλλες ζωοτροφές, χρησίμευε ως φορβή για τα κατοικίδια ζώα. (Γε 24:25, 32· Κρ 19:19· 1Βα 4:28· Ησ 11:7· 65:25) Χρησιμοποιούνταν επίσης στην κατασκευή πλίθων.—Εξ 5:7-18· βλέπε ΠΛΙΘΟΣ.

Μολονότι οι Βιβλικές αναφορές στο άχυρο είναι κυρίως μεταφορικές, αντανακλούν τις αλωνιστικές διαδικασίες που ήταν κοινές στους αρχαίους χρόνους. Μετά το θερισμό, οι μη εδώδιμοι φλοιοί που περιέβαλλαν τους πολύτιμους σπόρους ήταν άχρηστοι, γι’ αυτό και αποτελούσαν κατάλληλο σύμβολο πραγμάτων που ήταν ανούσια, άνευ αξίας και ανεπιθύμητα, που έπρεπε να ξεχωριστούν από τα καλά πράγματα και να πεταχτούν.

Κατ’ αρχάς, το αλώνισμα έσπαζε τον καρπό και τον απελευθέρωνε από το περίβλημα. Κατόπιν με το λίχνισμα, το ελαφρύ άχυρο παρασυρόταν όπως το λεπτό χώμα από τον άνεμο. (Βλέπε ΛΙΧΝΙΣΜΑ.) Αυτό καταδεικνύει παραστατικά πώς ο Ιεχωβά Θεός απομακρύνει τους αποστάτες μέσα από το λαό του και αποβάλλει τους πονηρούς και τα ενάντια έθνη. (Ιωβ 21:18· Ψλ 1:4· 35:5· Ησ 17:13· 29:5· 41:15· Ωσ 13:3) Η Βασιλεία του Θεού θα συντρίψει τους εχθρούς της κονιορτοποιώντας τους ώστε να μπορούν εύκολα να παρασυρθούν σαν το άχυρο.—Δα 2:35.

Το άχυρο χρησιμοποιείται επίσης σε αλληγορικές εικόνες αναφορικά με την καθυπόταξη και την ταπείνωση του Μωάβ. (Ησ 25:10-12) Ο κραταιός Λευιάθαν λέγεται ότι θεωρεί το σίδερο σαν άχυρο.—Ιωβ 41:1, 27.

Το άχρηστο άχυρο πολλές φορές το μάζευαν και το έκαιγαν για να μην το παρασύρει ο άνεμος και το ρίξει ξανά στις θημωνιές των σιτηρών. Παρόμοια, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής προείπε την ερχόμενη πύρινη καταστροφή των πονηρών οπαδών της ψεύτικης θρησκείας—ο Αλωνιστής, ο Ιησούς Χριστός, θα μαζέψει το σιτάρι, «αλλά το άχυρο θα το κατακάψει με φωτιά η οποία δεν μπορεί να σβηστεί».—Ματ 3:7-12· Λου 3:17· βλέπε ΑΛΩΝΙΣΜΑ.