ΚΑΡΦΙ

Τα αρχαία καρφιά έμοιαζαν πολύ με τα μεγάλα σημερινά καρφιά, μολονότι μερικά είδη είχαν τετράπλευρα στελέχη και μακρύτερη ακμή από την ακμή των καρφιών που χρησιμοποιούνται σήμερα. Κατά τα φαινόμενα, τα πρώτα καρφιά ήταν μπρούντζινα, αν και σε μεταγενέστερες περιόδους τα μεγαλύτερα καρφιά ήταν σιδερένια. Ο Δαβίδ ετοίμασε «σίδερο σε μεγάλη ποσότητα για τα καρφιά που θα έμπαιναν στις πόρτες των πυλών» του μελλοντικού ναού. (1Χρ 22:3) Έχουν ανακαλυφτεί διακοσμητικά καρφιά από μπρούντζο με επικάλυψη χρυσού, τα οποία λέγεται ότι χρονολογούνται περίπου από το 1300-1200 Π.Κ.Χ. Σε σχέση με τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν στην οικοδόμηση του ναού του Σολομώντα, λέγεται: “Το βάρος των καρφιών ήταν πενήντα σίκλοι χρυσάφι [0,6 κιλά]”.—2Χρ 3:8, 9.

Το 1968, κατά την ανασκαφή ενός μνήματος ΒΑ της Ιερουσαλήμ, βρέθηκαν τα λείψανα ενός Ιουδαίου ο οποίος είχε εκτελεστεί τον πρώτο αιώνα με κρέμασμα σε ξύλο βασανισμού. Όπως έδειξαν μεταγενέστερες μελέτες, ένα σιδερένιο καρφί μήκους 11,5 εκ. είχε μείνει μπηγμένο στο οστό της δεξιάς φτέρνας. Αυτό το καρφί ίσως μοιάζει με τα καρφιά που χρησιμοποίησαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες για να κρεμάσουν στο ξύλο τον Ιησού Χριστό. Ο Θωμάς δεν πίστευε ότι ο Χριστός είχε αναστηθεί, ώσπου είδε «το αποτύπωμα των καρφιών» στη σάρκα του Ιησού.—Ιωα 20:24-29.

Μεταφορική Χρήση. Ο θάνατος του Ιησού στο ξύλο του βασανισμού σήμανε τον τερματισμό της διαθήκης του Μωσαϊκού Νόμου. Αναφερόμενος στην ακύρωση του Νόμου, ο Παύλος επισήμανε ότι ο Θεός έβγαλε από τη μέση αυτόν το Νόμο “καρφώνοντάς τον στο ξύλο του βασανισμού”. (Κολ 2:13, 14) Ο Σολομών παρομοίασε αυτούς «που εντρυφούν σε συλλογές προτάσεων» με «μπηγμένα καρφιά», πιθανώς επειδή αυτοί και τα καλά τους λόγια από τον Ιεχωβά σταθεροποιούν και στηρίζουν τον ακροατή.—Εκ 12:11.