Εξάρτισις της Οργανώσεως του Νέου Κόσμου

«Εάν λοιπόν καθαρίση τις εαυτόν από τούτων, θέλει είσθαι σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον, και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμόθεον 2:21.

1, 2. Πόσο παλαιά είναι η σειρά των μαρτύρων του Ιεχωβά, και γιατί; Από ποια άποψι ενδιαφερόμεθα σήμερα για τους μάρτυρας του Ιεχωβά, και γιατί;

«ΜΑΡΤΥΡΕΣ του ΙΕΧΩΒΑ» ήταν το όνομα που υιοθετήθηκε στη διεθνή συνέλευσι αφιερωμένων Χριστιανών στο Κολόμπους του Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, στις 26 Ιουλίου 1931, και που έπειτα το ανέλαβαν συναθροίσεις ομοίων Χριστιανών σε όλη τη γη. Ως εκ τούτου, πολλοί μπορεί να θεωρούν τους μάρτυρας του Ιεχωβά απλώς ως ένα ακόμη θρησκευτικό δόγμα και ως πολύ νεωτέρας προελεύσεως. Αλλά δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Όταν το ανθρώπινον γένος ήταν εντελώς στη νεότητά του, αναφέρεται ότι ο Ιεχωβά Θεός είχε ένα μάρτυρα στη γη. Αυτός ήταν ο Άβελ, ο οποίος απέβλεπε στο νέο κόσμο που θα κυβερνάται από το Σπέρμα της γυναικός του Θεού. (Γένεσις 3:15) Ένα όργανο του μεγάλου Όφεως, ο Κάιν, εφόνευσε τον Άβελ, παρόμοια δε ήταν η τύχη πολλών μαρτύρων του Ιεχωβά, και αυτού του Σπέρματος Ιησού Χριστού.

² Αν την υπολογίσωμε από τον Άβελ, η ηλικία της ορατής οργανώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι τώρα έξη χιλιάδων ετών περίπου, και αυτή επομένως είναι παλαιότερη από κάθε τι που ανήκει στο «Χριστιανισμό». Ο Ιησούς Χριστός, «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός» (Αποκάλυψις 3:14), εμόρφωσε και ωργάνωσε το σώμα των κεχρισμένων με το πνεύμα ακολούθων του προ δύο χιλιάδων ετών περίπου. Αυτοί απετέλεσαν ένα Χριστιανικόν ή πνευματικόν Ισραήλ του Θεού, κάτω από μια νέα διαθήκη μαζί του μέσω ενός Μεσίτου μεγαλυτέρου από τον Μωυσή, του Ιησού Χριστού, όλοι δε αυτοί ήταν Ιουδαίοι εσωτερικώς, των οποίων η περιτομή ήταν καθαρισμός της καρδίας των από την ακαθαρσία του κόσμου τούτου. Αυτό έγινε πριν από πολύν καιρό και μπορούμε να διαβάσωμε μόνοι μας σχετικά με τούτο στην Αγία Γραφή. Εκείνο που τώρα μας ενδιαφέρει είναι αυτοί που ονομάζονται σήμερα «μάρτυρες του Ιεχωβά». Αφού αυτοί δεν αποτελούν μέρος των δογμάτων του «Χριστιανισμού» και δεν έχουν προσδιορισθή, εκλεγή ή αναγνωρισθή από τέτοια θρησκευτικά σώματα, πώς εσχηματίσθηκε αυτός ο σύγχρονος όμιλος μαρτύρων;

3, 4. (α) Από ποιον εκλέγονται; (β) Προς ποια απαίτησι πρέπει ν’ ανταποκριθούν για να είναι κατάλληλοι για υπηρεσία ως μάρτυρές Του;

³ Αν αυτοί οι Χριστιανοί είχαν εκλεγή από τα κοσμικά θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανισμού», δεν θα ήταν τώρα μάρτυρες του Υψίστου. Ο Ιεχωβά αποκαλεί τους μάρτυράς του «ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα», ο δε Ιησούς είπε στους μαθητάς του κάτι όμοιο, δηλαδή: «Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ’ εγώ εξέλεξα εσάς.» (Ησαΐας 43:10· Ιωάννης 15:16) Υποθέστε, τώρα, ότι ειλικρινή άτομα, ακολουθώντας τις οδηγίες της Γραφής, αφιερώνονται χωρίς όρους στον Ιεχωβά Θεό να πράξουν το θέλημά του κατ’ απομίμησιν του Ιησού Χριστού. Αν ο Ιεχωβά ευδοκή να τους δεχθή και τους κάνει μάρτυράς του, τότε κανένα θρησκευτικό σύστημα δεν μπορεί να ανατρέψη την εκλογή του Θεού ή να επιτελέση κάτι με το να την αρνήται και να την πολεμά. Οι αντιγραφικές θρησκευτικές ιεροτελεστίες του κλήρου του «Χριστιανισμού» δεν μπορούν να θέσουν κανένα μέσα στην ορατή οργάνωσι του Θεού. Ως προς τις απαιτήσεις του για να χρησιμοποιηθούμε ως όργανό του ή σκεύος του στην οργάνωσί του, σημειώστε το εδάφιο που είναι επικεφαλής αυτού του άρθρου: «Εάν τις λοιπόν καθαρίση εαυτόν από τούτων, θέλει είσθαι σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον, και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμέινον εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμόθείον 2:21.

⁴ Για να είναι κανείς κατάλληλος να υπηρετήση τον Ιεχωβά τον μέγαν Δεσπότην και να εξαρτισθή απ’ αυτόν για καλά έργα κάθε είδους, ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι πρέπει να καθαρίση τον εαυτό του και να τον κρατή καθαρό από ωρισμένα πράγματα, τα οποία υπονοεί με τη λέξι «τούτων». Ο Παύλος παρομοιάζει τους ανθρώπους με σκεύη ή αντικείμενα σ’ ένα μεγάλο σπίτι και λέγει: «Εν μεγάλη δε οικία δεν είναι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα· και άλλα μεν προς χρήσιν τιμίαν, άλλα δε προς άτιμον.» (2 Τιμόθεον 2:20) Αποχωρίζοντας τον εαυτό του από τα τελευταία αυτά κοινής ή ατίμου χρήσεως, αποδεικνύει ένα άτομο ότι είναι καθιερωμένο ή «ηγιασμένο» για την ιερή χρήσι του Θεού. Μ’ αυτό τον τρόπο είναι κατάλληλο για την υπηρεσία του Ιεχωβά, άξιο να εξαρτισθή για καλά έργα ως μάρτυς ταυ Ιεχωβά. Στο κεφάλαιο 9 της προς Ρωμαίους επιστολής ο απόστολος παρομοιάζει έναν ωρισμένο άρχοντα με σκεύος για μια χρήσι με την οποία δεν συνεδέετο καμμιά τιμή, δηλαδή, τον αλαζονικό Φαραώ της Αιγύπτου, ο οποίος είπε στον μάρτυρα του Ιεχωβά, Μωυσή: «Τις είναι ο Ιεχωβά, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαπαστείλω τον Ισραήλ; δεν γνωρίζω τον Ιεχωβά, και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει.» (Έξοδος 5:2, Ντάρμπυ) Για την μη έντιμη υπηρεσία του ο Φαραώ κατεστράφη μαζί με το στρατό του αφού η Αίγυπτος υπέστη δέκα ερημωτικές πληγές από τον Ιεχωβά Θεό. Αποδείχθηκε σκεύος οργής κατηρτισμένον εις απώλειαν. Οι Ισραηλίτες που ακολούθησαν τον μέγαν μάρτυρα του Ιεχωβά Μωυσή, διεσώθησαν από την Αίγυπτο, οι δε πιστοί εφέρθηκαν τελικά στην υποσχεμένη Γη που έρρεε γάλα και μέλι.—Έξοδος 14:1 έως 15:22.

5, 6. (α) Ποιοι είναι σήμερα σκεύη οργής κατηρτισμένα εις απώλειαν; (β) Ποιοι είναι σκεύη ελέους κατάλληλα για τη χρήσι του; Ποια είναι η απόδειξις;

⁵ Το ίδιο συμβαίνει τώρα με τον πνευματικό Ισραήλ, που βρίσκεται σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν αποτελεί μέρος αυτού. Ο αόρατος Φαραώ και «θεός του κόσμου τούτου», Σατανάς ο Διάβολος, είναι ένα σκεύος επάνω στο οποίο μένει τώρα η οργή του Θεού και το οποίον τελικά θα καταστραφή. Αλλά οι πιστοί Χριστιανοί του πνευματικού Ισραήλ παρομοιάζονται με «σκεύη ελέους», τα οποία ο Θεός «προητοίμασεν εις δόξαν». (Ρωμαίους 9:17-24) Αυτοί εκαθαρίσθηκαν και αποχωρίσθηκαν από πονηρά πλάσματα που είναι σκεύη για κοινή ή μη έντιμη υπηρεσία και που είναι καταδικασμένα σε τελική καταστροφή ως εχθροί του αληθινού Θεού Ιεχωβά.

⁶ Η σύγχρονος Αίγυπτος, ο κόσμος του Σατανά, είναι γεμάτος από σκεύη επάνω στα οποία μένει η θεία οργή. (Αποκάλυψις 11:8) Αυτά είναι προωρισμένα για μια σύντομη καταστροφή στην επικείμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Τούτο περιλαμβάνει τους θρησκευτικούς ηγέτες και τα δόγματα του «Χριστιανισμού» που έχουν αποπλανηθή από την αλήθεια της Γραφής, όπως ο Υμέναιος και ο Φιλητός τούς οποίους κατονομάζει ο απόστολος. Οι σημερινοί μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ένας καθιερωμένος λαός διότι έχουν αφιερωθή στην αγία υπηρεσία του Θεού για να εκτελούν το θέλημά του και τις εντολές του. Αντί να παραδίδωνται ακόμη δουλικά στην υπηρεσία της καταδικασμένης αυτής νεωτέρας Αιγύπτου, εκείνοι που ο Ιεχωβά τους έκαμε μάρτυράς του αφωσιώθηκαν στην υπηρεσία Του, θεωρώντας τιμή τους το να χρησιμοποιηθούν απ’ αυτόν υπό οποιαδήποτε ιδιότητα. Μόνο μ’ ένα τέτοιον αποχωρισμό γίνονται κατάλληλοι για την υπηρεσία του μεγάλου Δεσπότου, αυτός δε φανερώνει ότι τους δέχεται με το να τους εξαρτίζη για έργα που είναι καλά ενώπιόν του. Αυτή ακριβώς είναι η απόδειξις ότι είναι μάρτυρές του που αποτελούν την ορατήν του οργάνωσι, το ότι, δηλαδή, τους ευλογεί και τους χρησιμοποιεί πραγματικά για να εκτελέσουν το έργο του επάνω στη γη. Τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανισμού» μπορεί να αρνούνται ότι αυτοί είναι μάρτυρες του Ιεχωβά και μπορεί να τους προσάπτουν κάθε είδους ονειδιστικές προσωνυμίες και να μιλούν και να ενεργούν εναντίον των. Όταν όμως αυτοί έχουν την απόδειξι ότι είναι τα έντιμα σκεύη της ορατής οργανώσεως του Θεού, αδιαφορούν για τον ονειδισμό και την εναντίωσι των κοσμικών θρησκευτικών συστημάτων. Στέκουν αμετακίνητοι επάνω σ’ ένα στερεό θεμέλιο: «Ο μέντοι στερεός θεμέλιος του Θεού έστηκεν, έχων την σφραγίδα ταύτην. Έγνω Κύριος [δηλαδή, ο Ιεχωβά] τους όντας αυτού, και Αποστήτω από αδικίας πας ο ονομάζων το όνομα Κυρίου [δηλαδή, του Ιεχωβά].»—2 Τιμόθεον 2:19, Κριτική Έκδοσις Κειμένου· Αριθμοί 6:5· Ησαΐας 26:13.

7. Ποια μέσα εχρησιμοποίησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά επί εβδομήντα χρόνια και πλέον; Πώς είναι εξηρτισμένοι σήμερα, εις απόδειξιν τίνος;

⁷ Από τον καιρό που ιδρύθη η ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ και η Σκοπιά εξεδόθη για πρώτη φορά, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εχρησιμοποίησαν τα μέσα αυτά στην υπηρεσία Του, υπό συνεχή όμως επίθεσι του «Χριστιανισμού». Και όμως έπειτα από τα εβδομήντα αυτά χρόνια και πλέον, υπάρχουν τώρα περισσότεροι, πάρα πολύ περισσότεροι Χριστιανοί που ωμολόγησαν το όνομα. Και τώρα, σ’ αυτό το έτος 1950, ο Θεός που υπηρετούμε μας εξήρτισε πιο ισχυρά παρά οποτεδήποτε προηγουμένως για να κάνωμε ευρύτερες ακόμη πραγματοποιήσεις ως έντιμα σκεύη του. Αυτό θα το περιγράψωμε εδώ σύντομα, διότι αποτελεί απόδειξι ότι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος δεν παρέλειψε να έχη τους μάρτυράς του στη γη σ’ αυτές τις κινδυνώδεις έσχατες ημέρες του παλαιού κόσμου. Αποτελεί επίσης απόδειξιν ότι βρισκόμαστε στις πύλες του δικαίου Νέου Κόσμου τον οποίον αντιπροσωπεύουν οι μάρτυρές του.