Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Μαθαίνομε ότι το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν για τη συγχώρησι αμαρτιών που διεπράχθησαν εναντίον του Μωσαϊκού νόμου, αλλ’ ότι το εν ύδατι βάπτισμα στο όνομα του Ιησού δεν είναι για συγχώρησι αμαρτιών. Συμβολίζει την αφιέρωσι του ατόμου να πράξη το θέλημα του Ιεχωβά. Εν τούτοις, όσοι πιστεύουν ότι το εν ύδατι βάπτισμα αποπλύνει αμαρτίες, παραθέτουν το εδάφ. Πράξεις 2:38 ως απόδειξιν. Υποστηρίζει αυτό το εδάφιο τον ισχυρισμό τους;—Α. Χ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Το εδάφιο Πράξεις 2:38 λέγει: «Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς, Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και θέλετε λάβει την δωρεάν του αγίου πνεύματος »
Το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν για τους Ιουδαίους που ήσαν υπό την διαθήκην του νόμου και κατεδείκνυε την μετάνοιά των για τις αμαρτίες που έπραξαν εναντίον του νόμου εκείνου. Το γεγονός ότι εβαπτίζοντο το βάπτισμα του Ιωάννου κατεδείκνυε τη μετάνοιά των, ο δε Ιεχωβά συνεχώρει τα αμαρτήματά των. Αλλ’ αυτή η περίπτωσις στις Πράξ. 2:38 ήταν διαφορετική Ο Πέτρος μιλούσε σε εναντιουμένους. Απίθανον είναι να υπεβλήθησαν αυτοί στο βάπτισμα του Ιωάννου ως προπαρασκευαστικό για να δεχθούν τον Χριστό· οπωσδήποτε, αυτοί δεν τον είχαν δεχθή, αλλ’ είχαν εναντιωθή σ’ αυτόν κι έπρεπε να φέρουν ευθύνη για τη σταύρωσί του, εφόσον αποτελούσαν μέρος του οίκου Ισραήλ επάνω στον οποίον ήλθε το αίμα του Ιησού. Όταν οι ακροαταί του Πέτρου άκουσαν την ευθύνη των για τον θάνατο του Ιησού, είτε προσωπική ευθύνη ήταν είτε ευθύνη κοινότητος, επλήγησον κατάκαρδα, διέγνωσαν την πλάνη των, και ερώτησαν τι μπορούσαν να κάμουν για να διορθώσουν τα πράγματα. Ο Πέτρος είπε ότι έπρεπε να μετανοήσουν και να βαπτισθούν στο όνομα του Ιησού και να συγχωρηθούν οι αμαρτίες των. Δεν επρόκειτο για αμαρτίες εναντίον της διαθήκης του νόμου αλλ’ αμαρτίες εναντίον του Ιησού. Επρόκειτο για αμαρτίες για τις οποίες έπρεπε να μετανοήσουν. Πώς θα μπορούσαν να δείξουν αυτή τη μετάνοια και να λάβουν συγχώρησι;
Η οδός της συγχωρήσεως δεν ήταν πια με θυσίες ζώων που προσεφέροντο στον ναό της Ιερουσαλήμ. Η διάταξις εκείνη του νόμου για τη συγχώρησι μέσω θυσιών του ναού δεν ίσχυε πια. Τώρα η θυσία που ίσχυε ήταν ο Ιησούς, το χυμένο αίμα του, και δεν υπήρχε άλλο όνομα δεδομένον με το οποίον οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συγχωρηθούν και να σωθούν. Να δεχθούν αυτόν και να λάβουν συγχώρησι από τον Θεό μέσω αυτού, μέσω του Ιησού, με την αξία του χυμένου αίματος του. Αυτή η μετάνοια για αμαρτίες και η αποδοχή του Ιησού και το καθαριστικό του αίμα έπρεπε να φανερωθούν με το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού. Το βάπτισμα ήταν μόνο ένα σύμβολο. Αυτή η κατάδυσις στο νερό δεν επιτελούσε αυτή καθ’ εαυτήν άφεσιν αμαρτιών, αφαιρώντας τις αμαρτίες, όπως ένα λούσιμο αφαιρεί την ρυπαρότητα. Αν ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε κανείς να βαπτίζεται κατ’ επανάληψιν, αποπλύνοντας κάθε τόσο τα νέα του αμαρτήματα, ακριβώς όπως κάνομε λουτρά για να καθαρισθούμε και αργότερα πρέπει και πάλι να λουσθούμε. Οι θυσίες ζώων δεν αφαιρούσαν, ούτε αυτές, πραγματικά και αποτελεσματικά, τις αμαρτίες, διότι ήσαν απλώς εικονικές κι έπρεπε να επαναλαμβάνωνται πολλές φορές. Το αίμα του Ιησού είναι εκείνο που καθαρίζει από την αμαρτία, όχι το νερό, αφού «χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις».—Εβρ. 9:22.
Το εδάφ. Πράξεις 22:16 λέγει: «Και τώρα τι βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του Κυρίου.» Όχι απλώς με την κατάδυσι στο νερό, αλλά και με την επίκλησι του ονόματος του αποπλύνονται οι αμαρτίες. Ο Κορνήλιος επεκαλέσθη το όνομα του Ιεχωβά και εδέχθη τον Ιησού Χριστό και εβαπτίσθη με άγιον πνεύμα. Για να γίνη αυτό πρέπει να είχαν συγχωρεθή οι αμαρτίες του, κι ωστόσο έγιναν όλα προτού βαπτισθή στο νερό. Αν ένας μετανοήση και δεχθή τον Χριστό και πιστέψη στο χυμένο αίμα Του, οι αμαρτίες του μπορούν να συγχωρεθούν. Το εν ύδατι βάπτισμα στο όνομα του Ιησού είναι ουσιώδες, αλλά μόνον ως ένα σύμβολον και μια δημοσία εκδήλωσις μετανοίας γι’ αμαρτίες και αποδοχής του Ιησού και αφιερώσεως στο να κάνη κανείς πιστά το θέλημα του Ιεχωβά, όπως έκαμε και ο Ιησούς.