Εγκεντρισμός από την Αγριελαίαν
«Αλλ’ εάν τινες των κλάδων απεκόπησαν, συ δε αγριελαία ούσα ενεκεντρίσθης μεταξύ αυτών, και έγεινες συγκοινωνός της ρίζης και της παχύτητος της ελαίας, μη κατακαυχάσαι εναντίον των κλάδων.»—Ρωμ. 11:17, 18.
1, 2. Γιατί οι νεκροί κλάδοι σ’ ένα οπωροφόρο δένδρο είναι ανεπιθύμητοι και πώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής το εχρησίμοποίησε αυτό σαν μια εξεικόνισι;
ΠΟΙΟΙ είναι περισσότερο επιθυμητοί, οι νεκροί κλάδοι σ’ ένα οπωροφόρο δένδρο ή οι ζωντανοί; Η απάντησις είναι προφανής. Καρπός δεν παράγεται από κάτι που είναι νεκρό. Επομένως, ένας καλλιεργητής οπωροφόρων δένδρων θα περικόψη τους νεκρούς, μη παραγωγικούς κλάδους, για να μην εμποδισθή η παραγωγή ενός δένδρου. Στην αρχαία Παλαιστίνη ο καλλιεργητής ενδιεφέρετο για παραγωγικά δένδρα όχι μόνο λόγω του εισοδήματος που έφερναν σ’ αυτόν, αλλά και επειδή τα οπωροφόρα δένδρα εφορολογούντο. Δεν μπορούσε να έχη άκαρπα δένδρα που να καταλαμβάνουν πολύτιμο χώρο ή να έχη ένα δένδρο γεμάτο από μη παραγωγικούς κλάδους. Γρήγορα απέκοπτε εκείνο που ήταν νεκρό.
2 Αυτό το κοινώς γνωστό γεγονός εχρησιμοποιήθη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ως μια εξεικόνισις. Αυτός ήθελε να εντυπώση στον φυσικό Ισραήλ το πόσο ανόητο ήταν να εμπιστεύεται στις σαρκικές του σχέσεις με τον Αβραάμ ως βάσι για να περιμένη την εύνοια και την ευλογία του Θεού. Ιδού τι είπε: «Κάμετε λοιπόν καρπούς αξίους της μετανοίας· και μη φαντασθήτε να λέγητε καθ’ εαυτούς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· διότι σας λέγω, ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων να αναστήση τέκνα εις τον Αβραάμ. Ήδη δε και η αξίνη κείται προς την ρίζαν των δένδρων· παν λοιπόν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν, εκκόπτεται, και εις πυρ βάλλεται.» (Ματθ. 3:8-10) Ο Ιωάννης έτσι προειδοποίησε το έθνος για την τυπική ημέρα εκδικήσεως που ήλθε στο 70 μ.Χ. Ήταν μια εθνική κρίσις. Μόνο ένα υπόλοιπο του σαρκικού Ισραήλ έφερε καλόν καρπό σαν τα παραγωγικά δένδρα και έτυχε ευνοϊκής κρίσεως από τον Θεό.
3. Με τι παρωμοίωσε ο απόστολος Παύλος το πραγματικό σπέρμα του Αβραάμ;
3 Μια άλλη εξεικόνισις που δείχνει ότι οι Ισραηλίται δεν μπορούσαν να βασίζωνται στους σαρκικούς δεσμούς με τον Αβραάμ εδόθη από τον απόστολο Παύλο. Στην εξεικόνισί του εχρησιμοποίησε ένα από τα κυριώτερα οπωροφόρα δένδρα της Παλαιστίνης, την ελαία. Παρωμοίωσε τον κορμό και τους κλάδους ενός καλλιεργημένου ελαιοδένδρου προς το πραγματικό σπέρμα του Αβραάμ, που αναφέρεται στη διαθήκη του Θεού με τον πατριάρχην εκείνον. Όπως ετονίσθη στο προηγούμενο άρθρο, το πραγματικό σπέρμα του Αβραάμ είναι πνευματικό, όχι σαρκικό. Αποτελείται πρώτα από τον Χριστό και έπειτα από 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας, που εξασκούν την πίστι του Αβραάμ.
4. Γιατί είναι περιττό να κατάγεται κανείς σαρκικά από τον Αβραάμ για να είναι σπέρμα του;
4 Δεν είναι ανάγκη να κατάγεται κανείς σαρκικά από τον Αβραάμ για να είναι από το σπέρμα του. Όπως ετόνισε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Θεός μπορεί να εγείρη τέκνα στον Αβραάμ από τους ίδιους τους λίθους. Δεν είναι, επομένως, υποχρεωμένος να χρησιμοποιήση μόνο σαρκικούς απογόνους του Αβραάμ για να εκπληρώση την επαγγελία του στον πιστόν εκείνον άνδρα. Τούτο τονίζεται στην προς Γαλάτας επιστολή 3:28, 29: «Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην· δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος· δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.» Αφού έτσι έχει το πράγμα, οι κλάδοι της συμβολικής ελαίας στην εξεικόνισι του Παύλου δεν συνίστανται μόνο από μέλη του Ιουδαϊκού έθνους.
5. Τι παριστάνει ο κορμός της ελαίας;
5 Ο Χριστός είναι το κύριο Σπέρμα του Αβραάμ, και εκείνοι που ενώνονται μαζί του ως πνευματικοί Ισραηλίται αποκτούν ζωή μέσω αυτού. Αυτός, επομένως, παριστάνεται από τον κορμό της ελαίας, ο οποίος υποστηρίζει τους κλάδους. Ο Ιησούς έκαμε ο ίδιος αυτή την παραβολή υπό την εξεικόνισι μιας αμπέλου: «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα· ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.»—Ιωάν. 15:5.
6. Πώς υιοθετούνται οι ακόλουθοι του Χριστού από τον Θεό, και ποια είναι η προσδοκία των;
6 Οι πιστοί ακόλουθοι του Χριστού που αποτελούν τους κλάδους σ’ αυτές τις δύο εξεικονίσεις υιοθετούνται από τον Ιεχωβά Θεό ως βασιλικοί του υιοί. Αυτό κατέστη δυνατόν με το να ανακηρυχθούν δίκαιοι μέσω της εξιλεωτικής για την αμαρτία θυσίας του Χριστού και με το ν’ αποκυηθούν από το πνεύμα του Θεού ως πνευματικοί υιοί. «Επειδή όσοι διοικούνται υπό του πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού. Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας δια να φοβήσθε πάλιν, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, δια του οποίου κράζομεν, Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.» (Ρωμ. 8:14-17) Οι 144.000 ακόλουθοι του Χριστού που λαμβάνουν πείραν αυτής της υιοθεσίας είναι πνευματικοί Ισραηλίται, το αληθινό σπέρμα του Αβραάμ. Έχουν την προσδοκία να δοξασθούν σε αθάνατη ζωή ως πνευματικά πλάσματα στην ουράνια βασιλεία του Θεού με τον Χριστό.
7. Ποιος είναι η ρίζα της ελαίας, και πώς τούτο καθιστά τον κορμό και τους κλάδους αγίους;
7 Η ρίζα της συμβολικής ελαίας είναι ο Ιεχωβά Θεός, διότι η ζωή έρχεται απ’ αυτόν μέσω του Χριστού στους 144.000 πνευματικούς Ιουδαίους. Ως η ρίζα της θεοκρατικής αυτής οργανώσεως, αυτός είναι η δύναμίς της και ο διατηρητής της ζωής της, όπως ακριβώς το σύστημα της ρίζας ενός δένδρου κρατεί το δένδρο στη θέσι του και το συντηρεί με τροφή. Αφού η ρίζα είναι ο Ιεχωβά, ο οποίος είναι άγιος, έπεται ότι ο κορμός και οι κλάδοι είναι επίσης άγιοι. «Ως τέκνα υπακοής, μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών· αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον, “Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος”.»—1 Πέτρ. 1:14-16.
ΜΕΡΙΚΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΑΠΕΚΟΠΗΣΑΝ
8. Ποια είναι η τύχη των μη παραγωγικών κλάδων στη συμβολική ελαία, και γιατί;
8 Η θεοκρατική οργάνωσις, που συμβολίζεται από την ελαία, είναι μια αγία οργάνωσις. Είναι τελείως αφωσιωμένη στη δικαιοσύνη και στον αίνο και την τιμή του ονόματος του Ιεχωβά. Αν κάποιοι από τους κλάδους γίνουν νεκροί και μη παραγωγικοί, θ’ αποκοπούν, όπως ακριβώς άκαρποι, νεκροί κλάδοι περικόπτονται από ένα οπωροφόρο δένδρο.
9, 10. (α) Πώς ο Ιεχωβά υπεστήριξε τον σαρκικόν Ισραήλ; (β) Γιατί μπορούν να θεωρηθούν ως οι φυσικοί κλάδοι της ελαίας,·
9 Ο Παύλος τονίζει στην εξεικόνισί του ότι μερικοί κλάδοι είχαν πράγματι αποκοπή και κλάδοι από μια αγριελαία είχαν εγκεντρισθή για να πάρουν τη θέσι τους. Για να το εννοήσωμε αυτό, πρέπει πρώτα να γνωρίζωμε τι παριστάνουν οι κλάδοι της καλλιεργημένης ελαίας και οι κλάδοι της αγριελαίας. Όπως ετονίσθη, οι φυσικοί Ιουδαίοι απελάμβαναν μια μοναδική σχέσι με τον Ιεχωβά από τον καιρό της απελευθερώσεώς των από την Αίγυπτο και της συνάψεως της διαθήκης του νόμου στο Όρος Σινά. Ήταν μια θέσις ευνοίας, στην οποία δεν συμμετείχαν οι μη Ιουδαίοι. Λόγω της Αβρααμιαίας διαθήκης, ο σαρκικός Ισραήλ έλαβε ειδικές εύνοιες και προνόμια από τον Θεό. Η ρίζα, ο Ιεχωβά Θεός, τους υπεστήριζε.
10 Ως το εκλεκτό έθνος του Θεού, ήσαν στη σειρά για να προμηθεύσουν τους κλάδους της συμβολικής ελαίας, και έτσι ν’ αποτελέσουν τη βασιλεία των ουρανών. Επομένως, μπορούν να θεωρηθούν ως οι φυσικοί κλάδοι της καλλιεργημένης ελαίας. Αν επετύγχαναν να προμηθεύσουν και τους 144.000 κλάδους, κανείς Εθνικός δεν θα ελαμβάνετο στον πνευματικόν Ισραήλ. Η ελπίδα για όλους τους Εθνικούς θα ήταν τότε επίγεια ζωή υπηκόων της Βασιλείας.
11. Πώς η θέσις του Ισραήλ στην ελαία ήταν υπό όρους, και πότε ήλθε η μεγάλη τους ευκαιρία να εκδηλώσουν πίστι;
11 Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι η θέσις του φυσικού έθνους Ισραήλ στη συμβολική ελαία εξηρτάτο από την πίστι των και την υπακοή των. Η μεγάλη των ευκαιρία να εκδηλώσουν πίστι ήλθε όταν ο Ιεχωβά παρουσίασε τον αγαπητό του Υιό σ’ αυτούς. Τους είχε λεχθή να τον περιμένουν. Πριν από εκατοντάδες χρόνια είχαν μιλήσει προφητείες γι’ αυτόν και προείπει τα όσα θα έπραττε. Ακόμη και η χρονολογία της ενάρξεως της διακονίας του είχε προσδιορισθή. Ο ίδιος ο Μωσαϊκός νόμος τον υπεδείκνυε και ετόνιζε την ανάγκη της τελείας εξιλεωτικής για την αμαρτία θυσίας του. Εν τούτοις, όταν παρουσιάσθη, αυτοί, ως έθνος, τον απέρριψαν.
12, 13. Πώς ο Χριστός έγινε λίθος προσκόμματος γι’ αυτούς;
12 Αντί να δεχθούν τον Βασιλέα που είχε εκλέξει ο Θεός, τον απέρριψαν προτιμήσαντες τον Καίσαρα. Η κραυγή των ήταν, «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:15) Έτσι ο Χριστός έγινε λίθος προσκόμματος για τους σαρκικούς απογόνους του Αβραάμ. «Ο δε Ισραήλ ζητών νόμον δικαιοσύνης, εις νόμον δικαιοσύνης δεν έφθασε. Δια τι; Επειδή δεν εζήτει αυτήν εκ πίστεως, αλλ’ ως εκ των έργων του νόμου. Διότι προσέκοψαν εις τον λίθον του προσκόμματος· καθώς είναι γεγραμμένον, “Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον προσκόμματος, και πέτραν σκανδάλου, και πας ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή”.»—Ρωμ. 9:31-33.
13 Το έθνος προσέκοψε σ’ αυτόν με απιστία. Παρ’ όλες τις προφητείες που εξεπλήρωσε και παρ’ όλα τα θαύματα που έκαμε μπροστά στα μάτια τους και τη σοφία που ελάλησε, αρνήθηκαν να πιστέψουν. Ήσαν κωφοί και τυφλοί, όπως ακριβώς είπε ο Ιερεμίας: «Ακούσατε τώρα τούτο, λαέ μωρέ και ασύνετε· οίτινες οφθαλμούς έχετε, και δεν βλέπετε· ώτα έχετε, και δεν ακούετε.»—Ιερεμ. 5:21.
14. (α) Τι τους εστοίχισε η έλλειψις πίστεως; (β) Ποιοι ήσαν σαν τους καλούς κλάδους που αφέθησαν στο δένδρο;
14 Επειδή είχαν έλλειψι πίστεως, έχασαν το προνόμιο ν’ αποτελέσουν την πνευματική ελαία και να λάβουν τις ευλογίες αθάνατης ζωής στους ουρανούς ως βασιλείς και ιερείς. Έχασαν την ευκαιρία να γίνουν μάρτυρες του Βασιλέως και της βασιλείας του Ιεχωβά. Είχαν αποδείξει ότι είναι όμοιοι με νεκρούς, άκαρπους κλάδους που αποκόπτονται και ρίχνονται στη φωτιά. Εν τούτοις, ένα υπόλοιπο του έθνους εξήσκησε πίστι. Αυτοί δεν απεκόπησαν, αλλά, σαν καλοί κλάδοι, αφέθησαν στη συμβολική ελαία.
ΕΓΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΕΛΑΙΑ
15. Σε ποιους εστράφη ο Θεός για να βρη μια αντικατάστασι για τον απερριμμένον Ισραήλ, και πώς προελέχθη αυτό;
15 Αφού ο Ιεχωβά Θεός είχε σκοπό να είναι 144.000 μέλη στη Βασιλεία, πού θα ευρίσκοντο αρκετοί υιοί του Αβραάμ για ν’ αποτελέσουν αυτόν τον αριθμό, αφού οι σαρκικοί απόγονοι του Αβραάμ είχαν κατά μέγιστο μέρος αποδειχθή ανάξιοι λόγω ελλείψεως πίστεως; Η μόνη απάντησις είναι, Μεταξύ των μη Ιουδαϊκών εθνών. Αυτοί θα έπρεπε να συμπληρώσουν τον αριθμό έστω και αν ο Αβραάμ δεν ήταν ο σαρκικός προπάτοράς των. Σχετικά με τούτο ο απόστολος Παύλος λέγει: «Αλλά λέγω, Μη δεν εγνώρισεν ο Ισραήλ; Πρώτος ο Μωυσής λέγει, “Εγώ θέλω σας παροξύνει εις ζηλοτυπίαν με τους μη έθνος, θέλω σας παροργίσει με έθνος ασύνετον.” Ο δε Ησαΐας αποτολμά και λέγει, “Ευρέθην παρά των μη ζητούντων με, εφανερώθην εις τους μη ερωτώντας περί εμού.” Προς δε τον Ισραήλ λέγει, “Όλην την ημέραν εξέτεινα τας χείράς μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα”.»—Ρωμ. 10:19-21· 9:25, 26.
16. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της ειδικής ευνοίας που επεδείχθη στον Ισραήλ από το 29 έως το 36 μ.Χ.;
16 Από το 29 έως το 36 μ.Χ. απηυθύνθη αποκλειστικά στο έθνος Ισραήλ η πρόσκλησις να ενωθούν με τον Χριστό ως πνευματικοί υιοί. Ο Χριστός και οι απόστολοί του εκήρυξαν μόνο στον οίκον Ισραήλ, δίνοντας σ’ αυτούς πρώτα την ευκαιρία. Στο τέλος των επτά εκείνων ετών, μόνο ένα μικρό υπόλοιπο του έθνους είχε ανταποκριθή στην πρόσκλησι. Για τούτο ο Θεός εστράφη στους Εθνικούς για να λάβη απ’ αυτούς λαόν για το όνομά του. Το Ισραηλιτικό έθνος έχασε αυτό το ειδικό προνόμιο.—Πράξ. 15:14.
17, 18. Πώς εκέρδισαν οι Εθνικοί από την απιστία του Ισραήλ, και γιατί οι Εθνικοί δεν έπρεπε να καυχώνται;
17 Άνδρες πίστεως μεταξύ των Εθνικών, όπως ο Ρωμαίος αξιωματικός του στρατού Κορνήλιος, εξεδηλώθησαν. Άκουσαν τα αγαθά νέα για τον Βασιλέα και τη βασιλεία του Ιεχωβά και εχάρησαν γι’ αυτά. Λόγω της πίστεώς των, οι μη Ιουδαίοι αυτοί υιοθετήθησαν ως υιοί του Μεγαλυτέρου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού. Έγιναν κληρονόμοι της επαγγελίας που εδόθη στον Αβραάμ. Έλαβαν εκείνο που οι σαρκικοί απόγονοι του πατριάρχου αυτού έχασαν λόγιο απιστίας. Η απιστία αυτή απέβη προς όφελος των Εθνικών. Τούτο σημαίνει ότι ενεκεντρίσθησαν στη συμβολική ελαία ως κλάδοι από μια αγριελαία. Αυτό περιγράφεται για μας στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής. «Αλλ’ εάν τινες των κλάδων απεκόπησαν, συ δε αγριελαία ούσα ενεκεντρίσθης μεταξύ αυτών, και έγεινες συγκοινωνός της ρίζης και της παχύτητος της ελαίας, μη κατακαυχάσαι εναντίον των κλάδων . . . Θέλεις ειπεί λοιπόν, Απεκόπησαν οι κλάδοι, δια να εγκεντρισθώ εγώ. Καλώς· δια την απιστίαν απεκόπησαν, συ δε δια της πίστεως ίστασαι. Μη υψηλοφρόνει, αλλά φοβού· διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη τους φυσικούς κλάδους, πρόσεχε μήπως δεν φεισθή μηδέ σε. Ιδέ λοιπόν την χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού· επί μεν τους πεσόντας, την αυστηρότητα· επί σε δε, την χρηστότητα, εάν επιμείνης εις την χρηστότητα· διότι άλλως και συ θέλεις αποκοπή.»—Ρωμ. 11:17-22.
18 Από τους εγκεντρισμένους Εθνικούς απητείτο να διατηρήσουν πιστότητα για να παραμείνουν στη συμβολική ελαία. Αλλιώς θα απεκόπτοντο όπως και ο φυσικός Ισραήλ. Γι’ αυτό ακριβώς ο απόστολος Παύλος λέγει ότι δεν έχουν λόγο να καυχώνται εναντίον των φυσικών κλάδων που απεκόπησαν. Και αυτοί επίσης θα μπορούσαν ν’ αποκοπούν από τον κορμό. Έπρεπε, επομένως, να εκτιμούν πάντοτε την χάριν που ο Θεός είχε δείξει σ’ αυτούς.
19, 20. Ποια ήταν η απόδειξις ότι ο Πέτρος εχρησιμοποιήθη από τον Θεό για να διανοίξη στην κατανόησι των Εθνικών τους θείους σκοπούς και ν’ ανοίξη το δρόμο για να γίνουν πνευματικοί Ισραηλίται;
19 Όταν ο Πέτρος εχρησιμοποίησε το δεύτερο από τα κλειδιά της βασιλείας για να διανοίξη στην κατανόησι των Εθνικών τους σκοπούς του Θεού και την τάξι της βασιλείας των ουρανών, ευρίσκετο κάτω από τη διεύθυνσι του πνεύματος του Θεού. Απόδειξις περί του ότι ο Θεός εξέτεινε πράγματι την εύνοιά του στους μη Ιουδαίους μέσω αυτού, εφάνη στο γεγονός ότι ο Κορνήλιος και η οικογένειά του απεκυήθησαν από το άγιο πνεύμα ενώ ο Πέτρος εκήρυττε σ’ αυτούς. Ο Ιεχωβά έδωσε ορατή απόδειξι ότι οι Εθνικοί αυτοί είχαν υιοθετηθή απ’ αυτόν ως πνευματικοί υιοί. Αυτό ήταν κάτι το θαυμαστό στα μάτια των Ιουδαίων Χριστιανών, διότι το προνόμιο αυτό ήταν έως τότε αποκλειστικά για τους Ιουδαίους. (Πράξεις, κεφάλαιο 10) Αργότερα ο Πέτρος υπέμνησε στους Ιουδαίους Χριστιανούς ότι αυτό το είχε κάμει ο Θεός:
20 «Μετά δε πολλήν συζήτησιν σηκωθείς ο Πέτρος είπε προς αυτούς, Άνδρες αδελφοί, σεις εξεύρετε ότι απ’ αρχής ο Θεός εξέλεξε μεταξύ ημών, δια του στόματος μου να ακούσωσι τα έθνη τον λόγον του ευαγγελίου, και να πιστεύσωσι. Και ο καρδιογνώστης Θεός έδωκεν εις αυτούς μαρτυρίαν, χαρίσας εις αυτούς το πνεύμα το άγιον καθώς και εις ημάς. Και δεν έκαμεν ουδεμίαν διάκρισιν μεταξύ ημών και αυτών, καθαρίσας τας καρδίας αυτών δια της πίστεως.»—Πράξ. 15:7-9.
ΕΝΩΣΙΣ ΔΥΟ ΛΑΩΝ
21, 22. Πώς καταδεικνύεται η ένωσις των δύο λαών με τον εγκεντρισμό κλάδων της αγριελαίας στην καλλιεργημένη ελαία, και τι σημαίνει αυτό σχετικά με τη διαθήκη του νόμου;
21 Η αποκοπή του φυσικού Ισραήλ από την πνευματική ελαία απεδείχθη ευλογία για τους Εθνικούς. Επέτρεψε στους πιστούς μεταξύ αυτών να γίνουν συγκληρονόμοι με το Σπέρμα του Αβραάμ, τον Ιησού Χριστό. Αυτό ήταν μια σύνδεσις δύο λαών, οι οποίοι είχαν επί πολύν καιρό χωρισθή με τη διαθήκη του νόμου ως μ’ ένα μεσότοιχον. Ο Νόμος τούς είχε κρατήσει πολύ χωριστά. Το μεσότοιχον αυτό του χωρισμού κατερρίφθη όταν ο Χριστός εξεπλήρωσε τον Νόμο. Μέσω του Χριστού ο Θεός το κατήργησε και κατέστησε δυνατή την ένωσι Ιουδαίων και Εθνικών. Τούτο τονίζεται στην επιστολή του Παύλου προς τους Εφεσίους: «Τώρα όμως δια του Ιησού Χριστού, σεις οι ποτέ όντες μακράν, εγείνετε πλησίον δια του αίματος του Χριστού. Διότι αυτός είναι η ειρήνη ημών, όστις έκαμε τα δύο έν, και έλυσε το μεσότοιχον του φραγμού, καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι, δια να κτίση εις εαυτόν τους δύο εις ένα νέον άνθρωπον, φέρων ειρήνην· και να συνδιαλλάξη αμφοτέρους εις έν σώμα προς τον Θεόν δια του σταυρού, θανατώσας δι’ αυτού την έχθραν. Και ελθών εκήρυξεν ευαγγέλιον ειρήνης εις εσάς τους μακράν, και εις τους πλησίον· διότι δι’ αυτού έχομεν αμφότεροι την είσοδον προς τον Πατέρα δι’ ενός πνεύματος.»—Εφεσ. 2:13-18.
22 Ο εγκεντρισμός κλάδων της αγριελαίας στο καλλιεργημένο δένδρο εξεικονίζει καλά αυτή την ένωσι των δύο λαών στο νέο έθνος του Θεού. Οι Εθνικοί δεν θα εθεωρούντο ως ξένοι ή πάροικοι χωρίς δικαίωμα υπηκοότητος, όπως συνέβαινε στον φυσικόν Ισραήλ. Αλλά στο νέον έθνος θα ήσαν πολίται με την ίδια στάσι ενώπιον του Θεού που θα είχε και το υπόλοιπο του φυσικού Ισραήλ. Ο Παύλος το ετόνισε αυτό όταν είπε: «Άρα λοιπόν δεν είσθε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού.»—Εφεσ. 2:19.
23. Με ποιο έθνος πολιτεύεται τώρα ο Θεός;
23 Το νέο έθνος υπό μία νέα διαθήκη, μ’ ένα νέο ιερατείο, ένα νέο μεσίτη και μια νέα θυσία, είναι το έθνος με το οποίο πολιτεύεται ο Θεός. Είναι ο αληθινός Ισραήλ του Θεού. Ο Θεός δεν πολιτεύεται με κανένα άλλο έθνος, τούτο δε περιλαμβάνει και τον σαρκικόν Ισραήλ. Αυτός είχε την ευκαιρία του να γίνη αυτό το έθνος, αλλά την απέρριψε. Για τούτο ο Θεός τον εγκατέλειψε ως έθνος. Τον απέκοψε σαν νεκρόν κλάδον και ενεκέντρισε Εθνικούς στην προνομιούχο θέσι που αυτός μπορούσε να έχη.
24. Τι αποτελεί την ουράνια κυβέρνησι που είναι σκοπός του Θεού να κυβερνήση τη γη;
24 Το νέο έθνος, που συνίσταται από ένα υπόλοιπο του φυσικού Ισραήλ μαζί με πιστούς Εθνικούς, αποτελεί την ουράνια κυβέρνησι που θα κυβερνήση αυτή τη γη. Είναι η Βασιλεία, για την οποία ο Χριστός εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται. Τα 144.000 μέλη της ανταμείβονται με αθάνατη ζωή ως πνευματικά πλάσματα και έχουν το προνόμιο να κυβερνήσουν μαζί με τον Βασιλέα Χριστόν Ιησούν ως ιερείς και βασιλείς. Είναι γραμμένο αναφορικά με τον Χριστό: «Άξιος είσαι να λάβης το βιβλίον, και να ανοίξης τας σφραγίδας αυτού· διότι εσφάγης, και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν δια του αίματός σου, εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους· και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς· και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης.»—Αποκάλ. 5:9, 10.
25. Πώς προελέχθη αυτή η ουράνια κυβέρνησις, και τι την συμβολίζει;
25 Αυτή είναι η μόνη κυβέρνησις από την πτώσι της Ιουδαϊκής βασιλείας, που ο Θεός έχει εξουσιοδοτήσει και περιβάλει με κύρος. Πολύν καιρό πριν αρχίση η εκλογή των μελών της με τη διακονία του Χριστού, ο προφήτης Δανιήλ προείπε ότι αυτή θα έφθειρε όλες τις άλλες κυβερνήσεις επάνω στη γη και θα παρέμενε για πάντα. «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δαν. 2:44) 200 περίπου χρόνια πριν από την εποχή του Δανιήλ, ο προφήτης Ησαΐας μίλησε γι’ αυτήν και είπε ότι θα έφερνε διαρκή ειρήνη. «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος.» (Ησ. 9:7) Είναι μια κυβέρνησις που θα είναι πραγματική ευλογία στο ανθρώπινο γένος. Η συμβολική ελαία παριστάνει αυτή τη θεοκρατική κυβέρνησι, μαζί μ’ Εκείνον ο οποίος την εξουσιοδότησε και την υποστηρίζει.
26. Πώς εξεπλήρωσε ο Χριστός την υπόσχεσί του προς τους συμβολικούς κλάδους της ελαίας, και ποια είναι η ευθύνη του υπολοίπου που βρίσκεται ακόμη στη γη;
26 Αναφορικά με τους συμβολικούς κλάδους ο Χριστός έκαμε την υπόσχεσι ότι θα επήγαινε και θα ετοίμαζε τόπο γι’ αυτούς στους ουρανούς και έπειτα θα επέστρεφε για να τους παραλάβη μαζί του. Αυτό έγινε στο 1918 μ.Χ., όταν ήλθε στον πνευματικό ναό του Θεού. Τα μέλη εκείνα της τάξεως της Βασιλείας που εκοιμώντο στον θάνατο ηγέρθησαν σε αθάνατη ζωή εν πνεύματι και ενώθηκαν με τον Χριστό. Το υπόλοιπο ή οι λοιποί από τους 144.000 εκλεκτούς που ζουν ακόμη στη γη θα ελάμβαναν την αλλαγή των καθώς πεθαίνουν. Δεν θα εχρειάζετο, εν τούτοις, να κοιμηθούν στο θάνατο, αλλά θα ελάμβαναν μια άμεση αλλαγή. (1 Κορ. 15:50-53) Εν τω μεταξύ θα είχαν την ευθύνη να οργανώσουν το παγκόσμιο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού και να εποπτεύσουν το έργο της προειδοποιήσεως των κατοίκων της γης για τον ερχόμενο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος.
27. (α) Ποιοι συνεδέθησαν με το υπόλοιπο; (β) Πώς φέρνουν ευλογίες στον εαυτό τους;
27 Το υπόλοιπο αυτό διεμορφώθη σε μια κοινωνία Νέου Κόσμου. Πλήθη ανθρώπων ήλθαν σ’ αυτή την κοινωνία για να συνδεθούν μαζί της στην αμόλυντη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Αυτή είναι η εκπλήρωσις της προφητείας του Ζαχαρία 8:23 (ΑΣ): «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.» Οι «δέκα άνδρες», οι οποίοι συμβολίζουν όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως, συνδέονται με το υπόλοιπο, δηλαδή, τα ζώντα μέλη του πνευματικού Ισραήλ επάνω στη γη. Δείχνουν αγαθότητα προς εκείνους οι οποίοι είναι Ιουδαίοι «εν τω κρυπτώ», οι οποίοι έχουν περιτομή της καρδίας. Με το να δείχνη αγαθότητα προς αυτούς τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού, το πλήθος που προέρχεται από τα έθνη φέρνει ευλογίες στον εαυτό του από τον Μεγαλύτερο Αβραάμ. Όχι μόνο λαμβάνουν ακριβή γνώσι του λόγου και των σκοπών του Θεού, αλλά λαμβάνουν και την υπόσχεσι αιωνίου ζωής επάνω στη γη ως υπήκοοι του Χριστού και των 144.000 συμβασιλέων του.
28. Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ του αριθμού που αποτελεί τον πνευματικόν Ισραήλ και του αριθμού του μεγάλου πλήθους, και πώς καταδεικνύεται αυτό στην Αποκάλυψι;
28 Αυτό το μεγάλο πλήθος επιγείων υπηκόων δεν είναι περιωρισμένο σε αριθμό όπως είναι οι κλάδοι της συμβολικής ελαίας. Επειδή ο Θεός περιώρισε τον αριθμό των κλάδων σε 144.000, οι κλάδοι που ενεκεντρίσθησαν δεν ήσαν περισσότεροι από τους νεκρούς κλάδους που απεκόπησαν. Αλλά δεν ετέθη τέτοιος περιορισμός στους υπηκόους αυτού του πνευματικού έθνους. Τούτο καταδεικνύεται σαφώς στο έβδομο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Αυτό πρώτα αναφέρει ότι οι 144.000 πνευματικοί Ισραηλίται προέρχονται από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Τούτο γίνεται για να καταδειχθή ότι όπως οι δώδεκα φυλές του φυσικού Ισραήλ ήσαν τέκνα του Αβραάμ, έτσι και οι πνευματικοί Ισραηλίται θα ήσαν τέκνα ή πνευματικοί υιοί του Ιεχωβά, του Μεγαλυτέρου Αβραάμ. Αφού μιλεί για τους 144.000 που αποτελούν τους κλάδους της συμβολικής ελαίας και που ενώνονται με τον κορμό της ελαίας, τον Ιησού Χριστό, το κεφάλαιο κατόπιν μιλεί για ένα μεγάλο πλήθος από όλα τα έθνη. (Αποκάλ. 7:9) Αυτοί είναι εκείνοι που έρχονται στην κοινωνία Νέου Κόσμου και συνενώνονται με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. Βοηθούν το υπόλοιπο να διαβιβάση στους άλλους καλόν καρπό.
29. Ποιοι μπορούν να λάβουν ευλογίες υπό την διακυβέρνησι του αγίου έθνους του Θεού;
29 Όλοι όσοι θέλουν, περιλαμβανομένων και των Ιουδαίων, μπορούν ν’ αποτελέσουν μέρος αυτού του πλήθους και να λάβουν τις ευλογίες που είναι αποταμιευμένες γι’ αυτό. Εξασκώντας πίστι στον Χριστό, το Σπέρμα του Αβραάμ, ευλογούνται. Ειρήνη και αιώνια ζωή θα είναι δική τους υπό την δικαία διακυβέρνησι του αγίου έθνους του Θεού, του πνευματικού Ισραήλ.