Ποτέ δεν Είμεθα Πολύ Ηλικιωμένοι για να Μάθωμε
ΤΟ ΡΗΤΟΝ «Κανείς δεν είναι πολύ ηλικιωμένος για να μάθη,» είναι τόσο αληθινό όσο και τετριμμένο. Το να μαθαίνωμε νέα πράγματα είναι ένας από τους καλυτέρους τρόπους να τηρούμεθα νέοι στη διάνοια και στο πνεύμα, έστω κι αν είμεθα προχωρημένοι στα χρόνια. Φυσικά, ένας που είναι ηλικιωμένος θα θεωρήση τη μάθησι λίγο πιο δύσκολη· το να κάμη μια αλλαγή θα είναι λίγο δυσκολότερο απ’ όσο ήταν στη νεότητά του, δηλαδή στην ακμή της ηλικίας του. Αν είμεθα μεταξύ των γεροντότερων, δεν μπορούμε να το αντισταθμίσωμε αυτό, καταβάλλοντας λίγο περισσότερη προσπάθεια; κι αυτό δεν πρέπει να είναι πολύ επαχθές, αφού τώρα πολύ πιθανώς έχομε καλύτερη κατανόησι κι εκτίμησι της σπουδαιότητος της γνώσεως απ’ όση είχαμε όταν ήμεθα νέοι. Τα προχωρημένα, λοιπόν, χρόνια δεν είναι ανάγκη να μας αποτραβούν από το να μαθαίνωμε νέα πράγματα ή να κάμωμε μια αλλαγή που υπόσχεται να είναι προς το καλύτερο.
Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί ηλικιωμένους αν είναι πρόθυμοι να μάθουν και να κάμουν μια αλλαγή. Έτσι, η προφητεία του Ιωήλ προείπε ότι στις ημέρες μας ο Ιεχωβά θα εξέχεε από το πνεύμα του σε κάθε σάρκα, κάνοντας ακόμη κι εκείνους από τους αφιερωμένους Χριστιανούς που είναι προχωρημένοι στα χρόνια, να λάβουν αύξησι γνώσεως και κατανοήσεως, υποκινώντας τους σε αύξησι δράσεως. (Ιωήλ 2:28, 29) Το ότι η ίδια αυτή αρχή εφαρμόζεται σε ανθρώπους καλής θελήσεως, φαίνεται καθαρά από τα πράγματα.
Έτσι, το Βιβλίον του Έτους 1958 των Μαρτύρων του Ιεχωβά ομιλεί για μια Αμερικανίδα Μεθοδίστρια διάκονο, η οποία σε ηλικία εξήντα πέντε ετών ήλθε σε επαφή με τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Ιεχωβά. Μολονότι φρονούσε ότι εγνώριζε τα πάντα περί της Γραφής και στην αρχή εφαίνετο μάλλον γεμάτη από αυταρέσκεια και αυτοδικαίωσι, απεδείχθη ότι ήταν μια αμερόληπτη φίλη της αληθείας. Σε λίγες μόνο εβδομάδες είχε μάθει αρκετά νέα πράγματα για να κάμη μια ριζική μεταβολή στη ζωή της· διέκοψε τις σχέσεις της με τη θρησκευτική της οργάνωσι κι άρχισε να δίνη μαρτυρία για τον Ιεχωβά.
Μεταξύ εκείνων που βαπτίσθηκαν σε μεγάλες συνελεύσεις του λαού του Ιεχωβά πάντοτε υπήρχαν μερικοί πολύ προχωρημένοι στα χρόνια. Χαρακτηριστικόν τούτου είναι εκείνο που ανέγραψε κάποτε μια εφημερίδα του Λονδίνου: «Υπήρχε μια με λευκά μαλλιά προμάμμη 76 ετών,» καθώς και «μια λιγνή μικρόσωμη με κοντά μαλλιά 86 ετών.» Με το βάπτισμά τους ωμολόγησαν κι αυτές ότι έμαθαν πολλά νέα πράγματα κι έκαμαν μια ριζική μεταβολή στη ζωή τους.
Προσφάτως η Εταιρία Σκοπιά έλαβε αντίγραφον επιστολής που είχε σταλή σ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά στον Καναδά από ένα πρώην λαϊκό κήρυκα της Εκκλησίας της Αγγλίας. Σε ηλικία ενενήντα δύο ετών, ο λαϊκός αυτός κήρυξ ήλθε σ’ επίγνωσι της αληθείας κι έκαμε μια αλλαγή στη ζωή του, λαμβάνοντας τη στάσι του υπέρ του Ιεχωβά και της βασιλείας Του. Ως αποτέλεσμα τούτου είναι πιο ευτυχής απ’ όσο υπήρξε ποτέ σ’ όλα τα ενενήντα δύο εκείνα χρόνια του. Και μερικοί αφιερωμένοι Χριστιανοί στη γεροντική τους ηλικία διείδαν το προνόμιο τους να εισέλθουν στην ολοχρόνια διακονία, κατανοώντας ότι «μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.
Ναι, το ν’ απορρίπτη κανείς νέες ιδέες ή ν’ αρνήται να κάμη μια αλλαγή απλώς ένεκα των προχωρημένων ετών του είναι ασύνετο. Ιδιαίτερα δε αποτελεί μωρίαν όταν πρόκειται για την αλήθεια του Θείου λόγου και τη λατρεία του Ιεχωβά. Μόνο εκείνοι που αποδέχονται συνεχώς το ορθό είδος γνώσεως και κάνουν αλλαγή στη ζωή τους μπορούν να ελπίζουν ότι θα διαφύγουν την εκδήλωσι της Θείας οργής στον Αρμαγεδδώνα, της οποίας Βιβλικής προφητείας η εκπλήρωσις είναι πολύ πλησίον. Γι’ αυτό και ο λόγος του Θεού μάς συμβουλεύει να λαμβάνωμε νέες ιδέες, να κάμωμε μια μεταβολή στη ζωή μας—άσχετα με την ηλικία μας: «Ζητείτε τον Ιεχωβά, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.»—Σοφον. 2:3, ΑΣ.