Πολύ Ηλικιωμένος για να Μάθετε;—“Ποτέ!”
ΜΠΟΡΕΙ να είναι κανείς πολύ ηλικιωμένος για να μάθει; Ας εξετάσουμε λίγα μόνο πράγματα που έχουν καταφέρει οι ηλικιωμένοι. Σε ηλικία ενενήντα-δύο χρόνων ο συνθέτης Έρβινγκ Μπέρλιν έγραφε ακόμη μουσική και ο πιανίστας Αρθούρος Ρουμπινστάιν έδινε ακόμη ρεσιτάλ σε ηλικία ενενήντα-τεσσάρων χρόνων. Ο δικαστής Όλιβερ Γουέντελ Χόουμς, σε ηλικία ενενήντα-δύο χρόνων άρχισε να μελετάει Ελληνικά. Σε ηλικία ογδόντα χρόνων ο Μωυσής ξεκίνησε για μια νέα καριέρα σαν εθνικός ηγέτης και δημόσιος ομιλητής. (Έξοδος 7:7) Και ο απόστολος Ιωάννης πρέπει να ήταν πάνω από ενενήντα χρόνων όταν έγραψε το πασίγνωστο ευαγγέλιό του και το βιβλίο της Αποκαλύψεως.
Όχι, η ηλικία δεν περιορίζει κατ’ ανάγκη τη δραστηριότητα της διάνοιας. Υπάρχουν μερικές αρρώστιες που μπορούν να επιβραδύνουν τη διαδικασία της σκέψεως στους ηλικιωμένους. Και η κυριότερη απ’ αυτές είναι η αρρώστια του Αλτσχάιμερ, που μερικές φορές ονομάζεται και γεροντισμός, και που προκαλεί οργανική φθορά στον εγκέφαλο. Μερικές άλλες αρρώστιες παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα. Αλλά η συντριπτική πλειονότητα των ηλικιωμένων δεν υποφέρουν από τέτοιες αρρώστιες. Γι’ αυτούς, ένας ερευνητής είπε, «Η δημιουργικότητα δεν έχει ηλικία.»
Σε δοκιμές που έγιναν στο Πανεπιστήμιο Καίμπριτζ της Αγγλίας, οι εργασίες μερικών ηλικιωμένων ήταν εξίσου καλές όπως και οι εργασίες των νεαρών σπουδαστών. Ο Δρ Βάινμπεργκ, ψυχίατρος και αναγνωρισμένη αυθεντία για τα γηρατειά, αναφέρει ότι, αν δεν συμβεί κάποια αρρώστια, η διάνοια ενός ατόμου διατηρεί το σφρίγος και την ικανότητα μαθήσεως μέχρι τα βαθιά γηρατειά—ιδιαίτερα αν οι ηλικιωμένοι εξακολουθούν να είναι σωματικά δραστήριοι και συναναστρέφονται με ανθρώπους που ενδιαφέρονται γι’ αυτούς. «Το μέλλον για τους ηλικιωμένους είναι λαμπρό,» λέει ο εβδομηντάχρονος Δρ Βάινμπεργκ, «όσο χρόνο αυτοί διατηρούν την περιέργειά τους και την επιθυμία τους να μαθαίνουν και να αυξάνουν σε γνώση.
Για μερικούς, αυτό συμβαίνει πραγματικά. Η δήλωση του Δρ Βάινμπεργκ έχει αποδειχθεί χωρίς αμφιβολία σωστή σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι αυτός περίμενε.
Χρόνος για Αλλαγή Πορείας
Σκεφθείτε, για παράδειγμα, την Αλίς Οκόν στη Νιγηρία. Ο γιος της ήταν ένας Χριστιανός που εφήρμοζε τη Χριστιανοσύνη και ενθάρρυνε τη μητέρα του να διαβάζει τη Γραφή και να μαθαίνει για την ελπίδα που προσφέρει. Τελικά, αυτή δέχθηκε να μελετήσει τη Γραφή, ενίσχυσε την πίστη της και, σε ηλικία ογδόντα χρόνων, βαπτίστηκε στο νερό για να δείξει την απόφασή της να χρησιμοποιήσει την υπόλοιπη ζωή της για να υπηρετήσει τον Θεό.
Αυτή πιστεύει πολύ τη δήλωση: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάννης 3:16) Και επειδή τώρα εφαρμόζει στην πράξη αυτή την πίστη, αποβλέπει με εμπιστοσύνη στην αιώνια ζωή που έχει υποσχεθεί ο Θεός. Σε ηλικία ογδόντα χρόνων, ασφαλώς δεν ήταν πολύ μεγάλη για να μάθει.
Για να Παίρνουν Αποφάσεις
Οι ηλικιωμένοι μπορούν να παίρνουν δύσκολες αποφάσεις και να ζουν σύμφωνα μ’ αυτές. Ο Παύλος Ίρυανγκ Ατούα, εβδομηνταεννέα χρόνων, που ζει κι’ αυτός στη Νιγηρία, έπρεπε να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Σ’ όλη του τη ζωή αναζητούσε μια θρησκεία που να διδάσκει την αλήθεια της Γραφής. Τελικά, τον επισκέφθηκαν οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, και κατάλαβε ότι είχε βρει εκείνο που ζητούσε. Οι άλλοι, όμως, δεν ήταν ευχαριστημένοι με την απόφασή του.
Τον επισκέφθηκε ένας λειτουργός της θρησκείας με την οποία ο Παύλος ήταν συνταυτισμένος προηγουμένως. Όταν είδε τη Γραφή πάνω στο τραπέζι του σπιτιού του Παύλου, την άρπαξε, την ονόμασε ψεύτικο θρησκευτικό βιβλίο και την έκανε κομμάτια. Τώρα ο Παύλος έπρεπε να βρει πώς να φερθεί σ’ αυτόν το νευριασμένο άνθρωπο και πώς να τον ηρεμήσει, ενώ συγχρόνως προσπαθούσε να υποστηρίξει μερικές από τις Βιβλικές αλήθειες που είχε μάθει.
Ο λειτουργός δεν ικανοποιήθηκε. Έφυγε θυμωμένος και προσπάθησε να ξεσηκώσει διωγμό εναντίον του Παύλου. Επιπλέον, οι συγχωριανοί του Παύλου ήθελαν να τον διορίσουν αρχηγό του χωριού για να τον αποσπάσουν από τη νέα του θρησκεία. Ο Παύλος απέρριψε την προσφορά τους, γιατί διέκρινε το ελατήριό τους.
Κατόπιν ο Παύλος έπρεπε να κάνει ένα ακόμη πιο δύσκολο βήμα. Η Βίβλος μάς λέει ότι ο Χριστιανός, για να ευαρεστήσει τον Θεό, πρέπει να είναι «σύζυγος μιας γυναικός.» (1 Τιμόθεον 3:2) Έτσι ο Παύλος χρειάστηκε να κάνει διευθετήσεις, σύμφωνα με τις Χριστιανικές αρχές, για να έχει μόνο μια γυναίκα. Αυτό και έκανε. Ο γάμος του νομιμοποιήθηκε και, τελικά, μπόρεσε να βαπτιστεί.
Θυμηθείτε ότι ο Παύλος ήταν εβδομηνταεννέα χρόνων όταν έκανε αυτές τις μεγάλες προσαρμογές στη ζωή του. Λέει: «Μολονότι όλες αυτές οι αλλαγές έγιναν στα γηρατειά μου, είμαι ευγνώμων στο Θεό που μου έδωσε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω τις τελευταίες μέρες μου στην υπηρεσία του.» Και ο Παύλος, επίσης, έχει τώρα μια πολύ λαμπρότερη προοπτική για το μέλλον απ’ ότι είχε στο παρελθόν. Πολύ γέρος για να μάθει; Όχι για τον εβδομηνταεννιάχρονο Παύλο Ίρυαγκ Ατούα!
Παρά τις Αρρώστιες
Οι ηλικιωμένοι έχουν μερικές φορές προβλήματα υγείας, αλλ’ αυτό δεν τους εμποδίζει κατ’ ανάγκη από το να είναι περίεργοι για τα πράγματα και να θέλουν να μάθουν. Μια ολοχρόνια ιεραπόστολος που λέγεται Μιτσίγυο Φουτζίμι βρήκε ότι αυτό είναι αληθινό. Η Μιτσίγυο επισκεπτόταν ανθρώπους στο βόρειο μέρος του νησιού Χόνσου, στην Ιαπωνία, όταν συνάντησε τον ηλικιωμένο Κύριο Κάτο.
Ο Κύριος Κάτο τράβηξε την προσοχή της Μιτσίγυο όταν είπε: «Ο Θεός της Χριστιανοσύνης θέλει να έχουν οι άνθρωποι ζωή, όχι θάνατο. Δεν είναι έτσι;» Ήταν μια παρατήρηση που τράβηξε την προσοχή. Η συζήτηση, όμως, ήταν πολύ δύσκολη γιατί αυτός ο γέρος ήταν σχεδόν εντελώς κουφός. Ήθελε όμως να διαβάζει, και η Μιτσίγυο του άφησε περιοδικά σχετικά με τη Γραφή. Προσπάθησε να τον βοηθήσει να μελετήσει την Γραφή, αλλά δεν φαίνεται να κατάλαβε τη διευθέτηση αυτή. Έτσι για τρία χρόνια, του πήγαινε τα περιοδικά για την Αγία Γραφή για να τα διαβάζει. Η Μιτσίγυο απαντούσε στα ερωτήματά του γραπτώς.
Ύστερα από λίγους μήνες ο Κύριος Κάτο—που τώρα ήταν ενενήντα χρόνων—άφησε να εννοηθεί ότι είχε μερικά πράγματα που ήθελε να συζητήσει. Είχε αποκτήσει βαθιά γνώση της Αγίας Γραφής από το διάβασμα που έκανε. Ένα άρθρο περιοδικού τον είχε κατευθύνει να έρθει σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να μάθει πώς να κάνει το θέλημα του Θεού. Ρώτησε: «Πώς να έρθω σ’ επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;»
Η Μιτσίγυο έβαλε το δεξί της δάκτυλο πάνω στη μύτη της—μια Ιαπωνική χειρονομία «Εγώ είμαι μια απ’ αυτούς.» Πραγματικά ήταν μια Μάρτυς του Ιεχωβά. Ο ηλικιωμένος άνθρωπος χάρηκε και ήθελε να μάθει πού ήταν η Αίθουσα Βασιλείας. Είχε μάθει γι’ αυτό από το διάβασμα που έκανε. Τώρα, αν και κουφός, ο ηλικιωμένος αυτός άνθρωπος μελετάει τη Βίβλο χρησιμοποιώντας για μέθοδο επικοινωνίας το μολύβι και το χαρτί. Αποκτά καθαρή κατανόηση των αληθειών της Βίβλου και συναναστρέφεται με συγχριστιανούς. Είναι ο Κύριος Κάτο, που είναι ενενήντα χρόνων, πολύ ηλικιωμένος για να μάθει; Ασφαλώς όχι!
Ούτε και η κυρία Τακαχάσι είναι πολύ μεγάλη για να μάθει. Σε σύγκριση με τον κύριο Κάτο, ίσως να φαίνεται νέα—είναι «μόνο» εβδομήντα-τριών χρόνων! Αλλά έχει ένα πρόβλημα. Πριν από σαράντα-τρία χρόνια τυφλώθηκε, και ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να μάθει το σύστημα Μπράιγ για τους τυφλούς. Αλλά όταν την συνάντησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, έδειξε ότι ήθελε να μάθει για τη Βίβλο, κι’ έτσι δυο ιεραπόστολοι μελέτησαν μαζί της. Λόγω της τυφλότητάς της έπρεπε να αποστηθίζει αυτά που μάθαινε· έτσι, σε ηλικία εβδομήντα-τριών χρόνων, η Κυρία Τακαχάσι άρχισε να αποστηθίζει μέρη της Γραφής.
Τώρα, παρακολουθεί τακτικά θρησκευτικές συναθροίσεις παρά την πάθησή της και την ηλικία της. Και, μολονότι αρρωσταίνει όταν ταξιδεύει, ταξίδεψε 600 χιλιόμετρα (370 μίλια) για να παρακολουθήσει μια θρησκευτική συνέλευση. Πέρυσι βαπτίστηκε. Πολύ ηλικιωμένη για να μάθει; Η Κυρία Τακαχάσι δεν είχε αυτή τη γνώμη!
Γιατί Λένε «Όχι!»
Όπως είπε ο Δρ Βάινμπεργκ: «Το μέλλον για τους ηλικιωμένους είναι λαμπρό όσο χρόνο διατηρούν την περιέργειά τους και την επιθυμία να μαθαίνουν και να αυξάνουν σε γνώση.» Για κείνους που στη γεροντική ηλικία τους εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τον Θεό και τους σκοπούς του, και μια επιθυμία να μάθουν γι’ αυτόν και να αυξήσουν την πίστη τους, το μέλλον είναι πολύ λαμπρό.
Μαθαίνουν ότι η ζωή τους ως τώρα—είτε εβδομήντα, ογδόντα είτε ενενήντα χρόνια ή περισσότερα—υπήρξε δώρο από τον Θεό. Καταλαβαίνουν επίσης ότι, μολονότι είναι γέροι και με πείρα, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν ακόμη να μάθουν. Μάλιστα, με τους υπολογισμούς του Θεού, δεν είναι πραγματικά πολύ γέροι. Η Βίβλος λέει: «Παρά Κυρίου μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία.» (2 Πέτρου 3:8) Μ’ αυτό τον υπολογισμό του, ένας ογδοντάχρονος έχει ζήσει μόνο δυο περίπου ώρες! Έτσι, ακόμη και ένα ηλικιωμένο άτομο μπορεί να μάθει από τη σοφία του Θεού, που ζει «από του αιώνος έως του αιώνος.»—Ψαλμός 90:2.
Επιπλέον, ο Θεός προσφέρει σ’ όλους, νέους και ηλικιωμένους, την προοπτική να ζήσουν στο μέλλον τόσον καιρό όσο κι’ αυτός ο ίδιος. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Αύτη είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάννης 17:3) Μπορεί να πει κανείς ότι είναι τόσο ηλικιωμένος ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτή την προσφορά από τον Θεό; Σ’ όλο τον κόσμο, ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες απαντούν: «Ποτέ!»
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Σε δοκιμές στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ στην Αγγλία, οι εργασίες μερικών ηλικιωμένων ήταν εξίσου καλές όπως και οι εργασίες των νεαρών σπουδαστών
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Σε ηλικία ενενήντα χρόνων ο Ιουότζι Κάτο, αν και σχεδόν εντελώς κουφός, δεν ήταν πολύ γέρος για να μάθει την αληθινή θρησκεία
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Η Τέι Τακαχάσι, εβδομήντα-τριών χρόνων και τυφλή, μεταδίδει και στους άλλους αυτά που έμαθε