Οι Χριστιανοί Έχουν Ανάγκη Ακριβούς Γνώσεως

«Τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Σωτήρος ημών Θεού· όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.»—1 Τιμ. 2:3, 4.

1. Γιατί το ορθό είδος γνώσεως είναι τόσο σπουδαίο για τους Χριστιανούς;

ΜΙΑ θεόπνευστη παροιμία που ανεγράφη πριν από πολύν καιρό στον λόγον του Θεού λέγει: «Ψυχή άνευ γνώσεως βεβαίως δεν είναι καλόν.» (Παροιμ. 19:2) Ειδικώς τώρα σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους του πονηρού κόσμου είναι ζωτικό να έχωμε θεία καθοδηγία. Αν ένα άτομο πρόκειται ν’ αρέση στον Θεό, πρέπει να γνωρίζη τι ζητεί ο Θεός απ’ αυτό να πράξη. Μόνο με το ν’ αποκτήση την απαιτούμενη γνώσι θα μπορή να κάμη «ευθείας οδούς» για τους πόδας του, αποφεύγοντας την αμελή πορεία του κόσμου, και κρατώντας την επαγγελία αιωνίου ζωής στον νέο κόσμο του Θεού.

2. (α) Ποιες προμήθειες έκαμε ο Θεός για να ικανοποιήση την ανάγκη του άνθρωπου για γνώση (β) Σχετικά με τούτο, ποια ένθερμη επιθυμία πρέπει να έχουν όλοι όσοι συνταυτίζονται με την κοινωνία Νέου Κόσμου, και γιατί;

² Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε κάθε προμήθεια για να ικανοποιήση την ανάγκη του ανθρώπου για κατάλληλη γνώσι. «Εάν δε τις από σας ήναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.» Τη γνώσι περί του εαυτού του και των σκοπών του την κατέστησε προσιτή με αφθονία στον εμπνευσμένο λόγο του, τη Γραφή. Και, στοργικά, επρομήθευσε την οργάνωσί του για να επισύρη την προσοχή των θεοσεβών ατόμων στην εκπλήρωσι των προφητειών που εγράφησαν για την εποχή μας, να δείξη ποιο είναι το θείο θέλημα για μας και να δώση το παράδειγμα συμμορφώσεως προς το θείο αυτό θέλημα. Όλοι όσοι συνταυτίζονται με την κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά τώρα ή αργότερα πρέπει να έχουν μια ένθερμη επιθυμία ν’ αποκτήσουν ακριβή γνώσι του θείου θελήματος. Ενεργώντας έτσι θ’ αποδείξουν ότι περιλαμβάνονται μεταξύ των ‘πολλών λαών’ που λέγουν τώρα: «Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού.» Η συνταύτισις με την κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι σπουδαία, αλλά δεν είναι αρκετή. Ο καθένας πρέπει να εκπαιδευθή στο θείο θέλημα και έπειτα να το πράξη.—Ιάκ. 1:5· Ησ. 2:3, ΜΝΚ.

3. Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας, και πώς μπορούμε να δείξωμε τον κατάλληλο σεβασμό για τον λόγο του, τη Γραφή;

³ Ο απόστολος Παύλος, εκφράζοντας πολύ καθαρά ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας, λέγει: «Τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Σωτήρος ημών Θεού· όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.» Με το να παραμελή κανείς τη μελέτη του λόγου του Θεού ή να τον διεξέρχεται βιαστικά χωρίς να συλλαμβάνη το νόημά του, δείχνει ανευλάβεια για Εκείνον που είναι ο Συγγραφεύς του. Αυτό δείχνει αποτυχία συμμορφώσεως προς το θείο θέλημα να ‘έλθωμεν εις επίγνωσιν της αληθείας’. Είναι σπουδαίο τούτο: «Απόκτησον σοφίαν· και υπέρ πάσαν απόκτησίν σου, απόκτησον σύνεσιν.» Έτσι εφωδιασμένος κανείς, έχει μια στερεή βάσι για διαμένουσα πίστι και είναι σε θέσι να μοιρασθή την πίστι του με άλλους.—1 Τιμ. 2:3, 4· Παροιμ. 4:7.

ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ»;

4. Όταν οι άνθρωποι στρέφωνται στις θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου», σε τι μπορούν να εύρουν ότι κατευθύνονται οι σκέψεις των και η δράσις των, και με ποιους τρόπους οι οργανώσεις αυτές οδηγούν σε αποτυχία τα μέλη των;

⁴ Πολλά έχουν λεχθή τα τελευταία χρόνια για την πρόοδο της θρησκείας, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξαν πολλά άτομα που εστενοχωρήθησαν πολύ από την παγκόσμια κατάστασι και που εστράφησαν στα θρησκευτικά συστήματα για παρηγορία. Αλλά βρίσκουν εκεί αυτή την ελπίδα; Τους υποδεικνύεται άρα γε η βασιλεία του Θεού ως η ελπίδα του ανθρώπου και τους δίδεται ένα υγιές Γραφικό θεμέλιο για την πεποίθησι αυτή, ή τους λέγεται, μάλλον, ότι τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν την «τελευταία, την πιο καλή ελπίδα» του ανθρώπου; Βρίσκουν στις εκκλησίες την απάντησι για την πνευματική των ανάγκη, ή, μάλλον, την απάντησι για την κοινωνική των ανάγκη, όπως δείχνει ένα άρθρο της Σατερνταίη Ήβνιγκ Ποστ της 4ης Οκτωβρίου 1958; Το άρθρο αυτό λέγει: Οι εκκλησίες «δεν είναι μόνο αγιαστήρια, αλλά και τόποι πολυσυνθέτων συναθροίσεων με Κυριακά σχολεία, αίθουσες για παιχνίδια και χορούς, κοινωνικούς χώρους με ειδικά εντευκτήρια και ραδιόφωνο. Μερικές έχουν αίθουσες για “μπώουλιγκ” (σφαιροβολία), πιγκ-πογκ και γήπεδα υπαιθρίου αντισφαιρίσεως. Πλείστες έχουν μαγειρεία για την εξυπηρέτησι κοινωνικών συγκεντρώσεων.» Πόσοι από εκείνους που είναι σανταυτισμένοι με τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» γνωρίζουν πραγματικά ποια ελπίς υπάρχει για το ανθρώπινο γένος και την πιστεύουν; Είναι άρα γε εξηρτισμένοι για να ενεργήσουν όπως τους συμβουλεύει ο απόστολος Πέτρος: «Αγιάσατε Κύριον τον Χριστόν εν ταις καρδίαις υμών· και έστε πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου, προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδας της εν υμίν»;—1 Πέτρ. 3:15, ΜΝΚ.

5. Πώς καθορίζεται στις θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» το αν είναι κανείς μέλος των;

⁵ Είναι ενδιαφέρον να εξετάσωμε με συντομία το ζήτημα των μελών των εκκλησιών. Η βάσις υπολογισμού των μελών ποικίλλει σημαντικά, αλλά δεν εξαρτάται από το αν τα άτομα ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού Χριστού και υπακούουν στην εντολή του να είναι μάρτυρές του. (Πράξ. 1:8) Στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θεωρείται κανείς μέλος όταν είναι βαπτισμένος ως νήπιο. Το νήπιο δεν έχει τίποτε να πη σχετικά με αυτό, αλλά θεωρείται ως μέλος. Άλλες εκκλησίες δεν υπολογίζουν τα μέλη πριν από την τελετή της «Κοινωνίας». Αφού ο χρόνος της τελέσεως της Κοινωνίας μπορεί να ποικίλλη από ηλικία πέντε ή έξη ετών έως δεκαπέντε ετών, το παιδί μπορεί να γνωρίζη ή και να μη γνωρίζη τέτοια πράγματα όπως η Κυριακή Προσευχή, οι Δέκα Εντολές και η απάντησις σε ερωτήσεις που βρίσκονται στην Εκκλησιαστική Κατήχησι. Μ’ αυτό τον τρόπο γίνεται κανείς μέλος μιας εκκλησίας, αλλά δεν είναι ανάγκη ν’ ακολουθή τα ίχνη του Ιησού Χριστού για να παραμείνη μέλος της. Αλλιώς, οι φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών δεν θα ήσαν γεμάτες από εγκληματίας, από τους οποίους 85 τοις εκατό ομολογούν ότι είναι μέλη κάποιας θρησκευτικής οργανώσεως.

6. Ανασκοπώντας αριθμούς των μελών της Καθολική Εκκλησίας, τι βλέπομε να ρίχνη σημαντικό φως στη σημασία των;

⁶ Σύμφωνα με αριθμούς που περιέχονται στο Παγκόσμιο Ημερολόγιο (World Almanac), από το 1955 έως το 1956 η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επραγματοποίησε αύξησι σε μέλη 2,8 τοις εκατό παγκοσμίως, που φέρνει το σύνολο σε 487.077.000 μέλη. Βέβαια, αυτό περιλαμβάνει αυξήσεις που προκύπτουν από τη φυσική αύξησι του πληθυσμού, η οποία για την ίδια περίοδο αναφέρεται ότι είναι 1,7 τοις εκατό για όλο τον κόσμο. Πόσοι από τον υπολειπόμενο αριθμό έγιναν Καθολικοί επειδή εξέλεξαν προσωπικώς αυτή τη θρησκεία; Θα ήταν δύσκολο να πούμε, αλλά τα ακόλουθα γεγονότα ρίχνουν κάποιο φως για την έκτασι στην οποία υπάρχει μια πραγματική αύξησις της οργανώσεως. Καθώς ανεγράφη στο περιοδικό Τάιμ, ο Καθολικός Επίσκοπος Στέφεν Σ. Βοζνίκι του Σάγκινω, Μίσιγκαν, δείχνει ότι μεγάλοι αριθμοί του Καθολικού πληθυσμού δεν είναι ενεργά μέλη. Περαιτέρω λέγει: «Υπήρξε μεγάλη πρόοδος στη φυσική κατάστασι των επισκοπών, αλλά η πνευματική κατάστασις είναι ένα εντελώς διάφορο ζήτημα.» Και η Εγκυκλοπαιδεία Θρησκευτικής Γνώσεως του Εικοστού Αιώνος, στα σχόλιά της για την Ισπανία, όπου η Καθολική Εκκλησία είναι η κρατική εκκλησία, λέγει: «Σύμφωνα με τον Κανονικό νόμο, ο κάθε ένας που εβαπτίσθη ανήκει στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, έστω και αν κατόπιν διαφωνήση.» Η εφαρμογή του κανόνος αυτού είναι προφανής στην Ιταλία, ως παράδειγμα. Στις Ιταλικές εκλογές πριν από λίγα χρόνια το Κομμουνιστικό κόμμα και οι σύμμαχοί του έλαβαν 35 τοις εκατό των ψήφων, μολονότι οι Καθολικοί ψηφοφόροι είχαν προειδοποιηθή ότι είναι κακό το να ψηφίσουν υπέρ του Κομμουνιστικού κόμματος. Εν τούτοις, σύμφωνα με το Καθολικό περιοδικό Ρέτζιστερ της 29ης Σεπτεμβρίου 1957, η χώρα ήταν ακόμη 99,5 τοις εκατό Καθολική.

7. (α) Όσον αφορά τους αριθμούς των μελών των Προτεσταντικών εκκλησιών, ποια γεγονότα μας βοηθούν να εκτιμήσωμε την αληθινή κατάστασι των οργανώσεων αυτών; (β) Τι προείπε για την εποχή μας η προφητεία του Ζαχαρία 8:23, και εκπληρώνεται αυτή στον «Χριστιανικό κόσμο»;

⁷ Τι θα πούμε για τις Προτεσταντικές εκκλησίες; Το Ετήσιο Βιβλίο των Αμερικανικών Εκκλησιών 1959 που εξεδόθη από το Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στις Η.Π.Α., δείχνει ότι στο 1956 υπήρχαν 60.148.980 Προτεστάνται στις Ηνωμένες Πολιτείες· στο 1957 υπήρχαν 59.823.777. Η απώλεια εξηγείται ως οφειλομένη στο γεγονός ότι μια ομάς που περιελαμβάνετο στο 1956 δεν ανέφερε αριθμούς στο 1957, το δε Ετήσιο Βιβλίο υπαινίσσεται μια αύξησι 2,1 τοις εκατό ως παριστάνουσαν καλύτερα την κατάστασι. Για να εκτιμήσωμε τι σημαίνει αυτό, ενδιαφέροντα είναι τα ακόλουθα σημεία. Σύμφωνα με τους αριθμούς που παρουσιάζει το βιβλίο Η Εκκλησία της Αγγλίας, από εκείνους που είναι μέλη της Εκκλησίας της Αγγλίας υπολογίζεται ότι ολιγώτεροι από 8 τοις εκατό παρευρίσκονται ποτέ για να συμμετάσχουν στις λειτουργίες της κοινωνίας του Πάσχα. Και μιλώντας για την Αμερική, το Τάιμ αναφέρει ότι ο Δρ Λίστον Πόουπ, κοσμήτωρ της θεολογικής Σχολής της Γαίηλ, λέγει: «Δεν υπάρχει μεγάλη θρησκευτική αναζωογόνησις στην Αμερική, και πιθανώς δεν θα υπάρξη με την παραδεδεγμένη έννοια . . . Σ’ αυτόν τον καιρό της μεγίστης ανάγκης, η επιρροή της θρησκείας στις ανθρώπινες υποθέσεις φαίνεται να είναι έμμεση, και, στο σύνολό της, μάλλον ελάχιστη.» Και όσον αφορά την αξία των στατιστικών που δείχνουν μεγάλους αριθμούς μελών, το Παγκόσμιο Χριστιανικό Εγχειρίδιο λέγει: «Σε μερικές χώρες . . . οι θρησκευτικές απογραφές γίνονται από τις ενδιαφερόμενες Κυβερνήσεις . . . Αποκαλύπτουν μεγάλες ανομοιότητες προς μερικούς από τους αριθμούς που αξιούν οι ίδιες οι Εκκλησίες, οι διαφορές δε αυτές εμβάλλουν κάπως σε αμηχανία τις Εκκλησίες. Ευτυχώς ή όχι, αυτοί οι αριθμοί των απογραφών δεν είναι προσιτοί σε παγκόσμια κλίμακα.» Το βιβλίο επίσης αναφέρει: «Σε πλείστες χώρες οι Χριστιανοί αποτελούν μια πολύ μικρή μειονότητα, και είναι πιθανόν να γίνουν ακόμη μικρότερη αφού, αν μιλήσωμε γενικά, οι εκκλησίες το κόσμου δεν αυξάνουν σε αναλογία με την αύξησι του πληθυσμού.» Είναι σαφές ότι δεν εφαρμόζεται στον «Χριστιανικό κόσμο» η προφητεία που λέγει: «Εν τοις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.»—Ζαχ. 8:23.

ΑΥΞΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

8. (α) Ποιοι είναι οι δούλοι το Θεού στη γη σήμερα, και ποιο έργο εκτελούν; (β) Ποια είναι η κρίσις του Ιεχωβά εναντίον των ψευδών ποιμένων, και γιατί; (γ) Σε ποιον ανήκουν πραγματικά τα πρόβατα;

⁸ Άσχετα με την αποτυχία του «Χριστιανικού κόσμου», ο Ιεχωβά Θεός έχει τους μάρτυράς του στη γη, και αυτοί συμμετέχουν στο πιο σπουδαίο εκπαιδευτικό έργο που γίνεται σήμερα, εκείνο που προείπε ο Υιός του Χριστός Ιησούς: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Οι θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» μπορεί να διαμαρτύρωνται ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά εισβάλλουν στις βοσκές τους και απάγουν τα πρόβατά τους. Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός βλέπει το ζήτημα διαφορετικά. Στους ψευδείς εκείνους ποιμένας, που έκαμαν τα ποίμνιά των να λησμονήσουν το όνομα του Ιεχωβά Θεού, και που κατηύθυναν την εμπιστοσύνη των σε κυβερνήσεις ανθρώπων αντί της βασιλείας του Θεού, και που δεν τα εξεπαίδευσαν ούτε τα κατήρτισαν να κάνουν δημοσία διακήρυξι της πίστεώς των μιμούμενα τον Χριστό Ιησού, αλλά τα εκράτησαν για το δικό τους ιδιοτελές όφελος, ο Ιεχωβά λέγει: «Ιδού, εγώ είμαι εναντίον των ποιμένων· και θέλω εκζητήσει τα πρόβατά μου εκ της χειρός αυτών, και θέλω παύσει αυτούς από το να ποιμαίνωσι τα πρόβατα· και δεν θέλουσι πλέον βόσκει εαυτούς οι ποιμένες· διότι θέλω ελευθερώσει εκ του στόματος αυτών τα πρόβατά μου, και δεν θέλουσιν είσθαι κατάβρωμα εις αυτούς.» (Ιεζ. 34:10) Αυτά είναι «πρόβατα» του Ιεχωβά, και αυτός τα συνάγει στην κοινωνία του Νέου Κόσμου.

9. Με ποιο μέσον αύξησε ο αριθμός των μαρτύρων του Ιεχωβά;

⁹ Όταν παρατηρή κανείς την καταπληκτική αύξησι της κοινωνίας Νέου Κόσμου, δεν μπορεί παρά να αισθανθή την ευθύνη που βαρύνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Στα περασμένα ολίγα χρόνια υπήρξαν εκατοντάδες χιλιάδων νεοενδιαφερομένων ατόμων που εγκατέλειψαν τον παλαιό τους τρόπο ζωής και συνεταυτίσθησαν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε ότι η αύξησις αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι άνθρωποι ενήλικοι, που μπορούν να έχουν δική τους γνώμη, τάσσονται υπέρ της αληθείας και της δικαιοσύνης. Δεν έγιναν μέρος της οργανώσεως με νηπιοβαπτισμό ή κάποια άλλη τελετουργία χωρίς σημασία. Τα άτομα εκείνα που αυξάνουν τους αριθμούς των συνταυτισμένων με τους μάρτυρας του Ιεχωβά εσκέφθησαν μόνα τους και απεφάσισαν μόνα τους.

10. Πόσοι νέοι άρχισαν να συμμετέχουν στο έργο του κηρύγματος με τους μάρτυρας του Ιεχωβά κατά το 1958, και γιατί;

¹⁰ Μόνο στο περασμένο έτος 1958 υπήρχαν 81.425 περισσότερα άτομα που συνεταυτίσθησαν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και εκήρυτταν τα όσα είχαν ακούσει και μάθει. Ήσαν τόσο ενθουσιασμένοι με τον νέο τρόπο ζωής που εξετέθη σ’ αυτούς στον λόγον του Θεού, ώστε ήθελαν να τον μεταδώσουν και στους άλλους. Αλλά με αυτή τη μεγάλη εισροή ατόμων που έρχονται στην κοινωνία Νέου Κόσμου, τίθεται ευθύνη σε όλα τα άλλα μέλη αυτής της Κοινωνίας, να φροντίσουν όπως οι νέοι αυτοί αποκτήσουν ακριβή γνώσι της αληθείας. Οι νέοι αυτοί εκτιμούν τη Βασιλεία, την αγαπούν, και βλέπουν τη δυνατότητα αιωνίου ζωής ως βραβείο που μπορεί να κερδηθή μέσω του Ιησού Χριστού, του Κυρίου των. Έφθασαν να εκτιμήσουν ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο Ζωοδότης των, πρέπει να λάβη αποκλειστική αφοσίωσι και ότι δεν μπορεί κανείς να υπηρετή δύο κυρίους, τον Θεό και τον Διάβολο.

11. (α) Για να παραμείνουν αυτοί οι νέοι με την οργάνωσι, τι χρειάζονται, και πώς πρόκειται να το αποκτήσουν; (β) Ποια έντονη νουθεσία επάνω στο ζήτημα αυτό έδωσε ο Πέτρος;

¹¹ Όλοι αυτοί οι αρχάριοι χρειάζονται βοήθεια σε ό,τι αφορά περαιτέρω γνώσι. Αν όλοι αυτοί οι νέοι διαγγελείς της Βασιλείας πρόκειται να παραμείνουν στη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά, αινώντας συνεχώς το όνομά του, πρέπει να βοηθηθούν. Ο Παύλος ήθελε να δίδη αυτή τη βοήθεια και την έδιδε, και γι’ αυτό έλεγε: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.» (1 Κορ. 11:1) Αποτελεί πρόκλησιν σε όλους όσοι υπήρξαν μάρτυρες του Ιεχωβά επί έτη, και ευθύνην που τους βαρύνει, το να φροντίσουν ώστε όλοι οι 798.326 που είναι τώρα συνταυτισμένοι με την οργάνωσι ν’ αυξήσουν σε ωριμότητα και να γίνουν ισχυροί, σκληραγωγημένοι Χριστιανοί. Όλοι όσοι βρίσκονται στην οργάνωσι πρέπει να φρονούν ακριβώς όμοια με τον Πέτρο όταν έλεγε: «Επειδή, εάν αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου δια της επιγνώσεως του Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού, ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα και νικώνται, έγειναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων. Επειδή καλήτερον ήτο εις αυτούς να μη γνωρίσωσι την οδόν της δικαιοσύνης, παρά αφού εγνώρισαν να επιστρέψωσιν εκ της παραδοθείσης εις αυτούς αγίας εντολής. Συνέβη δε εις αυτούς το της αληθινής παροιμίας, “Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέραμα·” και, Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.»—2 Πέτρ. 2:20-22.

12. Γιατί έλεγε ο Πέτρος ότι έγραφε σ’ εκείνους που είχαν δεχθή την αλήθεια, και ποια καλή συμβουλή έδωσε;

¹² Ο Πέτρος εβοήθησε τους πρώτους Χριστιανούς μιλώντας τους καθαρά για τον λόγον του Θεού και δείχνοντάς τους ποια πορεία έπρεπε να λάβουν. Οι σημερινοί Χριστιανοί πρέπει να κάμουν ακριβώς το ίδιο. Όταν έγραψε σ’ εκείνους που είχαν δεχθή την αλήθεια ο Πέτρος έλεγε: «Δευτέραν ήδη ταύτην την επιστολήν σας γράφω, αγαπητοί, με τας οποίας διεγείρω δι’ υπενθυμίσεως την ειλικρινή σας διάνοιαν· δια να ενθυμηθήτε τους λόγους τους προλαληθέντας υπό των αγίων προφητών, και την παραγγελίαν ημών των αποστόλων του Κυρίου και Σωτήρος.» (2 Πέτρ. 3:1, 2) Εχρειάζοντο ακριβή γνώσι, και ο Πέτρος ήταν πρόθυμος να τους βοηθήση να την λάβουν. Τους προειδοποίησε για το εσφαλμένο φρόνημα και ενετύπωσε στις διάνοιές των μια κατάλληλη εκτίμησι της υπηρεσίας των. Ο Πέτρος εξέφρασε την ίδια ιδέα που βρίσκεται στο Αποκάλυψις 16:15, το εδάφιό μας του έτους, το οποίο τονίζει την ανάγκη να παραμένη κανείς άγρυπνος επειδή αλλιώς θ’ απογυμνωθή λόγω του ότι απεκοιμήθη στη θέσι του Χριστιανικού του καθήκοντος. Ο Πέτρος ετόνισε αυτό το σημείο όταν είπε: «Ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη. . . . φυλάττεσθε, δια να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων, και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας.» (2 Πέτρ. 3:14, 17) Πόσο αναγκαίο, λοιπόν, πρέπει να είναι για τον καθένα το να φυλάγεται και να αγρυπνή πριν από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος! Αυτό είναι εξίσου αναγκαίο για όλους τους νέους όπως είναι και για τους παλαιούς στην αλήθεια. Ο καθένας πρέπει να φυλάττη τα διακονικά του ιμάτια.

13. Η έλευσις τώρα στην οργάνωσι ενός μεγάλου πλήθους «άλλων προβάτων», τι σημαίνει για κείνους που είναι ήδη μάρτυρες του Ιεχωβά;

¹³ Αν δεν τηρή κανείς επάνω του τα διακονικά του ιμάτια, δείχνει ότι επέστρεψε στα μολύσματα του παλαιού κόσμου από τον οποίον εσώθη. Ασφαλώς κανείς που έχει ακριβή γνώσι της αληθείας δεν θέλει να δη τον εαυτό του, ή κάποιον άλλον, να ολισθαίνη πάλι σ’ αυτήν κατάστασι. Καθώς εμείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά πλησιάζομε ολοένα περισσότερο στην τελική μάχη και στον καιρό της τελείας υπερασπίσεως του ονόματος του Ιεχωβά, οι καρδιές μας χαίρουν εξ αιτίας του πολλού όχλου των «άλλων προβάτων» που έρχονται στην οργάνωσι. Αλλά η έλευσις αυτού του μεγάλου πλήθους σημαίνει μεγαλύτερο έργο, σκληρότερο έργο, από μέρους εκείνων που είναι ήδη μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί οι νέοι πρέπει να εφοδιασθούν με καλή πνευματική τροφή. Πρέπει να έχουν ακριβή γνώσι. Για τούτο ο κάθε ένας που είναι αφιερωμένος στον Ιεχωβά Θεό πρέπει να συναισθάνεται την ευθύνη που βαρύνει ολόκληρη την οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, και ιδιαίτερα εκείνους τους 81.425 που μόλις ήλθαν στην οργάνωσι κατά το περασμένο έτος.

14, 15. (α) Στα περασμένα δέκα χρόνια ποια αύξησις εσημειώθη στην κοινωνία Νέου Κόσμου; (β) Από ποιες απόψεις ιδιαίτερα χρειάζονται βοήθεια οι νέοι;

¹⁴ Η βαριά αυτή ευθύνη δεν είναι νέα. Αυτός ο «πολύς όχλος» εγίνετο έκδηλος από έτος σε έτος, όπως δείχνει ο ακόλουθος πίναξ.

Η ΑΥΞΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

1948 έως 1958

Υπηρεσια- Μέσ. Όρος Ευαγ- Αύξ. πάνω από το Αύξησις Κορύφωμα Ευαγ-

κό Έτος γελιζομένων Προηγ. Έτος % γελιζομένων

1948 230.532 49.461 27 260.756

1949 279.421 48.889 21 317.877

1950 328.572 49.151 18 373.430

1951 384.694 56.122 17 442.380

1952 426.704 42.010 11 456.265

1953 468.106 41.402 10 519.982

1954 525.924 57.818 12 580.498

1955 570.694 44.770 8,5 642.929

1956 591.556 20.862 3,6 640.347

1957 653.273 61.717 10 716.901

1958 717.088 63.815 9,8 798.326

¹⁵ Στα περασμένα δέκα χρόνια υπήρξε συνεχής συγκομιδή «άλλων προβάτων», η συγκομιδή δε αυτή ηύξησε από έτος σε έτος, από 40.000 το έτος σε πάνω από 60.000 το έτος. Όταν παρατηρούμε τη μέση ετησία αύξησι στον αριθμό εκείνων που διαγγέλλουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας, είναι προφανές ότι η αύξησις υπήρξε γοργή. Τώρα στο τελευταίο έτος, 1958, η διαφορά μεταξύ του μέσου αριθμού ευαγγελιζομένων και του αριθμού του αποκορυφώματος είναι πάνω από 81.000. Τούτο επιθέτει μια ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη επάνω στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Γνωρίζοντας για το μεγάλο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας που είναι ανάγκη να εκτελεσθή σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους, θέλομε όλοι εκείνοι και πολύ περισσότεροι ακόμη άνθρωποι που αγαπούν τη δικαιοσύνη να φθάσουν σε ακριβή γνώσι της αληθείας και να έχουν τακτική συμμετοχή στη διακονία κάθε μήνα κατά το υπηρεσιακό έτος 1959 και τα έτη που θ’ ακολουθήσουν. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειασθούν τη βοήθεια των πιο ωρίμων στην εκκλησία. Είσθε πρόθυμοι να ενεργήσετε όπως και ο απόστολος Παύλος, εκτείνοντας υποβοηθητικό χέρι στον Χριστιανό αδελφό σας και ενθαρρύνοντάς τον να ‘φέρεται προς την τελειότητα’; (Εβρ. 6:1) Οι νέοι αυτοί πρέπει ν’ αναπτύξουν καλές συνήθειες Γραφικής μελέτης, και κατ’ ιδίαν και στην εκκλησία, και πρέπει να εξακολουθήσουν ν’ αυξάνουν σε εκτίμησι του προνομίου των ως μαρτύρων του Θεού. Αυτά τα άτομα που έγιναν προσφάτως ενεργητικά, είναι στενοί ‘πλησίον’ μας τώρα, και πρέπει να δείξωμε αγάπη για τους πλησίον μας όπως και για τους εαυτούς μας με το να τους βοηθήσωμε ν’ αποκτήσουν πλήρη εκτίμησι των δικαίων αρχών του Ιεχωβά και του πώς βαδίζει κανείς στα ίχνη του Χριστού Ιησού.

16. (α) Πόσοι περισσότεροι συμμετέσχον τακτικά στη διακήρυξι των αγαθών νέων το περασμένο έτος, και πόσοι εβαπτίσθησαν; (β) Από εκείνους που μετέχουν ήδη στο έργο του κηρύγματος, πόσοι χρειάζεται ακόμη να προοδεύσουν ως το σημείο του εν ύδατι βαπτίσματος, αλλά τι είναι αναγκαίο πρώτα;

¹⁶ Κυττάζοντας τον πίνακα που δείχνει την αύξησι της κοινωνίας Νέου Κόσμου, θα παρατηρήσετε ότι στο έτος 1958 μετείχαν τακτικά κάθε μήνα στη διακήρυξι των αγαθών νέων 63.815 περισσότεροι διαγγελείς από το προηγούμενο έτος και ότι εκείνοι που εβαπτίσθησαν στο νερό αυτό το έτος για να συμβολίσουν την αφιέρωσί των στον Ιεχωβά Θεό ήσαν εν σύνολο 62.666 άτομα. Εδώ βρίσκομε μια διαφορά μόνο 1.149, αν υποθέσωμε ότι εκείνοι που έγιναν τακτικοί ευαγγελιζόμενοι ήσαν εκείνοι που εβαπτίσθησαν. Και αυτό σημαίνει ότι στον αποκορυφωτικό αριθμό των ευαγγελιζομένων υπάρχουν ακόμη πάνω από 82.000 άτομα σε όλο τον κόσμο που χρειάζεται να φθάσουν σε πλήρη εκτίμησι του λόγου του Θεού και να βαπτισθούν. Αλλά προτού βαπτισθούν πρέπει να γνωρίσουν τον λόγον του Θεού και την κατάλληλη γι’ αυτούς πορεία ενεργείας. Πρέπει να εκτιμήσουν τον υψηλόν κανόνα που ο Θεός απαιτεί για τους Χριστιανούς. Η πληροφορία αυτή είναι προσιτή σε όλους, αλλ’ αποτελεί ευθύνην του ωρίμου Χριστιανού να φροντίση να λάβουν την πληροφορία και να την αναγνώσουν προτού βαπτισθούν, όχι κατ’ ανάγκην μετά το βάπτισμα, διότι συχνά είναι τότε πολύ αργά.

17. Προτού βαπτισθή κανείς, ποιες αλλαγές πρέπει να λάβουν χώραν στην πορεία της ζωής του, και τι θα πούμε αν βαπτίζεται προτού κάμη αυτές τις αλλαγές;

¹⁷ Ο Ιεχωβά θέλει μια καθαρή, ειρηνική, υγιά οργάνωσι, ανθρώπους που είναι τελείως αφιερωμένοι σ’ αυτόν και που γνωρίζουν τις ευθύνες των ως διάκονοι. Αν ένας δεν έχη διαφύγει τα μολύσματα του κόσμου, αλλά συνεχίζη ακόμη τις κακές συνήθειές του, τότε κοιμάται ακόμη όπως και ο «Χριστιανικός κόσμος». Όταν ένας αναλαμβάνη τις ευθύνες ενός Χριστιανού, πρέπει να παραμένη αφυπνισμένος· μόνο άτομα που είναι αφυπνισμένα, καθαρά και ζωντανά ως προς τις ευθύνες των, είναι ευπρόσδεκτα για βάπτισμα ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλιώς η αφιέρωσίς των δεν είναι αληθινή στον Ιεχωβά Θεό. Είναι υποκριτική, και επομένως δεν θα μπορούσε να είναι δεκτή από τον Θεόν της αγιότητος.

18. Τι πρέπει κανείς να μάθη, και με ποιον τρόπο πρέπει να δείξη την ειλικρίνειά του προτού παρουσιασθή για να βαπτισθή;

¹⁸ Προτού, λοιπόν, ένα άτομο παρουσιασθή για βάπτισμα προς συμβολισμόν της αφιερώσεώς του, πρέπει να έχη μελετήσει περισσότερα παρά απλώς τις επαγγελίες όσον αφορά τον δίκαιο νέο κόσμο του Θεού. Μπορεί να θέλη ζωή, αλλά θέλει άρα γε να συμμορφωθή με τις δίκαιες απαιτήσεις του Ιεχωβά; Έχει τελείως πεισθή ότι η Γραφή είναι ο λόγος του Θεού; Γνωρίζει τι αυτή λέγει για τη μέθη, για τις κατάλληλες σχέσεις μεταξύ των φύλων και για τον αποχωρισμό από τον παλαιό κόσμο; Εμελέτησε επί αρκετόν καιρό για να εκτιμήση τη διαφορά μεταξύ της αληθινής θρησκείας και των ψευδών διδασκαλιών; Θέλει πραγματικά να είναι διάκονος του Θεού, ακολουθώντας τα ίχνη του Χριστού Ιησού με το να κηρύττη δημοσία και στα σπίτια άλλων ανθρώπων για τη Βασιλεία; Εκδηλώνει απλώς μια παροδική ιδιοτροπία, ή έχει καταδείξει την ειλικρίνειά του με το να συμβαδίζη στο έργο και με το να παρακολουθή τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις όπου παρέχεται εκπαίδευσις στη διακονία; Πρέπει να εκτιμά τελείως τι πράττει προτού βαπτισθή.

19, 20. (α) Πόση εκπαίδευσι είχαν προτού βαπτισθούν ο Αιθίοψ ευνούχος και εκείνοι που εβαπτίσθησαν την Πεντηκοστή, και σε τι η κατάστασις είναι διαφορετική σήμερα; (β) Προτού κανείς κάμη το βήμα του βαπτίσματος, τι πρέπει να εκτιμήση σαφώς;

¹⁹ Ίσως θα εγερθή το ερώτημα: Πόση ακριβώς εκ των προτέρων εκπαίδευσι και μάθησι είχαν οι τρεις χιλιάδες που άκουσαν τον Πέτρο την ημέρα της Πεντηκοστής και εβαπτίσθησαν την ίδια εκείνη ημέρα; Τι θα πούμε για τον Αιθίοπα που ήταν αξιωματούχος στην υπηρεσία της Βασιλίσσης Κανδάκης και που εβαπτίσθη έπειτα από μια σύντομη μόνο συζήτησι σε μια πορεία με άμαξα; Ήσαν αυτοί κατάλληλα εκπαιδευμένοι προτού βαπτισθούν; Η απάντησις πρέπει να είναι Μάλιστα. Μη λησμονείτε ότι ήσαν όλοι Ιουδαίοι ή προσήλυτοι στη θρησκεία που ασκούσαν οι Ιουδαίοι. Ως τοιούτοι είχαν εκπαιδευθή στον λόγον του Θεού, επειδή τον άκουαν ν’ αναγινώσκεται τακτικά στις συναγωγές των. Πράγματι, εκείνοι που εβαπτίσθησαν την Πεντηκοστή ήσαν στην Ιερουσαλήμ για έναν εορτασμό που ήταν διατεταγμένος στον Νόμο που εδόθη από τον Θεό μέσω του Μωυσέως. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Επί της καθέδρας του Μωυσέως εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι· πάντα λοιπόν όσα αν είπωσι προς εσάς να φυλάττητε, φυλάττετε και πράττετε· κατά δε τα έργα αυτών μη πράττετε επειδή λέγουσι, και δεν πράττουσι.» (Ματθ. 22:2, 3) Εγνώριζαν, επομένως, τα περιεχόμενα των Γραφών που ήσαν τότε διαθέσιμα, αλλά ήταν κάτι άλλο που έμαθαν προτού βαπτισθούν, και αυτό ήταν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο Μεσσίας, εκείνος μέσω του οποίου ο Ιεχωβά είχε κάμει προμήθεια για σωτηρία. Ακούοντας την απόδειξι τούτου και έχοντας πεισθή για την αληθινότητά του, κατανοούσαν ότι δεν μπορούσαν πια ν’ αποτελούν μέρος μιας οργανώσεως που δεν το επίστευε και, ακόμη χειρότερα, που ήταν υπεύθυνη για τη θανάτωσι του γιου του Θεού. Μετενόησαν από την ενοχή που τους εβάρυνε επειδή ανήκαν στο θρησκευτικό σύστημα, του οποίου οι ηγέται καθώς και οι ακόλουθοι είχαν κραυγάσει για τη σταύρωσι του Ιησού. Ανεπιφύλακτα εξέφρασαν την πίστι των στον Ιησού Χριστό και ήσαν έτοιμοι να ειπούν και σε άλλους γι’ αυτήν.

²⁰ Εν τούτοις, σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους η πλειονότης των μελών των θρησκευτικών συστημάτων του «Χριστιανικού κόσμου» δεν έχει εκπαιδευθή στη Γραφή. Μια επισκόπησις δείχνει ότι ολίγοι απ’ αυτούς μπορούν ακόμη και να κατονομάσουν τα τέσσερα ευαγγέλια, πολύ ολιγώτερο να γνωρίζουν το τι αυτά περιέχουν. Βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη επιμελούς εκπαιδεύσεως και στις στοιχειώδεις ακόμη αλήθειες, και ώσπου να μάθουν αυτά τα πράγματα δεν είναι σε θέσι να κάμουν αφιέρωσι. Πρέπει να μάθουν καθαρά τι πράττουν, ότι δεν ενώνονται απλώς με μια εκκλησία, αλλά εισέρχονται σε μια ιερή σχέσι προς τον Ιεχωβά Θεό, ότι πρόκειται να είναι διδάσκαλοι της αληθείας στους άλλους και ότι, άσχετα με τις συνέπειες, πρέπει να εξακολουθήσουν να περιπατούν στην ακεραιότητά των. Πρέπει να αφυπνισθούν πλήρως ως προς τη σημασία του Χριστιανικού βαπτίσματος, και ν’ αποφασίσουν με τη βοήθεια του Θεού να ζουν σύμφωνα μ’ αυτό, προτού κάμουν αυτό το βήμα.

21. Πώς μπορούμε να βοηθήσωμε εκείνους, που θέλουν να είναι με την κοινωνία Νέου Κόσμου, για να προοδεύσουν ως το σημείο του βαπτίσματος και έπειτα να συνεχίσουν την πρόοδό των προς την ωριμότητα;

²¹ Όλα τα αφιερωμένα άτομα που κατέχουν ακριβή γνώσι της αληθείας βαρύνονται με την ευθύνη να βοηθήσουν εκείνους που δεν έχουν απαλλαγή από όλα τα μολύσματα του κόσμου, αλλά που θέλουν να είναι με την κοινωνία Νέου Κόσμου, να καθαρισθούν και να ενδυθούν «τον νέον [άνθρωπον], τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν». (Κολ. 3:10) Ας εκτιμήσουν πλήρως ποιες είναι οι απαιτήσεις του Ιεχωβά. Πρέπει να λάβουν προσωπική εκπαίδευσι από ένα ώριμο άτομο με τη μελέτη των βιβλίων «Έστω ο Θεός Αληθής» και «Αύτη Εστίν η Αιώνιος Ζωή». Πρέπει επίσης να γνωρίσουν τα περιεχόμενα του τελευταίου βιβλίου «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης». Ακόμη και αφού θα έχουν κάμει αφιέρωσι, πρέπει κάποιος να εξακολουθήση να συμμελετά μαζί τους για να τους βοηθήση ν’ αποκτήσουν αυτή την πληροφορία που είναι τόσο σπουδαία για τη συνεχή των πρόοδο στην ωριμότητα. «Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» (Γαλ. 6:10) Καθώς τους παρέχομε αυτή τη συνεχή βοήθεια, θα ευχαριστηθούμε να τους δούμε να επωμίζωνται την ευθύνη των ως Χριστιανοί μάρτυρες και να γίνωνται ικανοί διδάσκαλοι της αληθείας. Αυτοί θα λάβουν πρόσθετα προνόμια υπηρεσίας, ζητώντας πρώτα τη Βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού.