Καθολικοί Συνιστούν τον Ζήλο των Μαρτύρων
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος είπε ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να είναι «κατά το πνεύμα ζέοντες» και να ‘εργασθούν έργον ευαγγελιστού, την διακονία των να κάμουν πλήρη.’ (Ρωμ. 12:11· 2 Τιμ. 4:5) Καθολικοί ιερείς και λαϊκοί παρετήρησαν ότι η γεμάτη από ζήλο διακονική δραστηριότης των μαρτύρων του Ιεχωβά συνίσταται στο να συμβαδίζουν με το Γραφικό παράδειγμα. Ο Άλμπερτ Μύλλερ έγραψε στο Καθολικό περιοδικό Αμέρικα (24 Ιουνίου 1961) ότι «οι Μάρτυρες μπορούν πράγματι να καυχηθούν για την εντατική δραστηριότητά των.» «Ο τεράστιος ζήλος των,» είπε, «είναι η μεγάλη ισχύς των.»
«Μόνο ο σπάνιος Αμερικανός είναι απληροφόρητος για ένα όμιλο ανθρώπων που κοινώς καλούνται Μάρτυρες του Ιεχωβά,» παρετήρησε ο Καθολικός ιερεύς Ι. Σ. Κέννεντυ στο φύλλο της 3ης Ιουνίου 1962 του περιοδικού Ο Κυριακάτικος Επισκέπτης Μας. «Σε μεγάλες και μικρές πόλεις κατά μήκος και πλάτος της χώρας, μερικούς από αυτούς τους βλέπετε τακτικά να πωλούν τα έντυπα του ιδιορρύθμου θρησκευτικού δόγματός των. Η από θύρα σε θύρα δράσις των για αναζήτησι προσηλύτων είναι εντατική και δεν σταματά ποτέ. . . . ο ζήλος και η αυτοθυσία των θα έπρεπε να μας κάμουν να παύσωμε.»
Απαντώντας στην ερώτησι, «Γιατί ένας Καθολικός να προσχωρήση σ’ αυτό το δόγμα;» ο Κέννεντυ ανεφέρθη στο «δελτίο μιας Καθολικής εκκλησίας στο Παρίσι [το οποίον] έδωσε την ακόλουθη απάντησι, ‘Τρεις παράγοντες συντελούν—η ανακάλυψις θερμών και αδελφικών κοινοτήτων· η ανακάλυψις της Γραφής· η ανακάλυψις ζωντανού κηρύγματος, που εύκολα κατανοείται. Αν αυτά τα πράγματα τα εύρισκαν εδώ, δεν θα τα αναζητούσαν αλλού’.»
Ο Καθολικός ιερεύς Τζων Α. Ο’Μπράιεν συνέστησε σε 200 περίπου ιερείς του Σεμιναρίου Σαίντ Τζόζεφ στη Νέα Υόρκη το 1961 την αποστολική από σπίτι σε σπίτι μέθοδο κηρύγματος, που χρησιμοποιούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. «Στην αναζήτησι προσηλύτων και επαναφορά παραστρατημένων μελών, τίποτε δεν συγκρίνεται με την προσωπική επαφή,» είπε. «Αυτό επιτυγχάνεται από τον διακριτικό, ευγενή, καλά εκπαιδευμένον απόστολο που έρχεται στην πόρτα σας. Το μυστικό της εξαιρετικής επιτυχίας του Αγ. Παύλου ήταν η ακούραστη χρήσις της από σπίτι σε σπίτι μεθόδου αναζητήσεως προσηλύτων. Αποτελεί ειρωνία το ότι αυτή η αποστολική μέθοδος χρησιμοποιείται τώρα από μη Καθολικά δόγματα, ειδικά τους Μάρτυρας του Ιεχωβά, των οποίων οι πολυάριθμοι προσήλυτοι κάνουν εμάς τους Καθολικούς να εντρεπώμεθα.»
Στο φύλλο της 6ης Μαΐου 1962, της Καναδικής εκδόσεως του περιοδικού Ο Κυριακάτικος Επισκέπτης Μας, ο Καθολικός ιερεύς Ρίτσαρντ Γκρίφφιν ανέφερε τους μάρτυρας του Ιεχωβά ως μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες θρησκείες του κόσμου και εσημείωνε ότι «πάρα πολλοί Καθολικοί λαϊκοί φαίνονται μισο-εντροπιασμένοι για το γεγονός ότι είναι Καθολικοί.» Ο Γκρίφφιν έθεσε το ερώτημα αν οι Μάρτυρες επιτυγχάνουν αυτή «την εξαίρετη πρόοδο με το να υιοθετήσουν την ‘ας το κάμη ένας άλλος’ τακτική, που ακολουθούν τόσοι πολλοί Καθολικοί.» «Δεν νομίζω,» απήντησε. «Κατά μέσον όρο κάθε Μάρτυς θα δαπανήση 10 έως 12 ώρες τον μήνα πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι διαθέτοντας έντυπα για να διεγείρη το ενδιαφέρον υποψηφίων προσηλύτων. Πέρυσι το δόγμα αυτό ανέφερε ένα προσήλυτο για κάθε εννέα μέλη· στις Η.Π.Α. χρειάσθηκαν 279 Καθολικοί για να κερδίσουν ένα προσήλυτο για την Εκκλησία.»
«Αυτή η ανησυχητική δυσαναλογία οφείλεται, κατά ένα όχι μικρό μέτρον, στην απάθεια του ‘Κου και της Κας Μέσων Καθολικών’ που συναντάται στο ενοριακό επίπεδο,» εβεβαίωσε ο Γκρίφφιν. «Δεν μπορείτε να κερδίσετε τον κόσμο υπέρ του Χριστού ούτε ακόμη και να σώσετε τη δική σας ψυχή με το να κάθεσθε άνετα μπροστά στη συσκευή σας τηλεοράσεως και ν’ αφήνετε την επέκτασι της Βασιλείας του Χριστού στους ‘ολίγους πιστούς’.»
Ο Ουίλλιαμ Ι. Ουώλεν επήνεσε, επίσης, την γεμάτη ζήλο διακονική δράσι των μαρτύρων του Ιεχωβά ως κάτι από το οποίο οι Καθολικοί είχαν να διδαχθούν. Γράφοντας στο φύλλο της 24ης Φεβρουαρίου 1962 του Καθολικού περιοδικού Άβε Μαρία, έλεγε: «Πέρυσι οι Μάρτυρες έφθασαν ένα καταπληκτικό σύνολο 131 εκατομμυρίων ωρών σε τέτοιο από θύρα σε θύρα κήρυγμα. Οπωσδήποτε θα κάμουν εντύπωσι σε μερικά από τα άτομα που επισκέπτονται. Δείχνουν ενδιαφέρον στο να υπηρετούν τον Θεό των, είναι ευκρινείς και έχουν πεποίθησι στις παρουσιάσεις των, επιδεικνύουν μια εκπληκτική γνώσι της Γραφής, και είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν οσοδήποτε χρόνο για να μελετήσουν μαζί μ’ ένα ενδιαφερόμενο οικοδεσπότη.»
Αντλώντας από αυτά τα γεγονότα, ο Ουώλεν κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «Μάθημα Πρώτον για τους Καθολικούς. Οφείλομε να επανεξετάσωμε σοβαρά την τεχνική της ιεραποστολής παρελθόντος και παρόντος. Οι Μάρτυρες ανεκάλυψαν εκείνο που και πολλοί από μας γνωρίζουν επίσης: Ολίγα μη εκκλησιαζόμενα άτομα σήμερα αφήνουν το σπίτι των για να παρακολουθήσουν μια ιεραποστολή ή τα εννιάμερα, ή τις συγκεντρώσεις για θρησκευτική αφύπνισι και τα όμοια. Αν πρόκειται να τους συναντήση κανείς πρέπει να τους επισκεφθή προσωπικώς και μέσα στο δωμάτιό τους ή στην είσοδο του σπιτιού των.»
Θ’ ανταποκριθούν οι Καθολικοί σ’ αυτή την εκτίμησι να διδαχθούν ένα μάθημα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά και να μεταφέρουν τη θρησκεία τους στα σπίτια των ανθρώπων; Οι λαοί συνήθως ακολουθούν το παράδειγμα των ηγετών των, και εφ’ όσον ο πάπας, οι καρδινάλιοι, οι επίσκοποι και ιερείς γενικά δεν ακολουθούν το παράδειγμα του κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι που έθεσε ο Ιησούς και οι απόστολοί του, μπορεί να περιμένη κανείς να το κάμη ο Καθολικός λαός;