Τι Είπαν Άλλοι για την από Σπίτι σε Σπίτι Μαρτυρία
Όταν ήλθε ο καιρός να εκτελέση ο Ιεχωβά κρίσι στην αποστατική πόλι της Ιερουσαλήμ, έδωσε στον προφήτη του Ιεζεκιήλ μια όρασι, στην οποία ο Ιεζεκιήλ είδε έναν άνδρα ‘ενδεδυμένο λινά με γραμματέως καλαμάριον.’ Σ’ αυτό τον άνδρα ο Ιεχωβά ανέθεσε την εξής αποστολή: «Δίελθε δια της πόλεως, δια της Ιερουσαλήμ, και κάμε σημείον επί των μετώπων των ανδρών, των στεναζόντων και βοώντων δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα εν μέσω αυτής.» Εκείνοι που έλαβαν ένα σημείο επιδοκιμασίας εφυλάχθησαν στον καιρό της καταστροφής. Όλοι οι άλλοι εξαλείφθησαν.—Ιεζ. 9:2-11.
Ένα παρόμοιο έργο σημειώσεως λαμβάνει χώρα σήμερα, και έτσι προσδιορίζονται εκείνοι που θλίβονται για την υποκρισία, τη διαφθορά και την αιματοχυσία που βρίσκουν στον Χριστιανικό κόσμο, και οι οποίοι είναι πρόθυμοι να ενδυθούν την αληθινή Χριστιανική προσωπικότητα—με την αιώνια ζωή υπ’ όψιν. Σ’ όλο το βασίλειο του Χριστιανικού κόσμου, αυτό το έργο σημειώσεως επιτελείται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, κάτω από την ηγεσία της τάξεως που εικονίζεται από τον «άνδρα τον ενδεδυμένον τα λινά,» και γίνεται κατά μέγα μέρος μέσω μιας σθεναράς εκστρατείας κηρύγματος ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ από σπίτι σε σπίτι. (Ματθ. 24:14· Πράξ. 20:20) Πώς δέχονται αυτή την εκστρατεία μαρτυρίας οι άνθρωποι;
Όπως και στις ημέρες του Ιεζεκιήλ, μερικοί είναι πρόθυμοι να δεχθούν το σημείο της αληθινής Χριστιανοσύνης. Άλλοι εναντιώνονται σκληρά στο άγγελμα. Άλλοι ακόμη επαινούν τους Μάρτυρες και τις μεθόδους κηρύγματός τους. Παραδείγματος χάριν, ο Καθολικός ιερέας Τζων Α. Ο’ Μπράιεν είπε σε 200 περίπου ιερείς στο Σεμινάριο του Αγίου Ιωσήφ στη Νέα Υόρκη:
«Στη στρατολόγησι προσηλύτων και στην αναμόρφωσι εκπεσόντων μελών, τίποτε δεν μπορεί να υπερτερήση την προσωπική επαφή. Αυτό επιτυγχάνεται από τον διακριτικό, ευγενικό, καλά εκπαιδευμένο απόστολο που κτυπά τις πόρτες. Το μυστικό της τεράστιας επιτυχίας του Αγίου Παύλου ήταν η ακούραστη χρήσις από μέρους του της μεθόδου στρατολογήσεως προσηλύτων από σπίτι σε σπίτι. Είναι ειρωνικό το ότι η αποστολική αυτή μέθοδος χρησιμοποιείται τώρα από μη Καθολικά δόγματα, ιδιαίτερα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, των οποίων οι πολυάριθμοι προσήλυτοι κάνουν εμάς τους Καθολικούς να ντρεπώμεθα.»—«Δε Μόνιτορ,» 7 Ιουλίου 1961.
Παρόμοια σχόλια ελέχθησαν και από τον Καθολικό ιερέα Τζ. Σ. Κέννεντυ, ο οποίος είπε, γράφοντας για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά:
«Η από θύρα σε θύρα αναζήτησις προσηλύτων εκ μέρους τους είναι εντατική και ποτέ δεν παύει. . . . ο ζήλος τους και η αυτοθυσία τους πρέπει να μας βάλη σε σκέψεις.»—«Ο Κυριακάτικος Επισκέπτης Μας,» 3 Ιουνίου 1962.
Και πιο πρόσφατα, μια συνδιάσκεψις θρησκευτικών ηγετών στην Ισπανία παρετήρησε τα ακόλουθα:
«Ίσως [οι εκκλησίες] αμελούν υπερβολικά εκείνο το οποίο ακριβώς αποτελεί τη μεγαλύτερη απασχόλησι των Μαρτύρων—την κατ’ οίκον επίσκεψι, αυτό που αποτελεί συνέχεια της αποστολικής μεθοδολογίας της αρχικής εκκλησίας. Μολονότι οι εκκλησίες, σε πολλές περιπτώσεις, περιορίζονται στο να κατασκευάζουν τους ναούς τους, να χτυπούν τις καμπάνες τους για να προσελκύσουν τον κόσμο και να κηρύττουν μέσα στους τόπους συναθροίσεώς τους, [οι Μάρτυρες] ακολουθούν την αποστολική μέθοδο της μεταβάσεως από σπίτι σε σπίτι και επωφελούνται έτσι από κάθε περίπτωσι να δώσουν μαρτυρία.»—«Ελ Κατολίκισμο,» Μπογκοτά, Κολομβία, 14 Σεπτεμβρίου 1975.
Μολονότι οι πατροπαράδοτες θρησκείες περιμένουν να έλθουν οι άνθρωποι σ’ αυτές, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού και των αποστόλων και πηγαίνουν οι ίδιοι στους ανθρώπους. Ακόμη και όταν βρίσκωνται κάτω από απαγόρευσι ή υπό διωγμό, εξακολουθούν να κηρύττουν το «ευαγγέλιον,» όπως έκαναν και οι πρώτοι ακόλουθοι του Χριστού, για τους οποίους ελέχθη:
«Και έγεινεν εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμάρειας, πλην των αποστόλων. Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθαν ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.»—Πράξ. 8:1, 4.
Το κήρυγμα της βασιλείας του Θεού τότε δεν έπαυσε.
ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΙΜΑΚΑ
Στους συγχρόνους καιρούς, εδόθη εκτεταμένη μαρτυρία στον Χριστιανικό κόσμο μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η μαρτυρία επεξετάθη πάρα πολύ, καθώς ιεραπόστολοι εξεπαιδεύοντο και απεστέλλοντο από τη Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ, στο Σάουθ Λάνσινγκ, της Νέας Υόρκης, από το 1943 και μετά. Στη μια χώρα κατόπιν της άλλης, διεξήγαν εντατικό κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, και διεξήγαν πολλές οικιακές Γραφικές μελέτες. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Από το έτος 1950, ένας καθηγητής θρησκευτικής ιστορίας στο Βορειοδυτικό Πανεπιστήμιο των Η.Π.Α., έγραψε τα ακόλουθα:
«Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ουσιαστικά καλύψει τη γη με τη μαρτυρία τους. . . . Μπορεί αληθινά να λεχθή ότι ούτε μια θρησκευτική ομάδα στον κόσμο δεν έδειξε περισσότερο ζήλο και επιμονή στην προσπάθεια να εξαπλώση το ευαγγέλιον της Βασιλείας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. . . . . Αυτή η κίνησις πολύ πιθανώς θα προχωρή και θα αυξάνη ολοένα περισσότερο.»—Κ. Σ. Μπράντεν, στο βιβλίο του «Και Αυτοί, Επίσης, Πιστεύουν.»
Και άλλοι, επίσης, έχουν μελετήσει την ιεραποστολική δραστηριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ένας απ’ αυτούς τους λογίους, ο Μπράιαν Ουίλσον, καθηγητής στο Κολλέγιο Πασών των Ψυχών, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στην Αγγλία, επισκέφθηκε την Ιαπωνία, όπου μελέτησε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «πρόσφατη ταχεία αύξησι» στις τάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τα αποτελέσματα των μελετών του δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Κοινωνική Πυξίδα» του Ιανουαρίου 1977, και έγιναν ενδιαφέροντα σχόλια, όπως τα ακόλουθα:
«Οι Μάρτυρες προσφέρουν μια ευρεία ποικιλία πρακτικών συμβουλών, μιλώντας με γλώσσα εξουσίας, σχετικά με τις γαμήλιες σχέσεις, τα ηθικά ζητήματα, την ανατροφή παιδιών, και άλλα πρακτικά ζητήματα. . . . [Στους γονείς] οι Μάρτυρες έχουν να προσφέρουν πολλά μέσω σταθερών συμβουλών που βασίζονται στις Άγιες Γραφές και ενσωματώνονται σε μια συνεχή φιλοσοφία της ζωής, όπου κυριαρχεί ένας μόνο σκοπός . . . Επί πλέον, οι συμβουλές των Μαρτύρων έχουν το επιπρόσθετο πλεονέκτημα ότι είναι ομοιόμορφες και χωρίς παραχωρήσεις στις τοπικές πολιτιστικές απασχολήσεις. Προσφέρονται χωρίς να είναι συγκαταβατικές και χωρίς προνόμια ή προκατάληψι, και έχουν τη δύναμι του ασυμβίβαστου. . . . Κανείς δεν υιοθετεί τη θρησκεία της Σκοπιάς σαφώς για τις επωφελείς της συνέπειες: οι διδασκαλίες της σχετικά με την ανατροφή παιδιών δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αναλογία ρυζιού στη στρατολόγησι ιθαγενών από τις παλιές Καθολικές και Προτεσταντικές αποστολές.»
Σήμερα, στην Ιαπωνία, 48.000 και πλέον ιθαγενείς Μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν τη μεγαλειώδη ελπίδα της βασιλείας του Θεού από σπίτι σε σπίτι. Σε μια έρευνα 377 τέτοιων Μαρτύρων στο Τόκιο, ο Καθηγητής Ουίλσον διεπίστωσε ότι 58,3 τοις εκατό άρχισαν να ενδιαφέρωνται μέσω επισκέψεων από σπίτι σε σπίτι, ενώ 34,3 τοις εκατό έλαβαν για πρώτη φορά μαρτυρία από ένα συγγενή, φίλο ή γνωστό. Έτσι, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε πόσο αποτελεσματικές έχουν αποδειχθή οι επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι σ’ αυτό τον ιεραποστολικό αγρό. Ο καθηγητής ερώτησε επίσης εκείνους από τους οποίους πήρε συνέντευξι τι ήταν εκείνο που τους είλκυσε για πρώτη φορά στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και χαρακτηριστικές απαντήσεις ήσαν οι ακόλουθες:
«Η καλωσύνη των Μαρτύρων.» «Η έλλειψις οποιασδήποτε οσμής θρησκευτικού τυπικισμού και η απουσία επιδείξεως.» «Με είλκυσε η θέρμη των Μαρτύρων, η καθαρότης τους, η επιθυμία τους να βοηθήσουν και οι καλές σχέσεις που είχαν μεταξύ τους.» «Η στάσις και η προσωπικότης του διαγγελέως που μου πρωτομίλησε.» «Η ποιότης στην εκκλησία.» «Εξεπλάγην όταν βρήκα τέτοιους ανθρώπους.» «Εντυπωσιάσθηκα από την ευγενική ομιλία των Μαρτύρων. Όταν παρακολούθησα τη Συνέλευσι το 1973, εντυπωσιάσθηκα από την ενότητα της οργανώσεως: είχα την εντύπωσι ότι παρακολουθώ καλά εκπαιδευμένους στρατιώτες.» «Οι άνθρωποι ήσαν στοργικοί και ευγενικοί· απελάμβαναν τη συνάθροισι και προσπαθούσαν ειλικρινώς να εφαρμόσουν τις Βιβλικές αρχές στη ζωή τους.» «Η αγάπη και η θέρμη μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά.»
Επιστρέφοντας τώρα στον Δυτικό κόσμο, ας εξετάσωμε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Καθολικός των Η.Π.» τον Ιανουάριο του 1979. Εγράφη από τον Ουίλλιαμ Τζ. Χουώλεν και έχει τον τίτλο «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά: Ακολουθούν μια Θεμελιώδη Πορεία.» Ο υπότιτλος έκανε το ερώτημα: «Έχει αποτέλεσμα η θρησκεία από θύρα σε θύρα;» Κατόπιν, το άρθρο προχωρούσε σε μια αμερόληπτη εξέτασι της ιστορίας και της δραστηριότητος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Συμπερασματικώς, ο συγγραφεύς έγραφε τα εξής:
«Πριν από εκατό περίπου χρόνια ένας νέος [ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ] άφησε το κατάστημα ενδυμάτων του και άρχισε να διδάσκη την ερμηνεία του της Αγίας Γραφής. Από τότε, εκατοντάδες άνθρωποι προτίμησαν να πεθάνουν παρά ν’ αρνηθούν αυτό που κατανοούσαν ότι είναι, το θέλημα του Ιεχωβά. Άλλοι ριψοκινδύνευσαν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους παρά να δεχθούν μια μετάγγισι αίματος. Πολλοί έμειναν πολλά χρόνια σε φυλακές και στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
«Το 1962 περάτωσα μια μελέτη των Μαρτύρων του Ιεχωβά μ’ αυτή την παρατήρησι: ‘Το αν η Κοινωνία Νέου Κόσμου θα χάση ξαφνικά τη ζωτικότητά της είναι αμφισβητήσιμο. Και αν ο Αρμαγεδδών πλησιάζη ή όχι, εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, άνθρωποι ζουν κάθε μέρα με την πεποίθησι ότι πλησιάζει.’ Ο Αρμαγεδδών πλησιάζει ακόμη, και υπάρχουν σήμερα διπλάσιοι και πλέον Μάρτυρες από όσο τότε. Όλα τα σημεία δείχνουν ότι η Εταιρία Σκοπιά πιθανώς θα διπλασιασθή και πάλι σε μέγεθος στη διάρκεια της επόμενης δεκαετηρίδας.»
Προφανώς, κατά τη γνώμη του συγγραφέως που μόλις ανεφέρθη, «η θρησκεία από θύρα σε θύρα» έχει αποτελέσματα. Αλλά το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι το πνεύμα και η ευλογία του Ιεχωβά επάνω στον λαό του.—Ζαχ. 4:6· Ιωάν. 14:15-17.