Είναι Αγάπη ή Παράφορον Αίσθημα;

ΑΓΑΠΗ ή παράφορον αίσθημα; Αυτή είναι μια σπουδαία ερώτησις. Γιατί; Διότι οι πιθανότητες ευτυχίας στο γάμο εξαρτώνται σε πολλές περιπτώσεις από το αν είναι αγάπη ή ένα παράφορο αίσθημα εκείνο που φέρνει τους δύο μαζί. Αυτή η ερώτησις είναι ιδιαιτέρως σπουδαία για νεαρά άτομα, εφόσον σε κάθε δύο γάμους μεταξύ ανηλίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες ο ένας καταλήγει σε χωρισμό ή διαζύγιο.

Ούτε αυτή η θλιβερή εικόνα παρουσιάζει ολόκληρη την τραγωδία. Σύμφωνα με τον Κλαρκ Μπλάκμπερν, Γενικό Διευθυντή της Ενώσεως Οικογενειακής Υπηρεσίας: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα τραγικό μεγάλο ποσοστό νεαρών ζευγών που παραμένουν νυμφευμένα είναι απογοητευμένα και δυσαρεστημένα με τον γάμο των ως το σημείο που να τους έχη γίνει μια ανία, ειρωνεία, βάρος, αποτυχία.»

Χωρίς αμφιβολία αυτά τα νεαρά άτομα ενόμισαν ότι ήσαν «ερωτευμένα»· το να είναι ένας ερωτευμένος σημαίνει να βρίσκεται κάτω από τη γοητεία της σωματικής έλξεως ενός προσώπου του αντιθέτου φύλου. Αυτό δεν εγγυάται καθ’ εαυτό ευτυχία μολονότι για ένα διάστημα φαίνεται μια πολύ ευχάριστη κατάστασις και υπόσχεται μεγάλες ελπίδες. Αλλά με ένα μέτρον ανιδιοτελείας, δηλαδή, ενδιαφέρον για την ευτυχία του άλλου, και μια ποσότητα κοινής λογικής, ένα τέτοιο είδος αγάπης μπορεί να καταλήξη και συχνά καταλήγει σε ευτυχία, όπως ακριβώς διαβάζομε για τον αρχαίο Εβραίο Ισαάκ, ότι «ηγάπησεν αυτήν [την Ρεβέκκαν] και παρηγορήθη . . . περί της μητρός αυτού.»​—Γεν. 24:67.

Το παράφορο αίσθημα, όμως είναι κάτι διάφορο. Καθορίζεται ως «ισχυρή και παράλογη προσκόλλησις.» Χαρακτηρίζεται από ελλειψι νοημοσύνης και λογική εξέτασι των πραγμάτων και διακρίνεται από μια ματαία, αβάσιμη ελπίδα ή επιθυμία.

Το ότι τα μέλη των αντιθέτων φύλων διαμορφώνουν ισχυρούς δεσμούς το ένα για το άλλο είναι φυσικό. Για να μπορή πράγματι το ανθρώπινο γένος ‘να πληθυνθή και να γεμίση την γην’ ο Δημιουργός έθεσε στον καθένα ισχυρές δυνάμεις έλξεως για το αντίθετο φύλο. Η ιατρική επιστήμη δείχνει ότι η έλξις του φύλου κυρίως λαμβάνει αρχήν, όχι στους κατωτέρους γεννητικούς αδένας ή αδένας του φύλου, αλλά στον μεσεγκέφαλο, ή στον υποθάλαμο. Το γεγονός ότι το κέντρον της έλξεως του φύλου βρίσκεται στον εγκέφαλο βοηθεί, επίσης, να λάβωμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι αυτή η έλξις επηρεάζει τα υψηλότερα τμήματα του εγκεφάλου, όπως την λογίκευσι, την φαντασία και τον σεβασμό του ανθρώπου. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι. Ποιο θα επιτρέψωμε να ελέγχη το άλλο; Θ’ αφήσουμε την έλξι του φύλου να ελέγχη τις υψηλότερες ιδιότητες ή τις υψηλότερες ιδιότητες να ελέγχουν την έλξι του φύλου;​—Γεν. 1:28.

Το παράφορο αίσθημα είναι προφανώς προϊόν ανωριμότητος. Καθιστά ένα άλλο πρόσωπο το αντικείμενο της επιθυμίας ή κατοχής με λίγη ή καμμιά συναίσθησι των ευθυνών που περιλαμβάνονται και συχνά αδιαφορώντας για τα αισθήματα ή την ευημερία του άλλου, όπως όταν νεαρά κορίτσια ειδωλοποιούν κάποιον δημοφιλή τραγουδιστή.

Δεν σημαίνει, εν τούτοις, ότι μόνο νεαρά άτομα πλανώνται με το να εκλαμβάνουν το παράφορο αίσθημα για αγάπη. Η ηλικία δεν αποτελεί προστασία εναντίον αυτού του σφάλματος, ούτε ακόμη και η πείρα, όπως μπορεί ν’ αποδειχθή από τη συχνότητα των περιπτώσεων στις οποίες χωρισμένα άτομα παίρνουν διαζύγιο ή χωρίζουν για δεύτερη φορά. Το παράφορο αίσθημα δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τα γεγονότα. Δεν βασίζεται ούτε στη λογική ούτε σε αρχές. Ένα πολύ νεαρό άτομο μπορεί να καταληφθή από παράφορο αίσθημα για ένα πολύ ηλικιωμένο άτομο, ένα άγαμο άτομο για ένα ήδη νυμφευμένο, ή για ένα άτομο του οποίου οι τάσεις, ο τρόπος ζωής, οι αρχές ή η θρησκεία διαφέρουν ριζικά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ολίγα μπορεί να συνεισφέρη ο καθένας για την ευτυχία του άλλου εκτός από την ευχαρίστησι που μπορεί ο καθένας να δώση λόγω της έλξεως του φύλου.

Φαίνεται, επίσης, ότι υπάρχει και κάτι εναντίον του παραφόρου αισθήματος, με το ότι όσο πιο παράλογο είναι, τόσο πιο ισχυρό φαίνεται ότι γίνεται. Αγνοεί τη συμβουλή των γονέων ή φίλων και χαρακτηρίζεται από βιασύνη για τη σωματική σχέσι κι επομένως καταλήγει είτε σε αισθήματα απογοητεύσεως ή σε ένοχη συνείδησι. Είναι ένα ισχυρό, υπεράνω ελέγχου αίσθημα, αλλά, όπως άλλα μη υποκείμενα σ’ έλεγχο πράγματα​—οι σεισμοί και οι κυκλώνες π.χ.—​είναι συνήθως βραχύβιο και καταστρεπτικό.

Μερικοί λέγουν ότι η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η πραγματική αγάπη δεν είναι τυφλή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αρχαίος ερωτευμένος Ιακώβ, για τον οποίον ομιλεί η Γραφή, και του οποίου η αγάπη για την ωραία Ραχήλ ήταν τόση ώστε στους οφθαλμούς του επτά έτη «εφαίνοντο εις αυτόν ως ημέραι ολίγαι, δια την προς αυτήν αγάπην αυτού,» είδε πολλά σ’ αυτήν, και η αφοσίωσίς του σ’ αυτήν σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της απέδειξε ότι ήταν αγάπη και όχι παράφορο αίσθημα. Επί πλέον, αν ήταν παράφορο αίσθημα δεν θα μπορούσε ν’ αναμείνη επτά έτη, διότι, όπως ορθώς έχει λεχθή, «Το παράφορο αίσθημα βιάζεται να συζευχθή.»​—Γεν. 29:20.

Αλλά το παράφορο αίσθημα είναι τυφλό, τουλάχιστον από το ένα μάτι. Βλέπει μόνο ό,τι θέλει να βλέπη ή φαντάζεται ότι βλέπει και, επειδή είναι εγωκεντρικό, είναι σχεδόν με αμετάβλητο τρόπο καταδικασμένο σε δυστυχία. Το άτομο που έχει καταληφθή από παράφορο αίσθημα δεν κάνει ένα έντιμο υπολογισμό του εαυτού του, των δυνατοτήτων που έχει να κάμη το άλλο άτομο ευτυχισμένο και της προοπτικής για μια μακρά και ευτυχισμένη έγγαμη ζωή. Δεν ερωτά, Τι έχομε πραγματικά το κοινό εκτός του ότι και οι δύο μας αγαπούμε την καλή τροφή, τα ωραία φορέματα και τ’ «αστεία»; Αγνοεί την αρχή ότι «μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη,» όπως ακριβώς είπε ο Ιησούς Χριστός.​—Πράξ. 20:35.

Εν τούτοις, ας σημειωθή ότι όλοι οι άσοφοι γάμοι δεν καταλήγουν κατ’ ανάγκην σε χωρισμό ή διαζύγιο. Δύο εγωκεντρικά, ανώριμα νεαρά άτομα, που βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα στον δεσμό του γάμου, μπορούν να μεγαλώνουν μαζί, μπορούν να μαθαίνουν να προσαρμόζωνται και να μαθαίνουν ν’ αγαπούν ο ένας τον άλλο. Μπορούν να διασώσουν τον γάμο των, αν πράγματι το επιθυμούν. Αλλά αυτό θ’ απαιτήση ταπεινοφροσύνη, υπομονή, εγκαρτέρησι, εγκράτεια, συμπάθεια και ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τον άλλο.​—Γαλ. 5:22, 23.

Έτσι, φυλαχθήτε από το παράφορο αίσθημα. Το ότι η δύναμις της έλξεως του φύλου μπορεί, και πρέπει να ελέγχεται το καθιστά σαφές η Γραφή με το να προειδοποιή, όχι μόνο εναντίον της πορνείας και της μοιχείας, αλλά, επίσης, εναντίον του γάμου των δούλων του Θεού με άπιστα πρόσωπα. (Δευτ. 7:3, 4· 1 Κορ. 6:9, 10· 7:39) Αυτό δείχνει μόνο του ότι η δύναμις της έλξεως του φύλου μπορεί και πρέπει να είναι κάτω από έλεγχο, να κατευθύνεται σε σοφούς δρόμους. Μόνο τότε μπορεί να υποσχεθή ευτυχία· μόνο τότε μπορεί να καταλήξη σε τιμή για τον Θεό και να Τον ευαρεστήση.​—1 Κορ. 10:31.