Εκπλήρωσις της Ομολογίας μας ως Ειρηνοποιών

Τι απεκήρυξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη δήλωσι που υιοθέτησαν στις Συνελεύσεις «Επί Γης Ειρήνη» του 1969;

Απεκήρυξαν ότι έχουν οποιοδήποτε δεσμό ή οποιοδήποτε μέρος στα καθ’ ομολογίαν Χριστιανικά δόγματα του Χριστιανικού κόσμου. Αυτά τα δόγματα απεδείχθη ότι υποδαυλίζουν θρησκευτικούς και άλλους διαπληκτισμούς και δεν έχουν προωθήσει τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά απεκήρυξαν επίσης ότι έχουν οποιαδήποτε συμμετοχή με τις πολιτικές και ιδεολογικές συζητήσεις οι οποίες διαιρούν τους ανθρώπους του κόσμου.

Υπέρ τίνος εδήλωσε ο λαός του Ιεχωβά ότι είναι σ’ αυτή τη δήλωσι;

Εδήλωσαν ότι είναι υπέρ της από πολύ καιρό υποσχεμένης βασιλείας του Ιεχωβά Θεού δια του Υιού του, του Μεσσίου. Αυτή μόνο θα φέρη διαρκή ειρήνη για όλο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Με το να υποστηρίζουν αυτή τη βασιλεία βρίσκονται σε ειρήνη με τον Θεό.

Σ’ αυτή τη Δήλωσι τι απεφάσισαν κάμουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

Απεφάσισαν να είναι ειρηνοποιοί. (Ματθ. 5:9) Εδήλωσαν επίσης τον σκοπό των να συνεχίσουν να υπηρετούν ως το «φως του κόσμου» με το να κηρύττουν και να διδάσκουν τον Λόγο του Θεού. (Ρωμ. 10:10)a Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού Χριστού δεν μπορούν ν’ αποφύγουν να τονίσουν στους ανθρώπους πίστεως του Χριστιανικού κόσμου τ’ αδικήματα των κληρικών των και άλλων θρησκευτικών ηγετών ενώπιον του Θεού. (Ματθ. 23:13-36) Σε υπακοή στον Λόγο του Θεού οι Μάρτυρες ομολόγησαν ότι αισθάνονται υποχρεωμένοι ν’ αποκαλύψουν στο λαό ότι δεν υπάρχει καμμιά δυνατότης πνευματικής ζωής τώρα και αιωνίου ζωής στο μέλλον μέσω του Χριστιανικού κόσμου.

Οι Μάρτυρες εδήλωσαν περαιτέρω ότι ευχαρίστησαν δημοσία τον Θεό διότι έλαβε την δύναμί του τη μεγάλη και άρχισε την αιώνια βασιλεία του μέσω του Υιού του. Και μ’ εμπιστοσύνη εδήλωσαν οι Μάρτυρες ότι δεν φοβούνται την οργή των πολιτικών εθνών, αλλά, πιστοί ως το τέλος, θα προσφέρουν την ανεπιφύλακτη υποταγή των στη βασιλεία του Θεού με το να κηρύττουν το ευαγγέλιόν της.

Πώς μπορούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά να εκπληρώσουν την ομολογίαν των ως ειρηνοποιών;

Πριν απ’ όλα, με το να συνεχίζουν να βρίσκονται σε ειρήνη με τον Δημιουργό των, Ιεχωβά Θεό. Αυτό, με τη σειρά του, απαιτεί να εκπληρώνουν τις ευχές της αφιερώσεώς των. Θα κάμουν ό,τι μπορούν για να ζουν ειρηνικά μεταξύ των ώστε οι Χριστιανικές εκκλησίες να είναι τόποι όπου κατοικεί ειρήνη. (Ιακ. 3:18) Επίσης θα προσπαθούν ‘όσον εξαρτάται από αυτούς, να ειρηνεύουν μετά πάντων ανθρώπων,’ χωρίς όμως να συμβιβάζωνται ποτέ όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα ουδετερότητος.—Ρωμ. 12:18.

[Υποσημειώσεις]