Δεν Είσθε Ποτέ Μόνος

«Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι. Δια τούτο δεν θέλομεν φοβηθή.»—Ψαλμός 46:1, 2.

1, 2. Τι είπε ένας δημοσιογράφος για την επταετή απομόνωσι ενός ιεραποστόλου, και πώς ο ιεραπόστολος εξήγησε την επιτυχή εγκαρτέρησί του;

ΤΟ 1965 ένας ιεραπόστολος αφέθη ελεύθερος από μια φυλακή της Ερυθράς Κίνας όπου είχε περάσει επτά χρόνια απομονώσεως. Φθάνοντας στο Χονγκ Κονγκ, τον συνήντησαν δημοσιογράφοι. Ένας απ’ αυτούς είπε στον ιεραπόστολο, «Εγώ, ποτέ δεν θα μπορούσα ν’ ανθέξω να είμαι μόνος. Αν επρόκειτο να είμαι μόνος για επτά χρόνια, θα αναρριχόμουν στους τοίχους.»

² Ποιον θα θέλατε να μοιάσετε—τον δημοσιογράφο ή τον ιεραπόστολο; Ποια ήταν η πηγή της δυνάμεως του ιεραποστόλου; Αργότερα ο ίδιος εξήγησε πώς μπόρεσε να υπομείνη αυτή τη μακρά απομόνωσι. Μιλώντας σ’ ένα Χριστιανό μάρτυρα του Ιεχωβά είπε: «Έχομε κάτι που να σκεπτώμεθα. Έχομε κάποια πνευματική τροφή μέσα μας η οποία μας τρέφει, και μπορούμε να σταθούμε σταθεροί στην πίστι. Φυσικά, πρέπει πρώτα να μελετούμε. Δεν έχομε εσωτερική δύναμι αν δεν μελετούμε. Ώστε το καλύτερο πράγμα είναι να συνεχίζετε να μελετάτε τη Γραφή σας και να εποικοδομήτε τον εαυτό σας. Και κατόπιν όταν έλθουν στενοχώριες, αν πράγματι έλθουν σ’ εσάς, θα μπορέσετε να ‘παραμείνετε σταθερός’.»

3. Τι αποδεικνύει η πείρα αυτού του ιεραποστόλου, και γιατί συμβαίνει αυτό;

³ Αυτή η πείρα αποδεικνύει ότι οι αληθινοί Χριστιανοί δεν είναι ποτέ μόνοι! Οι άνθρωποι που δεν έχουν πίστι, απλούστατα, δεν μπορούν να το κατανοήσουν αυτό, κι’ ωστόσο είναι αληθινό: Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί δεν είναι ποτέ μόνοι, διότι η γνώσις των πνευματικών ζητημάτων είναι γι’ αυτούς σαν ένας ισχυρός και πάντοτε παρών σύντροφος με τον οποίο μπορούν να συνομιλούν. Επί πλέον, έχουν τον Ιεχωβά Θεό τον Παντοκράτορα ως βοηθό τους οπουδήποτε βρίσκονται, οποιεσδήποτε και αν είναι οι συνθήκες των. Τα λόγια του Ψαλμού 121:1-3, ΜΝΚ, δείχνουν ότι εκείνοι που έχουν πίστι όμοια με του ψαλμωδού δεν είναι ποτέ μόνοι: «Υψώνω τους οφθαλμούς μου προς τα όρη. Πόθεν θέλει έλθει η βοήθειά μου; Η βοήθειά μου έρχεται από του Ιεχωβά, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην. Δεν θέλει αφήσει να κλονισθή ο πους σου· ουδέ θέλει νυστάξει ο φυλάττων σε.»

ΟΤΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΘΕ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΣΙ Ή ΚΑΤΑΠΙΕΣΙ

4. Όταν ένα άτομο αισθάνεται μόνο λόγω απογοητεύσεων ή αποθαρρύνσεως, τι μπορεί να κάμη, αλλά ποια στάσι πρέπει ν’ αποφύγη;

⁴ Μερικές φορές, ακόμη και έξω από τις φυλακές, μπορεί κανείς να αισθάνεται μοναξιά. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα όταν κανείς είναι απελπισμένος, αποθαρρυμένος ή βρίσκεται σε απόγνωσι. Οποιαδήποτε και αν είναι η περίπτωσις αποθαρρύνσεως, ένα άτομο πρέπει να θυμάται ότι μπορεί να επιρρίψη το φορτίο της ανησυχίας ή της απογοητεύσεώς του στον Ιεχωβά, όπως ακριβώς είπε ο ψαλμωδός: «Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει· δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος.» (Ψαλμ. 55:22, ΜΝΚ) Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν θ’ αφήση τους δούλους του να σαλευθούν ή να καταστραφούν. Αλλ’ ιδού μια προειδοποίηση: Μην παίρνετε μια στάσι ανεξαρτησίας. Αντιθέτως, στηριχθήτε στον Ιεχωβά Θεό· εμπιστευθήτε πλήρως σ’ αυτόν. Τότε θα σας στηρίξη και θα σας κρατήση για να μη πέσετε.—Παροιμ. 3:5-7.

5. (α) Πώς μπορούμε να δείξωμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά; (β) Όταν ο Ιησούς έλεγε αν θα εύρισκε την «πίστιν» στη γη όταν θα ήρχετο ο Υιός του ανθρώπου, σε τι ανεφέρετο ιδιαιτέρως;

⁵ Η προσευχή είναι ένας τρόπος με τον οποίον δείχνομε την εμπιστοσύνη μας στον Θεό και με την οποία μπορούμε να ρίψωμε το φορτίο μας σ’ αυτόν. Ποτέ μη παραμελήτε το μέσον της προσευχής. (Εφεσ. 6:18) Απαιτείται πίστις για να εμμένη κανείς στην προσευχή. Πράγματι, ο Κύριος Ιησούς κάποτε έθεσε αυτό το ερώτημα σχετικά με την προσευχή: «Ο Υιός του ανθρώπου, όταν έλθη, άραγε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18:8) Τότε ο Ιησούς δίδασκε στους μαθητάς του την ανάγκη να προσεύχωνται. Την ανάγκη να ‘βοούν προς αυτόν ημέραν και νύκτα’ με προσευχή, όπως δείχνουν τα εδάφια 1 και 7. Έτσι αυτή η ερώτησις σχετικά με την «πίστιν» σχετίζεται ιδιαιτέρως με την πίστι στην αποτελεσματικότητα της προσευχής στον Θεό. Ποιοι έχουν αυτό το είδος πίστεως σήμερα; Σεις το έχετε; Ευτυχείς είναι εκείνοι που το έχουν! Ποτέ δεν είναι μόνοι.

6, 7. Πότε η προσευχή είναι ιδιαιτέρως σπουδαία, και γιατί μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι ο Θεός μπορεί να στηρίξη τον πιστό Χριστιανό ο οποίος προσέρχεται σ’ αυτόν με προσευχή;

⁶ Ιδιαίτερα η προσευχή είναι σπουδαία όταν κανείς αισθάνεται αποθαρρυμένος, απελπισμένος, σχεδόν συντετριμμένος. (1 Σαμ. 1:5-18) Επιρρίψτε τους λόγους της ανησυχίας σας σ’ αυτόν. Ασφαλώς μπορεί να σας στηρίξη. (Φιλιππ. 4:6) Ο Ιεχωβά Θεός εστήριξε ένα μεγάλο πλήθος Ισραηλιτών στην έρημο σαράντα χρόνια. Έπεσε επάνω τους σαν ένας αετός με ανοιγμένα τα φτερά του για να τους στηρίξη! (Δευτ. 32:11, 12) Ο Θεός είχε φροντίσει θαυματουργικά γι’ αυτούς ώστε τα υποδήματα και ο ρουχισμός των να μη χαλάσουν καθόλου.—Δευτ. 29:5.

⁷ Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να στηρίξη όχι μόνο ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, αλλά, στην πραγματικότητα, ολόκληρο το σύμπαν, δεν μπορεί να στηρίξη ένα δούλο του ο οποίος αισθάνεται ότι είναι μόνος; Βεβαίως μπορεί! Αλλ’ είναι ανάγκη να προσευχώμεθα με πίστι στον Ιεχωβά γι’ αυτή τη δύναμι που στηρίζει και που ακόμη και οι Χριστιανοί αδελφοί μας δεν μπορούν να μας δώσουν.—Φιλιππ. 4:13.

ΟΤΑΝ ΕΙΜΕΘΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ

8, 9. (α) Ποια Γραφικά παραδείγματα δείχνουν την αξία της μοναξιάς; (β) Επομένως, πώς προσωρινές περίοδοι απομακρύνσεως από τους άλλους μπορεί να είναι ωφέλιμες;

⁸ Μήπως αισθάνεσθε τελείως μόνος ότι είσθε προσωρινά μακρυά από τους άλλους; Μερικά άτομα αισθάνονται έτσι, και η πρώτη τάσις των μπορεί να είναι να στραφούν στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόρασι. Αλλά, στην πραγματικότητα, προσωρινές περίοδοι μοναξιάς είναι ωφέλιμες· πραγματικά, λίγη μοναξιά είναι βασική ανάγκη για τους ανθρώπους. Ακόμη και ο Ιησούς ζητούσε μοναξιά ως ανακούφισι από τα πλήθη. Προσηύχετο στα όρη και στους κήπους. (Λουκ. 4:1, 42· 6:12· 22:39-41) Υπάρχουν άλλα παραδείγματα στη Γραφή ευσεβών ανθρώπων οι οποίοι επίσης αναζητούσαν μοναξιά μερικές φορές. Ο Ιεχωβά μίλησε στον Μωυσή στις απόμερες πτυχές του όρους Χωρήβ και κατόπιν τον χρησιμοποίησε για να ωδηγήση τον Ισραήλ. Ο ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε μερικούς από τους πιο ωραίους ψαλμούς του σε μοναξιά. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής κατέφευγε στην έρημο κοντά στον Ιορδάνη Ποταμό. Αυτοί οι άνδρες εγνώριζαν την ανάγκη της μοναξιάς και την χρησιμοποιούσαν για καλό σκοπό και προς δόξαν του Θεού.

⁹ Σήμερα η ζωή είναι πολύ φορτωμένη. Κινείται γοργά, και ο άνθρωπος χρειάζεται χρόνο για να εκτιμήση τα γεγονότα που περνούν σαν αστραπή. Το να είναι κανείς μόνος για λίγο χρόνο επιτρέπει στο άτομο να συνέλθη, όπως θα λέγαμε. Παρέχει στη διάνοια στιγμές για αναγκαίες σκέψεις και στοχασμούς επάνω στις αλήθειες της Γραφής, που είναι μια πραγματική απόλαυσις αυτή καθ’ εαυτή. Δίνει επίσης την ευκαιρία σ’ ένα άτομο να ευχαριστήση τον Ιεχωβά για τις ευλογίες του και να ζητήση την κατεύθυνσί του και το άγιο πνεύμα του.

10. Τι είπε ο Θεός όσον αφορά το γιατί άφησε τους Ισραηλίτας να περιπλανώνται σαράντα χρόνια στην έρημο, και ποιο μάθημα υπάρχει για μας εκεί;

¹⁰ Θυμάστε γιατί ο Θεός επέτρεψε να περιπλανούνται οι Ισραηλίται στην έρημο σαράντα χρόνια; Για «να σε δοκιμάση, δια να γνωρίση τα εν τη καρδία σου,» είπε ο Θεός. (Δευτ. 8:2, 3· παράβαλε 2 Χρονικών 32:31.) Έτσι, ο τρόπος που διαθέτομε τον χρόνο μας όταν είμεθα μόνοι μπορεί επίσης να είναι μια δοκιμασία όσον αφορά το που είναι πραγματικά η καρδιά μας. Είναι ανάγκη να βάλωμε τα σωματικά συμφέροντα δεύτερα, ύστερ’ από τις πνευματικές ανάγκες, και να τρεφώμεθα με τους λόγους του Θεού οποτεδήποτε υπάρχει ευκαιρία.

11, 12. Εξηγήστε τον σκόπιμο στοχασμό, και ποιο παράδειγμα έδωσε ο Ιησούς σχετικά μ’ αυτό;

¹¹ Έτσι, όταν έχωμε περιόδους μοναξιάς, μπορούμε να κάνωμε χρήσι του χρόνου με τον πιο φρόνιμο τρόπο. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον χρόνο για να κάνωμε στοχασμούς. Αλλά με τον στοχασμό δεν εννοούμε οκνηρή ονειροπόλησι, μια διάνοια που περιπλανάται, αλλά μάλλον μια κατευθυνόμενη διάνοια. Ο στοχασμός πρέπει να έχη ένα σκοπό, να καθιστά ένα άτομο ικανό να μελετά τα πράγματα και να φθάνη σε μερικά σαφή συμπεράσματα. Για να επιτυγχάνεται αυτό έχομε ανάγκη από καθοδήγησι όταν στοχαζώμεθα, και ο καλύτερος οδηγός απ’ όλους είναι η Αγία Γραφή. Όταν τη διαβάζετε, να στέκεσθε και διανοητικά να αναπτύσσετε αυτό που έχετε διαβάσει. Έτσι θ’ αποφεύγετε ανακατωμένες σκέψεις χωρίς κανένα συγκεκριμένο αντικειμενικό σκοπό.

¹² Οι Χριστιανοί μπορεί να μιμούνται τον Ιησού Χριστό, ο οποίος, μέσα στην έρημο, έκαμε στοχασμούς επάνω στο Λόγο του Θεού. Και έκανε βαθιές και ήρεμες σκέψεις επάνω σ’ αυτόν. Αυτός ο στοχασμός τον εξήρτισε καλά, ώστε να μπορέση αργότερα ν’ αντικρούση τις επιθέσεις του Διαβόλου.—Ματθ. 4:1-11.

ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΘΗΜΑΤΩΝ

13. Γιατί οι αληθινοί Χριστιανοί βρίσκονται μερικές φορές απομονωμένοι;

¹³ Μερικές φορές οι αληθινοί Χριστιανοί βρίσκονται απομονωμένοι λόγω διωγμού. Και πάλι είναι ανάγκη να έχουν υπ’ όψιν ότι σ’ αυτές τις περιστάσεις των δοκιμασιών το πνεύμα του Ιεχωβά ενισχύει εκείνους οι οποίοι εμπιστεύονται ολοκλήρως σ’ αυτόν. Είναι ζωτικό να γνωρίζη κανείς τι να κάμη σε καιρούς θλίψεως, διότι ο Κύριος Ιησούς, δίνοντας την Αποκάλυψι στον απόστολό του Ιωάννη, είπε: «Ιδού, ο Διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν, δια να δοκιμασθήτε.» Και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή».—Αποκάλ. 2:10· 2 Τιμ. 3:12· 2 Κορ. 1:3, 8-10.

14. Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να ενισχυθή για να μπορή να υπομείνη στην απομόνωσι;

¹⁴ Πόσο ισχυρή είναι η δική σας πίστις; Θα μπορούσατε ν’ αντιμετωπίσετε μια συνεχή ανάκρισι και μακρόχρονη απομόνωσι σε φυλακή λόγω της επιθυμίας σας να κρατήσετε ακεραιότητα στον Θεό κι’ εν τούτοις να μη κλονισθήτε; Ο καιρός για να ενισχυθήτε είναι προτού έλθη αυτός ο διωγμός. Πώς; Με σοφή χρήσι του χρόνου σας τώρα, με το να μελετάτε και να στοχάζεσθε πάνω στο Λόγο του Θεού ώστε να ριζώση βαθιά μέσα στην καρδιά σας, με τακτική συναναστροφή με τον λαό του Ιεχωβά και με το να χρησιμοποιήτε στη διακονία της βασιλείας του αυτά που μαθαίνετε. Αν εμπιστεύεσθε στον Ιεχωβά τώρα και επωφελήσθε από τις πνευματικές προμήθειες που υπάρχουν, θα είσθε σε θέσι ν’ αντλήτε δύναμι απ’ αυτόν σε καιρούς κρίσεως, δύναμι η οποία θα σας στηρίξη σ’ όλη τη διάρκεια της κρίσεως.

15, 16. (α) Αν ένας Χριστιανός βρίσκεται σε απομόνωσι, τι μπορεί να κάμη; (β) Πώς ο ψαλμωδός Ασάφ υπερνίκησε τη θλίψι;

¹⁵ Αλλ’ όταν ρίχνουν ένα άτομο σε απομόνωση τι μπορεί να κάμη; Μπορεί να κάνη ανασκόπησι των Αγίων Γραφών στο νου του, να σκέπτεται την πολιτεία και το έργο του Θεού. Μπορεί να σκέπτεται Βιβλικά παραδείγματα εγκαρτερήσεως και πιστότητος. Υπάρχει το παράδειγμα του Ιωσήφ, ο οποίος πέρασε χρόνια στη φυλακή, κι’ εν τούτοις δεν ήταν στην πραγματικότητα καθόλου μόνος, διότι ο Θεός ήταν μαζί του. (Γέν. 39:20-23) Είναι ο Σαμψών, ο οποίος, στη φυλακή, φαινόταν τελείως μόνος, αλλ’ ο Ιεχωβά δεν τον εγκατέλειψε. (Κριτ. 16:21-30) Είναι οι απόστολοι, οι οποίοι συχνά ήσαν στη φυλακή, κι’ εν τούτοις διεκράτησαν ακεραιότητα. (Πράξ. 5:17-21· 12:3-17· 16:19-34· 2 Κορ. 6:3-5) Ένας Χριστιανός σε απομόνωσι που οφείλεται σε διωγμό μπορεί να κάμη ό,τι έκαμε ο ψαλμωδός Ασάφ όταν ήταν σε μεγάλη απόγνωσι. Αυτός ο «οραματιστής,» ο οποίος προφήτευε με την κιθάρα, γράφει στον Ψαλμό 77:2, 12: «Εν ημέρα θλίψεώς μου εξεζήτησα τον Ιεχωβά. . . . Και θέλω μελετώ εις πάντα τα έργα σου, και περί των πράξεών σου θέλω διαλογίζεσθαι.» (1 Χρον. 25:1· 2 Χρον. 29:30) Αυτό είχε κάμει ένας επίσκοπος ζώνης της Εταιρίας Σκοπιά όταν ήταν σε περιορισμό και όταν υφίστατο ύβρεις και σωματική κακομεταχείρισι επειδή κρατούσε ακεραιότητα. Μιλώντας αργότερα για την πείρα του, είπε: «Προσευχόμαστε πολύ· σε μια τέτοια κατάστασι ένα άτομο κάνει πολλές σκέψεις.»

¹⁶ Ομοίως, ο ψαλμωδός Ασάφ έκανε πολλές σκέψεις όταν ήταν σε δύσκολη θέσι. Αισθανόταν ότι τον είχε εγκαταλείψει ο Θεός και η κατάστασις φαινόταν σκοτεινή. Αλλά τι έκαμε για να διατηρηθή και να παραμείνη προσκολλημένος στον Ιεχωβά Θεό; Όπως ήδη ελέχθη, είπε: «Θέλω μελετά [θα κάνω στοχασμούς, ΜΝΚ] εις πάντα τα έργα σου, και περί των πράξεών σου θέλω διαλογίζεσθαι.» Ενδιαφερόταν για τις ενέργειες και τις πράξεις του Θεού στο παρελθόν, για το πώς ο Ιεχωβά είχε ελευθερώσει τον λαό του στο παρελθόν. Ο Ασάφ γνώριζε ότι ο Θεός δεν μεταβάλλεται, όπως ακριβώς είναι γραμμένο: «Διότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά· δεν αλλοιούμαι· δια τούτο σεις, οι υιοί του Ιακώβ, δεν απωλέσθητε.» (Μαλ. 3:6, ΜΝΚ) Ασφαλώς, λοιπόν, ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψη να καταστραφή ή να απολεσθή ο λαός του, αν είναι πιστός.

17, 18. Τι μπορεί να κάμη ο Χριστιανός για να προετοιμασθή ν’ αντιμετωπίση μια δύσκολη κατάστασι;

¹⁷ Ώστε, υπάρχει σοβαρός λόγος να γνωρίζωμε καλά τις ενέργειες του Θεού, περασμένες και παρούσες, υπέρ του λαού του καθώς επίσης και το τι έχει, κάμει για την οργάνωσί του. Τώρα είναι καιρός ν’ αποθηκεύσωμε όλη αυτή την πληροφορία στις καρδιές μας και τις διάνοιες μας. Για τον σκοπό αυτό έχομε τον Λόγο του Θεού και τις διάφορες εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά για βοήθειά μας. Τότε, αν κάποτε βρεθούμε σε δύσκολη θέσι, όπως είχε βρεθή ο Ασάφ, μπορούμε να κάνωμε ορθές σκέψεις για πράγματα, σεμνά, αξιέπαινα, προσφιλή πράγματα στα οποία να περιστρέφεται η διάνοιά μας για να κάνωμε στοχασμούς επάνω σ’ αυτά.—Φιλιππ. 4:8.

¹⁸ Ώστε, ο ψαλμωδός έχει θέσει μπροστά μας ένα καλό παράδειγμα—να συλλογιζώμεθα τα έργα και τις πράξεις του Ιεχωβά Θεού. Αυτό θα μας βοηθήση πολύ σε καιρό ανάγκης.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

19, 20. Πώς ένας σύγχρονος δούλος του Ιεχωβά υπερνίκησε μια πενταετή απομόνωσι;

¹⁹ Όπως ο Ασάφ ο οραματιστής δεν ήταν ποτέ μόνος λόγω των στοχασμών που έκανε και της εμπιστοσύνης του στον Θεό, το ίδιο συμβαίνει και με τους συγχρόνους δούλους του Θεού. Σκεφθήτε, παραδείγματος χάριν, τον ιεραπόστολο ο οποίος πέρασε πέντε χρόνια σε απομόνωσι σε φυλακή της Ερυθράς Κίνας. Αυτός ο Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά αφηγήθηκε πώς παρέμεινε πνευματικώς ζων:

²⁰ «Αμέσως από την αρχή σκέφθηκα ότι ήταν ανάγκη να ενεργήσω έτσι ώστε να παραμείνω ισχυρός στην πίστι. Μόλις με έκλεισαν στο κελλί μου την ημέρα της συλλήψεώς μου, αμέσως έπεσα στα γόνατά μου για να προσευχηθώ. . . . Για να κρατήσω ζωηρή την εκτίμησί μου για πνευματικά πράγματα διευθέτησα ένα πρόγραμμα δράσεως ‘κηρύγματος.’ Αλλά σε ποιον μπορεί να κηρύξη κανείς όταν βρίσκεται σε αυστηρή απομόνωσι; Απεφάσισα να ετοιμάσω μερικά κατάλληλα σχέδια Γραφικών ομιλιών από εκείνα που μπορούσα να θυμηθώ και αυτά να τα κηρύττω σε φανταστικά πρόσωπα. Κατόπιν άρχισα το έργο, όπως θα λέγαμε, κτυπώντας σε μια υποθετική θύρα και δίνοντας μαρτυρία σ’ έναν υποθετικό οικοδεσπότη, επισκεπτόμενος διάφορες θύρες στη διάρκεια του πρωινού. . . . Όλ’ αυτό το έκανα μεγαλοφώνως, ώστε ο ήχος αυτών των πραγμάτων να μπορή να εντυπώνεται βαθύτερα στη διάνοιά μου. Είμαι βέβαιος ότι οι φρουροί θα έλεγαν ότι εγώ τα είχα χαμένα, αλλά αυτό με κρατούσε πραγματικά ισχυρό στην πίστι και υγιή στη διάνοια.»

21, 22. (α) Πώς εξήγησε αυτός ο ιεραπόστολος ότι δεν ήταν ποτέ μόνος; (β) Και πώς ένας άλλος φυλακισμένος ιεραπόστολος χρησιμοποίησε επωφελώς τον χρόνο της απομονώσεώς του;

²¹ Αυτός ο ιεραπόστολος δεν ήταν μόνος, μολονότι ήταν σε απομόνωσι, και αυτό αληθεύει άσχετα με το που είναι δυνατόν να βρίσκεται οποιοσδήποτε δούλος του Ιεχωβά, όπως λέγει περαιτέρω αυτός ο ιεραπόστολος: «Μπορεί να με απομόνωσαν από τους συνανθρώπους μου, αλλά κανένας δεν μπόρεσε να με απομονώση από τον Θεό. Τι πνευματική δύναμι και παρηγοριά που έφερνε η προσευχή! . . . δεν υπάρχουν όπλα, ούτε τείχη, ούτε σίδερα της φυλακής που μπορούν να εμποδίσουν το πνεύμα του Ιεχωβά από το να φθάση στο λαό του! Αν έχωμε επιδοθή στη μελέτη του Λόγου του και τον αφήσαμε να βυθισθή στην καρδιά μας, δεν είναι ανάγκη να φοβηθούμε τίποτε. Αλλ’ ο Θεός με την παντοδύναμη ισχύ του μπορεί να κάμη τον πιο αδύνατο από μας να εξέλθη νικητής μέσα στο διωγμό!»

²² Ένας άλλος φυλακισμένος ιεραπόστολος με όμοιες περιστάσεις εξήγησε: «Είχα πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσί μου. . . . Πολλά Γραφικά εδάφια άρχισαν να έρχωνται στη διάνοιά μου και μπορούσα να τα σημειώνω. . . . Όταν είχα γράψει αρκετά εδάφια, διάλεγα ένα απ’ αυτά για το καθημερινό εδάφιο, το αντέγραφα και το κρατούσα σε χωριστή θέσι ώστε να μπορώ να το εξετάζω στη διάρκεια της ημέρας.»

23, 24. Πώς ένας σύγχρονος δούλος του Θεού στη Γερμανία εξηγεί τη βάσι της εγκαρτερήσεώς του σ’ ένα Ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως;

²³ Απ’ όλα τα μέρη του κόσμου έρχονται σύγχρονα παραδείγματα, που αποδεικνύουν την αλήθεια ότι οι Χριστιανοί δεν είναι ποτέ μόνοι. Στη Γερμανία, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, χιλιάδες μαρτύρων είχαν κλεισθή στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Χίτλερ συνήθως στερημένοι από τις Γραφές των. Ένας απ’ αυτούς τους Μάρτυρας έγραψε ύστερ’ από την απελευθέρωσί του: «Όταν με συνέλαβαν ήμουν ευγνώμων ότι δεν είχα παραμελήσει την προσωπική μου μελέτη της Γραφής, διότι αυτό με βοήθησε να έχω την πίστι για να εγκαρτερήσω. Συχνά σκεπτόμουν την υπομονή που αναφέρει ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος, ο οποίος είπε: Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας.’—Ιακ. 5:11.

²⁴ «Μολονότι οι αξιωματούχοι της φυλακής μου αφήρεσαν τη Γραφή μου, επέτρεπαν σε άλλους κρατουμένους [οι οποίοι δεν ήσαν μάρτυρες] να την έχουν. Νόμιζαν ότι η πίστις μου θα εξασθενήση αν δεν είχα τη Γραφή, και ότι μπορούσα ν’ απαρνηθώ την πίστι μου και να υπογράψω μια δήλωσι απ’ αυτές που είχαν έτοιμες οι Ναζί. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι είχα εντυπώσει την αλήθεια του Λόγου του Θεού βαθιά στη διάνοιά μου με προσωπική και ομαδική μελέτη της Γραφής πολύ πριν με φυλακίσουν. Δεν μπορούσαν ν’ αφαιρέσουν από τη διάνοιά μου αυτές τις αλήθειες που ενισχύουν την πίστι.»

25-27. Εξηγήστε πώς αισθανόταν ο λαός του Ιεχωβά σ’ ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως στην Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, και πώς σ’ αυτή την κατάστασι κατώρθωναν να τρέφωνται με πνευματική τροφή;

²⁵ Οι μάρτυρες στην Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, τους οποίους είχαν βάλει σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, δοκίμασαν επίσης την πείρα της δυνάμεως του Λόγου του Θεού που ενισχύει την πίστι και αυτοί επίσης δεν έμειναν ποτέ μόνοι. Ένας Μάρτυς ο οποίος ήταν περιοδεύων εκπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά προτού φυλακισθή παρετήρησε το εξής: «Άσχετα με τις πολλές ύβρεις και τους ξυλοδαρμούς που παίρναμε, μόλις περνούσαν μερικά δευτερόλεπτα δεν αισθανόμασταν πια τίποτε, μολονότι ο ξυλοδαρμός συνεχιζόταν. Είχαμε το αίσθημα ότι ο Ιεχωβά Θεός ήταν πάντα μαζί μας.»

²⁶ Και πώς είχαν διευθετήσει αυτοί οι Μάρτυρες να λαμβάνουν την πνευματική τροφή που δίνει ενίσχυσι; Ένας απ’ αυτούς απαντά: «Κάθε πρωί συζητούσαμε ένα κατάλληλο Γραφικό εδάφιο και διαλέγαμε ένα που ήταν ενθαρρυντικό για τους Χριστιανούς αδελφούς μας. Εκλέγαμε επίσης δυο κεφάλαια από τη Γραφή επάνω στα οποία συζητούσαμε. Κατόπιν ο καθένας από μας αντλούσε από τη μνήμη του την πληροφορία που μπορούσε να θυμάται απ’ αυτά τα κεφάλαια. Κάθε βράδυ, επίσης, συναθροιζόμασταν για μια Γραφική ομιλία. Αυτές οι καθημερινές Γραφικές συζητήσεις και ομιλίες απεδείχθησαν πράγματι πολύ ενισχυτικές για μας.»

²⁷ Πολλά είναι πράγματι τα σύγχρονα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι οι αληθινοί Χριστιανοί δεν είναι ποτέ μόνοι· ο Ιεχωβά είναι μαζί τους αν εμπιστεύωνται και στηρίζωνται πλήρως σ’ αυτόν.

ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΜΙΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΟΡΑΣΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

28-30. (α) Όπως δείχνει ο Ψαλμός 16:8, τι θα μας βοηθήση να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά; (β) Πώς μπορούμε να μιμηθούμε τον Δαβίδ και τον Ιησού απ’ αυτή την άποψι;

²⁸ Εκείνο που θα μας βοηθήση να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά είναι να κάνωμε όπως έκανε ο ψαλμωδός, δηλαδή, να έχωμε τον Ιεχωβά στα δεξιά μας συνεχώς. Στον Ψαλμό 16:8 (ΜΝΚ) βρίσκομε τα εξής ενθαρρυντικά λόγια: «Ενώπιόν μου είχον τον Ιεχωβά διαπαντός· διότι είναι εκ δεξιών μου, δια να μη σαλευθώ.»

²⁹ Είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν ότι ο απόστολος Πέτρος εφήρμοσε τον Ψαλμό 16 στον Ιησού Χριστό: «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού. Επειδή ο Δαβίδ λέγει περί αυτού, Έβλεπον τον Ιεχωβά ενώπιόν μου διαπαντός, διότι είναι εκ δεξιών μου, δια να μη σαλευθώ.»—Πράξ. 2:24, 25, ΜΝΚ.

³⁰ Μπορούμε να κάνωμε όπως ακριβώς έκανε ο Δαβίδ και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός! Μπορούμε να έχωμε διανοητικώς τον Ιεχωβά μπροστά μας. Όπως έκανε ο Ιησούς, έτσι κι’ εμείς μπορούμε να έχωμε τον Ιεχωβά μπροστά μας συνεχώς με το να προσπαθούμε πάντοτε να τον ευαρεστούμε. Να έχετε πεποίθησι· γνωρίστε τον Θεό σας. Με το να τον έχετε στα δεξιά σας ο Ιεχωβά μπορεί να σας στηρίξη με το αριστερό του χέρι, καθώς μάχεται για τον λαό του με το δεξί του χέρι. Γνωρίζομε την προφητική υπόσχεσι που είχε δοθή στον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Βασιλέα και Ιερέα σαν τον Μελχισεδέκ, όπως είχε προλεχθή στον Ψαλμό 110:4-6: «Ο Ιεχωβά, ο εκ δεξιών σου, θέλει συντρίψει βασιλείς εν τη ημέρα της οργής αυτού. Θέλει κρίνει εν τοις έθνεσι· θέλει γεμίσει την γην πτωμάτων.» Έτσι, το να μιμούμεθα το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, του Υποδείγματός μας, και με το να έχωμε τον Ιεχωβά Θεό ενώπιόν μας συνεχώς, κρατώντας τον στα δεξιά μας, ποτέ δεν θα είμεθα μόνοι· ποτέ δεν θα σαλευθούμε.

31. Τι θα κάμη για μάς η θεόδοτη ελπίδα μας αν παραμείνωμε σταθεροί σ’ αυτήν;

³¹ Η ελπίδα μας μάς βοηθεί να έχωμε τον Ιεχωβά κοντά μας. Πράγματι, ο απόστολος Παύλος παρομοιάζει τη Χριστιανική ελπίδα σαν «άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος, όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος.» (Εβρ. 6:19, 20) Εφόσον αυτή η ομοία με άγκυρα ελπίδα προέρχεται από τον Θεό, εισέρχεται πράγματι στον ουρανό, όπου βρίσκονται ο Ιησούς Χριστός και ο Ιεχωβά. Με το να είμεθα προσκολλημένοι σ’ αυτή την ελπίδα, χωρίς ποτέ να την εγκαταλείπωμε, θα μας κρατή στενά συνδεδεμένους με τον Ιεχωβά Θεό και ποτέ δεν θα σαλευθούμε. Ώστε μη αφήνετε ποτέ κανένα να σπάση τους στενούς δεσμούς σας με τον Ιεχωβά ή την οργάνωσί του.

32, 33. (α) Έχοντας υπ’ όψιν τον Ψαλμό 46:1, 2, γιατί μπορεί να λεχθή ότι ο Θεός είναι πλησιέστερα από κάθε εχθρό; (β) Από το έκδηλο βαθύ περιεχόμενον αυτού του ψαλμού, πώς είναι καταφανές ότι οι δούλοι του Θεού δεν είναι ποτέ μόνοι στη διάρκεια θλίψεως; (γ) Πώς κάνομε τον Θεό καταφύγιό μας;

³² Ως ένας πιστός Χριστιανός να έχετε πάντοτε στο νου σας ότι δεν είσθε ποτέ μόνος. Ο Ιεχωβά Θεός, επί πλέον, είναι πολύ πλησιέστερα από κάθε εχθρό. Και όπως λέγει ο ψαλμωδός στον Ψαλμό 46:1, 2: «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμότατη εν ταις θλίψεσι. Διά τούτο δεν θέλομεν φοβηθή, και αν σαλευθή η γη, και μετατοπισθώσι τα όρη εις το μέσον των θαλασσών.»

³³ Η διατύπωσις αυτού του ψαλμού φαίνεται να συμφωνή με τον κρίσιμο καιρό της εποχής του Βασιλέως Εζεκία, όπου η Ιερουσαλήμ απειλείτο από τον βασιλέα της Ασσυρίας. Ο Εζεκίας μπορούσε να είχε αισθανθή ότι ήταν τελείως μόνος. Αλλά αντελήφθηκε ότι ο Θεός είναι, «βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι.» Έτσι προσευχήθηκε στον Ιεχωβά, και η πόλις ελευθερώθηκε από τη θλίψι. (Ησ. 37:14-37) Επομένως, όταν οι πραγματικοί Χριστιανοί βρίσκωνται σε θλίψι, και αυτοί επίσης μπορούν να έχουν υπ’ όψιν των αυτόν τον ψαλμό. Για να κάνωμε τον Θεό καταφυγή μας πρέπει να καταφεύγωμε σ’ αυτόν, και για να το κάνωμε αυτό είναι ανάγκη να είμεθα προσκολλημένοι στις δίκαιες αρχές του. Με το να εμπιστευώμεθα σ’ αυτόν και να παραμένωμε στενά προσκολλημένοι στην οργάνωσί του, κάνομε τον Ιεχωβά ασφαλή πύργο και καταφύγιό μας.—Παροιμ. 18:10.

34. Ποια πρέπει να είναι η απόφασίς μας για το μέλλον, και με ποιο μεγαλειώδες αποτέλεσμα;

³⁴ Έχομε ένα καιρό θλίψεως ακόμη μπροστά μας, όταν ο Γωγ του Μαγώγ, ο Σατανάς ή Διάβολος, θα εξαπολύση την προειπωμένη επίθεσί του εναντίον μας ως λαός του Ιεχωβά. (Ιεζ. 38:1, 2, 8-12) Αλλά δεν είμεθα ποτέ μόνοι, και ο Ιεχωβά θα μας βοηθήση να υπομείνωμε, είτε είμεθα σε απομόνωσι είτε όχι. Είμεθα αποφασισμένοι να παραμείνωμε σταθεροί οτιδήποτε και αν πρόκειται να φέρη το μέλλον. Στον ωρισμένο καιρό ο Ιεχωβά Θεός θ’ αναλάβη σθεναρή δράσι εναντίον όλων των εχθρών του, κι’ εμείς θα παραμείνωμε θριαμβευταί με τη βασιλεία του. Όταν όλα θα έχουν τελειώσει και η «μεγάλη θλίψις» θα έχη παρέλθει, θα διαπιστώσωμε ότι ο Ιεχωβά υπήρξε η πρόθυμη βοήθειά μας, το ασφαλές Οχύρωμά μας, το βέβαιο Καταφύγιό μας και η Δύναμίς μας.

[Εικόνα στη σελίδα 716]

Με προσευχή και στοχασμό επάνω σε Γραφικά εδάφια εκείνοι που βρίσκονται στη φυλακή, διότι υπηρετούσαν τον Θεό, έχουν υπομείνει μακρά απομόνωσι