Ποιοι θα Ιδούν το Σημείον του Υιού του Ανθρώπου

ΜΙΑ από τις πιο σημαντικές προφητείες που είπε ο Ιησούς Χριστός περιελάμβανε μια εφαρμογή στον εαυτό του της προφητικής οράσεως του Δανιήλ 7:13, 14. Στον προφήτη δόθηκε μια συμβολική άποψις των παγκοσμίων κυβερνήσεων από τη Βαβυλώνα (κάτω από την οποία ζούσε τότε) ως το τέλος όλων των ανθρωπίνων κυβερνήσεων και της αντικαταστάσεώς των από τη Μεσσιανική εξουσία. Σχετικά με τον Μεσσιανικό Βασιλέα, ο Δανιήλ έγραψε:

«Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι.»—Δαν. 7:13, 14.

Ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος που περιγράφεται εδώ «ως Υιός ανθρώπου.» (Παράβαλε με Λουκάν 5:24· 7:34.) Για ν’ αποδείξη σ’ αυτούς ότι πραγματικά ήταν ο Μεσσίας, οι Ιουδαίοι απαιτούσαν να το υποστηρίξη αυτό μ’ έναν ορατό τρόπο με το να εμφανισθή επί των νεφελών του ουρανού, σύμφωνα με την άποψι που είχαν για την προφητεία και την εκπλήρωσί της. Αλλ’ ο Ιησούς τους είπε ότι δεν θα ελάμβαναν τέτοιο σημείο. (Ματθ. 12:38, 39· 16:1-4· Μάρκ. 8:11, 12) Μάλλον οι Γραφές δείχνουν ότι «το σημείον του Υιού του ανθρώπου» με δύναμι και δόξα θα το έβλεπαν πολύ αργότερα.

Ποιος, λοιπόν θα ιδή «το σημείον του Υιού του ανθρώπου» όπως έρχεται «επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής»; Ο Ιησούς υπέδειξε ότι όλοι στη γη θα το έβλεπαν. Είπε: «Θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης, και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:30) Εφόσον ο Χριστός τώρα είναι ένα αόρατο πνευματικό πρόσωπο, ανθρώπινα μάτια δεν μπορούν να τον δουν κατά γράμμα, αλλά θα διακρίνουν την παρουσία του με τα γεγονότα που συμβαίνουν. (1 Τιμ. 6:16) Μερικοί θα διακρίνουν την αόρατη παρουσία του νωρίτερα, άλλοι—που περιγράφονται ότι θρηνούν—δεν θα τον δουν μέχρις ότου αυτός αρχίση ν’ αναλαμβάνη δράσι για να καταστρέψη τα στοιχεία που αποτελούν αυτό το παρόν παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων.

Ο Ιησούς είπε ότι αυτή η ενέργεια από μέρους του θα εσήμαινε θλίψι για τη γη, που δεν θα είχε το όμοιό της «απ’ αρχής κόσμου.» (Ματθ. 24:21) Το αρχικό μέρος αυτής της θλίψεως θα είναι η καταστροφή της ‘Βαβυλώνος της Μεγάλης’—όλων των παγκοσμίων θρησκειών, ιδιαιτέρως των λεγομένων «Χριστιανικών» θρησκευτικών οργανώσεων που ομολογούν ότι ακολουθούν τον Χριστό, αλλά στην πραγματικότητα τον κακοπαριστάνουν. (Αποκάλ. 17:1, 2, 16-18· 18:21) Μετά απ’ αυτό θα έλθη η αποφασιστική μάχη μεταξύ των πολιτικών, εμπορικών και στρατιωτικών στοιχείων αυτού του κόσμου εναντίον του «Βασιλέως των βασιλέων,» Ιησού Χριστού.—Αποκάλ. 19:11-21.

ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ‘ΣΥΝΤΕΜΝΟΝΤΑΙ’

Το έθνος του αρχαίου Ισραήλ ισχυρίζετο ότι ήταν ο λαός του Θεού. Είχαν τις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές. Αλλά απέδιδαν ψευδή λατρεία και εδίωκαν τον Ιησού Χριστό και τους ακολούθους του. Ήσαν φίλοι, όχι του Θεού, αλλά του κόσμου. Απέρριψαν τον Ιησού, εκείνον που ο Θεός έχρισε και παρουσίασε στο Ιουδαϊκό έθνος ως Βασιλέα. Αντί να τον δεχθούν, εκραύγαζαν κατά την ώρα της δίκης του Ιησού ενώπιον του Ρωμαίου Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου, «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:12-16) Λόγω της στασιαστικής των διαθέσεως ο Θεός τους απέρριψε και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ μέσω των Ρωμαϊκών στρατιών το έτος 70 μ.Χ.

Ο Χριστιανικός κόσμος είναι όμοιος με την αρχαία Ιερουσαλήμ. Έχει την Αγία Γραφή και ισχυρίζεται ότι είναι μόνος αντιπρόσωπος του αληθινού Θεού. Αλλ’ ο ισχυρισμός του διαψεύδεται με το να διώκη εκείνους που διακηρύττουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτού του κόσμου με το να αναμιγνύεται στην πολιτική του. (Ιωάν. 17:14· Ιακ. 4:4) Ο Θεός, λοιπόν, θα τον καταστρέψη όπως έκαμε και με την αρχαία Ιερουσαλήμ.

Στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνος, η πολιορκία διήρκεσε λίγο χρόνο, μόνον 142 μέρες. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου 1.100.000 Ιουδαίοι θανατώθηκαν και 97.000 επέζησαν για να πουληθούν ως δούλοι. Ο Ιησούς είχε προείπει: «Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθ. 24:22.

Στα λόγια του Ιησού για τις μέρες που θα συνετέμνοντο, οι «εκλεκτοί» ήσαν, πρώτον, οι Χριστιανοί της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας που ήσαν οι πρώτοι που διέκριναν την προφητική κρίσι του Ιεχωβά που επρόκειτο να επέλθη εναντίον της Ιερουσαλήμ και που βγήκαν και έφυγαν σε ασφαλές μέρος στην αντίπερα όχθη του Ιορδάνου Ποταμού. Αφού θα τους έβγαζε έξω από πριν, ‘μακρυά από το πεδίον της μάχης,’ όπως θα λέγαμε, ο Θεός θα μπορούσε να κάμη το έργο της καταστροφής της Ιερουσαλήμ μέσω του Ρωμαϊκού στρατού. Αποτελούσε εκδήλωσι ελέους από μέρους του να μην εξαλείψη κάθε ψυχή ως την τελευταία.

Με όμοιο τρόπο, οι «εκλεκτοί» του Θεού, οι κεχρισμένοι και αναγεννημένοι με το πνεύμα αδελφοί του Ιησού Χριστού, που βρίσκονται ακόμα στη γη τώρα, φεύγουν στον τόπο της ασφαλείας. Αυτοί διακρίνουν από τις αποδείξεις, δηλαδή από τα γεγονότα των καιρών μας, ότι ο Υιός του ανθρώπου είναι αοράτως παρών και ότι η καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων είναι πλησίον. Δεν αποχωρίζονται σωματικώς από τον κόσμο, όπως στην περίπτωσι των Χριστιανών που ήσαν στην Ιερουσαλήμ. Αλλά καταφεύγουν στον Ιεχωβά κάτω από τον Μεσσιανικό βασιλέα του, τον οποίον αναγνωρίζουν και υπηρετούν. Εμπιστεύονται στη βασιλεία του, όχι στις προσπάθειες των ανθρώπων, να φέρη ειρήνη και ασφάλεια στη γη. Η πιστότης των έχει παρατηρηθή από έναν «πολύ όχλον» άλλων ατόμων που ενώνονται σε λατρεία μαζί τους.—Αποκάλ. 7:9-17.

Όταν οι «εκλεκτοί» και οι σύντροφοί των θα έχουν αποδείξει καθαρά την ταυτότητά τους και θα έχουν έλθει κάτω από την αόρατη προστασία του Βασιλέως, η καταστροφή μπορεί τότε να προχωρήση. Δεν χρειάζεται να είναι μια μακρά, παρατεταμένη θλίψις, αλλά μπορεί να ‘συντμηθή.’ Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να σωθή κάποια σάρκα. Αυτή η «σαρξ» σώζεται, όχι για να πουληθή σε δουλεία, αλλά για επιβίωσι στη νέα τάξι του Θεού, γιατί επίστεψε στη Μεσσιανική βασιλεία και διέκρινε την αόρατη παρουσία του Χριστού. Επομένως, μολονότι σώζονται από τον θάνατο όπως εκείνοι οι 97.000 που επέζησαν στην Ιερουσαλήμ, οι «εκλεκτοί» και ο ‘πολύς όχλος’ δεν «εξεικονίζονται» από εκείνους τους απίστους τότε. Υπάρχει ομοιότης μόνο στο γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις διεσώθη σαρξ· και επίσης στο γεγονός ότι η εκδήλωσις του ελέους του Ιεχωβά δεν επέτρεψε να εξαλειφθούν όλοι οι Ιουδαίοι εκεί, ούτε θα εξαλειφθούν όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον καιρό.

ΜΗΝ ΕΞΑΠΑΤΑΣΘΕ ΑΠΟ ΨΕΥΔΕΙΣ ΜΕΣΣΙΕΣ

Λέγοντας τι θα συνέβαινε στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς προειδοποίησε τους μαθητάς του για ψευδομεσσίες της εποχής των και επίσης για τα πράγματα που θα ήταν ανάγκη να προσέχουν οι Χριστιανοί καθώς θα ανέμεναν την παρουσία του με Βασιλική εξουσία. Είπε:

«Τότε εάν τις είπη προς υμάς· Ιδού, εδώ είναι ο Χριστός, ή εδώ, μη πιστεύσητε· διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Ιδού, προείπα προς υμάς. Εάν λοιπόν είπωσι προς υμάς, Ιδού, εν τη ερήμω είναι, μη εξέλθητε, Ιδού, εν τοις ταμείοις, μη πιστεύσητε· διότι, καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών, και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι όπου είναι το πτώμα, εκεί θέλουσι συναχθή οι αετοί.»—Ματθ. 24:23-28.

Όταν ο Χριστός θα επέστρεφε με αόρατη παρουσία δεν θα ερχόταν ως άνθρωπος στη γη. Επομένως, οι Χριστιανοί δεν θα έπρεπε να ψάχνουν να τον δουν ‘στην έρημο,’ ώστε να μπορούν να εκπαιδευθούν μαζί του σε κάποια παράμερη τοποθεσία για μια επανάστασι. Ούτε θα ήταν σε κάποια ‘ταμεία,’ δηλαδή σε μυστικά δωμάτια, όπου θα μπορούσε να συνωμοτήση εναντίον των κυβερνήσεων του κόσμου με τους ακολούθους του. Όχι. Η παρουσία του επρόκειτο να είναι σαν αστραπή, όχι γιατί θα ήταν στιγμιαία και απροσδόκητη, αλλά διότι θα γινόταν ορατή σε μια μεγάλη έκτασι, δημοσία, για να την δη ο καθένας. (Λουκ. 17:24· παράβαλε Ψαλμόν 97:4.) Οι ακόλουθοί του δεν θα κρατούσαν τη γνώσι της αοράτου παρουσίας του μυστική, αλλά θα την διεκήρυτταν παντού.—Ματθ. 10:26, 27.

Ο Ιησούς είπε ότι οι «εκλεκτοί» δεν θα εξαπατώντο και δεν θα απογοητεύοντο από ψευδείς Χριστούς. Συμβολικώς είναι σαν «αετοί,» διότι έχουν οξεία πνευματική όρασι. Όπως ο αετός γνωρίζει πού μπορεί να βρεθή το πτώμα με το οποίο θα τραφή, έτσι οι διορατικοί «εκλεκτοί» θα συγκεντρώνονταν στην αναζήτησι του Μεσσία Ιησού για να τραφούν με την πνευματική τροφή στον ορθό Μεσσιανικό τόπο, επειδή θα διέκριναν τον αληθινό Χριστό.—Λουκ. 17:37.

Η ΕΚΦΡΑΣΙΣ «ΕΥΘΥΣ ΜΕΤΑ»

Ο Ιησούς έδωσε αυτές τις προειδοποιήσεις, που θα είχαν εφαρμογή πρώτα στην Ιερουσαλήμ με τον λαό της και κατόπιν στους Χριστιανούς στη διάρκεια των αιώνων μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Μετά απ’ αυτή την προειδοποίησι χρησιμοποίησε την έκφρασι «ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων.» (Ματθ. 24:29) Αυτή η έκφρασις καθώριζε μια διαίρεσι από απόψεως χρόνου. Ό,τι είπε απ’ αυτό το σημείο και έπειτα εφαρμοζόταν μόνον με μια έννοια, δηλαδή, στους συγχρόνους καιρούς, όχι πίσω στην Ιερουσαλήμ. Πώς μπορεί να λεχθή αυτό κατάλληλα;

Η έκφρασις «ευθύς» δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι δεν υπήρχε πάροδος χρόνου. Ο Δρ. Α. Τ. Ρόμπερτσον στο βιβλίο Εικόνες Λέξεων στην Καινή Διαθήκη, εξηγώντας αυτό το γεγονός, αναφέρεται σε μια όμοια έκφρασι λέγοντας: «Η χρήσις της λέξεως ταχέως [εν τάχει, Κείμενον] στην Αποκάλ. 1:1 θα έκανε κάποιον να σταθή και να σκεφθή προτού αποφασίση. Εδώ έχομε ένα προφητικό πανόραμα σαν εκείνο σε μικρογραφία. Επίσης, μπορούμε να διακρίνωμε τη μακρά πάροδο του χρόνου που περιλαμβάνεται στην έκφρασι του αποστόλου Παύλου: «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας.»—Ρωμ. 16:20.

Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς με την έκφρασι «ευθύς δε μετά» εκάλυψε ένα διάστημα χρόνου αιώνων, διότι τα πράγματα που περιέγραψε κατόπιν δεν εφάνησαν τον πρώτον αιώνα. Οι ιστορικές αναγραφές δεν δείχνουν ότι οι Ρωμαίοι πολιορκηταί της Ιερουσαλήμ και οι άλλες ‘φυλές της γης’ εθρήνησαν σε οποιαδήποτε θέα του Υιού του ανθρώπου ερχομένου επί των νεφελών του ουρανού «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.»

Μάλλον, τα πράγματα που προφήτευσε ο Χριστός εδώ βρίσκουν την εκπλήρωσί τους στην εποχή μας. Προείπε ότι οι συνθήκες του κόσμου θα εγίνοντο σκοτεινές ωσάν ο ήλιος να είχε σκοτισθή και οι αστέρες να είχαν πέσει από τον ουρανό, χωρίς να υπάρχη λαμπρή προοπτική εν όψει. Αυτά τα πράγματα συνέβησαν από το έτος 1914, όταν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος απετέλεσε ένα σημείο στροφής στις υποθέσεις του κόσμου, εισάγοντας τη σκοτεινότερη περίοδο στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους.

Αλλ’ αυτός ο πλανήτης ή ολόκληρος ο πληθυσμός του ποτέ δεν θα καταστραφή από πυρηνικό πόλεμο, ούτε από οποιαδήποτε μέσα κατευθυνόμενα από τον άνθρωπο. Διότι, στη σκοτεινότερη στιγμή της γης, «τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ· και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης, και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.»—Ματθ. 24:30.

Αυτό αναφέρεται, όχι στην αρχή της αοράτου παρουσίας του Χριστού, αλλ’ ‘όταν έρχεται’ στη ‘μεγάλη θλίψι,’ «οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» Όταν «έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός,» θα είναι αόρατος στους σαρκικούς οφθαλμούς. (Αποκάλ. 1:7) Οι ‘νεφέλες’ θα μπορούσαν φυσικά να κρύψουν οποιονδήποτε, κι έτσι η έκφρασις συμβολίζει ότι ο ‘ερχόμενος’ είναι αόρατος. Όχι με σαρκικά μάτια με μια κατά γράμμα έννοια, αλλά από παρατήρησι του τι κάνει ο Υιός του ανθρώπου εκείνον τον καιρό, θα δουν όλοι ότι αυτό που λαμβάνει χώραν δεν είναι από ανθρώπους, αλλά από τον ουρανό. «Αι φυλαί της γης,» που έχουν έλθει σε σύγκρουσι με τον Θεό λόγω της ψευδούς θρησκείας και με τις εμπορικές και πολιτικές οργανώσεις, θα ‘θρηνήσουν’ καθώς θα βλέπουν την υπερανθρώπινη δύναμι του Υιού του ανθρώπου να ασκήται εναντίον των στρατιών των και συστημάτων τους.

Στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, που προηγείται από τον «ερχομό» του για να εκτελέση κρίσι, το άγγελμα της Βασιλείας και της εγκαθιδρύσεώς της έχουν διακηρυχθή σαν ένας δυνατός ήχος σάλπιγγος προς την κατεύθυνσι των «τεσσάρων ανέμων»—για να συγκεντρωθούν οι κεχρισμένοι και αναγεννημένοι με το πνεύμα ‘εκλεκτοί’ του Ιεχωβά σε ενωμένη λατρεία. (Ματθ. 24:31) Και άλλοι, επίσης, άκουσαν και έδωσαν προσοχή με την επιθυμία να υπηρετήσουν τον Θεό, και υπηρετούν μαζί με τους «εκλεκτούς.»

ΘΑ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΕΝΕΑ

Όχι μόνον ένα πράγμα, αλλά πολλά πράγματα που λαμβάνουν τώρα χώραν ταυτόχρονα αποδεικνύουν ότι είμεθα κοντά στην ημέρα και την ώρα αυτής της μελλοντικής εμφανίσεως του ‘σημείου του Υιού του ανθρώπου’ σε όλους τους ανθρώπους, ακόμη και στους απίστους. Αλλά πριν απ’ αυτό, εξετάζοντας τα γεγονότα από το 1914 μ.Χ. σε συσχετισμό με την προφητεία του Ιησού, εκείνοι που πιστεύουν στον Λόγο του Θεού βλέπουν το ήδη υπάρχον «σημείον» της αοράτου παρουσίας του Χριστού τώρα. Τα επόμενα λόγια του Ιησού στους ακολούθους του δείχνουν ότι δεν θα ήθελε να συλληφθούν συμβαδίζοντας με τις ελπίδες, τα σχέδια και τα ανώφελα έργα του παγκοσμίου συστήματος πραγμάτων. Είπε: «Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γείνη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος. Ούτω και σεις, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας. Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.»—Ματθ. 24:32-34.

Εφόσον η βασιλεία του «Υιού του ανθρώπου» είναι «εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει,» αποτελεί ανακούφισι να γνωρίζωμε ότι αυτά τα πράγματα θα λάβουν χώρα στη δική μας γενεά. (Δαν. 7:13, 14· 2:44) Διότι Αυτός θα βασιλεύη με τον φόβο Ιεχωβά του Θεού του, και θα άρχη, όχι μόνο για να εκμεταλλεύεται τον λαό, όπως κάνουν οι άνθρωποι, αλλά για την ειρήνη και την ευτυχία των.—Ησ. 11:1-5· 32:18.

Αν οι αναγνώσται αυτού του άρθρου παρατηρούν με κατανόησι τα πράγματα που περιέγραψε ο Ιησούς ότι λαμβάνουν χώρα τώρα, μπορεί να θεωρούν τον εαυτό τους πολύ ευνοημένο που ανοίχθηκαν οι οφθαλμοί τους για να δουν το «σημείον» της παρουσίας του Χριστού. Τώρα έχουν την ευκαιρία να ετοιμασθούν να μάθουν περισσότερα για τον σκοπό του Θεού σχετικά μ’ αυτή τη γη και μπορούν να διορθώσουν την πορεία τους για να βαδίζουν με τρόπο που ευαρεστεί τον Θεό. Μπορούν έτσι να περιμένουν την προστασία του Θεού όταν δουν «το σημείον του Υιού του ανθρώπου όταν ‘έρχεται’ για να εκτελέση κρίσι σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων.