Μια Ματιά στις Ειδήσεις
Είναι η Θρησκεία στην Πολιτική ο Θείος Τρόπος;
● Στην πόλι Μέμφις, του Τέννεσση, η εφημερίδα «Κομέρσιαλ Απήλ» παρατηρεί ότι όταν ο επιφανής Βαπτιστής κληρικός Άντριαν Ρότζερς ρωτήθηκε να πη την άποψί του για το «φαινόμενο των κηρύκων της πολιτικής,» απάντησε: «Εγώ δεν πιστεύω ότι ο Θεός ενέκρινε ποτέ κυβέρνησι και είπε κατόπιν στο λαό του ν’ απέχη απ’ αυτή». Είπε: «Θα βλέπωμε ολοένα περισσότερους ευαγγελικούς να λαμβάνουν θετική στάσι στα πολιτικά ζητήματα και για άτομα που επιζητούν αξιώματα, και νομίζω ότι έτσι οφείλουν να κάμουν.»
Εν τούτοις, πουθενά ο Ιησούς δεν ενθάρρυνε τους ακολούθους του να γίνουν πολιτικοί, αλλ’ αντιθέτως είπε: «Δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14) Επίσης, ο Σατανάς ο Διάβολος πρόσφερε στον Ιησού «πάντα τα βασίλεια της οικουμένης.» Αλλά ο Ιησούς αρνήθηκε την προσφορά, μολονότι θα μπορούσε να κάνη περισσότερο καλό μ’ αυτή την εξουσία από οποιονδήποτε πολιτικό. Και όπως υπονοείται, ο Ιησούς αναγνώριζε ότι, όπως λέει η Γραφή, ο Διάβολος είναι ο «θεός του κόσμου τούτου.»—Λουκ. 4:5-8· 2 Κορ. 4:4.
Αν ήταν σκοπός του Θεού να φέρη ειρήνη και ευημερία μέσω των πολιτικών, των εμπορικών και των ψευδών θρησκευτικών συστημάτων του κόσμου τούτου, αυτό θα είχε γίνει προ πολλού. Αλλά δεν είχε αυτό το σκοπό. Αντιθέτως, αυτός θα εξαλείψη αυτά τα συστήματα και θα εισαγάγη μια «νέαν γην» (μια νέα ανθρώπινη κοινωνία) στην οποία «δικαιοσύνη κατοικεί.»—2 Πέτρ. 3:12, 13.
‘Καθημερινή Πάλη με τα Σκάνδαλα’
● «Οι Καθολικοί παλεύουν κάθε μέρα με το σκάνδαλο που μας δίνει η επίσημη εκκλησία μας,» δήλωσε ο Καθολικός αρθρογράφος Κέβιν Σταρ, στο περιοδικό «Εγκζάμινερ» του Σαν Φρανσίσκο. Για παράδειγμα, είπε: «Ο πάπας πηγαίνει στη Λατινική Αμερική, . . . και κηρύττει δικαιοσύνη για τους φτωχούς, και ύστερα ακολουθεί [σε μια άλλη Καθολική χώρα] το θέαμα ενός αρχιεπισκόπου και τριών επισκόπων που προΐστανται στην εξωφρενική σπατάλη των ελαχίστων πόρων ενός έθνους. Τα εκατομμύρια αυτά που δαπανώντο ήσαν χρήματα που τα πήραν από τους φτωχούς, τους πολύ φτωχούς.» Ο Σταρ αναφερόταν στην τέλεσι κάποιου μεγαλοπρεπούς γάμου που στοίχισε εκατομμύρια δολλάρια και διεξήχθη απ’ αυτούς τους κληρικούς.
Ο αρθρογράφος αναγνώρισε επίσης ότι ενώ οι πλούσιοι και σημαίνοντες Καθολικοί μπορεί να ακυρώνουν γάμους, άλλοι «ήσαν αναγκασμένοι να δαπανούν πολλά χρόνια μόνοι τους, με την απαγόρευσι νέου γάμου επειδή η τέλεσις του πρώτου γάμου ήταν μια Καθολική τελετουργία, ή δεν τους επιτρέποντο τα θεία μυστήρια (πραγματικά ήσαν αφωρισμένοι!) αν νυμφεύονταν και πάλι έξω από την εκκλησία.» Ο Σταρ επίσης επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι ο κλήρος συχνά ευθυγραμμίσθηκε με τα πιο καταπιεστικά πολιτικά στοιχεία.
Και κατέληξε: «Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία . . . δεν είναι μια εκκλησία για κείνους που απαιτούν σαφήνεια και συνέπεια.» Ομολογώντας ότι η εκκλησία περιλαμβάνει «ένα δίκτυο διαφθοράς και συμβιβασμού,» πρόσθεσε: «Αν θέλετε σχηματική συνοχή σε σκέψι, λόγο και πράξι, πολύ πιθανώς θα εγκαταλείψετε την Εκκλησία.»
Διδάξτε τα Παιδιά να Εργάζωνται
● Η καθηγήτρια Άλις Ρόσσι, κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου της Μασσαχουσέττης, παροτρύνει τους γονείς να επαναφέρουν τα παιδιά τους σε εργασίες μέσα στο σπίτι. Είπε: «Το να αισθάνεται κανείς ότι είναι αναγκαίος και χρήσιμος είναι τόσο ουσιώδες όσο και το να αισθάνεται ότι τον αγαπούν. Αλλά οι ιδέες μας περί ανατροφής των παιδιών τονίζουν μόνο την αγάπη και την ανάγκη του παιδιού να παίζη, και παραμελούν την εργασία που μπορούν να κάνουν τα παιδιά με την ίδια προθυμία και ίσως με περισσότερη ασφάλεια σ’ ένα αστικό διαμέρισμα παρά σ’ ένα αγρόκτημα.» Αυτή η εργασία μπορεί να περιλαμβάνη βοήθεια για το μαγείρεμα και το στρώσιμο του τραπεζιού, το πλύσιμο πιάτων, τον καθαρισμό, το βγάλσιμο των σκουπιδιών έξω, και πολλά άλλα πράγματα.
Η Δρ Ρόσσι παρετήρησε ότι η εργασία μπορεί να εμποδίση το παιδί να βλέπη τηλεόρασι και να μιλάη στο τηλέφωνο, αλλά διαβεβαίωσε ότι αυτό θα ήταν το καλύτερο για το παιδί. Ασφαλώς η εργασία και η εκπαίδευσις βοηθούν στην ανάπτυξι χαρακτήρος και προετοιμάζουν τα παιδιά για τις πραγματικότητες της ζωής. Αυτό συμφωνεί με τη Βιβλική παροιμία που λέει: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.»—Παρ. 22:6.