‘Ο Λόγος Ήταν Μαζί με τον Θεό, και ο Λόγος Ήταν . . .’;

ΛΙΓΑ εδάφια της Βίβλου έχουν εξεταστεί από τις εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου τόσο όσο το εδάφιο Ιωάννης 1:1. Ο τρόπος που αποδίδεται σε πολλές μεταφράσεις της Βίβλου μοιάζει με την απόδοση της Μετάφρασης Βασιλέως Ιακώβου: «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος».

Πολλοί που δέχονται την Τριάδα δείχνουν αυτό το εδάφιο για να υποστηρίξουν τη διδασκαλία τους. Ωστόσο, το εδάφιο αποδίδεται διαφορετικά σε μερικές μεταφράσεις, αναγνωρίζοντας ότι το πρωτότυπο Ελληνικό κείμενο αποκαλύπτει μια διαφορά που την έχουν αποκρύψει διάφορες μεταφράσεις.

Το 1984 εμφανίστηκε στην Αγγλική μια μετάφραση από τη Γερμανική από τον λόγιο Ερνστ Χένχεν (Ντας Γιοχάνες-ευαγγέλιουμ. Άιν Κομμεντάρ). Αυτή αποδίδει το εδάφιο Ιωάννης 1:1: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και θείος [της θεϊκής κατηγορίας] ήταν ο Λόγος».—Ιωάννης 1. Σχολιολόγιο του Ευαγγελίου του Ιωάννη Κεφάλαια 1-6, σελίδα 108, που μεταφράστηκε από τον Ρόμπερτ Γ. Φανκ.

Συγκρίνοντας το εδάφιο Γένεσις 1:1 με το πρώτο εδάφιο του Ευαγγελίου του Ιωάννη, το σχολιολόγιο αυτό παρατηρεί: «Το Ιωάννης 1:1, όμως, μιλάει για κάτι που υπήρχε ήδη στους πανάρχαιους χρόνους· είναι καταπληκτικό πως δεν πρόκειται για τον ‘Θεό’. . . . Έτσι η λέξη Λόγος (δεν έχουμε καμιά λέξη ούτε στη Γερμανική ούτε στην Αγγλική που να ανταποκρίνεται στην έκταση της έννοιας της Ελληνικής λέξης) ανυψώνεται σε τέτοια ύψη ώστε γίνεται σχεδόν υβριστική. Η έκφραση γίνεται υποφερτή μόνο απ’ αυτό που λέει στη συνέχεια ‘και ο Λόγος ήταν στην παρουσία του Θεού’, δηλαδή, σε στενή, προσωπική ενότητα με τον Θεό».

Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο λόγιος Χένχεν διέκρινε ότι στην Ελληνική υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ των λέξεων Θεός και Λόγος; Τα επόμενα λόγια του συγγραφέα στρέφουν την προσοχή στο γεγονός ότι στην πρωτότυπη γλώσσα δεν χρησιμοποιείται κανένα οριστικό άρθρο με τη λέξη θεός στην τελευταία φράση. Ο συγγραφέας εξηγεί:

«Για να αποφύγουμε κάθε παρανόηση, πρέπει να παρεμβάλουμε εδώ ότι οι λέξεις Θεός και ο Θεός (‘θείος’ και ‘ο Θεός’) δεν ήταν το ίδιο πράγμα σ’ αυτή την εποχή. Γι’ αυτό ο Φίλων έγραψε: ο λόγος σημαίνει μόνο θεός (‘θείος’) και όχι ο θεός (‘Θεός’) επειδή ο λόγος δεν είναι Θεός με την πλήρη έννοια. . . . Με παρόμοιο τρόπο, και ο Ωριγένης εξηγεί τη σημασία: ο Ευαγγελιστής δεν λέει ότι ο λόγος είναι ‘ο Θεός’, αλλά ότι ο λόγος είναι ‘θείος’. Στην πραγματικότητα, για τον συγγραφέα του ύμνου [στον Ιωάννη 1:1], όσο και για τον Ευαγγελιστή, μόνο ο Πατέρας ήταν ‘ο θεός (ch. 17:3)· ‘ο Γιος’ ήταν κατώτερος απ’ αυτόν (ch. 14:28). Αλλά υπαινιγμός γίνεται μόνο σ’ αυτό το εδάφιο γιατί εδώ τονίζεται πόσο κοντά βρίσκεται ο ένας στον άλλο».

Έπειτα ο Χένχεν παρατηρεί: «Ήταν πολύ πιθανό στον Ιουδαϊκό και Χριστιανικό μονοθεϊσμό να μιλούν για θεία όντα που υπήρχαν μαζί ή κάτω από τον Θεό αλλά δεν τους ταύτιζαν με τον Θεό. Τα εδάφια Φιλιππησίους 2:6-10 το αποδεικνύουν αυτό. Σ’ εκείνο το απόσπασμα ο Παύλος απεικονίζει απλώς ένα τέτοιο θείο ον, το οποίο αργότερα έγινε άνθρωπος στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.  . . . Έτσι, τόσο στους Φιλιππησίους όσο και στον Ιωάννη 1:1 δεν πρόκειται για μια διαλεκτική σχέση μεταξύ δυο σε ένα, αλλά για μια προσωπική ενότητα δυο οντοτήτων».—Σελίδες 109, 110.

Συνεπώς, αντί να λέει ότι ο Λόγος (ο Ιησούς) ήταν με τον Θεό και ήταν ο Θεός, το Ιωάννης 1:1 εξηγεί ότι ο Λόγος ήταν μαζί με τον Παντοδύναμο Θεό και ήταν θείος, ή ήταν ένας θεός.